New life...★

ลำดับตอนที่ #1 : Go inter!★part1

วิ้วววววววว~เสียงลมพัดเบาๆข้างๆหูชั้นพร้อมกับความหนาวเยือกเย็นที่ลอดผ่านทางผ้านวมอันหนาเตอะ ชั้นกำลังลอยขึ้น ลอยขึ้นไปเรื่อยๆกำลังไปในที่ๆมีแต่สีขาว แมวตาสีฟ้าตัวสีขาวราวกับก้อนหิมะในยามหนาวกำลังเดินมาที่ชั้น โป๊ก!โอยยๆๆๆเจ็บๆๆตัวชั้นชาไปทั้งตัวเลย เหมือนกับคนโดนเหน็บกินแหนะ ไม่ไหวแร้วน้ำตาแทบจะทะลักออกจากเบ้าตา หัวชั้นมึนไปหมดแล้วก็ชาด้วย

เมริส..เมริส..ตื่นได้แล้ว คุณมาเรียเจ้าของบ้านมาเคาะประตูหน้าห้องของชั้น

ค่า...ฉันตอบเป็นภาษาอังกฤษ

ชั้นเหลือบไปมองนาฬิกาสีแดงแจ๊ด  ว๊ายยยเกือบ8โมงแล้วต้องรีบ ชั้นรีบลุกจากเตียงแล้วหยิบแปรงสีฟันกับหวีไปเข้าห้องน้ำทันที ขออธิบายนิดนึง ห้องนอนของชั้นจะอยู่ชั้นล่างสุดและเดินผ่านห้องซักผ้าจะมีห้องน้ำติดอยู่ ชั้นรีบตรงไปเข้าห้องน้ำทันทีแล้วแปรงฟัน วันนี้วันแรกของการไปโรงเรียนใหม่นี่นะ และก็ประเทศใหม่ด้วย ฮ่าๆต้องสนุกแน่ๆชั้นคิดในใจ จากนั้นชั้นรีบแต่งตัวหยิบแบบฟอร์มของรร.มาใส่ กระโปรงสีฟ้าอ่อนสั้นเหนือเข่า เสื้อเชิ้ตสีขาวแขนยาวและเสื้อสูตรทับ

ให้ตายเหอะ...หนาวจะตายทำไมกระโปรงสั้นหย่างนี้

ชั้นรีบหยิบมาใส่ทันที พร้อมกับกระเป๋าสีเขียวลายทหารคู่ใจที่มีเมจิกเปลี่ยนสีได้วาดเป็นลายดาวทั่วกระเป๋า

จากนั้นชั้นไปช่วยคุณมาเรียเตรียมอาหาร วันนี้คุณมาเรียทำเบคอนและไข่ดาว ชั้นรีบยัดเบคอนในจานและไข่ดาวเข้าปากอย่างรวดเร็ว

เมริส..คุณกลัวที่จะต้องไปโรงเรียนใหม่ในวันแรกมั้ย?มาเรียถามชั้น

ก็..อืม..นิดหน่อย

คุณไม่ต้องกลัวหรอกนะ ที่นี่มีนักเรียนต่างชาติเยอะและเด็กนักเรียนที่แคนาดาส่วนใหญ่ก็เป็นเด็กดี

คะ...ชั้นไปแล้วนะ

โชคดีจ้ะ..มาเรียตอบ

ฉันออกจากบ้านของมาเรียและหยิบเสื้อหนาวสีดำออกมา ตัวนี้เป็นตัวที่อุ่นที่สุดแล้วสำหรับฤดูนี้

เอ้อ!!!ชั้นจะขอแนะนำตัวเองนิดนึง ชั้นชื่อ มาลี แต่ด้วยความที่พูดภาษาอังกฤษไม่ชัดในตอนแรกที่มาที่นี่เลยอยากออกเสียงให้เหมือนฝรั่งเลยกระแดะอ่านไปว่า เมริส จากนั้นเค้าเลยเรียกชั้นว่าเมริส ก้อดีเหมือนกัน ชั้นรู้สึกตัวเองอินเตอร์ขึ้นนะ อายุของชั้นกำลังงจะ16แล้วหละ

ชั้นมาอยู่ที่แคนาดาได้1อาทิตย์แล้ว คงงงหละสิว่าทำไมชั้นถึงมาอยู่ที่นี่ได้ ตอนชั้นอยู่เมืองไทยชั้นอยู่กรุงเทพอะนะ ก็คิดว่าซักวันชั้นต้องโกอินเตอร์ให้ได้ แล้วพอดีจังหวะป้าชั้นเค้ากำลังอยากให้ชั้นไปช่วยงานเค้าทำอาหารที่แคนาดาพอดี ก้อเลยขอพ่อแม่ไปหนะ แต่ไม่ใช่ง่ายๆหรอกนะชั้นต้องเก็บเงินเป้นค่าขนมเองจากกการทำงานร้านอาหารของป้าหนะ  

เดือนนี้หนาวมากสำหรับที่แคนาดา ชั้นเดินไปตามถนนที่มีน้ำแข็งเกาะตามต้นไม้

ทางไปโรงเรียนของชั้นเหรอ...ง่ายมาก แค่เดินตรงไปปะมาน40นาทีถึงจะถึงหนะ

-พักตา...................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................

-

ไม่อยากจะบอกตอนเดินไปดูรร.ครั้งแรกกับคุณมาเรียนะ แทบจะสลบบบ โรงเรียนบ้าอะไร หรูมากอะ เผอิญว่าชั้นโชคดีได้เข้ารร.เอกชนของที่นั่นอะ ตอนอยู่เมืองไทยเหรอ รร.เอกชนไม่คยไปเหยียบเลยซักครั้ง พ่อแม่ของชั้นเป็นคนขายเครื่องประดับธรรมดา แต่ป้าชั้นหนะสิ มีเงินแล้วเค้าก้อรับชั้นเป็นลูกบุญธรรมด้วยอะนะตอนชั้นยังเด็ก

ระหว่างทางที่เดินไปเรื่อยๆตามถนน ชั้นเห็นเด็กนักเรียนเอเชียเหมือนกัน

ว้าวว..ได้ใจจังจะได้มีเพื่อนร่วมเดินทางท่าทางจะอายุพอๆกับชั้นนะ

เธอใส่เครื่องแบบดรงเรียนเดียวกับชั้นด้วยสิ!!จะเข้าไปทักดีมั้ยน้า...

พอดีเด็กเอเชียคนนั้นหันมาสบตาชั้นพอดี

ให้ตายยย........สวยเป็นบ้าเลยหวะ ท่าทางจะลูกครึ่งแน่ๆผมเธอสีดำสนิท คาดผมสีฟ้าใส ตาของเธอโตขนตาก้องอนมาก ปากเธอสีแดงหยั่งกะทาน้ำยาอุทัยเหมือนเพื่อนชั้นหนะ แต่อันนี้ธรรมชาติมากอะ อ๊ากกๆๆ ชั้นตัดสินใจว่าต้องรุ้จักกับคนสวยๆแบบนี้ให้ได้ฮ่าๆ

จกานั้นชั้นรีบเดินตรงเข้าไปทัก(ภาษาอังกิดอะนะ)

เอ่อ...หวัดดี

เธอหันมามองชั้นแบบเหวอๆปะมานว่า ชั้นจะขยุ้มเธอหยั่งงั้นหนะ

หวัดดี..

คือชั้นเพิ่งมาใหม่หนะ ยังไม่ค่อยรู้จักใครหนะ ชั้นชื่อมาลี เรียกสั้นๆว่าเมริส (มันสั้นตงไหนวะ)เพิ่งมาอยู่ที่นี่ได้1อาทิตย์ก่อนเปิดเทอมหนะ ชั้นมาจากประเทศไทยนะ

ชั้นยิ้ม...

อืม..หวัดดี ชั้นชื่อคริส มาจากจีนนะ พ่อชั้นเป็นจีน แม่เป้นคนแคนาดา ตอนนี้พ่อหย่ากับแม่แล้ว แม่เลยเอาชั้นมาเลี้ยงดูได้3ปีแล้ว แล้วเธออยู่เกรดอะไรเหรอ คริสถามชั้น

คิดว่า เกรด..10มั้ง

เอ้อ..เหมือนกัน เราคงเจอกันนะ เธอยิ้มให้ชั้น แล้วเดินจากไป

ว้าวววสวยจัง ชั้นนึกในใจ

อ่าว..เฮ้ยๆๆๆชั้นมาทักเธอหวังจะให้เธอเดินทางไปรร.เป็นเพื่อนชั้นนะ ไม่ใช่ทิ้งชั้น

เอิ้กก....เดินไปคนเดียวก้อได้วะ ชั้นนึกในใจ

พอมาถึงรร.ชั้นรีบตรงเข้าไปที่officeรร.ทันที

หวัดดีคะ...หนูเพิ่งย้ายมาใหม่อะคะ หนูจะมาเอาใบที่หนูต้องเรียนในเทอมนี้หนะคะ ชั้นทักหญิงชราคนนึงที่นั่งบนเก้าอี้หมุนและอีกมือนึงก้อกำลังกดคอมพิวเตอร์อยู่

หวัดดีจ้ะ...ชั้นชื่อเมลิซ่า เป็นคนดูแลความเรียบร้อยในรร.นี้ เธอเข้าไปในห้องผอ.เลยนะ

คะ..ชั้นตอย

ชั้นเดินตรงไปยังห้องผอ.

ก๊อกก...ก๊อกกก

เชิญเข้ามาจ๊ะ เสียงหวานๆออกมาจากห้อง

ว้าววว.ท่าทางผอ.ต้องเป็นผู้หญิงแก่ๆที่ใจดี สวมแว่นตาหนาๆเหมือนในหนังหนะ ชั้นคิดอย่างงั้นนะ

ชั้นค่อยๆเปิดประตูเข้าไปในห้องที่หน้าต่างเปิดอยู่นิดหน่อย ลมหนาวพัดเข้ามาเล็กน้อย

ไหนหนะ....ผอ.โรงเรียน

หรือว่า..ชั้นเข้าห้องผิด..หรือชั้นได้ยินเสียงผิด

เอ.......

นี่...หนู หนูๆๆ

คะ?

มองลงมาสิจ๊ะ

เฮือกกกกกกก...............................................เห็นแล้วแทบช๊อค  ★★★ติดตามตอนต่อไป★★★