ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Together...

    ลำดับตอนที่ #1 : Intro ท่อนแรกครับ... เดินดีๆนะครับ

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 73
      0
      13 มิ.ย. 47

      

            ตอนเราที่เข้ามาตอนแรกก็ม.2 แล้ว...  ตอนแรกก็อยากเข้าตั้งนานแล้วล่ะ แอบดูเค้าซ้อมมาตั้งแต่อยู่ป.6 แล้ว

    แต่ไม่กล้าเข้าง่ะ  แหะๆ ที่ได้เข้าได้เพราะพี่เราแท้ๆ   พอได้เข้าแล้ว.. โอ้ย อะไรเนี่ย ความกลัวที่จะอยากเข้านี่หายไปหมด  

    เหลือแต่ความสนุกอะ  แบบว่าปลื้มมากๆที่ได้เข้า  ตอนนั้นไม่มีความคิดที่จะเลือกเครื่องเล่นเลย  แบบว่ายังดีใจที่ได้เข้าอยู่

    จะให้เล่นอะไรก็เอาทั้งนั้น  เลยมาได้ Trumpet ไป...



            แต่ก่อนจะได้เครื่องนี่....  โห สุดๆเลย  คนที่ไม่เคยออกกำลังกายมา 2 ปีอะ...  

    วันแรกโดนวิ่ง 7 รอบสนาม แล้วก็ฝึกพวกลม+การจัดแถว อีกหน่อย  เหนื่อยมากส์ค่าาา!!  ต้องทำใจล่ะนะ... T_T

    ทำหยั่งงี้ไปประมาณเดือนนึงล่ะมั้ง  แล้วก็มาเริ่มจับเครื่องเมื่อตอนปิดเทอมหน้าร้อน ...แต่แต่วันแรกได้จับเครื่อง

    ครูเค้าสอนให้ยิ้มครั้งละ 5 นาที..  เมื่อหน้ามากเค่อะ  ถ้าใครมาเห็นเค้าต้องคิดว่า...  ไอ้พาร์ทนี้มันไม่ซ้อมอะไรกันรึไงฟะ

    รับจ็อบเป็นแป๊ะยิ้มกันรึไง ในใจแต่ละคนในคราบแป๊ะยิ้มก็หวังให้อาชีพนี้รีบๆผ่านไปซักทีสิว้าาา  โอ้ พระเจ้า...  

    แต่พอซ้อมไปเรื่อยๆก็ชักชิน สนุกมากๆ  



      ...แล้วก็ได้เริ่มเป่าเพลง เราไม่เคยอ่านโน๊ตเพลงเลย แต่ต้องมานั่งมั่วๆกะโน๊ตเพลง แต่เค้าก็มีสอนอยู่เหมือนกัน

    (แต่ตอนนั้นแอบใช้จำมากกว่าอ่าน  แหะๆ)  ทำไงได้อะ ก็อ่านไม่ค่อยออกน่ะนะเรา ไม่เคยเรียนเลยด้วย  เรารู้สึกว่าเป็นคนที่ด้อย

    มากๆอะ...  เหมือนเป็นตัวถ่วงของวง  เคยท้อแล้วท้ออีกหลายครั้ง.. เราเป็นคนกล้าๆกลัวๆ  ไม่กล้าเป่า โดนว่าหลายทีอยู่เหมือนกัน

    เค้าให้เป่าเพลงนั้นเพลงนี้เป็นท่อนๆไป  ก็ไม่เข้าใจว่าทำไมไม่ต่อให้จบๆเพลง  เซ็งมาก  พอมาตอนนี้ก็เลยรู้

    เพราะว่าบางท่อนมันยาก(สำหรับเด็กใหม่)เลยยังไม่ต่อให้  อืมม  นะ... เข้าใจละๆ

    พอได้เป่าท่อนยากก็เริ่มอ่านโน๊ตออกละ... เหอๆๆ แหม่  แต่เผอิญว่า.. ครูสอนน่ะสิ =_=

    สอนผิดเยอะแยะ จำมากกว่าอ่านอีกแล้วเรา...  วัยรุ่นก็เลยเซ็งเลยนะเสะ ....เราเป็นคนไม่ค่อยเก่งดนตรีด้วยอะ

    อีกอย่าง..  คือข้องใจมานานว่าทำไมเค้าให้เราเป่าทรัมเป็ตไม่รู้อะ ทั้งๆปากเราน่าจะเป่า Low-brass มากกว่า

    พอคิดเรื่องนี้ทีไร รู้สึกท้อมากที่สุดเลย... เป่าไม่ได้ซักที แทบร้องไห้ T_T พอมีอยู่วันนึง ไปดูร้านซีดีก็เห็นซีดีของนักทรัมเป็ตชาวต่างประเทศคนหนึ่ง ซึ่งเค้าก็ไม่ได้มีรูปปากที่บางดังที่เคยมีคนบอกว่าต้องเป็นเรียวปากที่บางถึงจะดี เราก็เลยนึกใจอยู่เหมือนกัน ว่าถ้าเค้าทำได้เนี่ย... เราก็ต้องทำให้ได้เหมือนกันนะ   ช่วงที่อยู่รร ก็จะเป็นพวกเบสิกส่วนใหญ่ เหนื่อยมาก...  เป็นอะไรที่ไม่เคยเหนื่อยเท่านี้มาก่อนเลยอ่ะ.. แต่ละวันเหงื่อจะออกเป็นลิตรๆเอา ตากแดดทั้งเช้า กลางวัน แม้เย็นจนตกดึกก็ยังต้องซ้อม



    ...........

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×