ถ้าไม่บอกคงเสียใจตลอดชีวิต

ลำดับตอนที่ #1 : 1*คำบางคำอย่ารอ ให้สายเกินไป

>>ผมกำลังยืนอยู่บนสะพานแขวนข้ามแม่น้ำเจ้าพระยา ท้องฟ้าในคืนนี้มืดสนิท

>>มีเพียงแสงเรืองเรืองของหลอดไฟทอดยาวตามแนวสะพานไป

>>การที่ได้เห็นกรุงเทพในมุมนี้

>>มันทำให้ได้พบหลายต่อหลายอย่างที่หลายคนอาจไม่เคยเห็น

>>ผมมองออกไปในย่านชุมชน

>>แสงไฟหลากสีในอาคารบ้านเรือนกระจายไปจนสุดลูกหูลูกตา

>>เรียบแม่น้ำเจ้าพระยาไปเป็นถนนทอดยาว

>>มีเพียงแสงไฟจากหน้ารถที่สาดไปยังริมถนน

>>ส่วนบนสะพานที่ผมกำลังยืนอยู่นี้ก็เป็นถนนกว้างพอสมควร

>>มีรถวิ่งอย่างเบาบางเพราะคนมักจะใช้เส้นทางอื่นกัน

>>บนนี้มันจึงเงียบสงบ

>>ผมไม่แปลกใจเลยที่เธอมักจะชวนผมมาที่นี่เป็นประจำ

>>ผมไม่ได้ขึ้นมาบนนี้หลายปีแล้วเพราะที่แห่งนี้มันทำให้ผมหวนนึกถึงเธอ

>>เธอมักจะให้ผมมายืนดูดาวเป็นเพื่อนเธอ

>>กินไอศกรีมรสสตอเบอรี่ที่เธอชอบเป็นเพื่อนเธอ

>>ที่แห่งนี้มันเคยทำให้ผมมีความสุข

>>ผมคงได้ขึ้นมาบนนี้เป็นครั้งสุดท้ายแล้ว

>>หลังจากวันนี้ไปผมจะจากไปและไม่หวนกลับมาอีก

>>จะมีเพียงความทรงจำของเธอเท่านั้น

>>ที่จะอยู่ในใจผมตลอดไป……