ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทที่ 1 การเริ่มต้น
Can I found you again? แล้วเมื่อไรฉันจะได้พบคุณอีกครั้ง
ยังจำได้ดี มันเป็นคืนวันฝนตกหนักๆมากจนแทบจะมองไม่เห็นดวงดาวที่พร่างพราวเต็มท้องฟ้า เมฆลอยละลิ่วไปยังทิศตะวันออก ในตอนที่ชั้นเกิด สรรพสิ่งหยุดเคลื่อนไหวราวกับจะร่วมยินดีที่ มีบุตรสาวกำเนิดอีกครั้ง นาทีนั้นเองที่ฝนหยุดตก แต่กลายเป็นสิ่งอื่นแทนที่ตกลงมาแทนหยาดฝนเต็มท้องฟ้า ดาว...ดาวตก หมู่หิงห้อยจากที่ไหนไม่มีใครรู้ได้ทั่วสารทิศรวมตัวกันบินรอบๆต้นไม้ ต้นไม้ของบุตรสาว….บุตรสาวแห่งเทพธิดา
“สตาร์เล็ต ลงมาเถอะนะ เธออยู่บนนั้นนานเกินไปแล้ว อาบน้ำเสร็จแล้วรีบไปทานข้าวเลยนะ” นั่นเป็นเสียงของอแมนด้า เพื่อนสนิทของชั้น
ชั้นค่อยๆกางปีกสีเงินของชั้นออกและโผลงจากยอดไม้ใหญ่ เมื่อถึงพื้นแล้วชั้นก็เก็บปีกแล้ววิ่งอย่างรวดเร็วเข้าไปในโดมสีทองหลังใหญ่...บ้านของชั้นเอง
ชั้นเดินเรื่อยเข้าไปในห้องเพื่อที่จะหยิบผ้าเช็ดตัวและเดินไปยังประตูที่อยู่ในสุดของโดม เปิดมันออกและ
“ตูม” ชั้นกระโดดลงไปในน้ำ เสียงน้ำตกที่ไหลลงสู่ลำธารสายเล็กๆทำให้ชั้นรู้สึกผ่อน
คลายอย่างประหลาด บ้านของชั้นจึงอยู่ริมสายน้ำแห่งนี้เอง แต่อันที่จริงแล้วนี่ก็ไม่ใช่เหตุผลเดียวหรอกนะที่บ้านของชั้นจะต้องอยู่ที่นี่ แต่
ชาวแฟร์รี่แลนด์ จะต้องมีบ้านอยู่ตรงที่ๆตนเกิด มันจะนำความสุขมาให้ แต่บางคนที่เป็นพ่อค้าต้องไปทำกิจการที่อื่นก็ไม่เป็นไรขอแค่มีบ้านอยู่ในที่ๆเราเกิดก็พอแล้วและชั้นก็เป็นชาวแฟร์รี่แลนด์โดยสมบูรณ์แบบ
ชั้นใช้ผ้าเช็ดตัวพันตัวป้องกันความหนาวเย็นและที่สำคัญชั้นก็ไม่อยากจะโป้ให้ใครดูถึงชั้นจะรู้ว่าชาวแฟร์รี่แลนด์สุภาพมากพอที่จะไม่เที่ยวมองผู้หญิงอาบน้ำก็เถอะแต่ชั้นก็ยังอายอยู่ดีนี่
ชั้นชื่อว่า สตาร์เล็ต สตาร์เล็ต เท่านั้นนะไม่มีอะไรต่อท้ายเหมือนกับคนอื่นๆ มันก็น่าแปลกใจนะว่าทำไมชั้นไม่มีนามสกุลต่อท้ายเลย ก็ดูอย่างอแมนด้าสิ ยังมีนามสกุลต่อท้ายเลย อแมนด้า วู้ด–เทียร์ร่า ดูสิ ยาวไหมล่ะแต่ชั้นสิมีแค่สตาร์เล็ตเฉยๆเอง
ชั้นแต่งตัวเสร็จจึงเดินออกจากบ้านมาแล้วก็ตรงดิ่งไปหาบ้านไม้เล็กๆที่อยู่ตรงชายป่า
“หนูมาแล้วค่ะ”
ยังจำได้ดี มันเป็นคืนวันฝนตกหนักๆมากจนแทบจะมองไม่เห็นดวงดาวที่พร่างพราวเต็มท้องฟ้า เมฆลอยละลิ่วไปยังทิศตะวันออก ในตอนที่ชั้นเกิด สรรพสิ่งหยุดเคลื่อนไหวราวกับจะร่วมยินดีที่ มีบุตรสาวกำเนิดอีกครั้ง นาทีนั้นเองที่ฝนหยุดตก แต่กลายเป็นสิ่งอื่นแทนที่ตกลงมาแทนหยาดฝนเต็มท้องฟ้า ดาว...ดาวตก หมู่หิงห้อยจากที่ไหนไม่มีใครรู้ได้ทั่วสารทิศรวมตัวกันบินรอบๆต้นไม้ ต้นไม้ของบุตรสาว….บุตรสาวแห่งเทพธิดา
“สตาร์เล็ต ลงมาเถอะนะ เธออยู่บนนั้นนานเกินไปแล้ว อาบน้ำเสร็จแล้วรีบไปทานข้าวเลยนะ” นั่นเป็นเสียงของอแมนด้า เพื่อนสนิทของชั้น
ชั้นค่อยๆกางปีกสีเงินของชั้นออกและโผลงจากยอดไม้ใหญ่ เมื่อถึงพื้นแล้วชั้นก็เก็บปีกแล้ววิ่งอย่างรวดเร็วเข้าไปในโดมสีทองหลังใหญ่...บ้านของชั้นเอง
ชั้นเดินเรื่อยเข้าไปในห้องเพื่อที่จะหยิบผ้าเช็ดตัวและเดินไปยังประตูที่อยู่ในสุดของโดม เปิดมันออกและ
“ตูม” ชั้นกระโดดลงไปในน้ำ เสียงน้ำตกที่ไหลลงสู่ลำธารสายเล็กๆทำให้ชั้นรู้สึกผ่อน
คลายอย่างประหลาด บ้านของชั้นจึงอยู่ริมสายน้ำแห่งนี้เอง แต่อันที่จริงแล้วนี่ก็ไม่ใช่เหตุผลเดียวหรอกนะที่บ้านของชั้นจะต้องอยู่ที่นี่ แต่
ชาวแฟร์รี่แลนด์ จะต้องมีบ้านอยู่ตรงที่ๆตนเกิด มันจะนำความสุขมาให้ แต่บางคนที่เป็นพ่อค้าต้องไปทำกิจการที่อื่นก็ไม่เป็นไรขอแค่มีบ้านอยู่ในที่ๆเราเกิดก็พอแล้วและชั้นก็เป็นชาวแฟร์รี่แลนด์โดยสมบูรณ์แบบ
ชั้นใช้ผ้าเช็ดตัวพันตัวป้องกันความหนาวเย็นและที่สำคัญชั้นก็ไม่อยากจะโป้ให้ใครดูถึงชั้นจะรู้ว่าชาวแฟร์รี่แลนด์สุภาพมากพอที่จะไม่เที่ยวมองผู้หญิงอาบน้ำก็เถอะแต่ชั้นก็ยังอายอยู่ดีนี่
ชั้นชื่อว่า สตาร์เล็ต สตาร์เล็ต เท่านั้นนะไม่มีอะไรต่อท้ายเหมือนกับคนอื่นๆ มันก็น่าแปลกใจนะว่าทำไมชั้นไม่มีนามสกุลต่อท้ายเลย ก็ดูอย่างอแมนด้าสิ ยังมีนามสกุลต่อท้ายเลย อแมนด้า วู้ด–เทียร์ร่า ดูสิ ยาวไหมล่ะแต่ชั้นสิมีแค่สตาร์เล็ตเฉยๆเอง
ชั้นแต่งตัวเสร็จจึงเดินออกจากบ้านมาแล้วก็ตรงดิ่งไปหาบ้านไม้เล็กๆที่อยู่ตรงชายป่า
“หนูมาแล้วค่ะ”
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น