ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Intro ท่อนแรกครับ... เดินดีๆนะครับ
 
        ตอนเราที่เข้ามาตอนแรกก็ม.2 แล้ว...  ตอนแรกก็อยากเข้าตั้งนานแล้วล่ะ แอบดูเค้าซ้อมมาตั้งแต่อยู่ป.6 แล้ว
แต่ไม่กล้าเข้าง่ะ  แหะๆ ที่ได้เข้าได้เพราะพี่เราแท้ๆ  พอได้เข้าแล้ว.. โอ้ย อะไรเนี่ย ความกลัวที่จะอยากเข้านี่หายไปหมด 
เหลือแต่ความสนุกอะ  แบบว่าปลื้มมากๆที่ได้เข้า  ตอนนั้นไม่มีความคิดที่จะเลือกเครื่องเล่นเลย  แบบว่ายังดีใจที่ได้เข้าอยู่
จะให้เล่นอะไรก็เอาทั้งนั้น  เลยมาได้ Trumpet ไป...
        แต่ก่อนจะได้เครื่องนี่....  โห สุดๆเลย  คนที่ไม่เคยออกกำลังกายมา 2 ปีอะ... 
วันแรกโดนวิ่ง 7 รอบสนาม แล้วก็ฝึกพวกลม+การจัดแถว อีกหน่อย  เหนื่อยมากส์ค่าาา!!  ต้องทำใจล่ะนะ... T_T
ทำหยั่งงี้ไปประมาณเดือนนึงล่ะมั้ง  แล้วก็มาเริ่มจับเครื่องเมื่อตอนปิดเทอมหน้าร้อน ...แต่แต่วันแรกได้จับเครื่อง
ครูเค้าสอนให้ยิ้มครั้งละ 5 นาที..  เมื่อหน้ามากเค่อะ  ถ้าใครมาเห็นเค้าต้องคิดว่า...  ไอ้พาร์ทนี้มันไม่ซ้อมอะไรกันรึไงฟะ
รับจ็อบเป็นแป๊ะยิ้มกันรึไง ในใจแต่ละคนในคราบแป๊ะยิ้มก็หวังให้อาชีพนี้รีบๆผ่านไปซักทีสิว้าาา  โอ้ พระเจ้า... 
แต่พอซ้อมไปเรื่อยๆก็ชักชิน สนุกมากๆ 
  ...แล้วก็ได้เริ่มเป่าเพลง เราไม่เคยอ่านโน๊ตเพลงเลย แต่ต้องมานั่งมั่วๆกะโน๊ตเพลง แต่เค้าก็มีสอนอยู่เหมือนกัน
(แต่ตอนนั้นแอบใช้จำมากกว่าอ่าน  แหะๆ)  ทำไงได้อะ ก็อ่านไม่ค่อยออกน่ะนะเรา ไม่เคยเรียนเลยด้วย  เรารู้สึกว่าเป็นคนที่ด้อย
มากๆอะ...  เหมือนเป็นตัวถ่วงของวง  เคยท้อแล้วท้ออีกหลายครั้ง.. เราเป็นคนกล้าๆกลัวๆ  ไม่กล้าเป่า โดนว่าหลายทีอยู่เหมือนกัน
เค้าให้เป่าเพลงนั้นเพลงนี้เป็นท่อนๆไป  ก็ไม่เข้าใจว่าทำไมไม่ต่อให้จบๆเพลง  เซ็งมาก  พอมาตอนนี้ก็เลยรู้
เพราะว่าบางท่อนมันยาก(สำหรับเด็กใหม่)เลยยังไม่ต่อให้  อืมม  นะ... เข้าใจละๆ
พอได้เป่าท่อนยากก็เริ่มอ่านโน๊ตออกละ... เหอๆๆ แหม่  แต่เผอิญว่า.. ครูสอนน่ะสิ =_=
สอนผิดเยอะแยะ จำมากกว่าอ่านอีกแล้วเรา...  วัยรุ่นก็เลยเซ็งเลยนะเสะ ....เราเป็นคนไม่ค่อยเก่งดนตรีด้วยอะ
อีกอย่าง..  คือข้องใจมานานว่าทำไมเค้าให้เราเป่าทรัมเป็ตไม่รู้อะ ทั้งๆปากเราน่าจะเป่า Low-brass มากกว่า
พอคิดเรื่องนี้ทีไร รู้สึกท้อมากที่สุดเลย... เป่าไม่ได้ซักที แทบร้องไห้ T_T พอมีอยู่วันนึง ไปดูร้านซีดีก็เห็นซีดีของนักทรัมเป็ตชาวต่างประเทศคนหนึ่ง ซึ่งเค้าก็ไม่ได้มีรูปปากที่บางดังที่เคยมีคนบอกว่าต้องเป็นเรียวปากที่บางถึงจะดี เราก็เลยนึกใจอยู่เหมือนกัน ว่าถ้าเค้าทำได้เนี่ย... เราก็ต้องทำให้ได้เหมือนกันนะ  ช่วงที่อยู่รร ก็จะเป็นพวกเบสิกส่วนใหญ่ เหนื่อยมาก...  เป็นอะไรที่ไม่เคยเหนื่อยเท่านี้มาก่อนเลยอ่ะ.. แต่ละวันเหงื่อจะออกเป็นลิตรๆเอา ตากแดดทั้งเช้า กลางวัน แม้เย็นจนตกดึกก็ยังต้องซ้อม
...........
        ตอนเราที่เข้ามาตอนแรกก็ม.2 แล้ว...  ตอนแรกก็อยากเข้าตั้งนานแล้วล่ะ แอบดูเค้าซ้อมมาตั้งแต่อยู่ป.6 แล้ว
แต่ไม่กล้าเข้าง่ะ  แหะๆ ที่ได้เข้าได้เพราะพี่เราแท้ๆ  พอได้เข้าแล้ว.. โอ้ย อะไรเนี่ย ความกลัวที่จะอยากเข้านี่หายไปหมด 
เหลือแต่ความสนุกอะ  แบบว่าปลื้มมากๆที่ได้เข้า  ตอนนั้นไม่มีความคิดที่จะเลือกเครื่องเล่นเลย  แบบว่ายังดีใจที่ได้เข้าอยู่
จะให้เล่นอะไรก็เอาทั้งนั้น  เลยมาได้ Trumpet ไป...
        แต่ก่อนจะได้เครื่องนี่....  โห สุดๆเลย  คนที่ไม่เคยออกกำลังกายมา 2 ปีอะ... 
วันแรกโดนวิ่ง 7 รอบสนาม แล้วก็ฝึกพวกลม+การจัดแถว อีกหน่อย  เหนื่อยมากส์ค่าาา!!  ต้องทำใจล่ะนะ... T_T
ทำหยั่งงี้ไปประมาณเดือนนึงล่ะมั้ง  แล้วก็มาเริ่มจับเครื่องเมื่อตอนปิดเทอมหน้าร้อน ...แต่แต่วันแรกได้จับเครื่อง
ครูเค้าสอนให้ยิ้มครั้งละ 5 นาที..  เมื่อหน้ามากเค่อะ  ถ้าใครมาเห็นเค้าต้องคิดว่า...  ไอ้พาร์ทนี้มันไม่ซ้อมอะไรกันรึไงฟะ
รับจ็อบเป็นแป๊ะยิ้มกันรึไง ในใจแต่ละคนในคราบแป๊ะยิ้มก็หวังให้อาชีพนี้รีบๆผ่านไปซักทีสิว้าาา  โอ้ พระเจ้า... 
แต่พอซ้อมไปเรื่อยๆก็ชักชิน สนุกมากๆ 
  ...แล้วก็ได้เริ่มเป่าเพลง เราไม่เคยอ่านโน๊ตเพลงเลย แต่ต้องมานั่งมั่วๆกะโน๊ตเพลง แต่เค้าก็มีสอนอยู่เหมือนกัน
(แต่ตอนนั้นแอบใช้จำมากกว่าอ่าน  แหะๆ)  ทำไงได้อะ ก็อ่านไม่ค่อยออกน่ะนะเรา ไม่เคยเรียนเลยด้วย  เรารู้สึกว่าเป็นคนที่ด้อย
มากๆอะ...  เหมือนเป็นตัวถ่วงของวง  เคยท้อแล้วท้ออีกหลายครั้ง.. เราเป็นคนกล้าๆกลัวๆ  ไม่กล้าเป่า โดนว่าหลายทีอยู่เหมือนกัน
เค้าให้เป่าเพลงนั้นเพลงนี้เป็นท่อนๆไป  ก็ไม่เข้าใจว่าทำไมไม่ต่อให้จบๆเพลง  เซ็งมาก  พอมาตอนนี้ก็เลยรู้
เพราะว่าบางท่อนมันยาก(สำหรับเด็กใหม่)เลยยังไม่ต่อให้  อืมม  นะ... เข้าใจละๆ
พอได้เป่าท่อนยากก็เริ่มอ่านโน๊ตออกละ... เหอๆๆ แหม่  แต่เผอิญว่า.. ครูสอนน่ะสิ =_=
สอนผิดเยอะแยะ จำมากกว่าอ่านอีกแล้วเรา...  วัยรุ่นก็เลยเซ็งเลยนะเสะ ....เราเป็นคนไม่ค่อยเก่งดนตรีด้วยอะ
อีกอย่าง..  คือข้องใจมานานว่าทำไมเค้าให้เราเป่าทรัมเป็ตไม่รู้อะ ทั้งๆปากเราน่าจะเป่า Low-brass มากกว่า
พอคิดเรื่องนี้ทีไร รู้สึกท้อมากที่สุดเลย... เป่าไม่ได้ซักที แทบร้องไห้ T_T พอมีอยู่วันนึง ไปดูร้านซีดีก็เห็นซีดีของนักทรัมเป็ตชาวต่างประเทศคนหนึ่ง ซึ่งเค้าก็ไม่ได้มีรูปปากที่บางดังที่เคยมีคนบอกว่าต้องเป็นเรียวปากที่บางถึงจะดี เราก็เลยนึกใจอยู่เหมือนกัน ว่าถ้าเค้าทำได้เนี่ย... เราก็ต้องทำให้ได้เหมือนกันนะ  ช่วงที่อยู่รร ก็จะเป็นพวกเบสิกส่วนใหญ่ เหนื่อยมาก...  เป็นอะไรที่ไม่เคยเหนื่อยเท่านี้มาก่อนเลยอ่ะ.. แต่ละวันเหงื่อจะออกเป็นลิตรๆเอา ตากแดดทั้งเช้า กลางวัน แม้เย็นจนตกดึกก็ยังต้องซ้อม
...........
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น