ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : วาเลนไทม์ที่มีแต่สารภาพรัก
\"แฮร์รี่ ตื่นเถอะ สายแล้ว วันนี้เราต้องไปฮอกส์มี้ดนะ\" เสียงของจินนี่ดังขึ้นข้างๆ ตัวเขาแทนที่จะเป็นรอนที่ปกติจะเป็นคนปลุกเขา
\"จินนี่ รอนไปไหน\" แฮร์รี่ถามจินนี่ ในขณะที่ยังงัวเงียอยู่
\"พี่เขา ลงไปกินข้าวที่ห้องโถงกับเฮอร์ไมโอนี่แล้วล่ะ\"
\"งั้นเหรอ\" และทันใดนั้นเขาก็รู้สึกอารมณ์เสียขึ้นมา............ อย่างไม่มีเหตุผล
\"ไปกันเถอะรีบไปกินข้าวเช้าซะ วันนี้เป็นวันหยุดสุดสัปดาห์ที่จะไปฮอกส์มี้ดนะ”
“อ้อ” แฮร์รี่พึ่งนึกได้ว่าวันนี้เป็นวันหยุดสุดสัปดาห์ที่จะไปเที่ยวหมู่บ้านฮอกส์มี้ดกันและเขาก็แปลกใจว่าทำไมถึงลืมไปได้ทั้งๆที่เป็นกิจกรรมและวันที่เค้าชอบและจำได้แม่น และ.........เป็นวันวาเลนไทม์
\"เออ ....จินนี่ สุขสันต์วันวาเลนไทม์นะ\"
\"เช่นกันคะ\"
ว่าแล้วจินนี่ก็รีบเดินลงไป แต่แฮร์รี่ก็สังเกตว่า เธอวิ่งและใบหน้ากับผมเป็นสีเดียวกันคือ สีแดง
............. ;.............
ระหว่างทางไปห้องโถง แฮร์รี่ไม่รู้สึกหิวเลย และทันใดนั้น เขาก็พบโช
\"ว่าไง เอ่อ.....ทะ......เธอ....เอ่อ....ไปฮอกส์มี้ดด้วยกัน..เอ่อ...ไม๊\" โชถามด้วยอาการเอียงอาย
\"แต่ฉันยังไม่ได้แตะอาหารเช้าเลยนะ\" แฮร์รี่พูด เนื่องจากต้องการเลี่ยงนัด เพราะเขายังจำเหตุการณ์ ก.ด. ได้แม่นยำ
\"อ้อ งั้นตามสบายละกัน\" ว่าแล้วเธอก็จากไป
น่าแปลกที่แฮร์รี่ไม่รู้สึก ผิดหวังแม้แต่น้อย นั่นเพราะ เขา..............ไม่ได้ชอบโช
แฮร์รี่เดินตามระเบียงทางเดินเพื่อจะไปหารอนกับเฮอร์ไมโอนี่ซึ่งทิ้งเขาไว้หอนอนตามลำพังที่ห้องโถง
\"แฮร์รี่\" เสียงร่าเริงสดใสที่คุ้นหูดังขึ้นจากโต๊ะ กริฟฟินดอร์...................................เฮอร์ไมโอนี่นั่นเอง
\"หวัดดี แฮร์รี่ สุขสันต์วันวาเลนไทม์\" รอนทัก
\"อืม คิดว่าคงงั้น\" เขาตอบเซ็งๆ
แล้วเขาก็ลงมือทานอาหารเช้าที่เขาเองก็ไม่หิว
เอ่อ.....แฮร์รี่ คืองี้นะ...\" เฮอร์ไมโอนี่เอ่ยขึ้นในที่สุด
“รอนต้องอยู่ซ้อมควิดดิชเพราะเค้ายังไม่เก่งและฉันคิดว่าจะอยู่เป็นเพื่อนเค้านะ และ….เอ่อ เธอควรไปฮอกส์มี้ด”
“หมายความว่าไง พวกเธอไม่ไปฮอกส์มี้ดด้วยกันหรอกเหรอ” เขาถามอย่างสงสัยและเริ่มโมโห
\"เธอไม่อยากให้ฉันอยู่งั้นเหรอ” แฮร์รี่เริ่มขึ้นเสียง
“เอ่อ” เฮอร์ไมโอนี่อึกอัก
“ได้ ฉันจะไม่อยู่ขัดคอพวกนายหรอกนะ ฉันจะไปฮอกส์มีด ไปนั่งสวีตกับสาวๆ ที่มาชวนฉันตั้งหลายคน สองต่อสอง”
“นายว่าไงนะ” รอนเอ่ยขึ้น แต่ไม่ทันเสียแล้วเพราะแฮร์รี่จากไปอย่างรวดเร็วเมื่อกี๊
………;……….
“แฮร์รี่ อะ” จินนี่พูดพร้อมยื่นการ์ดในมือให้ หน้าเป็นสีแดง
แล้วเธอก็วิ่งจากไปโดยเร็ว พร้อมกับแฮร์รี่ที่รีบเปิดการ์ดทันที
รักเธอ สุขสันต์วันวาเลนไทม์ ข้อความในการ์ดปรากฎขึ้น…….
แฮร์รี่รีบวิ่งตามหลังจินนี่ไปทันที แล้วเขาก็ตามเธอทัน เขาคว้าแขนเธอได้แล้วและจูบเธอ.......................................................ที่แก้ม
\" ขอบคุณนะ \" เขาเอ่ยขึ้น
\"อืม\" จินนี่เขินจนนึกคำพูดไม่ได้อีกแล้ว................
\"แต่…….ฉันชอบคนอื่นแล้ว..............\" แฮร์รี่พูดตามตรง
………;………….
30 นาทีหลังจากนั้น
แฮร์รี่อยู่ในห้องนั่งเล่นกริฟฟินดอร์ข้างเฮอร์ไมโอนี่ 2 คน เนื่องจากรอนซ้อมควิดดิชจนตกไม้กวาดขาแพลง เดินไม่ได้อยู่ในห้องพยาบาล
\"เฮอร์ไมโอนี่ คนอื่นไปไหนหมดน่ะ เมื่อกี้ยังเห็นเฟร็ดกับจอร์จเดินเพ่นพ่านแถวนี้อยู่เลย\"
\"อะไรนะ เฟร็ดจอร์จ ไม่ได้การและ ฉันต้องไปตามพวกเขา” เฮอร์ไมโอนี่โมโห
\"ไม่ต้องหรอก พวกเค้าไม่ได้กวนใครซะหน่อย\" เค้ารีบพูดทันทีเพื่อ………………… เขาเองก็ไม่รู้
“เอ่อ……..”เขาอึกอัก
\"เฮอร์ไมโอนี่ ฉันมีเซอร์ไพรส์ วันวาเลนไทม์ ครับ\"
“ฮะ ทะ เธอว่าอะไรนะ”
“ฉันว่าเธอได้ยินนะ”
\"ปิดตา แล้วตามมา\" เขาพูดพลางเสกคาถาปิดตาเธอ แล้วจูงมือเธอมาที่สถานที่แห่งหนึ่งที่ตกแต่งด้วยดอกไม้ บรรยากาศแสนโรแมนติก…………………มันคือ ห้องต้องประสงค์ที่ชั้นเจ็ด
และเมื่อแฮร์รี่ปล่อยมือเฮอร์ไมโอนี่แล้ว เฮอร์ไมโอนี่ก็รู้สึกถึงกลิ่นอายดอกไม้ต่างๆ ช็อกโกแลต
เฮอร์ไมโอนี่หยิบไม้กายสิทธ์ออกมาเพื่อจะปลดคาถาปิดตาออกด้วยความอยากรู้อยากเห็น แต่การกระทำนี้ ทำเอาแฮร์รี่ที่กำลังจะปลดคาถาให้เธอตกใจจน ก ร ะ ด อ นไปคนละทิศคนละทางกับไม้กายสิทธิ์ของเขา
\"เธอ เป็นอะไรหรือเปล่า\" เธอถามด้วยความห่วงใย(เอาคาถาปิดตาออกแล้ว)
\"เจ็บนิดหน่อย\" เขาตอบ
\"แต่……….. เธออยากให้ฉันหายเร็วไหม\"
\"แน่นอนที่สุด\" เธอตอบด้วยความมั่นใจเต็มร้อย
ทันใดนั้นเขา ก็คว้าเธอมาแล้ว เริ่มต้น....จูบเธอ อย่างอ่อนโยน ใต้ช่อมิสเซิลโท ที่เคยจูบกับโช
\"ฉันรักเธอมานานแล้วล่ะ แต่ฉันสับสนระหว่างรัก เพื่อน ฉันเลยเก็บไว้แล้วมาตัดสินใจบอกวันนี้\"
\"ฉัน............เอ่อ..............ฉัน.....................รัก.................
……….……….……….;……….
ติดตามตอนต่อไปใน harry potter and the last stand of hogwarts?
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น