ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : พบเจอ
แสงแดดยามเช้าส่งผ่านม่านสีแดงกำมะหยี่  ทำให้หญิงสาวตื่นอย่างงัวเงีย    เธอขยีตาเบา  และบิดขี้เกียจน้อยๆ  ก่อนจะลงจากเตียงเพื่อนไปปลุกเพื่อนที่นอนอยู่ที่เตียงข้างๆเธอ
\"ราเชลๆ  เช้าแล้วนะ  ตื่นสักทีเถอะ  รีบไปแต่งตัว  แล้วเจอกันที่ห้องนั่งเล่นรวมนะ\"
เมื่อเธอและเพื่อนเธอได้แต่งตัวเสร็จ  ทั้งสองก้าวช้าๆไปที่ห้องโถง  เพื่อนไปกินอาหารเช้า
อาหารเช้าวันนี้มีพายไก่  กับน้ำฟักทอง  พวกเธอทานกันอย่างเอร็ดอร่อย  เมื่อทั้งสองทานอาหารเช้าเสร็จ เสียงออด..ดังขึ้นเพื่อนเป็นสัญญาณว่าต้องขึ้นห้องเรียนซะที
พวกเธอเดินขึ้นบันไดวน เพื่อไปเรียนวิชาพยากรณ์ศาตร์  วิชาพยากรณ์ศาตร์วันนี้บ้านเรเวนคอ  ต้องเรียนคู่กับบ้านกริฟฟินดอร์
เมื่อพวกเธอทั้งสองเดินขึ้นบันไดวนมาถึงห้องเรียนพยากรณ์ศาตร์ซึ่งพวกมาเร็วเกินไป  นักเรียนยังไม่มีใครมากัน  พวกเธอทั้งสองมีหน้าตาเหนื่อยจากการขึ้นบันไดวน  เมื่อถึงโต๊ะกลมที่มีผ้ากำมะหยี่สีม่วงผืนเก่าปูอยู่  ทั้งสองทิ้งกระเป๋าเรียนลงบนโต๊ะ  และบ่นเสียงดังพึมพำ
\"เบื่อวิชาพยากรณ์ ชะมัดเลย  แค่เดินขึ้นห้องเรียนก็เซ็งจะแย่อยู่แล้ว\"  ราเชลบ่นเสียงดัง
ราเชล  หญิงสาวผมสีน้ำตาลไหม้  ซึ่งมีดวงตาสีน้ำตาลเช่นเดียวกับสีผมเธอ  ปากของเธออิ่มเอิบ  แก้มแดงใสเป็นสีชมพูระเรื่อ  ผิวขาวเนียลใส  ช่างน่ามองจริงๆ
\"โธ่ ราเชลอย่าบ่นไปหน่อยเลย  ไหนๆก็ขึ้นมาถึงบนนี้แล้วหนิ  ชั้นว่าอาจารย์เค้าก้อสอนสนุกดีนะ\" เอล็กซ์แซนด้าแย้งขึ้นมาเพื่อนให้เพื่อนสาวรู้สึกดีขึ้น  เพราะเธอรู้ว่าราเชลช่างเกลียดวิชาพยากรณ์ศาสตร์ที่สุด(ตั้งแต่เธอเถียงกับอาจารย์ในวันนั้น)
เอล็กซ์แซนด้า  คูเวลล์  หญิงสาวจากตระกูลคูเวลล์ที่เก่าแก่  ตระกูลเธอเป็นขุนนางเก่า
\"ราเชลๆ  เช้าแล้วนะ  ตื่นสักทีเถอะ  รีบไปแต่งตัว  แล้วเจอกันที่ห้องนั่งเล่นรวมนะ\"
เมื่อเธอและเพื่อนเธอได้แต่งตัวเสร็จ  ทั้งสองก้าวช้าๆไปที่ห้องโถง  เพื่อนไปกินอาหารเช้า
อาหารเช้าวันนี้มีพายไก่  กับน้ำฟักทอง  พวกเธอทานกันอย่างเอร็ดอร่อย  เมื่อทั้งสองทานอาหารเช้าเสร็จ เสียงออด..ดังขึ้นเพื่อนเป็นสัญญาณว่าต้องขึ้นห้องเรียนซะที
พวกเธอเดินขึ้นบันไดวน เพื่อไปเรียนวิชาพยากรณ์ศาตร์  วิชาพยากรณ์ศาตร์วันนี้บ้านเรเวนคอ  ต้องเรียนคู่กับบ้านกริฟฟินดอร์
เมื่อพวกเธอทั้งสองเดินขึ้นบันไดวนมาถึงห้องเรียนพยากรณ์ศาตร์ซึ่งพวกมาเร็วเกินไป  นักเรียนยังไม่มีใครมากัน  พวกเธอทั้งสองมีหน้าตาเหนื่อยจากการขึ้นบันไดวน  เมื่อถึงโต๊ะกลมที่มีผ้ากำมะหยี่สีม่วงผืนเก่าปูอยู่  ทั้งสองทิ้งกระเป๋าเรียนลงบนโต๊ะ  และบ่นเสียงดังพึมพำ
\"เบื่อวิชาพยากรณ์ ชะมัดเลย  แค่เดินขึ้นห้องเรียนก็เซ็งจะแย่อยู่แล้ว\"  ราเชลบ่นเสียงดัง
ราเชล  หญิงสาวผมสีน้ำตาลไหม้  ซึ่งมีดวงตาสีน้ำตาลเช่นเดียวกับสีผมเธอ  ปากของเธออิ่มเอิบ  แก้มแดงใสเป็นสีชมพูระเรื่อ  ผิวขาวเนียลใส  ช่างน่ามองจริงๆ
\"โธ่ ราเชลอย่าบ่นไปหน่อยเลย  ไหนๆก็ขึ้นมาถึงบนนี้แล้วหนิ  ชั้นว่าอาจารย์เค้าก้อสอนสนุกดีนะ\" เอล็กซ์แซนด้าแย้งขึ้นมาเพื่อนให้เพื่อนสาวรู้สึกดีขึ้น  เพราะเธอรู้ว่าราเชลช่างเกลียดวิชาพยากรณ์ศาสตร์ที่สุด(ตั้งแต่เธอเถียงกับอาจารย์ในวันนั้น)
เอล็กซ์แซนด้า  คูเวลล์  หญิงสาวจากตระกูลคูเวลล์ที่เก่าแก่  ตระกูลเธอเป็นขุนนางเก่า
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น