ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : harry potterผจญภัย2
เมื่อร่ายมหาเวทย์จบ โซ่ที่พันธนาการกล่องเหล็กนั้นก็หลุดออก
>ฝากล่องเปิดออกมา พร้อมๆกับ ที่ดัมเบิ้ลดอร์ประกาศนามของไม้กวาดด้ามนั้น
>“นี่คือ ไม้กวาดประมุข The One Broom”
>สิ่งที่ปรากฏเบื้องหน้าทุกคนก็คือ ไม้กวาดด้ามหนึ่ง เปล่งรัศมีเจิดจ้า
>ที่ด้ามจับมีอักขระสามประโยคสลักอยู่
>ทันใดนั้นไม้กวาดของเหล่านักกีฬาควิกดิกส์ก็สะบัดตัวหลุดออกจากมือเจ้าของ
>พุ่งลงไปปักเบื้องหน้าของ The One Broom
>ไม้กวาดทุกด้ามโค้งงอลงราวกับโค้งคำนับให้ The One Broom
>“โห นี่มัน เทพไม้กวาดแดนสวรรค์หรือนี่” รอน กล่าว เมื่อเห็นภาพเบื้องหน้า
>
>เหล่านักเรียนทุกคนต่างตกตะลึงต่อภาพที่เห็น โอลิเวอร์ วู้ด
>เดินออกมาเบื้องหน้าพร้อมกับพูดอย่างลิงโลด “ยอดไปเลยครับ
>อาจารย์ดัมเบิ้ลดอร์ แหมมีของดีแบบนี้ก็ไม่ยอมเอาออกมาใช้ตั้งแต่แรก
>ถ้ามีไม้กวาดด้ามนี้ ในการแข่งควิกดิกส์นานาชาติ
>ทีมควิกดิกส์ของฮอกวอต์กต้องชนะเลิศแน่ คราวนี้แหละ เจ้า Squall กับ เจ้า
>Sifer ของโรงเรียนบาลามการ์เด้นจากประเทศญี่ปุ่น
>มาเยาะเย้ยเราเหมือนเดิมไม่ได้แน่“
>“เย็นไว้ก่อน โอลิเวอร์” ดัมเบิ้ลดอร์ กล่าวห้ามลูกศิษย์
>“เราจะไม่มีวันใช้ไม้กวาดด้ามนี้เด็ดขาด มันจะต้องถูกทำลาย”
>“ทำไมละครับ” โอลิเวอร์ วู้ด พูดอย่างเสียดาย
>ดัมเบิ้ลดอร์นิ่งเงียบไปครู่ใหญ่ก่อนจะตัดสินใจพูดขึ้น “เพราะผู้ที่สร้าง
>The One Broom ขึ้นมาก็คือ ทอม ริดเดิ้ล”
>เมื่อแฮรี่ได้ยินชื่อของผู้สร้าง The One Broom เขาก็อุทานอย่างตกใจ
>“โวเดอร์มอล์ต”
>สิ้นเสียงของแฮรี่
>เหล่านักเรียนของฮอกวอต์กต่างแตกฮือวิ่งหนีออกห่างจากแฮรี่
>มีเพียงรอนที่ยังยืนอยู่เคียงข้างแฮรี่
>“ไม่ต้องกลัวหรอกพวกเรา ชื่อของเขาไม่น่ากลัวอย่างที่ทุกคนคิดหรอก” แฮรี่
>รีบบอกกับทุกคน
>นักเรียนทั้งหลายยังไม่มีใครยอมเข้าใกล้แฮรี่
>แฮรี่พยายามพูดอีกครั้งก็ไม่เป็นผล จนกระทั่งเฮอร์ไมโอนี่พูดขึ้น
>“ไม่มีใครกลัวชื่อของเขาหรอก แต่ที่พวกเราวิ่งหนีเธอนะ
>ก็เธอผายลมออกมาต่างหาก แฮรี่
>นี่เธอไปกินอะไรมาน่ะถึงได้เหม็นนรกแตกแบบนี้”
>ได้ยินดังนั้น แฮรี่ก็ดมไปรอบๆ พลันก็ได้กลิ่นสุดพรรณาตลบอบอวน “แหวะ
>นี่มันตดหลากกลิ่นเลยนี่นา กลิ่นแฮมเบอร์เกอร์ กลิ่นพิซซ่า แหวะ
>กลิ่นรักแร้แฮเกร็ดด้วย”
>เพื่อนนักเรียนต่างพากันมองแฮรี่ด้วยสายตารังเกียจ
>แฮรี่รีบแก้ตัวพัลวันแต่ก็ไร้ผล ส่วนรอนยืนผิวปากไม่รู้ไม่ชี้
>
>To be continue …. Section 2
>\"เงียบหน่อย เงียบหน่อย” เสียงของอาจารย์มัลกอนากอน
>ดังขึ้นขัดจังหวะความวุ่นวาย เมื่อเหตุการณ์สงบลง
>หล่อนก็หันมาเฉ่งตัวต้นเหตุ “มิสเตอร์พ็อตเตอร์
>บอกแล้วใช่ไหมว่าให้เข้าห้องน้ำทุกเช้า แล้วกินผักมากๆ ท้องจะได้ไม่ผูก
>ไอ้ตดหลากกลิ่นนี่ คงมาจากไอ้ลูกอมหลากรสแน่นอน
>เอาแหละโทษฐานที่เธอสร้างมลภาวะทางอากาศแก่เพื่อนนักเรียน
>ตัดคะแนนบ้านกริฟฟินดอร์ 20 คะแนน”
>เสียงโอดครวญจากเด็กบ้านกริฟฟินดอร์ดังระงม
>ทั้งหมดจ้องมองแฮรี่อย่างกินเลือดกินเนื้อ แล้วคิดในใจ “เอาอีกแล้ว
>ไอ้ตัวซวยประจำบ้าน”
>แฮรี่ ยืนก้มหน้าอย่างขมขื่น เอ่ยขึ้นอย่างน้อยใจ “ผมไม่ได้ตดซักหน่อย ฮือ
>อนาถจริงหนอชีวิตเรา ใครๆก็ไม่รัก”
>“ว๊าก ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า สมเป็นแฮรี่ พ็อตเตอร์ ผู้มีชื่อเสียงจริงๆ
>โดนตัดคะแนนเพราะตด นี่คงเป็นครั้งแรกของประวัติศาสตร์ฮอกวอต์กเลยนะนี่”
>เสียงเยาะเย้ยของมัลฟอยดังขึ้น
>
>เมื่อเห็นว่าทุกอย่างกลับมาสงบเหมือนเดิมแล้ว ดัมเบิ้ลดอร์ก็พูดต่อ
>“เอาแหละ ทีนี้ทุกคนคงรู้แล้วนะว่าทำไมเราถึงใช้ไม้กวาดด้ามนี้ไม่ได้
>ส่วนวิกฤตการณ์ที่ฉันพูดถึงตอนต้นก็มาจากไม้กวาดด้ามนี้นั้นแหละ
>ไม้กวาดด้ามนี้เป็นหนึ่งใน Item สำคัญที่ใช้ในการคืนชีพของเขา
>นี่ก็มีข่าวออกมาแล้วว่า เหล่าโหงพรายแห่งควิกดิกส์ทั้ง 9
>ได้เดินทางออกจากดินแดนมอร์ดอร์
>มุ่งหน้ามายังฮอกวอต์กเพื่อแย่งชิงไม้กวาดด้ามนี้”
>“ถ้าอย่างนั้นเราก็ชิงทำลายไม้กวาดด้ามนี้ไปเลยสิครับ” เพอร์ซี่ เสนอแผนการ
>ดัมเบิ้ลดอร์ยืนนิ่ง ก่อนจะเอ่ยขึ้น “ถ้าทำได้ ฉันคงทำไปนานแล้วละ
>ไม้กวาดด้ามนี้ทำจากต้นกกพันปีของสยามประเทศ ทนทานยิ่งกว่ากระเบื้องตราช้าง
>แถมมันยังมีอาถรรพ์อีกด้วย”
>“อาถรรพ์ยังไงหรือคะ” เฮอร์ไมโอนี่ ร้องถาม
>“เอาแหละ ฉันจะแสดงให้ดู” ดัมเบิ้ลดอร์ พูด ก่อนจะเอื้อมมือไปจับ The One
>Broom
>ทันใดนั้น ใบหน้าของดัมเบิ้ลดอร์ก็พลัน***มเกรียม เขาชู The One Broom
>ฝากล่องเปิดออกมา พร้อมๆกับ ที่ดัมเบิ้ลดอร์ประกาศนามของไม้กวาดด้ามนั้น
>“นี่คือ ไม้กวาดประมุข The One Broom”
>สิ่งที่ปรากฏเบื้องหน้าทุกคนก็คือ ไม้กวาดด้ามหนึ่ง เปล่งรัศมีเจิดจ้า
>ที่ด้ามจับมีอักขระสามประโยคสลักอยู่
>ทันใดนั้นไม้กวาดของเหล่านักกีฬาควิกดิกส์ก็สะบัดตัวหลุดออกจากมือเจ้าของ
>พุ่งลงไปปักเบื้องหน้าของ The One Broom
>ไม้กวาดทุกด้ามโค้งงอลงราวกับโค้งคำนับให้ The One Broom
>“โห นี่มัน เทพไม้กวาดแดนสวรรค์หรือนี่” รอน กล่าว เมื่อเห็นภาพเบื้องหน้า
>
>เหล่านักเรียนทุกคนต่างตกตะลึงต่อภาพที่เห็น โอลิเวอร์ วู้ด
>เดินออกมาเบื้องหน้าพร้อมกับพูดอย่างลิงโลด “ยอดไปเลยครับ
>อาจารย์ดัมเบิ้ลดอร์ แหมมีของดีแบบนี้ก็ไม่ยอมเอาออกมาใช้ตั้งแต่แรก
>ถ้ามีไม้กวาดด้ามนี้ ในการแข่งควิกดิกส์นานาชาติ
>ทีมควิกดิกส์ของฮอกวอต์กต้องชนะเลิศแน่ คราวนี้แหละ เจ้า Squall กับ เจ้า
>Sifer ของโรงเรียนบาลามการ์เด้นจากประเทศญี่ปุ่น
>มาเยาะเย้ยเราเหมือนเดิมไม่ได้แน่“
>“เย็นไว้ก่อน โอลิเวอร์” ดัมเบิ้ลดอร์ กล่าวห้ามลูกศิษย์
>“เราจะไม่มีวันใช้ไม้กวาดด้ามนี้เด็ดขาด มันจะต้องถูกทำลาย”
>“ทำไมละครับ” โอลิเวอร์ วู้ด พูดอย่างเสียดาย
>ดัมเบิ้ลดอร์นิ่งเงียบไปครู่ใหญ่ก่อนจะตัดสินใจพูดขึ้น “เพราะผู้ที่สร้าง
>The One Broom ขึ้นมาก็คือ ทอม ริดเดิ้ล”
>เมื่อแฮรี่ได้ยินชื่อของผู้สร้าง The One Broom เขาก็อุทานอย่างตกใจ
>“โวเดอร์มอล์ต”
>สิ้นเสียงของแฮรี่
>เหล่านักเรียนของฮอกวอต์กต่างแตกฮือวิ่งหนีออกห่างจากแฮรี่
>มีเพียงรอนที่ยังยืนอยู่เคียงข้างแฮรี่
>“ไม่ต้องกลัวหรอกพวกเรา ชื่อของเขาไม่น่ากลัวอย่างที่ทุกคนคิดหรอก” แฮรี่
>รีบบอกกับทุกคน
>นักเรียนทั้งหลายยังไม่มีใครยอมเข้าใกล้แฮรี่
>แฮรี่พยายามพูดอีกครั้งก็ไม่เป็นผล จนกระทั่งเฮอร์ไมโอนี่พูดขึ้น
>“ไม่มีใครกลัวชื่อของเขาหรอก แต่ที่พวกเราวิ่งหนีเธอนะ
>ก็เธอผายลมออกมาต่างหาก แฮรี่
>นี่เธอไปกินอะไรมาน่ะถึงได้เหม็นนรกแตกแบบนี้”
>ได้ยินดังนั้น แฮรี่ก็ดมไปรอบๆ พลันก็ได้กลิ่นสุดพรรณาตลบอบอวน “แหวะ
>นี่มันตดหลากกลิ่นเลยนี่นา กลิ่นแฮมเบอร์เกอร์ กลิ่นพิซซ่า แหวะ
>กลิ่นรักแร้แฮเกร็ดด้วย”
>เพื่อนนักเรียนต่างพากันมองแฮรี่ด้วยสายตารังเกียจ
>แฮรี่รีบแก้ตัวพัลวันแต่ก็ไร้ผล ส่วนรอนยืนผิวปากไม่รู้ไม่ชี้
>
>To be continue …. Section 2
>\"เงียบหน่อย เงียบหน่อย” เสียงของอาจารย์มัลกอนากอน
>ดังขึ้นขัดจังหวะความวุ่นวาย เมื่อเหตุการณ์สงบลง
>หล่อนก็หันมาเฉ่งตัวต้นเหตุ “มิสเตอร์พ็อตเตอร์
>บอกแล้วใช่ไหมว่าให้เข้าห้องน้ำทุกเช้า แล้วกินผักมากๆ ท้องจะได้ไม่ผูก
>ไอ้ตดหลากกลิ่นนี่ คงมาจากไอ้ลูกอมหลากรสแน่นอน
>เอาแหละโทษฐานที่เธอสร้างมลภาวะทางอากาศแก่เพื่อนนักเรียน
>ตัดคะแนนบ้านกริฟฟินดอร์ 20 คะแนน”
>เสียงโอดครวญจากเด็กบ้านกริฟฟินดอร์ดังระงม
>ทั้งหมดจ้องมองแฮรี่อย่างกินเลือดกินเนื้อ แล้วคิดในใจ “เอาอีกแล้ว
>ไอ้ตัวซวยประจำบ้าน”
>แฮรี่ ยืนก้มหน้าอย่างขมขื่น เอ่ยขึ้นอย่างน้อยใจ “ผมไม่ได้ตดซักหน่อย ฮือ
>อนาถจริงหนอชีวิตเรา ใครๆก็ไม่รัก”
>“ว๊าก ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า สมเป็นแฮรี่ พ็อตเตอร์ ผู้มีชื่อเสียงจริงๆ
>โดนตัดคะแนนเพราะตด นี่คงเป็นครั้งแรกของประวัติศาสตร์ฮอกวอต์กเลยนะนี่”
>เสียงเยาะเย้ยของมัลฟอยดังขึ้น
>
>เมื่อเห็นว่าทุกอย่างกลับมาสงบเหมือนเดิมแล้ว ดัมเบิ้ลดอร์ก็พูดต่อ
>“เอาแหละ ทีนี้ทุกคนคงรู้แล้วนะว่าทำไมเราถึงใช้ไม้กวาดด้ามนี้ไม่ได้
>ส่วนวิกฤตการณ์ที่ฉันพูดถึงตอนต้นก็มาจากไม้กวาดด้ามนี้นั้นแหละ
>ไม้กวาดด้ามนี้เป็นหนึ่งใน Item สำคัญที่ใช้ในการคืนชีพของเขา
>นี่ก็มีข่าวออกมาแล้วว่า เหล่าโหงพรายแห่งควิกดิกส์ทั้ง 9
>ได้เดินทางออกจากดินแดนมอร์ดอร์
>มุ่งหน้ามายังฮอกวอต์กเพื่อแย่งชิงไม้กวาดด้ามนี้”
>“ถ้าอย่างนั้นเราก็ชิงทำลายไม้กวาดด้ามนี้ไปเลยสิครับ” เพอร์ซี่ เสนอแผนการ
>ดัมเบิ้ลดอร์ยืนนิ่ง ก่อนจะเอ่ยขึ้น “ถ้าทำได้ ฉันคงทำไปนานแล้วละ
>ไม้กวาดด้ามนี้ทำจากต้นกกพันปีของสยามประเทศ ทนทานยิ่งกว่ากระเบื้องตราช้าง
>แถมมันยังมีอาถรรพ์อีกด้วย”
>“อาถรรพ์ยังไงหรือคะ” เฮอร์ไมโอนี่ ร้องถาม
>“เอาแหละ ฉันจะแสดงให้ดู” ดัมเบิ้ลดอร์ พูด ก่อนจะเอื้อมมือไปจับ The One
>Broom
>ทันใดนั้น ใบหน้าของดัมเบิ้ลดอร์ก็พลัน***มเกรียม เขาชู The One Broom
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น