เพราะเธอน่ารัก

ลำดับตอนที่ #1 : ..เหตุเกิดบนรถเมล์..

  กริ๊งงงงงงงงงง

“ กำลังหลับซาบายเลย กี่โมงแล้วเนี่ย ” แพรไหมพูดกับตัวเองพร้อมหันไปดูนาฬิกาที่หัวเตียง

“ตายๆแล้ว 8 โมงแล้วเหรอเนี่ย ตายแน่ๆ ตายแน่ๆ มีเรียนตอนเช้าด้วย ยายแพรเอ๊ย ”เธอรีบลุกออกจากเตียง ผ้าห่มถูกกองสุมๆไว้โดยไม่ทันได้พับ



                                                  ----------------100 วินาทีผ่านไป------------

   เธอวิ่งกระหืดกระหอบออกมาที่หน้าบ้าน แล้ววิ่งต่ออีกจนถึงป้ายรถเมล์ เมื่อรถเมล์มาถึง เธอรีบวิ่งขึ้นรถเมล์โดยไม่สนใจใคร “ขอโทษค่ะ ขอโทษนะคะ (หลบคนสวยหน่อย)ขอทางหน่อยค่ะ” เธอเดินเข้าไปหาที่นั่งประจำของเธอ  แต่….แย่ชะมัด ผู้ชายอาไร้ ไม่มีความเป็นGentlemanเอาซะเลย ปล่อยให้ผู้หญิงตัวเล็กๆยืนกันได้ทั้งคัน   …..เอาก็เอา ยอมยืนซักวันละกัน เฮ้อ !!ไม่น่าตื่นสายเลย เธอ(ต้อง)ตัดสินใจ(ยอม)ยืนเหมือนคนอื่นเค้าทำกัน

    ในมือของเธอถือหนังสือกองโต ส่วนอีกมือก็ต้องจับราวรถเมล์ไว้

…………………เอี๊ยดดดดดดดดด.(แบบว่ารถเบรกกะทันหัน) ทันใดนั้น มือชุ่มเหงื่อที่จับราวอยู่นั้นลื่นหลุดจากราวโดยไม่ทันตั้งตัว “(อุ๊ยตาย) ว้าย (กรี๊ด) (ถ้าชั้นล้มหัวฟาดพื้นเป็นอัลไซเมอร์จะทำยังไงล่ะเนี่ย แย่แล้ว)”

….ฟึ่บ..โดยไม่ทันตั้งตัว(เหมือนเดิม)ก็มีมืออุ่นๆมาจับไหล่ทั้ง2ของเธอไว้\"(สวรรค์ ขอบคุณพระพุทธเจ้า)\"   \"เป็นอะไรรึเปล่าครับ เจ็บตรงไหนมั้ย \" \".......\" (ตะลึง) (คนอะไรหล่อได้ขนาดนี้ แถมยังเป็นสุภาพบุรุษอีกต่างหาก โอ้!!) \"คุณเป็นอะไรรึเปล่า\" เสียงนั้นปลุกเธอให้ตื่นจากความตกตะลึง \" มะมะมะไม่เป็นไรค่ะ ขะขะขอบคุณค่ะ\" \"แล้วคุณยืนไหวมั้ยครับผมจะได้ช่วยเก็บหนังสือให้\" \"ไหวค่ะๆ(หน้าแตกอีกแล้ว ยายแพรเอ๊ยย) \" \"หะๆ\" เธอหัวเราะแห้งๆ แต่ในใจกลับคิดไปซะไกลว่า ถ้าชั้นได้เป็นแฟนเค้าคงมีแต่คนอิจฉา ทำยังไงดีนะที่จะได้รู้จักเค้า \"นี่ครับ (เขายื่นหนังสือให้) ผมต้องลงป้ายนี้แล้วครับ ยืนดีๆนะครับเดี๋ยวล้มอีก \" พร้อมส่งยิ้มหวานๆมีเสน่ห์มาใหอีก 1 ที เธอเหมือนตกอยู่ในมนต์สะกด แล้วตั้งปฏิญาณกับตัวเองว่า \" ฉันจะต้องรู้จักเค้าให้ได้ \"  พร้อมทำท่ามุ่งมั่นเต็มที โดยลืมไปว่ากำลังยืนอยู่บนรถเมล์ และที่สำคัญทุกคนกำลังหันมามองเธอซะด้วย (เฮ้อ!!หน้าแตกอีกแล้วเรา) .............สู้ต่อไปเถอะแพรไหม