Bokutachi wa hadeda shonen(Kohei version )

ลำดับตอนที่ #1 : Kohei

ผม ยูกิทาเกะ โคเฮย์ อยู่ชั้น ม.ปลายปี 2 ที่บ้านเป็นโรงฝึกคาราเต้เก่าแก่ที่สืบทอดกันมานาน โดยผมเป็นรุ่นที่ 15 มีน้องสาวที่อายุห่างกัน 8 ปีชื่อโคอิ

    นิสัยโดยรวม ๆ แล้ว ก็คงจะดีล่ะมั้ง ผมเป็นผู้ชายที่ออกจะห่าม ๆ ซะหน่อย ค่อนข้างกินง่ายนอนง่าย เป็นพวกที่มี sense ด้านกีฬาและค่อนข้างอึด อาจจะฟังดูเหมือนแปลก ๆ แต่นั่นเป็นข้อดีของผม ( ผมว่างั้นนะ ) ข้อที่ไม่ดีก็พอมีอยู่บ้างเหมือนกัน เนื่องจากที่ผมเป็นคนที่กินง่าย นอนง่าย 2 เรื่องนี้เลยเป็นเรื่องใหญ่ในชีวิตผม ผมชอบกินมากพอ ๆ กับขอบนอน ผมอาจจะกินข้าวมื้อนึงมากเท่า ๆ กับข้าววันนึงของคนปกติก็ได้ แต่นั่นก็ไม่น่าจะมีปัญหาอะไร ก็ที่บ้านผมเป็นโรงฝึกนี่นา ในฐานะลูกชายคนโต ผมก็ต้องสืบทอดต่อไปอยู่ดี ทำให้ที่บ้านค่อนข้างเคี่ยวผมน่าดู ผมเลยต้องฝึกหนักไม่เว้นแต่ละวัน นั่นเลยเป็นเหตุให้ผมค่อนข้างกินเก่งถ้าจะไม่ให้ผมกินมาก ๆ ก็อาจได้ในบางที ซึ่งผมก็จะเปลี่ยนเป็นนอนแทน ผมสามารถนอนได้ทั้งวันพอ ๆ กับกินได้ทั้งวัน ใครจะว่ายังไงก็ไม่รู้ล่ะนะ แต่ยังไงผมก็คิดว่านี่เป็นข้อดีของผมอยู่ดี

    ผมเป็นคนที่ชอบอะไรง่าย ๆ พื้นฐานผมเป็นคนสบาย ๆ อยู่แล้ว ( เพราะที่บ้านเลื้ยงผมมาอย่างนั้น ) เรื่องผู้หญิงก็ด้วย ผมชอบใครได้ง่าย ๆ พอ ๆ กับที่เกลียดได้ง่าย ๆ ผมค่อนข้างที่จะชอบใช้กำลังตัดสินปัญหา ( ถ้าปัญหานั้นยุ่งยากเกินกำลังสมอง ) มันค่อนข้างที่จะเป็นวิธีที่รุนแรงในสายตาคนส่วนใหญ่ แต่มันเป็นวิธีที่ง่าย ๆ ตรง ๆ ดี เห็นอย่างนี้ อย่าเพิ่งคิดว่าผมป่าเถื่อนไม่มีความสุนทรีย์นะ ผมก็ชอบศิลปะและดนตรีเหมือนกัน ชอบฟังเพลง ( ถึงจะไม่เคยเกิน 3 เพลงก็เถอะ )

    ถึงผมดูเหมือนชอบใช้กำลัง ป่าเถื่อน ขี้เกียจก็เถอะ เออ ! กินเก่งด้วย แต่ผมก็ไม่ใช่พวกซกมกนะห้องผมก็พอจะมีระเบียบอยู่ แม้ว่าบางทีผมจะเข้านอนโดยไม่แปรงฟันก็ตาม แต่นั่นก็ไม่น่าจะใช่เรื่องใหญ่อะไร เพราะว่าผมเป็นผู้ชายนี่นา ผู้ชายมันก็ต้องมีเรื่องอย่างนี้บ้างแหละ และผู้ชายส่วนใหญ่ก็น่าจะเป็นแบบนั้นนะ ( หรือเปล่า )

    ไม่รู้แหละ แต่เอาเถอะ ผมก็เหมือนผู้ชายส่วนใหญ่แหละนะ อาจมีอะไรแปลก ๆ ไปบ้าง แต่ก็เอาเหอะ มันก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อยู่ดี…