ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : harry potter ผจญภัย
ภายในความมืดมิดแห่งพิภพมอร์ดอร์
เสียงแห่งบุคคลที่ผู้คนไม่กล้าแม้แต่จะเอ่ยนามของเขาได้ดังขึ้น
อำนาจของข้าฟื้นคืนเกียบสมบูรณ์แล้ว
หนึ่งในสิ่งที่ข้าต้องการเพื่อการคืนชีพที่สมบูรณ์ก็คือ ไม้กวาดของข้า The One Broom เสียงของคนที่คุณรู้ว่าใคร
ดังขึ้นอย่างเกรี้ยวกราด
จงไปเหล่าโหงพรายแห่งควิชดิชส์ทั้ง9 จงไปยังฮอกวอต
จงไปแย่งชิงไม้กวาดของข้ากลับคืนมา
ประตูของประสาทแห่งความมืดเปิดออก เหล่าโหงพรายแห่งควิชดิชทั้ง9ตนขี่ไม้กวาดของตนพุ่งทะยานออกจากประสาท
เช้าวันเปิดเทอมใหม่ของโรงเรียนฮอกวอต์กที่แฮรี่รอคอยก็มาถึง
>หลังจากการคัดสรรเด็กนักเรียนที่เข้าใหม่เสร็จสิ้นลง
>เหล่านักเรียนต่างแยกย้ายไปยังบ้านต่างๆ
>แต่แล้วก่อนที่ชั่วโมงเรียนแรกของเทอมใหม่จะเริ่มขึ้น
>เสียงประกาศก็ดังขึ้นขัดจังหวะ
>“Attention Please, Attention Please นักเรียนของฮอกวอต์กทุกคนโปรดทราบ
>นี่คือเสียงจากศาสตราจารย์ มัลกอนากอน
>ขอให้นักเรียนทุกคนไปรวมกันที่ห้องโถงใหญ่โดยพร้อมเพรียงกัน
>และนักกีฬาควิกดิกส์ของทุกบ้าน ขอให้นำไม้กวาดของตนไปด้วย”
>
>เมื่อได้ยินดังนั้น
>แฮรี่ก็รีบฉวยโฟรโบลต์สุดรักของตนไปสมทบกับเพื่อนร่วมชั้นคนอื่น
>“นี่เธอสองคนคงไม่ได้ไปก่อเรื่องอะไรอีกใช่ไหม” เฮอร์ไมโอนี่
>พูดขึ้นเมื่อเห็นหน้าแฮรี่และรอน
>“นี่ พูดแบบนี้ เห็นเราสองคนเป็นตัวก่อเรื่องหรือไง” รอน พูดอย่างฉุนๆ
>“หรือว่าไม่จริงละ พวกเธอสองคนอยู่ที่ไหน เกิดเรื่องขึ้นที่นั้น
>จนคนอ่านเขาจะจับพวกเธอขึ้นทำเนียบตัวซวย ร่วมกับ คินดะอิจิ กับ โคนัน
>แล้ว” เฮอร์ไมโอนี่ ตอกกลับรอน ก่อนจะสะบัดหน้าเดินจากไป
>“ให้ตายเถอะ แฮรี่
>ฉันอยากเห็นจังเลยว่าผู้ชายที่จะมาหลงชอบยายเฮอร์ไมโอนี่ได้นี่หน้าตาจะเป็น
>ยังไง” รอน พูดอย่างโมโห
>แฮรี่จ้องหน้ารอน แล้วเอ่ยขึ้น “ฉันคิดว่าฉันเห็นแล้วนะ”
>จากนั้นเขาก็เดินจากไป ปล่อยให้รอนยืนงงอยู่คนเดียว
>
>เหล่านักเรียนของฮอกวอต์กทั้งหมดเข้าไปในห้องโถงของโรงเรียน
>
จากนั้นศาสตาจารย์มัลกอนากอนก็เรียกให้นักกีฬาควิกดิกส์ของทุกบ้านออกมาข้าง
>หน้า เมื่อแฮรี่เดินออกไปและมองไปรอบๆ
>เขาก็สังเกตเห็นชายหนุ่มคนหนึ่งสวมหน้ากากปิดบังใบหน้า ท่าทางลึกลับ
>เขาสวมเสื้อที่มีเครื่องหมายของบ้านฮัฟเฟิ้ลพัฟอยู่
>แฮรี่จ้องมองคนๆนี้อย่างสงสัย แต่แล้วก็มีใครบางคนสะกิดหลังของเขา
>แฮรี่จึงหันกลับไปดูก็พบกับใบหน้าที่คุ้นเคย
>“อ้าว พี่โอเวน เอ้ยไม่ใช่ พี่โอลิเวอร์ ทำไมมาอยู่ที่นี่ได้ละครับ เอ๊ะ
>พี่เพอร์ซี่ กับ พี่เพนนี ด้วย“ แฮรี่เอ่ยทักทาย เหล่ารุ่นพี่ของเขา
>“คือช่วงนี้พรีเมียร์ลีกปิดฤดูกาลนะ
>พอดีอาจารย์ดัมเบิ้ลดอร์แจ้งไปที่ผู้จัดการทีมพี่
>ขอตัวมาช่วยงานบางอย่างที่ฮอกวอต์ก พี่ก็เลยมาที่นี่ได้
>แต่จะมาคนเดียวมันก็เหงาๆ เลยชวนเพอร์ซี่กับเพนนีมาด้วย” โอลิเวอร์ วู้ด
>บอกกับแฮรี่
>ทันใดนั้น อันบัส ดัมเบิ้ลดอร์ ก็ปรากฏตัวขึ้น
>พร้อมกับกล่องเหล็กกล่องใหญ่ใบหนึ่ง มีโซ่อาคมพันโดยรอบอย่างแน่นหนา
>เหล่านักเรียนทั้งหลายต่างอุทานกันอื้ออึง
>“เอาแหละนักเรียนทุกคน
>ที่ฉันเรียกพวกเธอมารวมกันก็เพราะมีเรื่องสำคัญมากจะแจ้งให้ทุกคนทราบ”
>ดัมเบิ้ลดอร์ กล่าวด้วยเสียงดัง จนนักเรียนทั้งหลายพากันเงียบ “ในขณะนี้
>ได้มีวิกฤตการณ์อันร้ายแรงกำลังย่างกรายมาคุกคามโลกแห่งพ่อมดแม่มดของพวกเรา
>ฉันจึงอยากขอแรงพวกเธอเพื่อแก้ไขวิกฤตการณ์นี้”
>
>เมื่อได้ยินดังนั้น เหล่านักเรียนต่างมองหน้ากันอย่างตื่นตระหนก
>เพอร์ซี่ในฐานะอดีตประธานนักเรียนเดินออกมาถามดัมเบิ้ลดอร์
>“มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นหรือครับ”
>“คือเรื่องนี่ถ้าจะเล่าตั้งแต่ต้นมันยืดยาวมาก พวกเธอคงไม่อยากฟัง
>ดังนั้นฉันจะเริ่มเล่าละนะ” ดัมเบิ้ลดอร์ กล่าว ก่อนจะเริ่มเล่า
>“กาลครั้งหนึ่งมีพ่อมดคนหนึ่ง เขาชอบเล่นควิกดิกส์เป็นชีวิตจิตใจ
>แต่ฝีมือของเขาเข้าขั้นห่วยแตก ตกไม้กวาดเป็นประจำ
>ด้วยความคับแค้นใจเขาได้เดินทางไปรวบรวมต้นกกพันปีจากสยามประเทศ
>แล้วนำมาหล่อหลอมด้วยมนต์ต้องห้ามกลายเป็นสุดยอดไม้กวาดแห่งตำนาน
>ประมุขแห่งไม้กวาดทั้งมวล
>ผู้ใดครอบครองไม้กวาดด้ามนี้จะไม่มีวันเล่นควิกดิกส์แพ้เด็ดขาด
>และชื่อของไม้กวาดด้ามนั้นก็คือ…”
>ดัมเบิ้ลดอร์ หันไปยังกล่องเหล็กที่ถูกพันธนาการด้วยโซ่อาคม
>ก่อนจะเริ่มร่ายมหาเวทย์เพื่อปลดผนึกเวทย์มนตร์ขั้นสูงสุดที่ผนึกกล่องนั้นอ
>ยู่ “โอม มะลึกกึกกึ๋ย มะลึกกึกกึ๋ย มะลึกกึกกึ๋ย เอ้า โอมมมม…. เพี้ยง”
>(คำเตือน โปรดเต้นประกอบการใช้มหาเวทย์นี้ด้วย)
โปรดติดตามตอนต่อไป
เสียงแห่งบุคคลที่ผู้คนไม่กล้าแม้แต่จะเอ่ยนามของเขาได้ดังขึ้น
อำนาจของข้าฟื้นคืนเกียบสมบูรณ์แล้ว
หนึ่งในสิ่งที่ข้าต้องการเพื่อการคืนชีพที่สมบูรณ์ก็คือ ไม้กวาดของข้า The One Broom เสียงของคนที่คุณรู้ว่าใคร
ดังขึ้นอย่างเกรี้ยวกราด
จงไปเหล่าโหงพรายแห่งควิชดิชส์ทั้ง9 จงไปยังฮอกวอต
จงไปแย่งชิงไม้กวาดของข้ากลับคืนมา
ประตูของประสาทแห่งความมืดเปิดออก เหล่าโหงพรายแห่งควิชดิชทั้ง9ตนขี่ไม้กวาดของตนพุ่งทะยานออกจากประสาท
เช้าวันเปิดเทอมใหม่ของโรงเรียนฮอกวอต์กที่แฮรี่รอคอยก็มาถึง
>หลังจากการคัดสรรเด็กนักเรียนที่เข้าใหม่เสร็จสิ้นลง
>เหล่านักเรียนต่างแยกย้ายไปยังบ้านต่างๆ
>แต่แล้วก่อนที่ชั่วโมงเรียนแรกของเทอมใหม่จะเริ่มขึ้น
>เสียงประกาศก็ดังขึ้นขัดจังหวะ
>“Attention Please, Attention Please นักเรียนของฮอกวอต์กทุกคนโปรดทราบ
>นี่คือเสียงจากศาสตราจารย์ มัลกอนากอน
>ขอให้นักเรียนทุกคนไปรวมกันที่ห้องโถงใหญ่โดยพร้อมเพรียงกัน
>และนักกีฬาควิกดิกส์ของทุกบ้าน ขอให้นำไม้กวาดของตนไปด้วย”
>
>เมื่อได้ยินดังนั้น
>แฮรี่ก็รีบฉวยโฟรโบลต์สุดรักของตนไปสมทบกับเพื่อนร่วมชั้นคนอื่น
>“นี่เธอสองคนคงไม่ได้ไปก่อเรื่องอะไรอีกใช่ไหม” เฮอร์ไมโอนี่
>พูดขึ้นเมื่อเห็นหน้าแฮรี่และรอน
>“นี่ พูดแบบนี้ เห็นเราสองคนเป็นตัวก่อเรื่องหรือไง” รอน พูดอย่างฉุนๆ
>“หรือว่าไม่จริงละ พวกเธอสองคนอยู่ที่ไหน เกิดเรื่องขึ้นที่นั้น
>จนคนอ่านเขาจะจับพวกเธอขึ้นทำเนียบตัวซวย ร่วมกับ คินดะอิจิ กับ โคนัน
>แล้ว” เฮอร์ไมโอนี่ ตอกกลับรอน ก่อนจะสะบัดหน้าเดินจากไป
>“ให้ตายเถอะ แฮรี่
>ฉันอยากเห็นจังเลยว่าผู้ชายที่จะมาหลงชอบยายเฮอร์ไมโอนี่ได้นี่หน้าตาจะเป็น
>ยังไง” รอน พูดอย่างโมโห
>แฮรี่จ้องหน้ารอน แล้วเอ่ยขึ้น “ฉันคิดว่าฉันเห็นแล้วนะ”
>จากนั้นเขาก็เดินจากไป ปล่อยให้รอนยืนงงอยู่คนเดียว
>
>เหล่านักเรียนของฮอกวอต์กทั้งหมดเข้าไปในห้องโถงของโรงเรียน
>
จากนั้นศาสตาจารย์มัลกอนากอนก็เรียกให้นักกีฬาควิกดิกส์ของทุกบ้านออกมาข้าง
>หน้า เมื่อแฮรี่เดินออกไปและมองไปรอบๆ
>เขาก็สังเกตเห็นชายหนุ่มคนหนึ่งสวมหน้ากากปิดบังใบหน้า ท่าทางลึกลับ
>เขาสวมเสื้อที่มีเครื่องหมายของบ้านฮัฟเฟิ้ลพัฟอยู่
>แฮรี่จ้องมองคนๆนี้อย่างสงสัย แต่แล้วก็มีใครบางคนสะกิดหลังของเขา
>แฮรี่จึงหันกลับไปดูก็พบกับใบหน้าที่คุ้นเคย
>“อ้าว พี่โอเวน เอ้ยไม่ใช่ พี่โอลิเวอร์ ทำไมมาอยู่ที่นี่ได้ละครับ เอ๊ะ
>พี่เพอร์ซี่ กับ พี่เพนนี ด้วย“ แฮรี่เอ่ยทักทาย เหล่ารุ่นพี่ของเขา
>“คือช่วงนี้พรีเมียร์ลีกปิดฤดูกาลนะ
>พอดีอาจารย์ดัมเบิ้ลดอร์แจ้งไปที่ผู้จัดการทีมพี่
>ขอตัวมาช่วยงานบางอย่างที่ฮอกวอต์ก พี่ก็เลยมาที่นี่ได้
>แต่จะมาคนเดียวมันก็เหงาๆ เลยชวนเพอร์ซี่กับเพนนีมาด้วย” โอลิเวอร์ วู้ด
>บอกกับแฮรี่
>ทันใดนั้น อันบัส ดัมเบิ้ลดอร์ ก็ปรากฏตัวขึ้น
>พร้อมกับกล่องเหล็กกล่องใหญ่ใบหนึ่ง มีโซ่อาคมพันโดยรอบอย่างแน่นหนา
>เหล่านักเรียนทั้งหลายต่างอุทานกันอื้ออึง
>“เอาแหละนักเรียนทุกคน
>ที่ฉันเรียกพวกเธอมารวมกันก็เพราะมีเรื่องสำคัญมากจะแจ้งให้ทุกคนทราบ”
>ดัมเบิ้ลดอร์ กล่าวด้วยเสียงดัง จนนักเรียนทั้งหลายพากันเงียบ “ในขณะนี้
>ได้มีวิกฤตการณ์อันร้ายแรงกำลังย่างกรายมาคุกคามโลกแห่งพ่อมดแม่มดของพวกเรา
>ฉันจึงอยากขอแรงพวกเธอเพื่อแก้ไขวิกฤตการณ์นี้”
>
>เมื่อได้ยินดังนั้น เหล่านักเรียนต่างมองหน้ากันอย่างตื่นตระหนก
>เพอร์ซี่ในฐานะอดีตประธานนักเรียนเดินออกมาถามดัมเบิ้ลดอร์
>“มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นหรือครับ”
>“คือเรื่องนี่ถ้าจะเล่าตั้งแต่ต้นมันยืดยาวมาก พวกเธอคงไม่อยากฟัง
>ดังนั้นฉันจะเริ่มเล่าละนะ” ดัมเบิ้ลดอร์ กล่าว ก่อนจะเริ่มเล่า
>“กาลครั้งหนึ่งมีพ่อมดคนหนึ่ง เขาชอบเล่นควิกดิกส์เป็นชีวิตจิตใจ
>แต่ฝีมือของเขาเข้าขั้นห่วยแตก ตกไม้กวาดเป็นประจำ
>ด้วยความคับแค้นใจเขาได้เดินทางไปรวบรวมต้นกกพันปีจากสยามประเทศ
>แล้วนำมาหล่อหลอมด้วยมนต์ต้องห้ามกลายเป็นสุดยอดไม้กวาดแห่งตำนาน
>ประมุขแห่งไม้กวาดทั้งมวล
>ผู้ใดครอบครองไม้กวาดด้ามนี้จะไม่มีวันเล่นควิกดิกส์แพ้เด็ดขาด
>และชื่อของไม้กวาดด้ามนั้นก็คือ…”
>ดัมเบิ้ลดอร์ หันไปยังกล่องเหล็กที่ถูกพันธนาการด้วยโซ่อาคม
>ก่อนจะเริ่มร่ายมหาเวทย์เพื่อปลดผนึกเวทย์มนตร์ขั้นสูงสุดที่ผนึกกล่องนั้นอ
>ยู่ “โอม มะลึกกึกกึ๋ย มะลึกกึกกึ๋ย มะลึกกึกกึ๋ย เอ้า โอมมมม…. เพี้ยง”
>(คำเตือน โปรดเต้นประกอบการใช้มหาเวทย์นี้ด้วย)
โปรดติดตามตอนต่อไป
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น