เวลา [Time Of Love]

ลำดับตอนที่ #1 : ...เพราะเขาคนนั้น

    รู้มั้ย?...บางที การได้อยู่คนเดียเพียงลำพังในห้องสมุด อาจจะทำให้เราพบความสุขอย่างหนึ่งก็ได้



   ฉันเป็นคนชอบเข้าห้องสมุดเอามาก แม้ว่าจะไม่เป็นเด็กที่ขยันกว่าคนอื่นก็ตาม แต่ฉันก็ชอบเข้ามาในห้องสมุด มันเหมือนมีมนต์ขลังสะกดฉันให้เข้ามาอยู่บ่อย ๆ ฉันชอบอ่านหนังสือศิลปะ ความจริงไม่ได้อ่านหรอก เอามาดูรูปเฉย ๆ แต่ละรูปสวย ๆ ทั้งนั้น เวลาที่ฉันจะดูรูปเสร็จหนึ่งรูปก็กินเวลาไปนานพอสมควร เพราะฉันเป็นคนชอบพิจารณา รูปนี้ดีมั้ย วาดยังไง ใครวาด ชั้นชอบดูให้ละเอียด แม้ว่าจะดูแล้วเดินออกจากห้องสมุดแล้วจะลืมมันไปแล้วก็ตาม แต่ฉันก็มีความสุขอยู่ลึกๆ

   ฉันเป็นเด็กเรียนไม่ดีแต่ก็ไม่ได้เรียกว่าโง่ ฉันไม่ฉลาดแต่เอาตัวรอดได้ในบางเวลา ฉันไม่ใช่คนสวยแต่ก็มักจะเข้าข้างตัวเองอยู่บ่อย ๆ ฉันเป็นคนอย่างนี้แหล่ะ ใช้ชีวิตเรียบง่ายไปวัน ๆ ไม่ค่อยมีอะไรหวือหวามากนักหรอก แต่ฉันชอบชีวิตแบบนี้ ไม่ต้องหวือหวา ไม่ต้องเร่าร้อนตามจังหวะชีวิตที่กำลังเต้นอย่างดุเดือด ค่อยๆ เต้นไปตามแบบบัลเลต์ เชื่องช้า แต่อ่อนโยนและมั่นคง ฉันชอบแบบนั้น

   แต่มีอยู่เพียงสองสิ่งที่ฉันรู้สึกว่ามีสีสันต่อฉํนมากก็คือ เพื่อน และก็ เขาคนนั้น เพื่อน โธ่!ของมันแน่อยู่แล้วที่จะป็นสีสันของชีวิตคนเรา ฉันเองก็เป็นหนึ่งในนั้นที่มีเพื่อนเป็นสีสันสีหนึ่งในชีวิตเรา แต่เขาคนนั้น คือสีสันที่มาแรงเกือบแซงเพื่อนตกถนนไปได้ ทุกครั้งที่พบหน้าหรือผ่านหน้าเขาทีไร ในใจมันเต้นตุบๆ บอกไม่ถูก ฉันรู้สึกจะหน้ามืด แต่มันไม่มืดมันได้แค่เวียนหัว

   เขาเป็นเพื่อนของเพื่อนฉันอีกทีหนึ่ง เราไม่คยได้คุยกันเลย แค่ผ่านหน้าผ่านตากันเท่านั้น แม้แต่เจอกันยังไม่เคยยิ้มให้กันเลย ทั้งที่ใจของฉันก็อยากจะยิ้มจนใจแทบจะขาด แต่ก็ต้องรักษาบุคลิกภาพของกุลสตรีเอาไว้หน่อยเดี๋ยวเขาจะคิดในใจว่าเราไม่มีความเป็นกุลสตรีไทยเลย ปล่อยยิ้มไปทั่ว เหมือนไปยั่วเขา ถ้าเขาคิดแบบนั้นมา ฉันซวยแน่ เลยไม่ยิ้มให้เขาเลย เวลาผ่านหน้ากัน ทรมานมาก ...มันทรมาน

   เขาเรียนห้อง 4 ชั้นเรียนห้อง 7 แต่เราจะเจอกันบ่อย ๆ เวลาเดินเปลี่ยนคาบเรียน  เขาเป็นคนตัวสูง(มาก) แล้วมีผู้หญิงห้มล้อมมากมาย ฉันจึงไม่กล้าที่จะมองเขาได้ตรง ๆ กลัวทั้งเขาและสายตาของพวกผู้หญิงที่อยู่กับเขารอบข้างอีกด้วย จึงจำเป็นต้องก้มหน้างุดๆ เวลาผ่านหน้าเขา มันทำให้หัวใจฉันอึดอัดสิ้นดี ไม่ได้ระบายให้ใครฟัง ต้องอัดอั้นใจไว้แต่เพียผู้เดียว เพราะเขาคนนั้นคนเดียว ทำให้ฉันต้องเป็นอย่างนี้ ทำให้ฉันต้องทรมาน อึดอัด ทั้งๆ ที่เขาไม่ได้ลงมือทำอะไรเราเลย  แต่เรานี่สิกลับรู้สึกว่าเขาทำร้ายฉันอย่างช้าๆ และใจเย็น เพราะเขาคนเดียว ...