ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทที่1 ความหมายของคำว่า\"โจรสลัด\"
ในยุคสมัยหนึ่งนั้นเป็นยุคสมัยที่สิ่งหนึ่งรุ่งเรืองมากสิ่งนั้นคือ”โจรสลัด”พวกคนที่ถูกเรียกว่าเช่นนั้นได้ก่อเรื่องเดือดร้อนต่างๆ หลบหนีรัฐบาลการจับกุมของรัฐบาล คอยปล้นสดมชาวเมือง สร้างความปั่นป่วนแก่ท้องทะเลเป็นอย่างมาก แต่เหตุผลที่โจรสลัดทุกคนต่างออกทะเลนั้นเหตุผลมีเพียงหนึ่งเดียวคือต้องการครอบครองสมบัติของอดีตจ้าวแห่งโจรสลัด”ฮวน เมอร์คิว”และเข้าไปสู่พาธเวล์ธ ที่ที่มีสมบัติของจ้าวแห่งโจรสลัดอยู่ และนับตั้งแต่เจ้าแห่งโจรสลัดได้ตายไปจนถึงปัจจุบันก็ยังไม่มีใครสามารถครอบครองสมบัติของจ้าวแห่งโจรสลัดได้แม้แต่คนเดียว เพราะพาธเวล์ธไม่ใช่สถานที่ที่น่าเข้าไปเดินเล่นเอาเสียเลย
เช้าตรู่วันหนึ่ง ณ หมู่บ้านที่อยู่ในแถบทะเลใต้ บริเวณท่าเรือของหมู่บ้านนั้นเด็กชายอายุราว 8 ปีได้นั่งอยู่บนท่าเรือมองออกไปยังท้องทะเลเพื่อรอคอยอะไรบางอย่าง ระหว่างที่เขารอคอยอยู่นั้นได้มีชายคนหนึ่งเดินมาหาเขา
ลุงของเด็กชาย : ทาโอ!มากินข้าวเช้าก่อนเร็ว เดี๋ยวพ่อแกก็มาเองแหละ
ทาโอ (หันไปคุยกับลุง): ฮะลุงโคมะ เดี๋ยวผมไป
ลุงโคมะ: อืม เร็วๆนะแม่แกรออยู่
ทาโอ : อืม
แล้วทาคาอิก็หันกลับไปที่ท่าเรืออีกครั้งก่อนจะเดินตามลุงไปในใจก็คิดว่าเขาต้องกลับมาที่นี่อีกเพื่อมารอพ่อของเขาซึ่งเป็นโจรสลัดกลับมาที่หมู่บ้านอีกครั้ง
เมื่อถึงเวลาบ่ายทาคาอิก็กลับมาที่ท่าเรืออีกครั้งและนั่งรอเหมือนเดิมโดยมีเด็กชายคนหนึ่งตามมาด้วย
เด็กชาย : เฮ้! ทาโอให้ฉันรอด้วยคนสิ
ทาโอ : อ้าว!โรคุ มาสิ
โรคุ : อืม
ทาโอ : ว่าแต่พ่อนายไม่ว่าเหรอ
โรคุ : ไม่หรอก พ่อฉันเคารพพ่อนายมากเลยนะถึงแม้จะเป็นโจรสลัดก็เหอะ
ทาโอ : อืมนั่นสิ ถ้าไม่มีพ่อนายล่ะก็พ่อฉันคงไม่ได้มาอยู่หมู่บ้านนี้แล้ว
โรคุ : นายอย่าพูดอย่างนั้นสิ ทุกคนในหมู่บ้านเคารพพ่อนายหมดแหละ เฮ้!ดูนั่น
แล้วโรคุก็ชี้ไปที่ทะเลทาโอก็หันไปมองแล้วทั้งสองคนก็เห็นอะไรบางอย่างกำลังตรงมา
ทาโอ : นั่นมัน .เรือ!เรือนี่นา
โรคุ : สัญลักษณ์นั่นมัน .
ทาโอ : ใช่ รูปดาบไขว้อยู่หลังหัวกะโหลกอยู่เหนือทะเลมีแผลเป็นด้วย ใช่แล้วสัญลักษณ์ของพ่อฉัน
โรคุ : ในที่สุดก็มาจนได้นะคุณครูโซ
เรือวึ่งมีสัญลักษณ์ของโจรสลัดนั้นแล่นตรงมาเรื่อยๆจนถึงท่าเรือเรือนั้นทอดสมอลงในที่ที่เคยจอดเป็นประจำแล้วก็มีชายร่างสูงใหญ่ก้าวออกมา ผมสั้นสีดำ มีแผลเป็นเป็นเส้นยาวเหมือนกับโดนฟันอยู่ที่ตาขวาและที่ตาขวาของเขายังเหมือนกับเพชรอีกด้วยแต่ที่น่าแปลกคือเขาสามารถใช้ตาขวามองทะลุของบางอย่างได้ ชื่อของเขาคือ ครูโซ ตาเพชร
ครูโซ : เฮ้! ทุกคนชั้นกลับมาแล้ว หวัดดีทุกคน!!!
ทาโอ : พ่อ! ใช่พ่อจริงๆด้วย
ครูโซ : อ้าว! ทาคาอิโตขึ้นมากเลยนะเนี่ยเกือบจำไม่ได้แน่ะว่าแต่คาการิสบายดีรึเปล่า
ทาโอ : เอ่อ แม่ก็ดี ไม่มีอะไรหรอกฮะ
ครูโซ : งั้นดีเลย เดี๋ยวเราไปฉลองกันนะ ทาโอไปชวนคาการิกับทุกคนในหมู่บ้านมาด้วยสิ
ทาโอ : ครับ ไปกันเถอะโรคุ
โรคุ : อืม
ครูโซ : อ้าวโรคุว่าไงเป็นไงบ้างแล้วโคมะล่ะ
โรคุ : ก็พอไปได้ครับ พ่อก็ดีไปก่อนนะครับ
แล้วโรคุกับทาโอก็วิ่งตรงไปยังหมู่บ้าน
ครูโซ : อืมรีบไปเหอะ จะได้ฉลองไวๆ(แล้วเขาก็หันไปพูดกับลูกเรือ) เฮ้พวกแกน่ะเอาสมบัติมาเร็วเดี๋ยวเราจะไปฉลองกัน งานนี้ไม่อั้น!
พวกลูกเรือ : ครับกัปตัน!
ระหว่างที่พวกลูกเรือของครูโซกำลังขนสมบัติอยู่ลุงโคมะก็เดินเข้ามาหาครูโซพร้อมกับคาการิแม่ของทาโอ
ครูโซ : อ้าว! ทำไมมาเร็วจัง เด็กสองคนนั้นไปชวนมาเหรอ
ลุงโคมะ : เปล่า เราเห็นเรือของนายก็เลยรู้ว่านายมาน่ะ แต่สองคนนั้นถ้าไปหาแล้วไม่เจอเราก็คงจะไปชวนคนอื่นๆมาเองแหละ
ครูโซ : นายรู้ได้ไง ว่าฉันจะฉลองน่ะ
ลุงโคมะ : ฉันแค่เห็นนายเอาสมบัติออกมามากขนาดนี้ก็ต้องรู้สิ
ครูโซ : หึๆ ไม่เปลี่ยนเลยนะ(แล้วเขาก็หันไปพูดกับคาการิ) ว่าไงคาการิ เอ่อ ..ทาโอทำให้เธอหนักใจไหม
คาการิ : เอ่อ ไม่หรอกค่ะ แต่ว่าคุณไปรอบนี้ไปนานเลยนะคะ
ครูโซ : อืมใช่ ก็ราวๆ2-3เดือนแหละ แต่ว่านะคราวนี้ได้มาเยอะเลยนะ มาฉลองให้เต็มที่ดีกว่า
คาการิ : ค่ะ
และเมื่อพวกทาโอไปชวนทุกคนมาเรียบร้อยพวกลูกเรือของครูโซก็จัดงานฉลองกันใหญ่โตในร้านเหล้าประจำหมู่บ้าน ทุกคนต่างสังสรรค์กันอย่างเต็มที่ ระหว่างนั้นทาโอก็เดินเข้ามาหาครูโซ
ทาโอ : พ่อครับ ผมมีเรื่องจะคุยด้วยครับ
ครูโซ : หืม มีอะไรรึทาโอ
ทาโอ : ไม่ใช่ที่นี่ฮะ ..คนเยอะเกินไป
ระหว่างที่ทั้งคู่คุยกันอยู่นั้นโรคุได้หันมามองทางทาโอแต่ก็มองอยู่เงียบๆ
ทั้งคู่จึงเดินออกมานอกร้านไปยังหลังร้านที่ไม่มีคนอยู่เลยเพราะทุกคนต่างไปฉลองกันหน้าร้านหมด
ครูโซ : ว่าไงล่ะ ทาโอมีอะไรรึ
ทาโอ : พ่อฮะผมเอ่อ .อยากให้พ่อเลิกเป็นโจรสลัดฮะ!
เงียบกันไปหลายนาที จนทาโอทำลายความเงียบขึ้นมา
ทาโอ : ว่าไงครับ
ครูโซ : ลูกคงไม่ชอบ โจรสลัดอย่างพ่อสินะ
ทาโอ :เปล่าฮะผมไม่ได้ไม่ชอบโจรสลัด แต่ผมคิดว่าใช้ชีวิตแบบนี้มันอันตราย ผมอยากให้พ่อทำอย่างอื่นที่มันปลอดภัยกว่านี้น่ะฮะ
ครูโซ : ..ทาโอรู้ไหมว่าทำไมพ่อถึงมาเป็นโจรสลัด
ทาโอ : เอ่อ .ไม่รู้ฮะ
ครูโซ : โจรสลัดน่ะ ไม่ใช่แค่ใช้ชีวิตอย่างท้าทายบนท้องทะเล ไม่ใช่แค่ใช้ชีวิตอย่างร่ำรวยบนกองสมบัติ แต่ว่า โจรสลัดน่ะคือศักดิ์ศรีของความเป็นลูกผู้ชาย .และโจรสลัดเป็นเพียงสิ่งเดียวที่เข้าใจถึงอันตรายของท้องทะเล ทาโอขึ้นลูกอยากจะเป็นอะไร
ทาโอ(นิ่งคิดอยู่สักครู่) :ผมจะเป็นจ้าวแห่งท้องทะเลผู้ยิ่งใหญ่ครับ
ครูโซ : จ้าวแห่งโจรสลัดหรือ
ทาโอ : ไม่ใช่ครับ เป็นจ้าวแห่งท้องทะเล ไม่ใช่โจรสลัดเพราะผมไม่อยากเป็นโจรสลัดแต่จะเป็นผู้ที่เข้าใจถึงความอันตรายแห่งท้องทะเลที่ไม่ใช่โจรสลัด
ครูโซ(ยิ้มเล็กน้อย) : งั้นก็ดี
แต่แล้วก็มีเสียงหนึ่งทำลายความเงียบของคนทั้งคู่ขึ้น
เสียงของคนในหมู่บ้าน : เฮ้!ทุกคนโจรสลัดบุก หนีเร็ว!
ครูโซ : ทาโอไปหาทุกคนซะ
ทาโอ : แล้วพ่อจะไปไหนครับ
แต่ยังไม่ทันที่ทาโอได้ยินคำตอบครูโซก็หายเข้าไปในฝูงชนแล้ว
ทาโอ : พ่อ!
ทาโอ : พยายามจะวิ่งตามครูโซไป แต่ก็มีมือหนึ่งเข้ามาดึงตัวเขาไว้
ทาโอ : อ้ะ
โรคุ : อย่าเข้าไป มานี่เราต้องไปหาทุกคนก่อน
ทาโอ : ปล่อยนะ เจ้าบ้า พ่อฮะ!พ่อ!
ทาโอจ้องมองเข้าไปในฝูงชนนั้นโดยไม่รู้เลยว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับพ่อของเขา.....
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น