Slayer

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ ที่มาของบันทึก

\"คฤหาสน์แอนเดอร์ตันอยู่ทางด้านตะวันตกของกรุงลอนดอน ห่างจากลอนดอนไปราวสามถึงสี่ไมล์

เป็นคฤหาสน์ที่โอ่อ่าสวยงามตามแบบบ้านของชาวอังกฤษผู้มีอันจะกินในสมัยนั้น\" จากคำบอกเล่า

ของคุณยายแอนนา บราวน์ คุณยายชาวอังกฤษอายุร่วมร้อย อดีตสาวใช้ในคฤหาสน์แอนเดอร์ตัน ซึ่งฉัน

โชคดีที่ได้มีโอกาสรู้จักกับท่านคราวไปเยือนภูเก็ตเมื่อปีกลาย



คุณยายแอนนาเป็นผู้ที่หลงไหลในเสน่ห์ของไข่มุกแห่งอันดามัน จึงได้มาปักหลักใช้ชีวิตในบั้นปลาย

ที่ดินแดนแห่งนี้ และฉันก็ได้มีโอกาสไปที่บ้านของท่านเพื่อฟังเรื่องราของคฤหาสน์แอนเดอร์ตัน



\"เจ้าของคฤหาสน์ในเวลานั้นก็คือ เซอร์ วิลเลียม บี แอนเดอร์ตัน ท่านเป็นคหบดีหนุ่มรูปงาม

ผมของท่านเป็นสีบรอนด์ นัยน์ตาเป็นสีฟ้า ท่านมีบุคลิกที่สง่างามตามแบบฉบับของผู้ดีอังกฤษ ท่านเป็น

ชายในดวงใจของหญิงสาวหลายคน แน่นอนรวมทั้งฉันด้วย\" คุณยายแอนนากล่าวแล้วก็หัวเราะ

\"ทว่าท่านก็เป็นชายหนุ่มที่น่าสงสารยิ่งนัก ท่านต้องอยู่ในคฤหาสน์หลังใหญ่โตเพียงลำพัง จะมีก็แต่

บรรดาคนรับใช้ที่คอยสับเปลี่ยนกันเข้าไปรับใช้ท่าน เมื่อฉันได้เข้าไปที่นั่นใหม่ๆ สุขภาพของท่านก็

ไม่สู้ดีนัก ฉันมีโอกาสได้รับใช้ท่านเพียงแค่สี่เดือน ท่านก็จากไปอย่างโดดเดี่ยวด้วยอายุเพียง

สามสิบห้าปีเท่านั้น บรรดาคนรับใช้อื่นๆ ที่อยู่มาก่อนฉันว่ากันว่า ท่านตรอมใจกับการจากไปของ

มิสโซเฟีย คาราเกอร์\"



\"มิสคาราเกอร์ เป็นคนรักของท่านหรือคะ?\" ฉันถาม

\"คนรับใช้คนอื่นก็ว่ากันเช่นนั้น พวกนั้นเล่าว่า มิสคาราเกอร์ เป็นสุภาพสตรีที่งดงาม ใบหน้าคมคาย

ผมสีน้ำตาลอ่อน นัยน์ตาคมดุจเหยี่ยว แต่เยือกเย็นดุจน้ำแข็ง พวกนั้นยังบอกอีกว่า เธอน่าจะเป็นสุภาพสตรี

ที่มีเสน่ห์ ถ้าเพียงแต่เธอรู้จักรอยยิ้มและเสียงหัวเราะ\"

\"นั่นหมายถึง เธอไม่มีอารมณ์ขันเลยหรือคะ?\"

\"อื้ม... ตอนแรกฉันก็คิดเช่นนั้นนะสาวน้อย แต่พวกนั้นบอกว่า ไม่เคยเห็นรอยยิ้มเปื้อนบนใบหน้าที่งดงาม

ของเธอเลย\"

\"เป็นสตรีที่แปลกมาก\" ฉันพึมพำ

\"แปลกหรือไม่ฉันเองก็ตอบไม่ได้ เพราะเธอจากไปเสียก่อนที่ฉันจะเข้าไปอยู่ที่คฤหาสน์หลังนั้น แต่

บรรดาคนรับใช้อื่นๆ ว่า เธอเป็นสตรีที่ลึกลับ และน่าพิศวง\"

\"ลึกลับอย่างไรคะ?\"

\"คำถามนี้ฉันคงตอบไม่ได้... โอ้! แต่ฉันคิดว่ามีบางอย่างที่จะตอบคำถามของได้นะสาวน้อย\" แล้วคุณยาย

ก็หันไปเรียกใช้หลานสาว

\"ที่รัก ช่วยหยิบบันทึกประจำวันเล่มเก่าๆ ที่อยู่บนโต๊ะยายมาให้ทีสิจ๊ะ\" มีเสียงหลานสาวขานรับ

มาจากข้างใน



ชั่วครู่ ผู้เป็นหลานก็เดินออกมาพร้อมกับบันทึกประจำวันในมือ

\"เอาล่ะ ขอบใจมากนะจ๊ะ\" คุณยายว่าขณะรับบันทึกเล่มนั้นจากหลานสาว \"นี่อย่างไรล่ะ

บันทึกของ เซอร์แอนเดอร์ตัน มันมีอยู่ช่วงหนึ่งที่บันทึกเกี่ยวกับมิสคาราเกอร์ ในขณะที่อาศัยอยู่กับท่าน\"

คุณยายว่าพร้อมกับพลิกดูในบันทึกอย่างทะนุถนอม แล้วก็ปิดมันลง ยื่นส่งให้ฉัน

\"ลองเอาไปอ่านดูสิ ฉันให้ยืม\"

ฉันรับบันทึกไว้ แล้วกล่าวขอบคุณ จากนั้นก็นั่งคุยอยู่กับคุณยายอีกสักพักจึงลากลับ



ฉันนำบันทึกเล่มนั้นกลับมาเปิดอ่านอย่างระมัดระวัง เพราะมันเป็นบันทึกที่เก่ามาก เก่าเสียจน

กระดาษกรอบเป็นสีน้ำตาล ขอบกระดาษรุ่ย หมึกที่เขียนก็เริ่มเลือน แต่ยังพออ่านได้ และหลายหน้าก็มี

ร่องรอยของการซ่อมแซมอยู่ เมื่อฉันได้อ่านเรื่องราวจากบันทึกในช่วงนั้นแล้ว มันทำให้ฉันรู้สึกซาบซึ้ง

และประทับใจเสียจนอดไม่ได้ที่จะนำเสนอมัน ฉันจึงไปขออนุญาตจากคุณยายแอนนาเพื่อจะแปลและ

เรียบเรียงขึ้นมาเผยแพร่ แน่นอนท่านอนุญาตด้วยความยินดียิ่ง ไม่เช่นนั้นฉันก็คงไม่ได้นำมันมา

เผยแพร่เช่นนี้ ฉันได้เรียบเรียงขึ้น โดยพยายามใช้สำนวนให้ใกล้เคียงกับในบันทึกของ

เซอร์แอนเดอร์ตัน ให้มากที่สุด