[[..Blue Moon..]]

ลำดับตอนที่ #1 : [[..Blue Moon..]] ---- Part 1

            



            ค่ำคืนอันมืดมิด ไร้แสงดาวและแสงไฟใดๆทั้งสิ้น..........มีเพียงแสงสีน้ำเงินจากดวงจันทร์..........ที่ส่องสว่างอาบทั่วทุกที่..........ซึ่งดูราวกับว่าทุกอย่างกลายเป็นสีน้ำเงิน...........ทุกแห่งเงียบสงัด..........เมื่อมองผ่านเข้าไปในป่า..........จะเผยให้เห็นปราสาทอันใหญ่โต..........แต่ดูน่ากลัว...........ที่อาบด้วยแสงสีน้ำเงิน..........มีนกอินทรีย์สีน้ำเงินตัวใหญ่เกาะอยู่บนที่ยอดปราสาทที่ดูลึกลับ..........



“วันนี้คือวันพระจันทร์สีน้ำเงินสินะ......”  หญิงสาวหน้าตาสะสวย ผิวขาวนวล ริมฝีปากแดงระเรื่อ ผมสีน้ำตาลอ่อนยาวสลวยถึงเอว สวมชุดสีขาวมีแสงเปล่งประกายรอบตัว พูดขณะมองดูแสงสีน้ำเงินที่สาดมาจากดวงจันทร์.....ทุกอย่างเงียบสนิท.....ไม่มีเสียงแม้แต่เสียงนกร้อง.....แม้ร่างหญิงสาวผู้นี้จะดูเปล่งประกายสวยงาม.....ซึ่งแตกต่างจากมนุษย์.....แต่ในดวงตาของเธอแฝงไว้ด้วยความเศร้าลึกๆไว้.....



“คิดอะไรอยู่เหรอ....”  ชายหนุ่มอีกคนเดินเข้ามา หน้าตาหล่อเหลา ผมสีน้ำตาลประกายทองเล็กน้อยยาวประบ่า สวมชุดขาวเปล่งประกายเช่นเดียวกัน เสียงทักของชายหนุ่มทำเอาคนที่กำลังมองพระจันทร์สะดุ้งเล็กๆ….



“ว่าไงคิดอะไรอยู่....”  ชายหนุ่มถามอีกครั้งพร้อมด้วยรอยยิ้มเล็กๆ



“ไม่รู้สินาโอยะ ชั้นก็ไม่รู้เหมือนกัน ว่าคิดอะไรอยู่กันแน่........”



“เกี่ยวกับพระจันทร์สีน้ำเงินนี่รึเปล่า…..”  ชายหนุ่มถามกลับพร้อมกับเดินไปที่หน้าต่างมองพระจันทร์ที่สาดแสงสีน้ำเงินอยู่……….



“..................”..............ไม่มีเสียงตอบใดๆ ..................



นาโอยะหันไปมองหญิงสาวที่อยู่ข้างๆ แสงสีน้ำเงินที่ต้องใบหน้าของเธอทำให้ดูสวยเป็นพิเศษ นาโอยะเกินจะห้ามใจไหว ยื่นหน้าเข้าไปจุมพิตเธอ นาโอยะถอนริมฝีปากออกแล้วกระซิบข้างหูอย่างเบาๆ  “ทนไม่ไหวแล้วไอเนะ….ต้องการนะ…….”  พูดจบก็จูบอย่างเร่าร้อน



“ท่านนาโอยะ ๆ”  เสียงดังร้องเรียก นาโอยะตกใจ ไอเนะรีบผละออกจากนาโอยะทันที คนที่มาตามเห็นภาพข้างหน้า ตกใจหน้าแดงเล็กน้อยพยายามพูดต่อเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แม้ขณะพูดจะก้มหน้าแล้วมองไปทางอื่นก็ตาม ฝ่ายนาโอยะและไอเนะก็อาย จนหน้าแดงเหมือนกัน แต่จะทำอย่างไรได้……….



“เอ่อ……พี่โคจิโร่บอกให้ข้าพเจ้ามาบอกว่า มีเรื่องด่วนเกี่ยวกับพระจันทร์สีน้ำเงินจะทูลให้ทราบ……”



“อะ..อืม ได้เดี๋ยวข้าจะตามไปนะโอริบอกโคจิโร่ให้ไปรอข้าที่ห้องโถง…..”  นาโอยะพยายามพูดเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น…….





******************************************************************************************





เป็นอะไรไปโอริ หน้าดูแดงๆนะ”  ฝ่ายหนึ่งถามเมื่อเห็นเด็กสาวร่างเล็ก ผิวขาวนวล สวมชุดขาว หน้าแดงจัด....



“ปะ..เปล่าพี่โคจิโร่”



“ฮืมม์…..”  โคจิโร่ทำหน้าตาสงสัย  “แน่ใจนะว่าไม่มีอะไร”



“ไม่มี ไม่มีอะไรจริงๆ”  โอริรีบบอกไปทันที แม้ว่าหน้าตัวเองจะยังแดงอยู่………



“ว่าไงโคจิโร่มีอะไรจะคุยกับข้า”  เสียงดังมาจากข้างหลังโคจิโร่……..โคจิโร่หันไปหาเสียงนั้นพร้อมถวายคำนับอย่างนอบน้อม



“ไม่ต้องทำอย่างนั้นก็ได้ คนกันเองทั้งนั้น”  นาโอยะรีบพูดเมื่อเห็นอีกฝ่ายถวายคำนับให้



“มิได้พะย่ะค่ะ องค์ชายก็คือองค์ชาย ส่วนหม่อมฉันเป็นแม่ทัพ”  โคจิโร่ตอบกลับไปอย่างนอบน้อมด้วยรอยยิ้มเล็กน้อย



“ก็ได้ๆ นายมันเป็นคนอย่างนี้มาแต่ไหนแต่ไรแล้วนี่นา…..ทั้งๆที่…..”



“พอเถอะพะย่ะค่ะ หม่อมฉันมีเรื่องด่วนจะกราบทูล”  โคจิโร่รีบตัดบทเปลี่ยนเรื่องไม่ให้อีกฝ่ายพูดต่อ พร้อมกับรอยยิ้มเล็กๆเช่นเคย เพราะรู้ว่าอีกฝ่ายจะพูดอะไร………..



“วันนี้เป็นวันของพระจันทร์สีน้ำเงิน…..พระองค์คงรู้ว่าหมายถึงอะไร…….”  วันพระจันทร์สีน้ำเงินจะเกิดขึ้น1ครั้งต่อ1ปี จะเป็นคืนที่เงียบสนิท มีเพียงแสงสีน้ำเงินจากดวงจันทร์เท่านั้น



“อืม……..ข้ารู้……..”  นาโอยะตอบราบเรียบ



“วันนี้พระจันทร์สีน้ำเงิน จะแข็งแกร่งขึ้นอีก โดยเฉพาะปีนี้เป็นปีที่18 พวกมันจะแข็งแกร่งขึ้นที่สุด จนพวกเราชาวเอล์ฟ...อาจต่อต้านมันไม่ไหว ถ้าปล่อยเอาไว้แบบนี้โดยไม่ทำอะไร พวกเราอาจเป็นอันตรายได้พะย่ะค่ะ”





พระจันทร์สีน้ำเงินที่โคจิโร่พูดถึงไม่ใช่ดวงจันทร์ในท้องฟ้ายามค่ำคืน.........หากแต่เป็นพระจันทร์สีน้ำเงินที่อยู่ในปราสาทที่มีนกอินทรีย์ยักษ์เกาะมีนามว่า “โยโกฮาม่า เร็น” ต่างหาก





“แล้วเจ้าคิดว่าอย่างไรล่ะโคจิโร่ พวกเราชาวเอล์ฟกับพวกพระจันทร์สีน้ำเงินไม่ถูกกันมาตั้งแต่ในอดีตแล้ว” เอล์ฟเป็นคนกึ่งเทวดาก็ไม่เชิงมีรูปร่างเหมือนคนเพียงแต่จะมีแสงสีขาวเปล่งประกายออกมาจากตัว เอล์ฟที่ยังเป็นเด็กจะไม่ค่อยมีแสงประกายเท่าไร แต่พออายุครบ18จะกลายเป็นเอล์ฟเต็มตัว แสงสีขาวจะเปล่งประกายออกมาชัดเจน หรือเรียกว่าเอล์ฟบริสุทธิ์นั่นเอง…เอล์ฟบริสุทธิ์คือเอล์ฟเต็มตัวแต่จะมีนิสัยยังไงก็แล้วแต่คนซึ่งไม่จำเป็นว่าจะต้องบริสุทธิ์ใสซื่อดังชื่อ พวกเอล์ฟจะสวมชุดขาวทั้งชุด มีเสียงอันไพเราะ........



“ข้าพเจ้าสืบทราบมาว่าพวกพระจันทร์สีน้ำเงินเตรียมจะโจมตีพวกเราเพราะองค์ชายหรือกษัตริย์ของพวกมันมีอำนาจเต็มที่ในปีที่18 แล้วแต่....ข้าพเจ้ายังไม่ทราบวันเวลาที่แน่นอน พวกเราควรจะเตรียมรับมือและโจมตีก่อนพวกมัน”



“แต่เราไม่อยากให้เกิดสงครามขึ้นนะ……..!!!”  เสียงตะโกนดังมาจากหญิงสาวคนหนึ่ง ไอเนะนั่นเอง…………….



“แต่ไอเนะ…เราเลือกไม่ได้ มันจำเป็นต้องเกิด ไม่เช่นนั้นพวกเราเอล์ฟจะต้องล่มสลาย…….”  นาโอยะตอบไป



“เรารู้………แต่……………”  ไอเนะพูดไม่ออก……. นี่เองคงเป็นสาเหตุของดวงตาอันเศร้าสร้อยนั่นเอง เธอรู้…ว่ามันจะต้องเกิดขึ้นสักวันหนึ่งแต่ไม่คิดว่าจะเป็นตอนนี้



“เอาเถอะ วันนี้พอแค่นี้ก่อน พรุ่งนี้เรียกประชุมทุกคนด้วยนะโคจิโร่แล้วเราจะคุยกันถึงเรื่องนี้พรุ่งนี้กัน”  นาโอยะสั่ง



“พะย่ะค่ะ”





******************************************************************************************







“โอ้ยยยยยยยยเบื่อโว้ยยยยยยยยยยยยยเซ็งงงงงงงงงงงงงงงง”  เสียงชายหนุ่มรูปร่างสูง ผิวละเอียด ไม่ขาวมากนัก นัยน์ตาสีน้ำเงินเข้ม ผมสีน้ำเงินยุ่งเล็กน้อย สวมเสื้อผ้าคลุมสีดำขาดๆที่ปลายเป็นรูปฟันปลาหลายๆซี่ ทับเสื้อข้างในสีดำเช่นเดียวกันไว้ นั่งยองๆอยู่ที่ยอดปราสาทข้างนกอินทรีย์น้ำเงิน ตะโกนก้องไปทั่ว เค้าคือ โยโกฮาม่า เร็น นั่นเอง