เมื่อคนสายตาสั้น\"เห็นผี\"

ลำดับตอนที่ #1 : ครั้งแรก...ที่เพียงเจอดีเข้าแล้ว

เพียง เป็นเด็กนักเรียนธรรมดาคนหนึ่ง ชีวิตของเธอดูจะสงบราบเรียบเหมือนเด็กทั่วไป หากแต่ต่างที่เธอมีสัมผัสอะไรบางอย่าง ที่ไม่ได้มีมาตั้งแต่เกิด แต่กลับมามีสัมผัสพิเศษนี้ เมื่อสายตาของเธอเริ่มสั้น



อาจจะเพราะเพียงชอบดูโทรทัศน์ใกล้ๆอีกทั้งชอบนั่งเล่นคอมพิวเตอร์เป็นเวลานานๆ ทำให้สายตาที่ปกติเหมือนสมาชิกในบ้านคนอื่น กลับต้องสั้นลงๆทุกวัน พ่อแม่ของเธอแปลกใจมาก เพราะคตนทั้งบ้านไม่มีใครสายตาสั้น แต่ก็โทษความผิดไปว่าเพราะเพียงชอบใช้สายตามากเกินไป อีกทั้งชอบอ่านหนังสือในที่มืดๆ



เมื่อเพียงอายุ16 สายตาของเพียงจากที่สั้นอยู่แล้ว กลับยิ่งสั้นลงเรื่อยๆ จนแทบต้องใส่แว่นตาตลอดเวลา แต่ที่น่าแปลกคือ เวลากลางวันสายตาของเธอก็ยังจะพอมองเห็นวัตถุไกลๆได้ แต่ยามกลางคืนสายตาของเธอก็เริ่มพล่ามัวมากผิดปกติ





ครั้งแรกที่เพียงเจอสัมผัสประหลาดคือคืนวันที่เธออายุครบ16ปี วันนั้นทุกคนวุ่นอยู่กับการเซอร์ไพรส์เธอ พ่อแม่อ้างว่าติดธุระ ส่วนพี่สาวก็แกล้งทำเป็นติดนัดแฟน เพียงจึงต้องอยู่บ้านกับพี่เลี้ยงวัย50ที่เธอคุ้นเคย แม้จะรู้สึกน้อยใจเพียงใด แต่เพียงก็ไม่มานั่งร้องไห้เสียน้ำตา เธอเปิดโทรทัศน์ทิ้งไว้ และนั่งดูเงียบๆคนเดียว โดยมีป้าพรพี่เลี้ยงของเธอนั่งเย็บผ้าอยู่ไม่ไกลนัก สักครู่ป้าพรบอกเพียงว่าจะไปเอาโอวัลตินมาให้ทาน แล้วเธอก็ค่อยๆเดินไปอย่างช้าๆ เพียงหันไปมองตาม และหันกลับมาดูโทรทัศน์อย่างสนอกสนใจในรายการโปรด สักครู่เพียงไม่ถึง1นาที เพียงก็ได้ยินเสียงป้าพรก็เดินกลับมา และนั่งลงบนโซฟาหนัง ความเงียบในบ้าน แม้จะมีเสียงทีวีกลบ แต่ก็ยังได้ยินเสียงเสียดสีของหนังโซฟา เพียงแปลกใจนิดๆที่โอวัลตินทำไมถึงชงเร็วเหลือเกิน แต่เธอก็ไม่ได้สนใจและไม่ได้หันไปดู ตราบใดที่ป้าพรยังไม่เรียกให้เธอรับโอวัลตินถ้วยนั้น เพียงนั่งดูทีวีไปเรื่อยๆจนเห็นมิวสิควีดิโอเพลงโปรดของเธอ เพียงถึงตะโกนเสียงดัง ด้วยความปลื้มที่พระเอกสุดโปรดร่วมแสดงมิวสิคนี้\"ป้าพรๆ ดูดิคะ พี่แบงค์เล่นด้วยอะ อยากได้แฟนหน้าอย่างนี้จัง\" เพียงทำท่าฝันหวาน แต่ไม่มีเสียงตอบรับจากป้าพร ทั้งที่ปกติป้าพรคงเอ็ดเธอแล้วที่ชื่นชมผู้ชายออกหน้าออกตา เพียงจึงหันไปมองที่โซฟา แต่ว่าทุกอย่างว่างเปล่า เพียงเริ่มขนลุก โดยปกติเธอไม่เชื่อเรื่องลี้ลับมากนัก แต่หูของเธอไม่ได้ฝาด เธอได้ยินเสียงคนเดินและเสียงนั่งลงบนโซฟาจริงๆ เพียงใจกล้าเดินไปที่ครัว เธอเห็นภาพไม่ชัดนัก แต่ก็รู้ว่าเป็นภาพป้าพรกำลังชงโอวัลตินอยู่จริง ป้าพรหันมายิ้มกับเพียง เพียงจึงยิ้มกลับ และเดินกลับไปนั่งหน้าโทรทัศน์เหมือนเดิม ในใจเพียงตอนนั้นได้แต่คิดเข้าข้างตัวเองว่า ป้าพรอาจจะเดินมานั่งดูทีวีแล้วก็เดินกลับเข้าครัวไปโดยเพียงไม่ได้ยินก็ได้ แต่แล้วเพียงก็ได้ข้อสรุป เมื่อป้าพรเดินกลับมาในห้อง \"โทษทีนะ ไอ้เจ้าหน่อย ลูกสาวป้ามันโทรมาจากต่างจังหวัด ป้าเลยคุยกะมันเพลิน โอวัลตงโอวัลตินเลยยังไม่ได้ชงเลย\" ป้าพรพูดเสียงอารมณ์ดี เพียงถึงกับหน้าซีด แล้วผู้หญิงคนในครัวเมื่อกี้ ที่กำลังชงโอวัลตินแถมหันมายิ้มให้เพียงล่ะ \"\"เออ ป้าคะ แล้วเมื่อกี้ป้าไปคุยโทรศัพท์ที่ไหนเหรอ คุยในครัวรึเปล่า\" เพียงยังคงพยายามจะให้เรื่องราวไม่เป็นอย่างที่ตนคิด \"ป่าว ป้าไปโทรในห้องน่ะ มันโทรเข้าพีซีทีทีป้า มีอะไรรึเปล่าเพียง\" ป้าพรเริ่มผิดสังเกตเมื่อเห็นเพียงหน้าซีด ทำท่าทางเหมือนจะเป็นลม เพียงปฏิเสธพัลวัน ถ้าเธอพูดไปป้าพรคงหาว่าเธอแต่งเรื่องแน่ๆ เพียงจึงลาป้าพรเพื่อเข้านอน อย่างน้อยเพียงก็คิดว่าห้องนอนของเธอปลอดภัยที่สุด เมื่อเพียงหลับไปทุกๆคนก็กลับมาถึงบ้าน และต่างเสียใจที่งานเซอร์ไพรส์ไม่สำเร็จ



เพียงตื่นขึ้นมาในตอนเช้าพบกล่องของขวัญจากพ่อแม่และพี่วางอยู่หน้าห้องเพียงลืมเรื่องเมื่อคืนสนิท เพียงค่อยๆแกะของขวัญแต่ละชิ้นออก จนครบทุกกล่องและพบว่า มีกล่องจากป้าพรอีกด้วย เพียงอมยิ้ม เพราะรู้ว่าป้าพรรู้ใจเธอที่สุด คงให้ในสิ่งที่เธออยากได้แน่ๆ  และก็เป็นความจริง ป้าพรให้การ์ดคำอวยพรดีๆแถมรูปของดาราคนโปรดของเพียงแนบมาในการ์ดอีกด้วย เพียงยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ แต่แล้วต้องแปลกใจที่ยังมีของขวัญอีกกล่อง มีการ์ดเขียนว่าจากป้าพรอีกเช่นกัน เพียงเริ่มแปลกใจและนึกถึงเหตุการณ์เมื่อคืน เพียงจึงหยิบกล่องใบนั้นขึ้นมาแกะ และพบว่า...