ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทเพลงแห่งเทวี
ในไพรวันอันนานาด้วยพฤกษางามเลิศนั้น
คือนางผู้งามพร้อมครัน--ดั่งร่างสร้างสรรค์จากมวลบุปผชาติรูจี
ผุดผ่องสกาวใสไร้สิ้นซึ่งราคี
แต่งแต้มให้สีบริสุทธิ์นั้นมัวหมองลงได้---
เทวีเลอโฉมเอย---มิอาจมีสิ่งใดเลยอาจเปรียบได้ดังเจ้า
สง่าเหนือหมู่เหล่านางใดใดใต้ฟากฟ้านภาลัย
ฤาอัปสรงามละไมบนสวรรค์สีขาวเบื้องหลังดินแดนมรณา
ที่เหล่าวิญญาณ์ได้สาบสูญหายสิ้นจากโลกแห่งอินทรีย์
ดวงหน้าอันผุดผ่องใสสงบนิ่งไร้สิ้นซึ่งอารมณ์
ไร้ซึ่งสุข---ไร้ซึ่งทุกข์สั่งสม---คงไว้เพียงความงามโสภี
คือความงามอันไร้ราคี หากพิสุทธิ์ใส แลเรียบเฉย
จนมิอาจมีสิ่งใดเปรียบเปรยความงามแห่งนางได้
ชะตากรรมที่เทวีผู้สูงส่งกุมไว้นั้น
คือชะตาที่อาจเปลี่ยนพลันให้โลกมอดมลาย
สาบสูญหายไปยังผืนรัตติกาล---เบื้องบนพสุธา
มรณาจักเยือนสู่แผ่นดินอย่างมิรู้จบ
แม่ยอดนางเอย---ขอเชยเจ้าเป็นยอดอัปสรบนโลกใบนี้
แต่เจ้าก็เป็นยมทูตผู้คร่าชีวีไปจากมนุษย์บนผืนพิภพ
เมื่อตะวันพลบ แสงสุริยกษัตริย์เลือนหาย---แดนเจ้าถูกกล้ำกราย
ยามนั้นหวนมาถึงเมื่อไร---ยามนั้นไซร้คือเวลาที่ต้องตัดสิน
เข็มเวลายังก้าวเดิน---บนวงล้อมแห่งกาลเวลา
ที่ความละอายระอายังคงหมอบนิ่งใต้การติฉิน
เฉกเช่นกับนิลนิมิตแห่งมวลมนุษย์---นิมิตร้าย---นิมิตดี
เมื่อสายวารีหวนคืนสู่แดนของเจ้า---เมื่อนั้น---กงจักรจักเดินอีกครั้ง
คือนางผู้งามพร้อมครัน--ดั่งร่างสร้างสรรค์จากมวลบุปผชาติรูจี
ผุดผ่องสกาวใสไร้สิ้นซึ่งราคี
แต่งแต้มให้สีบริสุทธิ์นั้นมัวหมองลงได้---
เทวีเลอโฉมเอย---มิอาจมีสิ่งใดเลยอาจเปรียบได้ดังเจ้า
สง่าเหนือหมู่เหล่านางใดใดใต้ฟากฟ้านภาลัย
ฤาอัปสรงามละไมบนสวรรค์สีขาวเบื้องหลังดินแดนมรณา
ที่เหล่าวิญญาณ์ได้สาบสูญหายสิ้นจากโลกแห่งอินทรีย์
ดวงหน้าอันผุดผ่องใสสงบนิ่งไร้สิ้นซึ่งอารมณ์
ไร้ซึ่งสุข---ไร้ซึ่งทุกข์สั่งสม---คงไว้เพียงความงามโสภี
คือความงามอันไร้ราคี หากพิสุทธิ์ใส แลเรียบเฉย
จนมิอาจมีสิ่งใดเปรียบเปรยความงามแห่งนางได้
ชะตากรรมที่เทวีผู้สูงส่งกุมไว้นั้น
คือชะตาที่อาจเปลี่ยนพลันให้โลกมอดมลาย
สาบสูญหายไปยังผืนรัตติกาล---เบื้องบนพสุธา
มรณาจักเยือนสู่แผ่นดินอย่างมิรู้จบ
แม่ยอดนางเอย---ขอเชยเจ้าเป็นยอดอัปสรบนโลกใบนี้
แต่เจ้าก็เป็นยมทูตผู้คร่าชีวีไปจากมนุษย์บนผืนพิภพ
เมื่อตะวันพลบ แสงสุริยกษัตริย์เลือนหาย---แดนเจ้าถูกกล้ำกราย
ยามนั้นหวนมาถึงเมื่อไร---ยามนั้นไซร้คือเวลาที่ต้องตัดสิน
เข็มเวลายังก้าวเดิน---บนวงล้อมแห่งกาลเวลา
ที่ความละอายระอายังคงหมอบนิ่งใต้การติฉิน
เฉกเช่นกับนิลนิมิตแห่งมวลมนุษย์---นิมิตร้าย---นิมิตดี
เมื่อสายวารีหวนคืนสู่แดนของเจ้า---เมื่อนั้น---กงจักรจักเดินอีกครั้ง
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น