MG Meizuo&Xiaoqiao

ลำดับตอนที่ #1 : ความทรงจำในวัยเด็ก

    หลังจากเสร็จงานหมั้นของซีเหมินกับเสี่ยวโยว   ทุกคนก็แยกย้ายกันไปพักผ่อน  ซีเหมินพาเสี่ยวโยวกลับบ้านไปเก็บของ  อาซื่อพาซานไช่ไปเที่ยวในยามค่ำคืน  เล่ยพาจิ้งไปเดินเล่นชมเมือง  

ชิงเหอกับมีมี่ไปดื่มและเต้นรำกันในเธคของโรงแรม  ส่วนเหม่ยจั๊วกับเสี่ยวเฉียวนั้น…………

    ขณะที่เหม่ยจั๊วขับรถโดยมีเสี่ยวเฉียวนั่งข้างๆอยู่บนรถเบนซ์ของเหม่ยจั๊วนั้น  เธอหันหน้ามามองเขาตอนขับรถก็อดยิ้มอย่างชื่นชม ดีใจและปลาบปลื้มไม่ได้  เธอภูมิใจในตัวเขามาก…..รักเขามาก  

งานหมั้นของซีเหมินกับเสี่ยวโยวในวันนี้นั้นทำให้เธออยากมีความสุขแบบนั้นมั่งเหมือนกัน  เหม่ยจั๊วรู้สึกถึงความสุขและรอยยิ้มของเธอจึงหันมาถามว่า

เหม่ยจั๊ว    :     เธอเป็นอะไรน่ะ??????  ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่คนเดียว  (เขาถามด้วยความสงสัยแกม

      เอ็นดู)

เสี่ยวเฉียว  :     เปล่าค่ะ  (เธอปฏิเสธอย่างอายๆ)  เพียงแต่วันนี้ฉันเห็นซีเหมินกับเสี่ยวโยวมีความสุข

         กันแล้วก็อดที่จะดีใจด้วยไม่ได้ก็เท่านั้นเอง

เหม่ยจั๊ว    :     ก็จริงของเธอนะ  เสี่ยวโยวเขาพยายามมานาน…..ในที่สุดก็สำเร็จจนได้  ซีเหมินก็

      เหมือนกันทำเป็นปากแข็งอยู่ได้  รักก็ไม่ยอมรับว่ารัก  ฮึ…ฮึๆๆๆๆๆๆๆ  (เขาหัวเราะ

      อย่างน่ารัก)

เสี่ยวเฉียว  :     (เธอยิ้มกับคำพูดของเขา)  ว่าแต่ว่า…..คุณจะพาฉันไปไหนค่ะ??????  (เธอนึกขึ้น

          ได้จึงถาม)

เหม่ยจั๊ว    :     ที่แห่งหนึ่งน่ะ  พอไปถึงก็รู้เองแหละ  (เขายิ้มอย่างเจ้าเล่ห์)

เสี่ยวเฉียว   :     (เธอยิ้มกับรอยยิ้มของเขา)

    เหม่ยจั๊วขับรถพาเธอมาจอดที่ตึกตึกหนึ่งลักษณะเหมือนโรงแรมในเมืองแต่คนไม่พลุกพล่านมากเท่ากับโรงแรมที่พวกเธอพักและจูงมือพาเธอขึ้นลิฟท์ไป  ก่อนที่จะเข้าลิฟท์นั้นมีพนักงานมาทักเหม่ยจั๊วหลายคนว่า  สวัสดีครับ(ค่ะ)  คุณชายเหม่ยจั๊ว  แสดงว่าเขาต้องคุ้นเคยกับที่นี่มากพอสมควร  เธอสังเกตว่าลิฟท์ขึ้นไปสูงกว่า 20 ชั้นแล้ว  จึงถามขึ้นว่า

เสี่ยวเฉียว   :     ต้องขึ้นไปสูงกว่านี้อีกเหรอค่ะ

เหม่ยจั๊ว    :     ใช่  สิ่งดีดีมักจะอยู่สูงไม่ใช่เหรอ  (เขายิ้มอีกแล้ว)

    ลิฟท์หยุดและเมื่อประตูลิฟท์เปิดก็พบว่ามีประตูอีกบานหนึ่งอยู่ข้างหน้าเขาและเธอ  เหม่ยจั๊วเปิดประตูพาเธอออกไป  เสี่ยวเฉียวจึงรู้ว่านี่คือดาดฟ้าของโรงแรมนั้นเอง  เธอเดินไปเกาะรั้วดาดฟ้ามองออกไปข้างนอกจึงเห็นว่าที่นี่มองเห็นเกือบจะทั่วทุกหนทุกแห่งในแคนนาดาเลย  แสงไฟจากตึกรางบ้านช่อง ป้ายโฆษณา ไฟตามถนน  แสงจันทร์  และดวงดาว  มันช่างสวยงามเหมือนกับภาพวาดเลย

เหม่ยจั๊ว    :     เป็นไง  เธอชอบมั๊ย????  (เขาเดินตามหลังเธอมา)

เสี่ยวเฉียว   :     สวยมากเลยค่ะ  (เธอยิ้มอย่างพอใจ)  ขอบคุณนะค่ะ



เหม่ยจั๊ว    :     ที่นี่เป็นตึกที่สูงที่สุดในประเทศเลยนะ  เจ้าของโรงแรมเป็นเพื่อนกับพ่อฉันเอง  ตอนเด็กๆ

      ฉันเคยมาที่นี่บ่อยๆและได้ขึ้นมาที่ดาดฟ้าด้วยความบังเอิญน่ะ

เสี่ยวเฉียว  :     มิน่าล่ะ  พวกพนักงานข้างล่างถึงรู้จักคุณแทบทุกคน  (เธอยิ้มอย่างเข้าใจ)  ว่าแต่……

         ทำไมถึงพาฉันมาที่นี่ล่ะค่ะ

เหม่ยจั๊ว    :     (เขาเดินไปยืนเคียงข้างเธอ)  ตอนนั้นฉันทะเลาะกับพ่อก็เลยอยากจะหาที่เงียบๆอยู่

           คนเดียวก็เลยขึ้นมาที่ดาดฟ้านี่แล้วก็ได้เห็นภาพนี้  มันประทับใจฉันมาก  (เขากอดเอว

           เธอจากด้านหลัง)  ฉันก็เลยอยากให้คนสำคัญของฉันได้เห็นภาพนี้กับฉันอีกครั้ง

เสี่ยวเฉียว   :     (เธอยิ้มอย่างดีใจหันไปมองหน้าเขา  เขายิ้มให้เธอเช่นกัน  เธอหอมแก้มเขาทีหนึ่งเป็น

           การขอบคุณ)  ขอบคุณค่ะ

คืนนี้เป็นคืนที่เขามีความสุขมากที่มีเธอเคียงข้างร่วมชมความสวยงามที่เขาประทับใจในวัยเด็ก  เธอเองก็เช่นกัน