ไออุ่นของหัวใจ

ลำดับตอนที่ #1 : แอบรัก

ก๊อกๆๆ………..ก๊อกๆๆ………… “วินเพื่อนมาเยี่ยมแหนะลูก……ตื่นรึยังจ๊ะ”

“ครับแม่……..เดี๋ยวผมไปครับ…..ขอผมล้างหน้าก่อนนะครับ”  เจ้าของแผ่นหลังอันกว้างใหญ่  ผิวละเอียดเนียนนวลขาว  ถูกบดบังด้วยเส้นด้ายของผ้าสีขาวสะอาดที่ถูกทักทออย่างประณีตบรรจง  ทอดตัวนอนอย่างงามสง่าบนปุยนุ่นที่แสนนุ่มนวล  ตอบคำถามของ ‘นภา’ผู้เป็นแม่โดยที่ตาดวงกลมโตยังหลับพริ้มอยู่   ดูท่าทางจะไม่ยอมลุกจากที่นอนง่ายๆ “ หนูๆ ท่าทางวินเค้าคงจะลุกจากที่นอนยากหน่อยนะ  เพราะเมื่อคืนนี้เค้าดื่มเหล้ามากไปหน่อย จะเอายังไงดีล่ะจ๊ะ  จะรอหรือว่าจะ…..”   “ ไม่เป็นไรค่ะคุณแม่  พวกเราตั้งใจจะมาหาเค้าแล้ว  เดี๋ยวเราขึ้นไปปลุกเค้าเองก็ได้ค่ะ”  เสียงของวาสินีเด็กสาวผิวขาวท่าทางอารมณ์ดีตอบ ในขณะที่เพื่อนๆต่างพยักหน้ารับ “………อื่อ..เอางั้นหรอจ๊ะ……ก็ดีเหมือนกันนะ  ไม่งั้นแม่ว่าวันนี้เค้าคงไม่ยอมลุกจากที่นอนแน่ๆเลยล่ะ……งั้นตามสบายนะจ๊ะ”  เพื่อนของวินทาต่างรู้ดีสาเหตุที่ทำให้เค้าดื่มเหล้าอย่างหนัก  และหลับไม่ยอมตื่นในเช้านี้ ก็สืบเนื่องมาจากเหตุการณ์เมื่อวาน  เมื่อตอนเย็น…บังเอิญเขาไปเห็นรุ่นน้องที่คณะที่เขาแอบชอบแอบปลื้มมานานหนักหนา  เธอเดินควงแฟนหนุ่มของเธอมาด้วย  เหตุการณ์นั้นทำเขาถึงกับช็อก  

    “เฮ้ย  วิน! เมื่อไหร่แกจะตื่นจากบรรทมซักทีว่ะ นอนอยู่ได้”  เสกสรรค์เพื่อนคนสนิทเอ่ยถาม  ภายในห้องสี่เหลี่ยมที่ได้ถูกจัดตกแต่งไว้เป็นอย่างดี   “ใครวะ  จะนอน…มายุ่งไรด้วยเนี่ย”  ปากเรียวเล็กเอ่ยถามอย่างอ่อนเพลีย และต้องการอย่างที่ตัวพูดจริงๆ “อ้าว……ไอ้เพื่อนสุดเลิฟ  ไหงมาพูดงี้ล่ะ ตื่นๆๆๆ  ตื่นมาดูซิว่ามีใครเขามาหากันบ้าง”  ธีรเดชย้ำเพิ่มเพื่อให้เพื่อนชายที่สนิทของเขาตื่น   “เ.อ่…อ…..ตื่นแล้วคร้าบบบบเพื่อน”  เจ้าของแผ่นหลังกว้าง  ค่อยๆลืมตาขึ้นอย่างช้าๆ เนื่องจากต้องการปรับแสงที่ได้รับซะก่อน  “ อ้าว…..เนย…..หวัดดีครับ..มา…..” ก่อนที่เจ้าของแผ่นหลังกว้างใหญ่จะเอ่ยคำทักทายเสร็จสิ้น เพื่อนของเค้าก็มาขัดบทสนทนาไว้…    เนื่องจากสภาพตอนนี้ไม่ค่อยเป็นที่เจริญหูเจริญตาซักเท่าไหร่นัก  “ เฮ้ย วิน แกอย่าเพิ่งพูดอะไรตอนนี้เลย เราว่าแกไปแปรงฟันก่อนดีกว่านะ เหม็นขี้ฟันอ่ะ ไป๊ๆๆ”       “แต่….”            “เอ่อ…..ไปเหอะน่า..”    

    ที่โซฟานุ่มสีน้ำเงินเข้ม ตัดกับฝาผนังห้องที่เป็นสีขาวนวลออกครีม  แจกันดอกไม้ที่ถูกจัดแต่งอย่างสวยงาม วางไว้ตรงหน้าเพื่อเพิ่มสีสันให้กับห้อง  ชายหนุ่มผู้เป็นเจ้าของบ้านก้าวเดินลงมาอย่างช้าๆจากชั้นบนสู่ชั้นล่าง  แต่ใครจะรู้ล่ะว่าภาพที่แสนจะธรรมดาตรงหน้านั้น  มันทำให้ใครบางคนเห็นว่ามันช่างแสนสง่างามอะไรเช่นนี้  คางเรียวยาว ใบหน้าข้าวผ่อง คิ้วดกดำ เสริมให้ใบหน้านั้นเด่นชัดขึ้นอย่างมาก  ประกอบกับเสื้อบางเบาสีขาว กางเกงขายาวสีเทาพริ้วไหวเมื่อต้องลม  ช่างงดงามซะจริง  เหมือนดั่งเจ้าชายก็ไม่ผิด…. “สวัสดีค่ะ….”  เสียงของหญิงสาวเจ้าของความคิด เอ่ยทักทันทีที่ วินทาเดินมาถึง “ สวัสดีครับ….เนย….มีอะไรหรอครับ….ถึงมาหาผมแต่เช้า”  วินกล่าวทักทายตอบบ้าง  “ นี่เจ้าวิน  เนยไม่ได้มาคนเดียวนะข้าก็มาด้วย..ไม่ทักกันบ้างเลยนะ  เพื่อนเอ็งนะเว้ย…”  ….  “ครับ  คุณเสก  สวัสดีครับ  คุณทีสวัสดีครับ…..ขอโทษนะครับถ้าผมทำอะไรไม่ถูกใจคุณไป..”

วินทากล่าวอย่างประชด  ระหว่างที่วินทากำลังทักเพื่อนๆของเขาอยู่นั้น วินทาแอบได้ยินเสียงหัวเราะชอบใจจากคำพูดของเขา นั่นไม่ใช่ใครนอกจากวาสินีเพื่อนหญิงที่คณะของเขา  วาสินีเขาเป็นคนค่อนข้างที่จะเรียบร้อย  จนทำให้ใครๆที่เห็นเอาไปเปรียบกับสำนวนไทยที่ว่า “เรียบร้อยยังกะผ้าพับไว้” ซึ่งก็จริงอย่างนั้น  วินทาจึงหันไปมอง เมื่อเห็นรอยยิ้มของเนย ก็แอบชื่นชมในใจ ……แต่เขาไม่ได้คิดอะไรเกินเลยนอกจากคำว่า….. “เพื่อน” วันนั้นทั้งวันเขาและเพื่อนๆสนทนาเกี่ยวกับเรื่องที่ทำให้เขาต้องอกหัก  เรื่องของน้องปี 1 ซึ่งอยู่คนละคณะกลับเขา  ที่เขาแอบชอบมานาน

    “ในยามเช้าแสงแดดที่หอพักนี่ก็ให้บรรยากาศที่รู้สึกดีได้บ้างเหมือนกันนะ……..ซื้ด……..เฮ่อ……..อากาศก็ช่างบริสุทธิ์เหลือเกิน….เมื่อคืนนี้เราฝันถึงวินเค้าได้ไงนะ  แปลกจังเลย  แถมยังไปฝันว่าเขาอกหักจากน้องคนนั้นอีก  เรานี่…..คิดเข้าข้างตัวเองจริงๆฮึๆ” เนย วาสินี นักศึกษาคณะ การจัดการปี 2 มหาวิทยาลัยเอกชนแห่งหนึ่งในกทม.  เธอแอบชอบนายวินทาอยู่…ชอบมาตั้งนานแล้ว  แต่เธอไม่ได้บอกให้ใครรู้นอกจากทีเพื่อนสนิทของเธอ   แม้แต่วินทาเองก็ไม่เคยรู้ว่าเธอแอบชอบเขาอยู่ “รีบแต่งตัวดีกว่า  เช้านี้เรามีเรียนที่เดียวกับวินเขานี่  เช้านี้คงเป็นเช้าที่สุดวิเศษณ์สำหรับเราแน่นอนเลย  ” เค้าแอบยิ้มให้กลับตัวเอง………และก็จริงที่เช้านี้เขาจะได้เจอวินทา แต่ภาพที่เห็นเบื้องหน้ากลับไม่เป็นไปตามที่เขาฝันไว้ วินเพื่อนชายที่เขาฝันถึงเมื่อคืน กลับเดินมากับน้องแอมน้องปี 1 คนนั้นที่เค้าฝันถึงนั่นแหละ  “นายวิน นายคงรักน้องเขามากสินะ……ไม่รู้รึไงว่าเรารักนายอยู่” วาสินีแอบคิดอิจฉาน้องแอมอยู่ในใจ ระหว่างนั้นที่ทั้งคู่กำลังร่ำลากันเพื่อที่แต่ละคนจะไปเรียนในวิชาเรียนที่แตกต่างกัน “ ทำไมนะ ทำไมเราต้องไปสนใจนายด้วย รู้ทั้งรู้ว่านายมีคนที่นายรักอยู่แล้ว…….รู้ทั้งรู้ที่นายคิดกับเรา  นายก็ไม่เคยคิดกับเราเกินคำว่าเพื่อนเลย ……เฮ้อ……ไม่อยากเห็นหน้านายเลยวันนี้  ผู้ชายงี่เง่าเอ้ย  ชอบทำให้คนอื่นหลงรักนายจริงๆ”  วาซินีบ่นกับตัวเองเมื่อเห็นภาพนั้น บ่นให้กับความรู้สึกของตัวเองที่ไม่สามารถบังคับมันได้….ไม่สามารถบังคับให้มันเลิกสนใจ  เลิกใส่ใจ และเลิกรักเขาคนนั้นที่ชื่อวินทา … ….นี่คงเป็นเวรกรรมของเขามั้ง  ที่ต้องทนเจ็บช้ำมานานแสนนาน มันช่างเป็นเวรกรรมที่ส่งผลกรรมของมันได้รุนแรงเสียเหลือเกิน  ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงๆ   แล้วหญิงสาวตัวน้อยๆคนนี้ไปทำบาปอะไรไว้ มันหนักหนาสาหัสมากมายนักหรือไง  สวรรค์ถึงได้ลงโทษให้เขาต้องทุรนทุรายเจ็บหัวใจเหลือเกิน ระหว่างที่กำลังบ่นกับตัวเอง    ปนกับนึกอะไรไปเรื่อยเปื่อย วินทาก็เข้ามาทักทายวาสินี “ สวัสดีครับ……เนย……มาแต่เช้าเลยนะครับ…..อื่ม…..คิดอะไรอยู่หรอครับ…ผมเห็นคุณนั่งเหม่อลอย  ผมไม่ได้แอบดูนะครับ  พอดีกะว่าจะทักคุณเห็นคุณกำลังคิดอะไรเพลินๆเลยไม่อยากขัดจังหวะนะครับ” ใบหน้าใส ผมดำดกพริ้วสวย ตรงดิกเหมือนกับใจของเจ้าของมัน มันช่างเหมือนมีมนต์สะกดให้วาสินี เคลิบเคลิ้มอีกครั้ง แต่ก็พยายามข่มใจตัวเอง  ไม่แสดงอาการดีใจออกมาเหมือนทุกครั้งที่เขาได้เจอ

“ ………จ้า………สวัสดีจ้า…เรามาเช้าหรอ…..เราก็มาเช้าอย่างนี้ทุกครั้ง” วาสินีอยากจะพูดออกไปด้วยซ้ำว่า เขามาเช้าทุกครั้งที่มีเรียนที่เดียวกับวินทา  แต่เขาก็ได้แต่เก็บไว้ในใจ  “เราว่าวินต่างหากนะ…..ที่….มาเช้าน่ะ” วาสินีทักทายวินทา แล้วส่งยิ้มให้เล็กน้อย  แต่ยิ้มที่เห็นนั้นมันช่างฝื่นซะเหลือเกิน “….ครับ นั่นสิผมเองต่างหากที่มาเช้า…พอดีว่าผมต้องรีบมาส่งน้องแอมเค้าน่ะครับ….เลยต้องรีบมา  เดี๋ยวใครจะมาชิงส่งน้องแอมก่อนผม..หึหึ.”   เขาหัวเราะเล็กน้อย เพื่อกลบเกลื่อนอาการเขินอายของเขา  เขาช่างไม่รู้ซะเลยว่า  คำพูดที่เขาพูดนั้น  มันเชือดเฉือนหัวใจของคนที่ได้รับรู้ซะเหลือเกิน “อื่อ… หรอคะ.น่าอิจฉาน้องเค้านะคะ…..ที่มีคนคอยปกป้องดูแล…...เอาอกเอาใจ…..แต่อย่างเนยสิค่ะ…. เมื่อไหร่จะมีคนแบบวินมาคอยปกป้องคุ้งครองซักทีก็ไม่รู้นะคะ…..สงสัยต้องรออีกนาน” วาสินี ก้มหน้าพูดไม่มองสบสายตาของคู่สนทนา  ว่าจะมีปฏิกิริยาอย่างไรต่อคำพูดของเขา  ที่กลั่นกรองมันออกมาจากใจ   “ ฮ่าๆ …..อย่างผมเนี่ยนะ……..งั้นให้ผมคอยดูแลปกป้องเนยเลยดีมั้ย……ฮ่าๆ”  วินทาพูดทีเล่นทีจริง  แต่คำพูดของเขามีอำนาจต่อจิตใจของหญิงสาวร่างเล็กที่อยู่ตรงหน้ามาก ทำเอาเจ้าหล่อนเกือบจะตอบตกลง แต่เธอก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา  ระหว่างการสนทนาของทั้งคู่ ดำเนินต่อไปเหมือนเดิมที่เคยเป็นทุกวัน  วาสินีไม่เคยรู้เลยว่า   มีชายหนุ่มคนหนึ่งที่กำลังรู้สึกเหมือนกับเธอ………ตอนที่เธอเห็นวินทาอยู่กับน้องแอม