ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ^เปิดตัว_ตัวเดินเกม^
“ผมรู้ว่าพวกคุณก็ไม่อยากจะทำนักหรอก เพราะไม่ได้เกี่ยวกับพวกคุณเลยแม้แต่นิดเดียว
แต่ผมแค่อยากจะให้พวกคุณช่วยผมหน่อย ทุกๆอย่างตอนนี้มันแย่ลงทุกที” เสียงทุ้มต่ำแหบพร่า
บ่งบอกถึงความเสียใจที่เกิดขึ้นจากก้นบึ้งของความรู้สึก ไม่สามารถแสดงออกได้
เขาเอ่ยขึ้นเรียบๆท่ามกลางความเงียบ
“หึ คุณคิดว่าพวกเราสามารถช่วยได้งั้นหรอ คงต้องคิดใหม่ละมั้ง มิสเตอร์ฮิเดกิ” เสียงเด็กสาวที่ยืนอยู่เบื้องหน้าดูเย้ยหยันเต็มที่
“ถ้าผมคิดไม่ผิด พวกคุณนั่นแหละเป็นคนสำคัญ หวังว่าคงไม่ดูถูกฝีมือตัวเองอีกนะครับคุณนัตสึมิ” ชายหนุ่มกล่าวต่อ
“ถ้าจะให้ดี เรียกฉันว่าซาชิโตะดีกว่านะคะ” เด็กสาวที่ถูกเรียกว่านัตสึมิพูดต่อเสียงเย็น
“ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ฉันขอทราบหน้าที่ที่เราต้องทำได้มั้ยคะ” เด็กสาวอีกคนแทรกขึ้นท่ากลางบรรยากาศที่น่าอึดอัด
เธอมองไปทางคนอื่นๆซึ่งพยักหน้าให้กับการตัดสินใจของเธอ
“ได้สิครับ หวังว่าคุณคงไม่ทำให้เราผิดหวัง นะครับคุณมิซาโนะ” ชายหนุ่มคนเดิมพูด พร้อมกับยื่นมือไปข้างหน้า
“วางใจเถอะค่ะ” เด็กสาวเพียงแต่ยิ้ม ทำให้ชายหนุ่มหดมือกลับมาอย่างหน้าเสีย
“มิซาโนะ เธอมั่นใจหรอว่าจะทำได้ แล้วพวกเธอทุกคนคิดว่ามันง่ายนักหรอกับการที่ต้องเสี่ยงอันตรายเพื่อการอยู่รอดขององค์กรบ้าบอนี่ ทั้งๆที่เราก็ยังไม่รู้เลยว่ามันคือองค์กรอะไร” เด็กสาวที่ถูกเรียกว่านัตสึมิพูดอย่างหัวเสีย เธอเองก็มีอคติกับความคิดบ้าๆของมิซาโนะ
เพื่อนร่วมองค์กรอยู่แล้ว ยิ่งไม่พอใจกับการตัดสินใจของเธอเข้าไปอีก
“ฉันมั่นใจว่าพวกเราทำได้ นัตสึมิ เธอไม่ควรเอาอคติมาใช้กับเรื่องงานนะ” อายะพูดขึ้นอย่างมั่นใจ เธอกับมิซาโนะแม้จะเพิ่งรู้จักกัน
แต่เธอก็คิดว่าเด็กสาวตรงหน้าจะต้องมีแนวคิดเหมือนๆกับเธอแน่นอน
“ใช่ค่ะ มิสเตอร์ฮิเดกิไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ เป็นหน้าที่ของพวกเราเองค่ะ” มิซาโนะบอกเพื่อให้ชายหนุ่มวางใจ
“ผมไม่อยากให้พวกคุณต้องเสี่ยงกับเรื่องของเราตามลำพัง ผมจึงให้คุณอาโอยะ ชิเงมารุ ผู้ช่วยของผมร่วมมือกับพวกคุณครับ”
มิสเตอร์ฮิเดกิผายมือไปยังชายหนุ่มที่อยู่ข้างๆ
“ยินดีที่ได้ร่วมมือกับพวกคุณนะครับ” ชายหนุ่มกล่าวพร้อมรอยยิ้ม
“เช่นกันค่ะ ฉันอายะ โฮชิโนะ เรียกว่าอายะก็ได้ค่ะ”เด็กสาวแนะนำตัว
“ฉัน มิซาโนะ จีเนมัตสึ”
“ฉัน ฮารูมิ คาตายามา”
“ฉัน ฮานาโอะ ฟูตามิ”
“ฉัน อายูมิ ฮามาซากิ”
“ฉัน อาซิมิ ฮายาเสะ”
“ฉัน เอกิ เททาชิวะ”
“ฉัน ฮิมาริ เซย์กิ”
“ฉัน นัตสึมิ ซาชิโตะ” นัตสึมิ ต้องร่วมมืออย่างเสียมิได้ เธอพูดแนะนำพลางกระแทกกระทั้น
“ยินดีที่ได้รู้จักทุกคนครับ เอ่อ…หวังว่าคุณนัตสึมิจะไม่รังเกียจผมนะครับ” ชายหนุ่มถามหวาดๆ
“ไม่หรอกค่ะ แต่ทางที่ดีคุณควรจะเรียกฉันว่าซาชิโตะมากกว่านะคะ” นัตสึมิพูดแล้วเดินออกไปจากห้องประชุม
“ขอโทษแทนเพื่อนด้วยนะคะ มิสเตอร์ฮิเดกิคะ ฉันขอตัวนะคะ” เอกิพูดแล้วเดินตามนัตสึมิออกไป
“พวกคุณก็กลับไปพักผ่อนเถอะครับ ผมจะแจ้งภารกิจไปให้ทราบอีกที ขอบคุณครับ”มิสเตอร์ฮิเดกิบอกเด็กสาวที่เหลือ
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
“ขอบคุณนะโฮชิโนะ” เสียงเรียบดังขึ้นข้างหลังของเด็กสาว
“เธอเองหรอ ฉันก็ไม่ได้ทำอะไรให้เธอนี่ ที่ฉันทำเพราะว่าฉันอยากทำ” อายะตอบ
“ฉันก็ขอบคุณตามมารยาทแค่นั้นแหละ หึ มันก็คงไม่สำคัญถ้าหากว่าคนรับ ทำเพื่อตัวเอง”มิซาโนะพูดต่อด้วยน้ำเสียงเรียบ
ตามแบบฉบับของเธอแล้วเดินจากไป
“เธอนี่ก็ร้ายไม่ใช่เล่นนะ จีเนมัตสึ”อายะพูดกับตัวเองขณะมองเด็กสาวที่กำลังเดินจากไป
ตุบ!!!
“ขอโทษ ฉันรีบ!!!” เสียงเย็นๆเอ่ยขึ้นด้านหลังและผ่านเด็กสาวไปอย่างรวดเร็ว อายะไม่รีรอที่จะแก้แค้น
เธอตรงดิ่งเข้าไปยังเด็กสาวที่กึ่งเดินกึ่งวิ่งอยู่ข้างหน้า
“เดี๋ยว” เธอกล่าวพลางเอื้อมมือไปคว้าไหล่เด็กสาวให้หันมา
“จะไม่จบง่ายไปหน่อยหรอ คาตายามา” อายะพูดต่อ
“ขอโทษแล้ว เรื่องก็จบ” ฮารูมิพูดอย่างไม่ใส่ใจนัก
“ไม่จำเป็นหรอก ฉันก็แค่อยากมาดูหน้าหน่อยว่าเป็นใคร จะรีบไปขุมไหนแล้วก็มีตาหรือว่าไม่มี ที่แท้ก็เธอนั่นเอง
คราวหลังก็ระวังไว้ด้วย ฉันไม่ชอบคำขอโทษ” อายะเหยียดยิ้มที่ดูเหมือนจะกินบุคคลที่อยู่ตรงหน้า
“หยิ่ง จองหอง เหมือนจีเนมัตสึไม่มีผิด” ฮารูมิสบถเบาๆด้วยเสียงโกรธแค้น หลังจากที่อายะกลับไป
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
แฮ่ๆ!!! ตอนนี้ก้อเปงตอนแรกของแพร์อ่านะคะ หวังว่าทุกคนคงชอบ หุหุ
งัยก้อช่วยเม้นละกานนะค้าาา
ขอบคุงล่วงหน้าก้าบบบ
แต่ผมแค่อยากจะให้พวกคุณช่วยผมหน่อย ทุกๆอย่างตอนนี้มันแย่ลงทุกที” เสียงทุ้มต่ำแหบพร่า
บ่งบอกถึงความเสียใจที่เกิดขึ้นจากก้นบึ้งของความรู้สึก ไม่สามารถแสดงออกได้
เขาเอ่ยขึ้นเรียบๆท่ามกลางความเงียบ
“หึ คุณคิดว่าพวกเราสามารถช่วยได้งั้นหรอ คงต้องคิดใหม่ละมั้ง มิสเตอร์ฮิเดกิ” เสียงเด็กสาวที่ยืนอยู่เบื้องหน้าดูเย้ยหยันเต็มที่
“ถ้าผมคิดไม่ผิด พวกคุณนั่นแหละเป็นคนสำคัญ หวังว่าคงไม่ดูถูกฝีมือตัวเองอีกนะครับคุณนัตสึมิ” ชายหนุ่มกล่าวต่อ
“ถ้าจะให้ดี เรียกฉันว่าซาชิโตะดีกว่านะคะ” เด็กสาวที่ถูกเรียกว่านัตสึมิพูดต่อเสียงเย็น
“ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ฉันขอทราบหน้าที่ที่เราต้องทำได้มั้ยคะ” เด็กสาวอีกคนแทรกขึ้นท่ากลางบรรยากาศที่น่าอึดอัด
เธอมองไปทางคนอื่นๆซึ่งพยักหน้าให้กับการตัดสินใจของเธอ
“ได้สิครับ หวังว่าคุณคงไม่ทำให้เราผิดหวัง นะครับคุณมิซาโนะ” ชายหนุ่มคนเดิมพูด พร้อมกับยื่นมือไปข้างหน้า
“วางใจเถอะค่ะ” เด็กสาวเพียงแต่ยิ้ม ทำให้ชายหนุ่มหดมือกลับมาอย่างหน้าเสีย
“มิซาโนะ เธอมั่นใจหรอว่าจะทำได้ แล้วพวกเธอทุกคนคิดว่ามันง่ายนักหรอกับการที่ต้องเสี่ยงอันตรายเพื่อการอยู่รอดขององค์กรบ้าบอนี่ ทั้งๆที่เราก็ยังไม่รู้เลยว่ามันคือองค์กรอะไร” เด็กสาวที่ถูกเรียกว่านัตสึมิพูดอย่างหัวเสีย เธอเองก็มีอคติกับความคิดบ้าๆของมิซาโนะ
เพื่อนร่วมองค์กรอยู่แล้ว ยิ่งไม่พอใจกับการตัดสินใจของเธอเข้าไปอีก
“ฉันมั่นใจว่าพวกเราทำได้ นัตสึมิ เธอไม่ควรเอาอคติมาใช้กับเรื่องงานนะ” อายะพูดขึ้นอย่างมั่นใจ เธอกับมิซาโนะแม้จะเพิ่งรู้จักกัน
แต่เธอก็คิดว่าเด็กสาวตรงหน้าจะต้องมีแนวคิดเหมือนๆกับเธอแน่นอน
“ใช่ค่ะ มิสเตอร์ฮิเดกิไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ เป็นหน้าที่ของพวกเราเองค่ะ” มิซาโนะบอกเพื่อให้ชายหนุ่มวางใจ
“ผมไม่อยากให้พวกคุณต้องเสี่ยงกับเรื่องของเราตามลำพัง ผมจึงให้คุณอาโอยะ ชิเงมารุ ผู้ช่วยของผมร่วมมือกับพวกคุณครับ”
มิสเตอร์ฮิเดกิผายมือไปยังชายหนุ่มที่อยู่ข้างๆ
“ยินดีที่ได้ร่วมมือกับพวกคุณนะครับ” ชายหนุ่มกล่าวพร้อมรอยยิ้ม
“เช่นกันค่ะ ฉันอายะ โฮชิโนะ เรียกว่าอายะก็ได้ค่ะ”เด็กสาวแนะนำตัว
“ฉัน มิซาโนะ จีเนมัตสึ”
“ฉัน ฮารูมิ คาตายามา”
“ฉัน ฮานาโอะ ฟูตามิ”
“ฉัน อายูมิ ฮามาซากิ”
“ฉัน อาซิมิ ฮายาเสะ”
“ฉัน เอกิ เททาชิวะ”
“ฉัน ฮิมาริ เซย์กิ”
“ฉัน นัตสึมิ ซาชิโตะ” นัตสึมิ ต้องร่วมมืออย่างเสียมิได้ เธอพูดแนะนำพลางกระแทกกระทั้น
“ยินดีที่ได้รู้จักทุกคนครับ เอ่อ…หวังว่าคุณนัตสึมิจะไม่รังเกียจผมนะครับ” ชายหนุ่มถามหวาดๆ
“ไม่หรอกค่ะ แต่ทางที่ดีคุณควรจะเรียกฉันว่าซาชิโตะมากกว่านะคะ” นัตสึมิพูดแล้วเดินออกไปจากห้องประชุม
“ขอโทษแทนเพื่อนด้วยนะคะ มิสเตอร์ฮิเดกิคะ ฉันขอตัวนะคะ” เอกิพูดแล้วเดินตามนัตสึมิออกไป
“พวกคุณก็กลับไปพักผ่อนเถอะครับ ผมจะแจ้งภารกิจไปให้ทราบอีกที ขอบคุณครับ”มิสเตอร์ฮิเดกิบอกเด็กสาวที่เหลือ
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
“ขอบคุณนะโฮชิโนะ” เสียงเรียบดังขึ้นข้างหลังของเด็กสาว
“เธอเองหรอ ฉันก็ไม่ได้ทำอะไรให้เธอนี่ ที่ฉันทำเพราะว่าฉันอยากทำ” อายะตอบ
“ฉันก็ขอบคุณตามมารยาทแค่นั้นแหละ หึ มันก็คงไม่สำคัญถ้าหากว่าคนรับ ทำเพื่อตัวเอง”มิซาโนะพูดต่อด้วยน้ำเสียงเรียบ
ตามแบบฉบับของเธอแล้วเดินจากไป
“เธอนี่ก็ร้ายไม่ใช่เล่นนะ จีเนมัตสึ”อายะพูดกับตัวเองขณะมองเด็กสาวที่กำลังเดินจากไป
ตุบ!!!
“ขอโทษ ฉันรีบ!!!” เสียงเย็นๆเอ่ยขึ้นด้านหลังและผ่านเด็กสาวไปอย่างรวดเร็ว อายะไม่รีรอที่จะแก้แค้น
เธอตรงดิ่งเข้าไปยังเด็กสาวที่กึ่งเดินกึ่งวิ่งอยู่ข้างหน้า
“เดี๋ยว” เธอกล่าวพลางเอื้อมมือไปคว้าไหล่เด็กสาวให้หันมา
“จะไม่จบง่ายไปหน่อยหรอ คาตายามา” อายะพูดต่อ
“ขอโทษแล้ว เรื่องก็จบ” ฮารูมิพูดอย่างไม่ใส่ใจนัก
“ไม่จำเป็นหรอก ฉันก็แค่อยากมาดูหน้าหน่อยว่าเป็นใคร จะรีบไปขุมไหนแล้วก็มีตาหรือว่าไม่มี ที่แท้ก็เธอนั่นเอง
คราวหลังก็ระวังไว้ด้วย ฉันไม่ชอบคำขอโทษ” อายะเหยียดยิ้มที่ดูเหมือนจะกินบุคคลที่อยู่ตรงหน้า
“หยิ่ง จองหอง เหมือนจีเนมัตสึไม่มีผิด” ฮารูมิสบถเบาๆด้วยเสียงโกรธแค้น หลังจากที่อายะกลับไป
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
แฮ่ๆ!!! ตอนนี้ก้อเปงตอนแรกของแพร์อ่านะคะ หวังว่าทุกคนคงชอบ หุหุ
งัยก้อช่วยเม้นละกานนะค้าาา
ขอบคุงล่วงหน้าก้าบบบ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น