ความจริงที่ไม่เคยมีใครรู้

ลำดับตอนที่ #1 : ต้นกำเนิดของคนบางคน

ฉัยมีชื่อว่า ฮานเยวอน  ฉันเป็นลูกคนที่สองของครอบครัวเล็กครอบครัวหนึ่ง  พ่อของฉันเป็นทหาร  ส่วนแม่ของฉันเป็นครู..ชีวิตตั้งแต่เล็กจนอายุ14 อาศัยอยุ่ในจังหวัด นัมบุก ซึ่งเป็นจังหวัดที่อยุ่ชานเมื่อง  ฉันมีพี่สาวคนหนึ่งที่ชื่อ ฮีหยอนวอน ตอนเด็กฉันมักเป็นที่รักใคร่ของญาติพี่น้องเพราะตอนนั้นฉันหน้าตาน่ารักมาก   ตอนอยุ่กับพ่อแม่ที่จังกวัดนัมบุกแม่ของฉันมักจะเข้าข้างเธอ  ตอนที่ทะเลาะกะพี่ฮีหยอนวอน..พี่สาวที่ฉันคิดว่าเขาเกลียดฉัน หลังจากนั้นเวลาผ่านไป  15  ปี พี่ฮีหยอนวอนได้เข้าไปเรียนในโซล ไปอยุ่กับน้าสาวที่เปิดร้านอาหารอยุ่ในโซล ...แล้วเหตุการณ์ก็เกิดขึ้น

วันนั้นเป็นวันเสาร์ตอนประมาณ 2 ทุ่มน้าฮีจีได้โทรมาหาแม่ที่บ้านแล้วบอกแม่ว่า  เงินที่บ้านของน้าหายไป 2000  บาท แล้วน้าฮีจีก็สงสัยว่าพี่สาวตัวแสบของฉันจะเป็นคนขโมยไป..แม่รีบโทรไปหาพี่ในทันที

\"หยอนวอนได้เอาเงินของน้าฮีจีไปมัย\"#_#

ตอนนั้นฉันก็นั่งอยู่ข้างแม่พอดี .........ในตาแม่เหมือนจะร้องไห้เลย

\"แม่.....หนูเอาไปเอง..แต่หนูยังไม่ได้เอาไปใช่นะ..หนูขอโทษ\"

\"แล้วเอาของน้าฮีจีไปทำมายเงินไม่พอทำมายไม่ขอแม่\"T_T

\"หนูขอโทษ..\"T_T

เดาได้ว่าพี่คงจะร้องไห้เหมือนกานแม่พูดอะไรไม่ออกอีกแล้ว  ขอบตาเริ่มแดง..แต่แม่ยังเก็บอาการไม่ให้เรารุ้แต่เราก็รู้อยู่แล้ว

\"งั้นหนุเอาเงินไปคืนน้าเขา..จะเอาเท่าไหร่เดี่ยวแม่จะส่งไปให้\"

\"จ๊ะ\"

หลังจากนั้นฉันรีบโทรหาพี่ทันที..ด้วยอาการที่แม่แสดงก็เดาได้ว่าพี่คงทำตามที่แม่บอกจริงๆๆ

\"ฮยอนวอน..ตัวเองได้เอาเงินน้าฮีจีไปจริงๆๆเหรอ\"

\"อืม..ก็เขาไม่มีเงินใช้อะ..เดือนนี้เขาใช้เงินหมดแล้วเขาไม่อยากขอแม่อีกแล้ว\"

พี่นำเสียงเคลื่อๆๆพี่เริ่มร้องไห้แล้ว..สงสารจัง

\"อืม..งั้นตัวเองเอาเงินไปคืนหน้าฮีจีนะ\"

\"อืม.....\"

เราสนทนากันประมาณครึ่งช่วงโมงแล้วว่างไป..แนเดินไปหาแม่ข้างล่างแล้วแม่ก็กำลังคัยกะพ่อน้าเครียดอยู่ที่โซฟา..ฉันไม่อยากเจอสถานะการแบบนี้เลยออกจากตรงนั้นไป..ขึ้นห้องเราดีกว่า

วันแห่งความโชคร้ายของที่บ้านก็ได้ผ่านไป.หลังจากนั้นอีก 5เดือนฉันก็ได้เขามาเรียนโรงเรียนเดี่ยวกะพี่ที่โซล..ลืมไปโรงเรียนชื่อ  มาดองยุน

แหละแล้วแม่ก็พาฉันไปสมัครเรียนที่นั้น......เฮ้อวันไปสอบนะไม่มีอะไรง่ายเลยอยากเป็นบ้าฉันเลิกเรียนสายวิทย์เพราะแม่บอกเป็นคนให้เลือกเรียน เขาเรียนวันแรกก็ได้มาเจอเพื่อนใหม่แล้ว...ก็เด็กใหม่เหมือนกานคนแรกชื่อ  มายองมุน  คนที่สอง  ยองฮี คนที่สาม เคียงแฮ

แล้วมีเด้กเก่าคนหนึ่งที่ชื่อ โซนายุน  หลังจากสนิทกับเพื่อนรวมชั้นแล้วอะนะผ่านไป3เดือนก็เริ่มรู้จักเพื่อนต่างโรงเรียน



วันนั้นเป็นวันหยุดที่เด็กมนโซลเท่านั้นที่หยุดได้เป็นเวลา 1 อาทิตย์อาทิตย์นั้นฉันก็เลยนั่งเล่น  msnทั้งวันทั้งคืนเลยนั่งไปนั่งมาก็ปวดหัวชมัด

เล่นกับคร่ายก็ไม่รู้เป้นสิบกว่าคน หนึ่งในนั้นมีคนชื่อ  อึนซองเด็กโรงเรียน มานุนกัมที่อยู่ในโซลด้วย  เราเริ่มคุยกานเรื่อยๆๆหลังจากนั้นฉันก็ให้เบอร์ที่บ้านเขาไป........

                                                 ...........คอยดูนะว่าฉันจะทำงายก็อึนยอง................................