ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ความเป็นมาอันมืดมน
ในค่ำคืนที่เงียบสงัดผู้คนทั้งหลายต่างพักผ่อนกันอย่างสบาย โดยไม่รู้ว่ามหันตภัยกำลังจะมาเยือนพวกเขา “บึ้มมมมมม.....” แต่แล้วพวกเขาก็ถูกปลุกขึ้นจากเสียงอันดังสนั่น ดวงไฟทุกดวงในแต่ละบ้านก็สว่างขึ้น ผู้คนมากมายต่างลุกออกมาดูพร้อมกับเสียงพุดคุยที่ดังขึ้นเรื่อยๆถึงเสียงที่ได้ยิน ต่างคนต่างพูดคุยและตั้งคำถามต่างๆนาๆเกี่ยวกับเสียงประหลาดนั้น “คุณแม่ค่ะ นั้นแสงอะไรอ่ะค่ะสวยจังเลย” เด็กน้อยวัยกำลังน่ารักพูดขึ้นพร้อมกับชี้ชวนให้แม่ของเธอดู ท้องฟ้าในยามค่ำคืนที่มีสีดำ บัดนี้ปรากฎแสงสีแดงจ้าบาดตา แล้วทันใดนั้นเองทุกคนที่ออกมามุงดูเหตุการณ์ดังกล่าวก็ล้มลงไปทุกอย่างเงียบสนิทไม่มีแม้เสียงพูดคุยหรือเสียงลมหายใจ ยกเว้นแต่เสียงร้องไห้ของเด็กทารกคนหนึ่ง
ไม่มมมม แดนตกใจตื่นจากความฝันจนเขากลิ้งตกจากเตียง “โอ็ย เจ็บจังเลย”ในที่สุดเช้าวันใหม่ก็มาถึง แดนลุกขึ้นนั่งแล้วมองออกไปยังหน้าต่างบานที่อยู่ข้างๆกับเตียงนอนของเขา
ก็อกๆๆ “ตื่นหรือยังแดน 7 โมงครึ่งแล้วนะ เดี๋ยวไปโรงเรียนไม่ทันนะลูกวันนี้ไปโรงเรียนนวันแรกไม่ใช่หเหรอ ม. 4 แล้วนะลูก”
“ตื่น..แล้วฮะแม่.. เดี๋ยว..ลงไปฮะ..” แดนตอบแม่ด้วยเสียงที่ยังง่วงนอนอย่างมาก
แดนรีบอาบน้ำใส่เสื้อผ้าแล้วลงไปหาแม่ภายในเวลาไม่ถึง 10 นาที ตึก ตึก ตึก ตึก เสียงบันไดดังสนั่นบ้านเพราะการลงมาข้างล่างของแดนจนพ่อของเขาต้องเอ่ยปากว่า
“แดน ลงบันไดดีๆซิลูกเดี๋ยวบันไดก็พังหรอก” พ่อของแดนซึ่งกำลังอ่านหนังสือพิมพ์พูดพร้อมกับทำหน้าเข้ม
“ครับ พ่อ” แดนตอบ
พ่อกับแม่ของแดนเป็นคนหน้าตาดี และใจดีมากด้วยและแน่นอนว่าแดนก็หน้าตาดีเหมือนกัน แดนมีทรงผมที่ออกจะดูยุ่งเยิงเล็กน้อย หีวเท่าไรก็ไม่ยอมเรียบซึ่งต่างจากพ่อแม่ของเขาที่ผมเป็นระเบียบดูดี รูปหน้าเป็นรูปไข่ ตัวสูง หุ่นเพียวลมซึ่งอยู่ในเกณฑ์หุ่นดีทีเดียว
แม่ของแดนยกอาหารเช้ามาให้พ่อ และแดนกิน ก่อนไปทำงานและไปโรงเรียน
“ เฮ้ แดนเสร็จหรือยัง” เสียงของใครบ้างคนที่ดังมาจากหน้าบ้านดังขึ้น
“ อืมมม เอะ แอ้ว”แดนตอบทั้งที่ยังมีอาหารอยู่เต็มปาก
“แม่ผมไปโรงเรียนก่อนนะฮะ เฟรดเดอริคมาแล้ว บายฮะพ่อ”
“ขี้จักรยานดีๆนะลูก อย่าผากโผนนักล่ะ” แม่ของแดนแสดงความเป็นห่วงทั้งสองคน
“ฮะ คุณนายคริปเวอร์ ผมจะดูแลแดเนียลอย่างดีเลย ไม่ต้องห่วงนะฮะ”
เฟรดเดอริค ดิกกอร์รี่ เป็นเพื่อนที่สนิทกับแดนมากเขามักจะทำอะไรๆด้วยแต่ไม่ใช่แค่เฟรดเดอริคหรอกนะที่เป็นเพื่อนซี้ของแดน
พวกเขาทั้งสองขี่จักรยานอย่างเพลิดเพลินใจโดยเฉพาะเฟรดเดอริคเพราะเขาเพิ่งได้จักรยานคันนี้มาใหม่เมื่อตอนเปิดเทอม
เอี้ยดดดดดดดด“นี่นายขี่จักรยานดีๆหน่อยซิ ฉันเพิ่งซื้อจักรยานมาใหม่นะ”
เฟรดเดอริคตะโกนบอกเด็กหนุ่มที่ขี่จักรยานปราดหน้าเขาไป
“เฮ้ ฟังฉันอยู่หรือเปล่าอะ กลับมาขอโทษฉันก่อนนะ”
เด็กหนุ่มที่ขี่จักรยานปราดหน้าเฟรดเดอริคหยุดรถแล้วหันกลับมามองหน้าแดนและเฟรดเดอริค
“ฉันไม่จำเป็นต้องขอโทษคนอย่างนาย” หลังจากที่เด็กคนนั้นพูดจบเขาก็ขี่จักรยานต่อไป
“แก.....อย่าให้เจออีกนะ!!” เฟรดเดอริคพูดขึ้นพร้อมกับสีหน้าอันโกรธแค้น
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า ใจเย็นน่าเฟรดนายก็ไม่เป็นไรไม่ใช่เหรอ รีบไปเถอะ ฉันไม่อยากไปโรงเรียนสายในวันแรกที่เปิดเรียนหรอกนะ”
ทั้งแดนและเฟรดเดอริครีบขี่จักรยานเพราะตอนนี้ใกล้ 8 โมงแล้ว โชคยังดีที่เขามาถึงโรงเรียนก่อน 8 โมงเพียงไม่กี่นาที
“....โชคยังดีนะที่มาทัน 8 โมงไม่งั้นโดนทำโทษแน่ดูพวกนั้นซิมาหลังเรานิดเดียวโดนอาจารย์ทำโทษใหญ่เลย โหดชะมัดยาก ว่าไหมแดน”
“อืม” แดนตอบพร้อมกับมองไปยังอาจารย์คนนั้นจังหวะเดียวกันนั้นเองอาจารย์คนนั้นก็มองมาทางแดนและจ้องแดนด้วยสายตาที่บ่งบอกถึงความเกลียดชังอย่างมาก
“เอ้แดนเป็นไรป่าว”
“ป่าวไม่มีไร” แดนสะดุ้งเมื่อถูกเฟรดเดอริคเรียก
“งั้นเรารีบไปเข้าห้องเรียนกันเถอะ” เฟรดพูด
“เฮ้นั้น...จอร์ชกับเอมมี่ใช่ใหมแดน”เฟรดพูดขึ้นพร้อมทั้งชี้มือไปที่ที่มีเด็กชายและหญิงเดินคู่กันมาฝ่ายชายมีหน้าตาที่เกลี้ยงเกาผิวคล่ำเล็กน้อยตัวสูงประมาณ 175 เซนติเมตรซึ่งถือว่าเป็นเด็กผู้ชายที่เท่เอาการส่วนเด็กผู้หญิงมีใบหน้ารูปไข่ ตาหวานผิวขาวเครื่องแต่งตัว ออกแนวกระโปโรแล้วทั้งคู่ก็เดินมาทางทางที่แดนกับเฟรดยืนอยู่
“ แดน เฟรด” เอมมี่ตะโกณเรียกแดนกับเฟรดและดึงจอร์ชมาด้วยแต่จะเรียกให้ถูกก็คือลากมาเพราะจอร์ชแทบจะไม่ได้เดินเลย
“นี่ยายทอมโหดเบาๆก็ได้เดี๋ยวจอร์ชก็ตายหรอก” เฟรดพูด
“ฉันว่เรารีบไปเข้าห้องเรียนกันเถอะ” แดนพูดขัดจังหวะขึ้น
เมื่อทุกคนว่าที่ห้องเรียนแล้วก็เข้าประจำที่เตรียมพร้อมที่จะเรียนแล้วเฟรดก็ต้องชะงักเมื่อคนที่ก้าวเข้าห้องเรียนตามหลังพวกเขามาคือเด็กผู้ชายที่เมื่อเช้าขี่จักรยานปราดหน้าเฟรดขณะที่เฟรดกำลังจะเอ่ยปากต่อว่าเด็กผู้ชายคนนั้นต่อก็เกิดอะไรบ้างอย่างขึ้นภาพของห้องเรียนเริ่มเรือนลางลงปรากฏเป็นช่องว่างสีดำขึ้นทุกอย่างหยุดนิ่งไม่มีเสียงพูดคุยของเพื่อนๆแม้แต่การขยับตัวเหมือนเวลาที่ถูกหยุดเอาไว้ แต่แล้วเสียงกระซิบแผ่วๆก็ดังขึ้น
“ แดนน........ เฟรดด...... จอร์ชช...... เอมมี่มี่..... โนอาร์ร์....... แดนน........ เฟรดด...... จอร์ชช...... เอมมี่มี่..... โนอาร์ร์....... แดนน........ เฟรดด...... จอร์ชช...... เอมมี่มี่..... โนอาร์ร์....... แดนน........ เฟรดด...... จอร์ชช...... เอมมี่มี่..... โนอาร์ร์.......กลับมา..”
เสียงเรียกพวกนั้นดังขึ้นเรื่อยๆพร้อมกับวงสีดำก็ใหญ่ขึ้นเรื่อยๆเช่นกัน
ซูมมมมมมมม เสียงบางอย่างดังขึ้นแล้ววงกลมนั้นก็หายไปในทันที ทุกอย่างกลับมาเป็นเหมือนเดิมเสียงพูดคุยดังขึ้นเหมือนเดิมแต่ไม่มีใครพูดถึงเรื่องที่เพิ่งเกิดขึ้นเลยนอกจาก แดน เฟรด จอร์ชและเอมมี่
ไม่มมมม แดนตกใจตื่นจากความฝันจนเขากลิ้งตกจากเตียง “โอ็ย เจ็บจังเลย”ในที่สุดเช้าวันใหม่ก็มาถึง แดนลุกขึ้นนั่งแล้วมองออกไปยังหน้าต่างบานที่อยู่ข้างๆกับเตียงนอนของเขา
ก็อกๆๆ “ตื่นหรือยังแดน 7 โมงครึ่งแล้วนะ เดี๋ยวไปโรงเรียนไม่ทันนะลูกวันนี้ไปโรงเรียนนวันแรกไม่ใช่หเหรอ ม. 4 แล้วนะลูก”
“ตื่น..แล้วฮะแม่.. เดี๋ยว..ลงไปฮะ..” แดนตอบแม่ด้วยเสียงที่ยังง่วงนอนอย่างมาก
แดนรีบอาบน้ำใส่เสื้อผ้าแล้วลงไปหาแม่ภายในเวลาไม่ถึง 10 นาที ตึก ตึก ตึก ตึก เสียงบันไดดังสนั่นบ้านเพราะการลงมาข้างล่างของแดนจนพ่อของเขาต้องเอ่ยปากว่า
“แดน ลงบันไดดีๆซิลูกเดี๋ยวบันไดก็พังหรอก” พ่อของแดนซึ่งกำลังอ่านหนังสือพิมพ์พูดพร้อมกับทำหน้าเข้ม
“ครับ พ่อ” แดนตอบ
พ่อกับแม่ของแดนเป็นคนหน้าตาดี และใจดีมากด้วยและแน่นอนว่าแดนก็หน้าตาดีเหมือนกัน แดนมีทรงผมที่ออกจะดูยุ่งเยิงเล็กน้อย หีวเท่าไรก็ไม่ยอมเรียบซึ่งต่างจากพ่อแม่ของเขาที่ผมเป็นระเบียบดูดี รูปหน้าเป็นรูปไข่ ตัวสูง หุ่นเพียวลมซึ่งอยู่ในเกณฑ์หุ่นดีทีเดียว
แม่ของแดนยกอาหารเช้ามาให้พ่อ และแดนกิน ก่อนไปทำงานและไปโรงเรียน
“ เฮ้ แดนเสร็จหรือยัง” เสียงของใครบ้างคนที่ดังมาจากหน้าบ้านดังขึ้น
“ อืมมม เอะ แอ้ว”แดนตอบทั้งที่ยังมีอาหารอยู่เต็มปาก
“แม่ผมไปโรงเรียนก่อนนะฮะ เฟรดเดอริคมาแล้ว บายฮะพ่อ”
“ขี้จักรยานดีๆนะลูก อย่าผากโผนนักล่ะ” แม่ของแดนแสดงความเป็นห่วงทั้งสองคน
“ฮะ คุณนายคริปเวอร์ ผมจะดูแลแดเนียลอย่างดีเลย ไม่ต้องห่วงนะฮะ”
เฟรดเดอริค ดิกกอร์รี่ เป็นเพื่อนที่สนิทกับแดนมากเขามักจะทำอะไรๆด้วยแต่ไม่ใช่แค่เฟรดเดอริคหรอกนะที่เป็นเพื่อนซี้ของแดน
พวกเขาทั้งสองขี่จักรยานอย่างเพลิดเพลินใจโดยเฉพาะเฟรดเดอริคเพราะเขาเพิ่งได้จักรยานคันนี้มาใหม่เมื่อตอนเปิดเทอม
เอี้ยดดดดดดดด“นี่นายขี่จักรยานดีๆหน่อยซิ ฉันเพิ่งซื้อจักรยานมาใหม่นะ”
เฟรดเดอริคตะโกนบอกเด็กหนุ่มที่ขี่จักรยานปราดหน้าเขาไป
“เฮ้ ฟังฉันอยู่หรือเปล่าอะ กลับมาขอโทษฉันก่อนนะ”
เด็กหนุ่มที่ขี่จักรยานปราดหน้าเฟรดเดอริคหยุดรถแล้วหันกลับมามองหน้าแดนและเฟรดเดอริค
“ฉันไม่จำเป็นต้องขอโทษคนอย่างนาย” หลังจากที่เด็กคนนั้นพูดจบเขาก็ขี่จักรยานต่อไป
“แก.....อย่าให้เจออีกนะ!!” เฟรดเดอริคพูดขึ้นพร้อมกับสีหน้าอันโกรธแค้น
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า ใจเย็นน่าเฟรดนายก็ไม่เป็นไรไม่ใช่เหรอ รีบไปเถอะ ฉันไม่อยากไปโรงเรียนสายในวันแรกที่เปิดเรียนหรอกนะ”
ทั้งแดนและเฟรดเดอริครีบขี่จักรยานเพราะตอนนี้ใกล้ 8 โมงแล้ว โชคยังดีที่เขามาถึงโรงเรียนก่อน 8 โมงเพียงไม่กี่นาที
“....โชคยังดีนะที่มาทัน 8 โมงไม่งั้นโดนทำโทษแน่ดูพวกนั้นซิมาหลังเรานิดเดียวโดนอาจารย์ทำโทษใหญ่เลย โหดชะมัดยาก ว่าไหมแดน”
“อืม” แดนตอบพร้อมกับมองไปยังอาจารย์คนนั้นจังหวะเดียวกันนั้นเองอาจารย์คนนั้นก็มองมาทางแดนและจ้องแดนด้วยสายตาที่บ่งบอกถึงความเกลียดชังอย่างมาก
“เอ้แดนเป็นไรป่าว”
“ป่าวไม่มีไร” แดนสะดุ้งเมื่อถูกเฟรดเดอริคเรียก
“งั้นเรารีบไปเข้าห้องเรียนกันเถอะ” เฟรดพูด
“เฮ้นั้น...จอร์ชกับเอมมี่ใช่ใหมแดน”เฟรดพูดขึ้นพร้อมทั้งชี้มือไปที่ที่มีเด็กชายและหญิงเดินคู่กันมาฝ่ายชายมีหน้าตาที่เกลี้ยงเกาผิวคล่ำเล็กน้อยตัวสูงประมาณ 175 เซนติเมตรซึ่งถือว่าเป็นเด็กผู้ชายที่เท่เอาการส่วนเด็กผู้หญิงมีใบหน้ารูปไข่ ตาหวานผิวขาวเครื่องแต่งตัว ออกแนวกระโปโรแล้วทั้งคู่ก็เดินมาทางทางที่แดนกับเฟรดยืนอยู่
“ แดน เฟรด” เอมมี่ตะโกณเรียกแดนกับเฟรดและดึงจอร์ชมาด้วยแต่จะเรียกให้ถูกก็คือลากมาเพราะจอร์ชแทบจะไม่ได้เดินเลย
“นี่ยายทอมโหดเบาๆก็ได้เดี๋ยวจอร์ชก็ตายหรอก” เฟรดพูด
“ฉันว่เรารีบไปเข้าห้องเรียนกันเถอะ” แดนพูดขัดจังหวะขึ้น
เมื่อทุกคนว่าที่ห้องเรียนแล้วก็เข้าประจำที่เตรียมพร้อมที่จะเรียนแล้วเฟรดก็ต้องชะงักเมื่อคนที่ก้าวเข้าห้องเรียนตามหลังพวกเขามาคือเด็กผู้ชายที่เมื่อเช้าขี่จักรยานปราดหน้าเฟรดขณะที่เฟรดกำลังจะเอ่ยปากต่อว่าเด็กผู้ชายคนนั้นต่อก็เกิดอะไรบ้างอย่างขึ้นภาพของห้องเรียนเริ่มเรือนลางลงปรากฏเป็นช่องว่างสีดำขึ้นทุกอย่างหยุดนิ่งไม่มีเสียงพูดคุยของเพื่อนๆแม้แต่การขยับตัวเหมือนเวลาที่ถูกหยุดเอาไว้ แต่แล้วเสียงกระซิบแผ่วๆก็ดังขึ้น
“ แดนน........ เฟรดด...... จอร์ชช...... เอมมี่มี่..... โนอาร์ร์....... แดนน........ เฟรดด...... จอร์ชช...... เอมมี่มี่..... โนอาร์ร์....... แดนน........ เฟรดด...... จอร์ชช...... เอมมี่มี่..... โนอาร์ร์....... แดนน........ เฟรดด...... จอร์ชช...... เอมมี่มี่..... โนอาร์ร์.......กลับมา..”
เสียงเรียกพวกนั้นดังขึ้นเรื่อยๆพร้อมกับวงสีดำก็ใหญ่ขึ้นเรื่อยๆเช่นกัน
ซูมมมมมมมม เสียงบางอย่างดังขึ้นแล้ววงกลมนั้นก็หายไปในทันที ทุกอย่างกลับมาเป็นเหมือนเดิมเสียงพูดคุยดังขึ้นเหมือนเดิมแต่ไม่มีใครพูดถึงเรื่องที่เพิ่งเกิดขึ้นเลยนอกจาก แดน เฟรด จอร์ชและเอมมี่
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น