เจ้าเหมียแกงส้ม

ลำดับตอนที่ #2 : หวู ขนตั้ง

ขนหัวลุก เกรียวๆ เสียวหลังวาบ

ทราบแล้วจ้ะ เดี๋ยวฉัน จะเกื้อหนุน

ช่วงเพลนี้ จะรีบ ไปทำบุญ

จะเจือจุน อุทิศให้ ไม่เหลือเลย    





  เก็บบันได ลงมาไว้ ที่หลังบ้าน

เสียงหวานๆ ก็แว่วๆ มาเฉลย

ร้องเงี้ยวๆ เงี้ยวๆ เหมือนเดิมเลย

เอาละเหวย ผีมา หลอกกลางวัน  



ก้มไปมอง เห็นแมวน้อย นอนจนตรอก

ติดในซอก ขอบประตู ข้างๆ นั่น

ถูกแม่ทิ้ง เอาไว้ เมื่อไหร่กัน

หรือว่ามัน จะพาไป ไม่ได้แล้ว    



  ไปหาฆ้อน หาแชลง แยงๆ แงะ

ค่อยกระแซะ กระแซะไป ใจชักแป้ว

จะเจ็บตัว อยู่หรือเปล่า เจ้าลูกแมว

ร้องแง้วๆ อยู่อย่างนั้น สงสารจริง  



กว่าจะออก มาได้ เล่นเอาเหนื่อย

ทำเอาเมื่อย อ่อนล้า เป็นอย่างยิ่ง

ยังหลับตา ร้องเบาๆ น่ารักจริง

แล้วจะทิ้ง มันได้ อย่างไรกัน    





  เอาก็เอา ตัดใจ เลี้ยงก็เลี้ยง

ค่อยเลียบเคียง คุยกับแม่ ดูหน่อยนั่น

แม่คงไม่ ใจร้าย ไม่เลี้ยงกัน

สงสารมัน แมวกำพร้า แม่ไม่มี  



แม่ว่าคง เป็นกรรมก่อน เคยร่วมสร้าง

จึงตามมา ร่วมทาง ถึงที่นี่

หากว่าลูก อยากจะเลี้ยง เลี้ยงให้ดี

รับหน้าที่ เป็นพี่เลี้ยง อย่างตั้งใจ    



  อย่าเพียงทำ อยากเล่น เห็นน่ารัก

ต้องฟูมฟัก รักษา เอาใจใส่

ต้องเรียนรู้ กันและกัน ให้เข้าใจ

ต้องดูแล ห่วงใย ใกล้ชิดกัน  



มันกำพร้า ไม่มี แม่และพ่อ

ลูกจะต้อง ไม่ย่อท้อ ไม่ไหวหวั่น

ลูกต้องเป็น ทุกอย่าง ให้กับมัน

หากว่าทำ ได้ตามนั้น แม่ตกลง    



   ได้ครับแม่ ผมจะ รับผิดชอบ

จะรอบคอบ ตั้งใจ ไม่ให้หลง

หากผิดพลาด ประการใด ให้บอกตรง

ลูกจะลง มือแก้ไข ในทันที