ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Path Wealth ผจญภัยแก๊งค์โจรสลัด

    ลำดับตอนที่ #1 : บทที่1 ความหมายของคำว่า\"โจรสลัด\"

    • อัปเดตล่าสุด 4 ก.ย. 47




    ในยุคสมัยหนึ่งนั้นเป็นยุคสมัยที่สิ่งหนึ่งรุ่งเรืองมากสิ่งนั้นคือ”โจรสลัด”พวกคนที่ถูกเรียกว่าเช่นนั้นได้ก่อเรื่องเดือดร้อนต่างๆ หลบหนีรัฐบาลการจับกุมของรัฐบาล คอยปล้นสดมชาวเมือง สร้างความปั่นป่วนแก่ท้องทะเลเป็นอย่างมาก แต่เหตุผลที่โจรสลัดทุกคนต่างออกทะเลนั้นเหตุผลมีเพียงหนึ่งเดียวคือต้องการครอบครองสมบัติของอดีตจ้าวแห่งโจรสลัด”ฮวน เมอร์คิว”และเข้าไปสู่พาธเวล์ธ ที่ที่มีสมบัติของจ้าวแห่งโจรสลัดอยู่ และนับตั้งแต่เจ้าแห่งโจรสลัดได้ตายไปจนถึงปัจจุบันก็ยังไม่มีใครสามารถครอบครองสมบัติของจ้าวแห่งโจรสลัดได้แม้แต่คนเดียว เพราะพาธเวล์ธไม่ใช่สถานที่ที่น่าเข้าไปเดินเล่นเอาเสียเลย



    เช้าตรู่วันหนึ่ง ณ หมู่บ้านที่อยู่ในแถบทะเลใต้ บริเวณท่าเรือของหมู่บ้านนั้นเด็กชายอายุราว 8 ปีได้นั่งอยู่บนท่าเรือมองออกไปยังท้องทะเลเพื่อรอคอยอะไรบางอย่าง ระหว่างที่เขารอคอยอยู่นั้นได้มีชายคนหนึ่งเดินมาหาเขา



    ลุงของเด็กชาย : ทาโอ!มากินข้าวเช้าก่อนเร็ว เดี๋ยวพ่อแกก็มาเองแหละ



    ทาโอ (หันไปคุยกับลุง): ฮะลุงโคมะ เดี๋ยวผมไป



    ลุงโคมะ: อืม เร็วๆนะแม่แกรออยู่



    ทาโอ : อืม



    แล้วทาคาอิก็หันกลับไปที่ท่าเรืออีกครั้งก่อนจะเดินตามลุงไปในใจก็คิดว่าเขาต้องกลับมาที่นี่อีกเพื่อมารอพ่อของเขาซึ่งเป็นโจรสลัดกลับมาที่หมู่บ้านอีกครั้ง



    เมื่อถึงเวลาบ่ายทาคาอิก็กลับมาที่ท่าเรืออีกครั้งและนั่งรอเหมือนเดิมโดยมีเด็กชายคนหนึ่งตามมาด้วย



    เด็กชาย : เฮ้! ทาโอให้ฉันรอด้วยคนสิ



    ทาโอ : อ้าว!โรคุ มาสิ



    โรคุ : อืม



    ทาโอ : ว่าแต่พ่อนายไม่ว่าเหรอ



    โรคุ : ไม่หรอก พ่อฉันเคารพพ่อนายมากเลยนะถึงแม้จะเป็นโจรสลัดก็เหอะ



    ทาโอ : อืมนั่นสิ ถ้าไม่มีพ่อนายล่ะก็พ่อฉันคงไม่ได้มาอยู่หมู่บ้านนี้แล้ว



    โรคุ : นายอย่าพูดอย่างนั้นสิ ทุกคนในหมู่บ้านเคารพพ่อนายหมดแหละ…เฮ้!ดูนั่น



    แล้วโรคุก็ชี้ไปที่ทะเลทาโอก็หันไปมองแล้วทั้งสองคนก็เห็นอะไรบางอย่างกำลังตรงมา



    ทาโอ : นั่นมัน…….เรือ!เรือนี่นา



    โรคุ : สัญลักษณ์นั่นมัน…….



    ทาโอ : ใช่ รูปดาบไขว้อยู่หลังหัวกะโหลกอยู่เหนือทะเลมีแผลเป็นด้วย ใช่แล้วสัญลักษณ์ของพ่อฉัน



    โรคุ : ในที่สุดก็มาจนได้นะคุณครูโซ



    เรือวึ่งมีสัญลักษณ์ของโจรสลัดนั้นแล่นตรงมาเรื่อยๆจนถึงท่าเรือเรือนั้นทอดสมอลงในที่ที่เคยจอดเป็นประจำแล้วก็มีชายร่างสูงใหญ่ก้าวออกมา ผมสั้นสีดำ มีแผลเป็นเป็นเส้นยาวเหมือนกับโดนฟันอยู่ที่ตาขวาและที่ตาขวาของเขายังเหมือนกับเพชรอีกด้วยแต่ที่น่าแปลกคือเขาสามารถใช้ตาขวามองทะลุของบางอย่างได้ ชื่อของเขาคือ ครูโซ ตาเพชร



    ครูโซ : เฮ้! ทุกคนชั้นกลับมาแล้ว หวัดดีทุกคน!!!



    ทาโอ : พ่อ! ใช่พ่อจริงๆด้วย



    ครูโซ : อ้าว! ทาคาอิโตขึ้นมากเลยนะเนี่ยเกือบจำไม่ได้แน่ะว่าแต่คาการิสบายดีรึเปล่า



    ทาโอ : เอ่อ…แม่ก็ดี ไม่มีอะไรหรอกฮะ



    ครูโซ : งั้นดีเลย เดี๋ยวเราไปฉลองกันนะ ทาโอไปชวนคาการิกับทุกคนในหมู่บ้านมาด้วยสิ



    ทาโอ : ครับ ไปกันเถอะโรคุ



    โรคุ : อืม



    ครูโซ : อ้าวโรคุว่าไงเป็นไงบ้างแล้วโคมะล่ะ



    โรคุ : ก็พอไปได้ครับ พ่อก็ดีไปก่อนนะครับ



    แล้วโรคุกับทาโอก็วิ่งตรงไปยังหมู่บ้าน



    ครูโซ : อืมรีบไปเหอะ จะได้ฉลองไวๆ(แล้วเขาก็หันไปพูดกับลูกเรือ) เฮ้พวกแกน่ะเอาสมบัติมาเร็วเดี๋ยวเราจะไปฉลองกัน งานนี้ไม่อั้น!



    พวกลูกเรือ : ครับกัปตัน!



    ระหว่างที่พวกลูกเรือของครูโซกำลังขนสมบัติอยู่ลุงโคมะก็เดินเข้ามาหาครูโซพร้อมกับคาการิแม่ของทาโอ



    ครูโซ : อ้าว! ทำไมมาเร็วจัง เด็กสองคนนั้นไปชวนมาเหรอ



    ลุงโคมะ : เปล่า เราเห็นเรือของนายก็เลยรู้ว่านายมาน่ะ แต่สองคนนั้นถ้าไปหาแล้วไม่เจอเราก็คงจะไปชวนคนอื่นๆมาเองแหละ



    ครูโซ : นายรู้ได้ไง ว่าฉันจะฉลองน่ะ



    ลุงโคมะ : ฉันแค่เห็นนายเอาสมบัติออกมามากขนาดนี้ก็ต้องรู้สิ



    ครูโซ : หึๆ ไม่เปลี่ยนเลยนะ(แล้วเขาก็หันไปพูดกับคาการิ) ว่าไงคาการิ เอ่อ…..ทาโอทำให้เธอหนักใจไหม



    คาการิ : เอ่อ…ไม่หรอกค่ะ แต่ว่าคุณไปรอบนี้ไปนานเลยนะคะ



    ครูโซ : อืมใช่ ก็ราวๆ2-3เดือนแหละ แต่ว่านะคราวนี้ได้มาเยอะเลยนะ มาฉลองให้เต็มที่ดีกว่า



    คาการิ : ค่ะ



    และเมื่อพวกทาโอไปชวนทุกคนมาเรียบร้อยพวกลูกเรือของครูโซก็จัดงานฉลองกันใหญ่โตในร้านเหล้าประจำหมู่บ้าน ทุกคนต่างสังสรรค์กันอย่างเต็มที่ ระหว่างนั้นทาโอก็เดินเข้ามาหาครูโซ



    ทาโอ : พ่อครับ ผมมีเรื่องจะคุยด้วยครับ



    ครูโซ : หืม มีอะไรรึทาโอ



    ทาโอ : ไม่ใช่ที่นี่ฮะ…..คนเยอะเกินไป



    ระหว่างที่ทั้งคู่คุยกันอยู่นั้นโรคุได้หันมามองทางทาโอแต่ก็มองอยู่เงียบๆ



    ทั้งคู่จึงเดินออกมานอกร้านไปยังหลังร้านที่ไม่มีคนอยู่เลยเพราะทุกคนต่างไปฉลองกันหน้าร้านหมด



    ครูโซ : ว่าไงล่ะ ทาโอมีอะไรรึ



    ทาโอ : พ่อฮะผมเอ่อ….อยากให้พ่อเลิกเป็นโจรสลัดฮะ!



    เงียบกันไปหลายนาที จนทาโอทำลายความเงียบขึ้นมา



    ทาโอ : ว่าไงครับ



    ครูโซ : ลูกคงไม่ชอบ โจรสลัดอย่างพ่อสินะ



    ทาโอ :เปล่าฮะผมไม่ได้ไม่ชอบโจรสลัด แต่ผมคิดว่าใช้ชีวิตแบบนี้มันอันตราย ผมอยากให้พ่อทำอย่างอื่นที่มันปลอดภัยกว่านี้น่ะฮะ



    ครูโซ : …………..ทาโอรู้ไหมว่าทำไมพ่อถึงมาเป็นโจรสลัด



    ทาโอ : เอ่อ….ไม่รู้ฮะ



    ครูโซ : โจรสลัดน่ะ ไม่ใช่แค่ใช้ชีวิตอย่างท้าทายบนท้องทะเล ไม่ใช่แค่ใช้ชีวิตอย่างร่ำรวยบนกองสมบัติ แต่ว่า โจรสลัดน่ะคือศักดิ์ศรีของความเป็นลูกผู้ชาย…….และโจรสลัดเป็นเพียงสิ่งเดียวที่เข้าใจถึงอันตรายของท้องทะเล ทาโอขึ้นลูกอยากจะเป็นอะไร



    ทาโอ(นิ่งคิดอยู่สักครู่) :ผมจะเป็นจ้าวแห่งท้องทะเลผู้ยิ่งใหญ่ครับ



    ครูโซ : จ้าวแห่งโจรสลัดหรือ



    ทาโอ : ไม่ใช่ครับ เป็นจ้าวแห่งท้องทะเล ไม่ใช่โจรสลัดเพราะผมไม่อยากเป็นโจรสลัดแต่จะเป็นผู้ที่เข้าใจถึงความอันตรายแห่งท้องทะเลที่ไม่ใช่โจรสลัด



    ครูโซ(ยิ้มเล็กน้อย) : งั้นก็ดี



    แต่แล้วก็มีเสียงหนึ่งทำลายความเงียบของคนทั้งคู่ขึ้น



    เสียงของคนในหมู่บ้าน : เฮ้!ทุกคนโจรสลัดบุก หนีเร็ว!



    ครูโซ : ทาโอไปหาทุกคนซะ



    ทาโอ : แล้วพ่อจะไปไหนครับ



    แต่ยังไม่ทันที่ทาโอได้ยินคำตอบครูโซก็หายเข้าไปในฝูงชนแล้ว



    ทาโอ : พ่อ!



    ทาโอ : พยายามจะวิ่งตามครูโซไป แต่ก็มีมือหนึ่งเข้ามาดึงตัวเขาไว้



    ทาโอ : อ้ะ



    โรคุ : อย่าเข้าไป มานี่เราต้องไปหาทุกคนก่อน



    ทาโอ : ปล่อยนะ เจ้าบ้า พ่อฮะ!พ่อ!



    ทาโอจ้องมองเข้าไปในฝูงชนนั้นโดยไม่รู้เลยว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับพ่อของเขา.....







    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×