ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่ 1
Love is not only feeling Part 2
Lonely = รักเดียวใจเดียว
Open = เปิดหัวใจ
Virtue = ความดี
Enlighten = แสงสว่าง
Love = เธอนั้นเปรียบเหมือนแสงสว่าง และฉันจะเปิดหัวใจ ใส่ความดีลงไป ในดวงใจ ที่รักเธอ เพียงคนเดียว...
+++++++++++++++++++++
ยามราตรี แสงจันทร์สาดส่องผ่านหน้าต่างกระจก แลดูสวยงาม ดวงดาวพราวประกายวะวับวะวาม ราวกับหิ่งห้อยน้อยๆ เช่นเดียวกับดวงตาของหญิงสาวที่ระยับ เฝ้ามองดวงจันทร์ผ่านหน้าต่างราวกับจะรอบางสิ่ง
ในวันแรกของการปิดเทอม มอลลี่แทบจะลมใส่เมื่อรู้ว่าแผนการอันแสนสนุก(และพิเรนทร์)ของเธอล้มพังไม่เป็นท่า เพียงเพราะแค่ว่าแม่ของเธอต้องไปสำรวจข้อมูลลงหนังสือ’ท่องเที่ยวแบบเวทมนตร์ไปกับแม่มดแสนเสน่ห์’ แถมพ่อของเธอที่เป็นมือปราบมารยังทำงานตัวเป็นเกลียว และไม่มีทีท่าว่าจะปิดแฟ้มเก็บไว้และเดินทางไปกับเธอเลย
เธอจึงจัดแจงเขียนจดหมายส่งข่าวคราวและถามเพื่อนๆของเธอทุกคนว่าใครจะไปเที่ยวกับเธอได้บ้าง
แต่ส่งจดหมายไปก็เหมือนไม่ได้ส่ง เพราะทุกคนก็บอกเป็นเสียงเดียวกันว่า
“ขอโทษน่ะ มอลลี่ ตอนนี้เราพาเธอไปด้วยไม่ได้จริงๆ”
แต่เธอยังรอจดหมายตอบกลับจากอีกคน ที่ยังไม่มีข่าวคราวมา 2 อาทิตย์แล้ว
ปัง!
มอลลี่สะดุ้งตื่น จากความคิดอันเหงาหงอย เธอมองนกฮูกที่บินอย่างมึนๆผ่านหน้าต่าง สงสัยจะชนกับหน้าต่าง
“เซ่อชะมัด”มอลลี่กล่าว พลางเปิดหน้าต่าง สายลมอ่อนพัดเข้ามาทำให้รู้สึกเย็นสบาย
นกฮูกบินมาเกาะที่โต๊ะเขียนหนังสือของเธอ ยื่นขาที่มีจดหมายผูกติดไว้ มอลลี่แกะออกอย่างรีบร้อน ก่อนที่จะไล่นกฮูกให้ออกจากห้องไป
มอลลี่ทำหน้าบึ้งตึง เมื่อเห็นขนาดของกระดาษจดหมาย แต่ก็ยิ้มกว้างเมื่อเธอกวาดสายตาอ่าน
มะรืนนี้จะไปหาเธอที่บ้าน
อาเธอร์
“ฮั่นแน่!!! อ่านอะไรอยู่”ราฟาเอลร้องพลางกระโดดเข้ามาในห้อง สายตาจ้องมองกระดาษแผ่นน้อยในมือมอลลี่ที่ตกใจด้วงดวงตาเป็นมัน
“อาเธอร์ ตอบรับแล้วอ่ะดิ”ราฟาเอลล้อ ก่อนจะร้องเป็นเพลง
“ยัยซาดิสต์ยิ้มกว้าง หน้าระรื่น ชื่นบาน
ดวงตาระยับ ต้องมีเรื่องลับ ปกปิดเอาไว้
ไปเดทกันที่ไหน ไปเที่ยวกันเมื่อไร
คงจะล่มไม่เป็นท่า เพราะยัยมอลลี่ จอมโวยวาย”
สิ้นสุดเพลงที่ไม่ค่อยจะเป็นเพลงจากปากของราฟาเอล มอลลี่ขว้างกรงนกฮูกของตัวเองใส่น้องชายเต็มแรง แต่ราลฟ์หลบทัน จึงพังเป็นเศษขยะอยู่ที่พื้น
“ยัยซาดิสต์ไปเดท พังงานเดท เขาเมินหันหนี ดีไม่ดี ถีบเขาส่ง ลัลลาลัลลา”ราฟาเอลยังคงร้องเพลงร้องล้อเลียนอยู่ต่อไป แต่เมื่อเขาเห็นสีหน้าของมอลลี่จึงหลบฉากไป
“ขำตายล่ะ”มอลลี่ร้องไล่หลังอย่างฉุนๆ
...................................................................................................................................................................................
ตอนเช้าตรู่ วันแห่งความสุขแห่งการล้อเลียนของราฟาเอลได้มาถึง เมื่ออาเธอร์ยืนยิ้มกว้าง กดกริ่งหน้าประตู มอลลี่ชะงักมือที่ถือส้อมอยู่ เธอวางอย่างหงุดหงิด ก่อนจะเดินฉับๆแล้วกระชากประตูเปิด
“มาหาใครไม่ทราบ”มอลลี่ตะคอกทันที อาเธอร์ผงะ ก่อนจะเริ่มหัวเราะ มอลลี่ขมวดคิ้ว ก่อนจะให้ชายหนุ่มเข้าบ้าน
“เดี๋ยวเอาน้ำมาให้”มอลลี่พูดห้วนๆ บุ้ยใบ้ให้เขานั่งที่ห้องนั่งเล่น ก่อนจะเดินฉับๆเข้าห้องครัว
แต่จนแล้วจนรอด มอลลี่ก็ไม่โผล่หน้ามาซะที เขาจึงชะโงกหน้าเข้าไปดูในห้องครัว
มอลลี่กำลังกินข้าวเช้าอยู่กับราฟาเอลและพ่อของเธอ โดยลืมไปเสียสนิทว่ามีแขกเข้ามาในบ้าน
“หวัดดีฮ่ะ”อาเธอร์ทักบิดาของมอลลี่ ทั้งโต๊ะสะดุ้ง ก่อนจะหันไปมองอาเธอร์อย่างฉงนใจ
“มาเมื่อไรล่ะ”พ่อของมอลลี่ถาม อาเธอร์เหลือบมองมอลลี่ที่ทำปากยื่น ก่อนจะหันมาตอบด้วยน้ำเสียงสุภาพ
“ได้สักครู่แล้วครับ ผมก็กดกริ่งที่หน้าบ้านแล้ว”
“กะจะแกล้งให้มากกว่านี้ซักหน่อย”มอลลี่พึมพำ ก่อนจะมองบิดาของตนที่ขมวดคิ้วใส่
“ไหนบอกว่าที่กดกริ่งน่ารำคาญอยู่หน้าบ้านเป็นเซลล์แมนไง”
มอลลี่เบ้หน้า อ้าปากจะเถียง แต่ราฟาเอลหันไปถามอาเธอร์เสียงดังลั่น
“อาเธอร์จะพามอลลี่ไปสก็อตแลนด์กี่วันกันล่ะ”
“3 อาทิตย์”อาเธอร์ตอบพลางยิ้มขำๆ
มอลลี่ผลุนผลันขึ้นชั้นบนตามคำสั่งของบิดา ก่อนจะลากหีบลงมากองไว้หน้าบ้าน เธอยื่นขนมปังปิ้งให้อาเธอร์
“กินซะสิ”มอลลี่พูดห้วนๆ อาเธอร์รับมาโดยดี ก่อนจะช่วยยกหีบเข้ารถยนต์ใหม่เอี่ยมสีดำสนิทที่อาเธอร์ใช้ในการเดินทาง
ทั้งสองเข้าไปในรถ โดยมีอาเธอร์เป็นคนขับ
“จะไปยังไงล่ะ”มอลลี่ถาม สายตาสำรวจรอบๆภายในรถ
“แบบรถพวกมักเกิ้ล”อาเธอร์ตอบพลางยิ้ม เมื่อเห็นสีหน้าของมอลลี่ ชายหนุ่มสตาร์ทรถ
...................................................................................................................................................................................
Lonely = รักเดียวใจเดียว
Open = เปิดหัวใจ
Virtue = ความดี
Enlighten = แสงสว่าง
Love = เธอนั้นเปรียบเหมือนแสงสว่าง และฉันจะเปิดหัวใจ ใส่ความดีลงไป ในดวงใจ ที่รักเธอ เพียงคนเดียว...
+++++++++++++++++++++
ยามราตรี แสงจันทร์สาดส่องผ่านหน้าต่างกระจก แลดูสวยงาม ดวงดาวพราวประกายวะวับวะวาม ราวกับหิ่งห้อยน้อยๆ เช่นเดียวกับดวงตาของหญิงสาวที่ระยับ เฝ้ามองดวงจันทร์ผ่านหน้าต่างราวกับจะรอบางสิ่ง
ในวันแรกของการปิดเทอม มอลลี่แทบจะลมใส่เมื่อรู้ว่าแผนการอันแสนสนุก(และพิเรนทร์)ของเธอล้มพังไม่เป็นท่า เพียงเพราะแค่ว่าแม่ของเธอต้องไปสำรวจข้อมูลลงหนังสือ’ท่องเที่ยวแบบเวทมนตร์ไปกับแม่มดแสนเสน่ห์’ แถมพ่อของเธอที่เป็นมือปราบมารยังทำงานตัวเป็นเกลียว และไม่มีทีท่าว่าจะปิดแฟ้มเก็บไว้และเดินทางไปกับเธอเลย
เธอจึงจัดแจงเขียนจดหมายส่งข่าวคราวและถามเพื่อนๆของเธอทุกคนว่าใครจะไปเที่ยวกับเธอได้บ้าง
แต่ส่งจดหมายไปก็เหมือนไม่ได้ส่ง เพราะทุกคนก็บอกเป็นเสียงเดียวกันว่า
“ขอโทษน่ะ มอลลี่ ตอนนี้เราพาเธอไปด้วยไม่ได้จริงๆ”
แต่เธอยังรอจดหมายตอบกลับจากอีกคน ที่ยังไม่มีข่าวคราวมา 2 อาทิตย์แล้ว
ปัง!
มอลลี่สะดุ้งตื่น จากความคิดอันเหงาหงอย เธอมองนกฮูกที่บินอย่างมึนๆผ่านหน้าต่าง สงสัยจะชนกับหน้าต่าง
“เซ่อชะมัด”มอลลี่กล่าว พลางเปิดหน้าต่าง สายลมอ่อนพัดเข้ามาทำให้รู้สึกเย็นสบาย
นกฮูกบินมาเกาะที่โต๊ะเขียนหนังสือของเธอ ยื่นขาที่มีจดหมายผูกติดไว้ มอลลี่แกะออกอย่างรีบร้อน ก่อนที่จะไล่นกฮูกให้ออกจากห้องไป
มอลลี่ทำหน้าบึ้งตึง เมื่อเห็นขนาดของกระดาษจดหมาย แต่ก็ยิ้มกว้างเมื่อเธอกวาดสายตาอ่าน
มะรืนนี้จะไปหาเธอที่บ้าน
อาเธอร์
“ฮั่นแน่!!! อ่านอะไรอยู่”ราฟาเอลร้องพลางกระโดดเข้ามาในห้อง สายตาจ้องมองกระดาษแผ่นน้อยในมือมอลลี่ที่ตกใจด้วงดวงตาเป็นมัน
“อาเธอร์ ตอบรับแล้วอ่ะดิ”ราฟาเอลล้อ ก่อนจะร้องเป็นเพลง
“ยัยซาดิสต์ยิ้มกว้าง หน้าระรื่น ชื่นบาน
ดวงตาระยับ ต้องมีเรื่องลับ ปกปิดเอาไว้
ไปเดทกันที่ไหน ไปเที่ยวกันเมื่อไร
คงจะล่มไม่เป็นท่า เพราะยัยมอลลี่ จอมโวยวาย”
สิ้นสุดเพลงที่ไม่ค่อยจะเป็นเพลงจากปากของราฟาเอล มอลลี่ขว้างกรงนกฮูกของตัวเองใส่น้องชายเต็มแรง แต่ราลฟ์หลบทัน จึงพังเป็นเศษขยะอยู่ที่พื้น
“ยัยซาดิสต์ไปเดท พังงานเดท เขาเมินหันหนี ดีไม่ดี ถีบเขาส่ง ลัลลาลัลลา”ราฟาเอลยังคงร้องเพลงร้องล้อเลียนอยู่ต่อไป แต่เมื่อเขาเห็นสีหน้าของมอลลี่จึงหลบฉากไป
“ขำตายล่ะ”มอลลี่ร้องไล่หลังอย่างฉุนๆ
...................................................................................................................................................................................
ตอนเช้าตรู่ วันแห่งความสุขแห่งการล้อเลียนของราฟาเอลได้มาถึง เมื่ออาเธอร์ยืนยิ้มกว้าง กดกริ่งหน้าประตู มอลลี่ชะงักมือที่ถือส้อมอยู่ เธอวางอย่างหงุดหงิด ก่อนจะเดินฉับๆแล้วกระชากประตูเปิด
“มาหาใครไม่ทราบ”มอลลี่ตะคอกทันที อาเธอร์ผงะ ก่อนจะเริ่มหัวเราะ มอลลี่ขมวดคิ้ว ก่อนจะให้ชายหนุ่มเข้าบ้าน
“เดี๋ยวเอาน้ำมาให้”มอลลี่พูดห้วนๆ บุ้ยใบ้ให้เขานั่งที่ห้องนั่งเล่น ก่อนจะเดินฉับๆเข้าห้องครัว
แต่จนแล้วจนรอด มอลลี่ก็ไม่โผล่หน้ามาซะที เขาจึงชะโงกหน้าเข้าไปดูในห้องครัว
มอลลี่กำลังกินข้าวเช้าอยู่กับราฟาเอลและพ่อของเธอ โดยลืมไปเสียสนิทว่ามีแขกเข้ามาในบ้าน
“หวัดดีฮ่ะ”อาเธอร์ทักบิดาของมอลลี่ ทั้งโต๊ะสะดุ้ง ก่อนจะหันไปมองอาเธอร์อย่างฉงนใจ
“มาเมื่อไรล่ะ”พ่อของมอลลี่ถาม อาเธอร์เหลือบมองมอลลี่ที่ทำปากยื่น ก่อนจะหันมาตอบด้วยน้ำเสียงสุภาพ
“ได้สักครู่แล้วครับ ผมก็กดกริ่งที่หน้าบ้านแล้ว”
“กะจะแกล้งให้มากกว่านี้ซักหน่อย”มอลลี่พึมพำ ก่อนจะมองบิดาของตนที่ขมวดคิ้วใส่
“ไหนบอกว่าที่กดกริ่งน่ารำคาญอยู่หน้าบ้านเป็นเซลล์แมนไง”
มอลลี่เบ้หน้า อ้าปากจะเถียง แต่ราฟาเอลหันไปถามอาเธอร์เสียงดังลั่น
“อาเธอร์จะพามอลลี่ไปสก็อตแลนด์กี่วันกันล่ะ”
“3 อาทิตย์”อาเธอร์ตอบพลางยิ้มขำๆ
มอลลี่ผลุนผลันขึ้นชั้นบนตามคำสั่งของบิดา ก่อนจะลากหีบลงมากองไว้หน้าบ้าน เธอยื่นขนมปังปิ้งให้อาเธอร์
“กินซะสิ”มอลลี่พูดห้วนๆ อาเธอร์รับมาโดยดี ก่อนจะช่วยยกหีบเข้ารถยนต์ใหม่เอี่ยมสีดำสนิทที่อาเธอร์ใช้ในการเดินทาง
ทั้งสองเข้าไปในรถ โดยมีอาเธอร์เป็นคนขับ
“จะไปยังไงล่ะ”มอลลี่ถาม สายตาสำรวจรอบๆภายในรถ
“แบบรถพวกมักเกิ้ล”อาเธอร์ตอบพลางยิ้ม เมื่อเห็นสีหน้าของมอลลี่ ชายหนุ่มสตาร์ทรถ
...................................................................................................................................................................................
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น