++แสบนัก++ดันรักซะได้++

ลำดับตอนที่ #1 : ++กะว่าวันนี้จะดี...แต่ดันมีอีตาบ้า..มาขวางไว้++

++ ฮานะจิริ เอมิ สาวน้อยมัธยมปลายที่ย้ายมาจากฮอกไกโดกำลังรีบวิ่งๆๆๆๆๆๆๆและวิงๆๆๆๆๆๆๆๆอย่างจริงจังเพราะว่าเธอมาโรงเรียนวันแรกและมาสายซะด้วยสิ ++



                              \" ไมทันแน่เลย\" เอมิพูด



                     ตู้ม!!!! ทันใดนั้นเองเหมือนกับว่าเอมิจะชนกับอะไรเข้าอย่างจัง



                             \" ขอโทษค่ะ\" เอมิพูดแล้วรีบเก็บข้าวของไม่มองอะไรเลยแล้วก็รีบวิ่งไป แต่ทว่า....

                             \"ขอโทษแล้วมันหายเจ็บใหม!!\" เสียงชายคนนึงพูด

                             เอมิเริ่มโมโห เธอหยุดวิ่งแล้วหันไปมองชายคนนั้น โอ้ไม่ !!!เขาหล่อมาก สูงเท่ห์แต่นิสัยแย่เอาซะมากๆด้วย

                             \"ก็ไม่ได้ตั้งใจหนิแค่..ขอโทษก็น่าจะพอแล้วน่ะ\"เอมิเดินไปไกล้ๆ

                             \"เห้อ...น่าเบื่อดันมาเจอยัยบ้ามาสายตั้งแต่วันแรกเนี่ย\"เขาพูดพร้อมเดินตรงไปอย่างไม่สนใจ

                             ส่วนเอมิยืนอึ้ง ไปซักพักก็ดูนาฬิกา \"สายแล้ว\" เอมิเริ่มวิ่งต่อ

                             (เธอคิดในใจ อย่าให้เจออีกนะจะต่อยๆๆหน้าอีตาบ้านั่นแล้วยัดลงท่อไอเสียให้ดู)

                             ด้วยความโมโหเอมิเปิดประตูห้องอย่างดัง ทุกสายตามองมาที่เธอทุกคนเริ่มเรียนกันแล้วดีที่ชั่วโมงนี่เป็น

                             ของอาจารย์ที่ปรึกษา เอมิเริ่มตั้งสติได้อีกครั้ง เธอเดินไปหน้าห้องพร้อมกับ ยิ้มตลอดเวลา

                             \"ไงเพื่อน...\" เกิดความเงียบขึ้น  มีเด็กผูหญิงหน้าตาน่ารักใสๆคนนึง ยิ้มและพูดว่า \"ดีจ้า\"

                            เกิดความเงียบอีกครั้งทุกคนจ้องไปที่เอมิ อาจารย์ มาเอะเริ่มพูดขึ้นเพื่อให้เสียงเงียบหายไป

                            \"เอ้า เด็กใหม่ใช่ใหมจ๊ะ แนะนำตัวสิ\"    เอมิเริ่มพูดแนะนำตัว \"ฉันชื่อ ฮานาจิริ เอมิค่ะ มาจากฮอกไกโด-

                            ขอฝากตัวด้วยน่ะค่ะ\"เอมิโค้งลง แล้วก็มีเสียงตบมือจากเด็กผู้หญิงคนเดิมที่พูดทักเธอตอนนั้นไม่มีใครตบมือให้เธอ

                            เอมิยิ้มแหยๆแล้วพูดว่า\"ขอบคุน\" เธอเดินลงไปนั่งที่ข้างหลังซึ่งเหลืออยู่ 2 โต๊ะ  

                            เธอคิดในใจทำใมที่นีถึงได้ดูไม่เป็นมิตรเลยน่ะ เธอเหลือบไปเห็นเด็กผู้หญิงคนเดิมยิ้มให้เธออีกเธอจึงยิ้มกลับไป

                            เอมิเริ่มหยิบหนังสือพร้อมที่จะเรียนและทันใดนั้น ก็มีเสียงคนเปิดประตูดังขึ้น มีชายคนนึงเดินมาในห้อง

                            โอ้!!!ไม่อีตาบ้านั่นหนิอยู่ห้องเดียวกัน ซวยจริงๆทุกสายตามองไปที่เค้าอย่างคลั่งไคล้สีหน้าต่างกับที่มองเอมิยังไงยังงั้น

                            เอมิได้แต่ก้มหน้าไม่กล้ามอง ชายคนนั้นมานั่งข้างเอมิ \"มาสายอีกแล้วน่ะ เคียวเปคุง \"อ.มาเอะพูด

                           ชื่อ เคียวเป เหรอ เอมิคิดในใจ เธอเหล่ไปมองที่เขา ให้ตายเถอะเขาหลับซะแล้วหลับในชั่วโมงเนี่ยน่ะ น่าอายที่สุด (อิอิ)

                          



                           -------ปิ่งป่อง พัก กินอาหาร -------



                            \"ไงเอมิ\"  เด็กผู้หญิงคนนั้นเดินเข้ามาทัก

                            \"ดีจ๊ะ..เธอชื่ออะไรเหรอ \"เอมิถาม

                            \"ชื่อ ยูเอะจ๊ะ เธอน่ารักจัง \" เธอตอบ

                            \"อือ ขอบคุนน่ะเธอก็น่ารักดีน่ะ\"เอมิตอบ

                            ยูเอะยิ้ม \"ทำใมคนในห้องถึงมองฉันแบบแปลกประหลาดนัก\"เอมิถาม

                            \"ก็เพราะเด็กในโรงเรียนเรามีแต่พวกขี้อิจฉาหน่ะพอเห็นเธอน่าตาน่ารักก็เลยไม่ชอบใจหล่ะ\"

                            \"เหรอ ไร้สาระจัง\"เอมิพูด

                            \"นั่นใครเหรอ\"เอมิถามพร้อมชี้ไปทางผู้หญิงคนหนึ่งที่มีแต่ผู้ชายร้อมรอบ

                            \"อ๋อ....ยัยนั่นเหรอ ชื่อ มิวาอิอยู่ห้องเดียวกับเรา\"ยูเอะพูด

                            \"ทำใมเหรอเขานิสัยไม่ดีงั้นเหรอ\"เอมิถาม

                           \"ใช่..ไม่มีเพื่อนคบเลยแหละเพราะมีข่าวรือว่ายายเนี่ยเป็นผู้หญิงอย่างว่าแหละ\"ยูเอะตอบ

                            \"งั้นเหรอ....\"เอมิพูดพร้อมมองไปทางผู้หญิงคนนั้น

                           ---------   พอเลิกเรียน ----------------

                            \"นี่เย็นนี้ต้องไปใหนต่อหรือปล่าว\"ยูเอะถาม

                            \"อือ..ฉันทำงานพิเศษอยู่ร้านเค้กแถวๆย่านชิบุยะหน่ะ\"เอมิตอบ

                            \"หรอ..งั้นฉันไปน่ะ บาย\" ยูเอะตอบ

                           เอมิรีบไปทำงานพิเศษ( ความจริงแล้วเอมิมาอยู่โตเกียวคนเดียวเพราะหนีออกจากบ้านพ่อแม่หย่ากัน

                           เธอเช่าคอนโดอยู่เองจึงต้องทำงานพิเศษ)

                           พอเธอมาถึงร้านเค้กก็รีบทำงานอย่างจริงจังร้านเค้กที่เธอทำอยู่เป็นร้านเล็กๆจึงมีเธอทำงานคนเดียวแต่มี

                           ป้าเจ้าของร้านคอยคุมอยู่ \"นี่เอมิไปซื้อราเมนร้านข้างๆให้ป้าหน่อยสิจ๊ะ\"ป้าพูด

                           \"ค่ะ\"เอมิตอบ เธอคิดในใจ แหมจ้างเราแค่คนเดียวมาใช้งานกันซะคุ้มเชียวป้าแกเนี่ยเค็มจริงๆ.

                           \"ราเมนถ้วยนึงค่ะ\"เอมิพูด ชายคนนั้นหันมาแล้วควงที่ลวกเส้นพร้อมกับถามว่า\"รับอะไรเพิ่มใหม\"

                          เอมิ อึ้งไปเพราะเขาคือเคียวเป \"ไม่หล่ะ\"เธอตอบ \"เธอทำงานพิเศษด้วยเหรอ\"เคียวเปถาม

                          \"ใช่ร้านเคกข้างๆเนี่ยแหละ ว่าแต่นายเถอะท่าทางจะลูกคุนหนูน่าดูทำใมยังมาทำงานพิเศษอีกหล่ะ\"

                          \"ก็เพราะอยู่คนเดียวถ้าไม่หาเงินก็อดตายสิ\"เคียวเปตอบ เอมิไม่ถามต่อเพราะรู้ว่าต้องมีปัญหากับครอบคัวแน่ๆ

                          ----------------------------- เลิกงาน (เอมิเลิกงานดึกมากเลยหล่ะ)----------------------

                            เอมิ หาว \"ง่วงจังเลยกลับไปจะไปนอนตีพุงให้สบายใจเลย\" ระหว่างเอมิยืนรอรถไฟทีสถานีก็มีแก๊งจิ๊กโก๋เดินมา

                           \"ไงน้องสาวไปด้วยกันใหม 25000 เยนเป็นไง\"1ใน4จิ๊กโก๋พูด

                           \"จะบ้าเหรอ..ฉันไม่ใช่ผูหญิงอย่างว่าน่ะ\"เอมิพูด

                           \"ไม่เป็นไรไม่ต้องอายเด๋วเราไปมีความสุขกัน\" พูดพร้อมจับแขนเอมิไว้

                           \"ช่วยด้วย ไอ้เหม็น4ตัวมันจะขืนใจฉัน\"เอมิตะโกน

                            เคียวเปเลิกงานพอดีและกำลังเดินมารอรถไฟเห็นเอมิกำลังตกอยู่ในสภาพย่ำแย่สุดๆ

                           เคียวเปเดินเข้าไปอย่างใจเย็นแล้วพูดว่า \"จะทำอะไรแฟนฉันหน่ะ ไอ้เศษขยะ\"

                            1ใน4จิ๊กโก๋กำลังหันไปว่ากลับแต่พอเห็นหน้าคิปเปก็พูดว่า\"ซวยแล้วไง\"และรีบวิ่งไป

                           พร้อมกับลูกน้องอีก3คน

                            \"เธอเป็นไงบ้าง\"เคียวเปถาม \"ใครแฟนนาย\"เอมิถามอย่างเอาตาย

                            \"ฉันก็แค่พูดเล่นๆไม่ดีเหรอจะได้ไม่มีใครกล้ามายุ่งกับเธอไง\"

                            \"จะบ้าเหรอ คิดว่าตัวเองเป็นใครเนี่ย\"

                            \"บ้านเธออยู่ใหนหล่ะ\"เคียวเปเปลี่ยนเรื่องทันที

                            \"จะรู้ไปทำใมฉันไม่มีบ้านอยู๋คนเดียวกับคอยโดแสนสบาย\"

                           \"เหรอ...งั้นเดี๋ยวฉันไปส่งมัยอันตราย\"

                            \"ไม่ต้องมาพูดดีหน่อยเลย ฉันกลับเองได้\"เอมิกำลังเดินขึ้นรถไฟเคียวเปก็เดินตามมา

                            เอมิเหล่มอง\"นายจะตามฉันมาทำใม\"เธอพูด \"ฉันไม่ได้ตามเธอฉันจะกลับบ้าน\"

                            เอมิเดินขึ้นรถไปเหลือที่อยู๋2ที่นั่ง เอมิเดินไปนั่ง  แล้วเคียวเปก็มานั่งข้างๆ

                           \"ซวยจริงๆมาเจอนายเนี่ย\"เอมิพูด \"แต่ฉันดีใจที่ได้เจอเธอน่ะ\"เคียวเปตอบ

                           เอมิหน้าแดง \"ล้อเล่นหน่ะ\"เคียวเปพูด \"บ้า\"เอมิพูด

                           พอถึงสถานีซากุระ เอมิก็ลงเคียวเปคุงก็เดินลงมา \"นายจะตามมาทำใม\"เอมิถาม

                          \"ฉันจะกลับบ้าน\"เคียวเปบอก เอมิเดินไปโดยไม่สนใจว่าเคียวเปคุงจะเดินตามมาพอถึงหัวมุมเคียวเป

                           ก็หยุดแล้วแอบที่เสาร์ไฟฟ้า เอมิหันกลับมาไม่เจอใครจึงเดินขึ้นคอนโดไป

                          \"คราวนี้ฉันก็หายห่วง\"เคียวเปพูด เขาเดินกลับไปที่สถานีอีกครั้งแล้วย้อนไปที่คอนโดเขา

                          ซึ่งอยู่ไม่ไกลกับร้านราเมน



----------------- ติดตามชมเรื่องวุ่นๆกันต่อตอนที่ 2 น่ะค่ะ -----------------------