คู่เก๋า หลังคาเดียวกัน

ลำดับตอนที่ #1 : ไม่ยอมคน (ตัวดำเนินเรื่องประจำตอน : ต้น)

  (นิยายเรื่องนี้มีเรื่องจริงแค่ไม่ถึง 10% อ่านแล้วอย่าคิดมากนะครับ)

  ผมชื่อ ต้น ชื่อจริงชื่อ วสันต์ ภิรมย์ราช เป็นนักศึกษาในมหาวิทยาลัยเอกชนแห่งหนึ่งในจังหวัดขอนแก่น นิสัยของผมออกจะบ้าๆนิดๆ เจ้าชู้หน่อย กระล่อนมากๆ แต่ก็นิสัยธรรมมะธรรมโมนิดๆ ผมเคยเป็นเด็กเกเรแม่ผมก็เอาผมไปฝากไว้ที่วัดแห่งหนึ่งในจังหวัดชลบุรีพร้อมกับเรียนไปด้วยในระดับ ปวส. ผมได้รู้เกี่ยวกับธรรมมะมากเลยในตอนนั้น ที่ชลบุรีผมได้มีโอกาสได้ฝึกมวยอย่างนึงเรียกว่า\'มวยสิงอี้\' (สายหลีชุนอี้) ผมศึกษาจนมาถึงวันนี้วันที่ผม ได้เรียนจบ ปวส.แล้วมาเรียนต่อที่ ขอนแก่น ในสาขาวิชาเทคโนโลยีสารสนเทศ คณะวิทยาศาสตร์ หลักสูตร 2 ปีต่อเนื่อง ผมไม่รู้เลยว่าที่นี่จะทำให้ชีวิตหลังจากนั้นมินาน ผมนั้นเต็มไปด้วยเรื่องที่ชวนจะเล่ามากมาย



    ***********************************************************************

    * คำอธิบาย *

        มวยสิงอี้เป็นมวยที่ประยุกส์มาจากหลัก 5 ธาตุของจีน มีหมัดอยู่ 5

    อย่างคือ พิฉวน จ่วนฉวน เปิงฉวน เผ้าฉวน เฮิงฉวน และยังมีท่าสัตว์อีก 12 ท่า

    ได้แก่ ท่างู ท่าลิง ท่าเสือ ฯลฯ จัดเป็นประเภทมวยภายใน โดยมวยจีนจะแบ่งออก

    เป็น 2 ประเภทใหญ่ๆคือ มวยภายนอก กับมวยภายใน มวยภายในจะประกอบด้วย

    ไทจี๋ฉวน ปาจี๋ฉวน ปากัวฉาง (เรียกว่า\'มวยภายในสามพี่น้อง\') ส่วนมวยภายนอก

    นั้น มีเป็นร้อยๆแขนง โดยผู้เขียนจะกล่าวในภายหลัง ถ้ามีโอกาส

    ***********************************************************************  



  ที่คณะผมได้รู้จักกับผู้หญิงคนนึงนามว่า\'ก้อย\' โดยผมรู้ชื่อโดยบัตรแขวนคอที่เด็กเข้าใหม่ที่รับน้องทุกคนต้องมี ทำไมผมถึงรู้จักคนแรกน่ะเหรอเพราะว่าผมโดนผู้หญิงคนนี้แซวผมด้วยคำที่ประมาณว่าผมขี้เก็กอะไรประมาณนี้ อาจจะเป็นเพราะผมเดินหลังตรงก็ได้ ซึ่งเป็นผลจากการฝึกมวย ผมก็เลยตรงเข้าไปผลักเค้าล้ม

    \"หน้าตัวเมีย ทำผู้หญิง\" ยัยก้อยพูด

    \"แล้วน้องมีแฟนมั้ยถ้ามีก็บอกแฟนน้องมาต่อยกับพี่ได้\" ผมพูดด้วยความไม่กลัวใคร

  ซักพักก็มีผู้ชายคนมีคว้าคอเสื้อผมพร้อมกับขู่ผมด้วยคำที่คิดว่าขู่ได้ ผมเองก็เป็นคนตัวเล็ก สูงประมาณ 166 ได้ แต่ผมก็คิดว่ามันโง่นะที่ระยะมันที่คว้าคอเสื้อผมมันระยะที่เหมาะที่จะใช้เปิงฉวน (ระยะครึ่งก้าว) ผมไม่รอช้าผมใช้ทันที โดยไม่เสียเวลาสงสัยว่าผู้ชายคนนั้นกับยัยก้อยเป็นอะไรกัน

    \"พลั๊ก! \" เสียงดังจากหมัดที่เรียกว่าเปิงฉวน ลำพังแค่ท่ามันไม่ทำให้เค้ากลิ้งลงไปนอนกับพื้นได้หรอกเพราะ มวยจีนนั้นไม่ได้ฝึกท่าเพื่อเอาท่าไปใช้แต่จะเอาท่าไปใช้ฝึกฝนตัวเองจนเกิดสภาวะพลัง แล้วเราสามารถเอาพลังนั้นมาใช้ต่อสู้ กรณีท่าเปิงนั้นเป็นพลังที่เรียกว่า พลังก้าว (ปู้จิ้ง)บวกกับพลังเปิง(พลังหมัดตรง) ที่เกิดจากท่าเปิงฉวน ลองคิดดูว่าเท้าที่ก้าวไปบวกพลังหมัดตรงบวกกับสรีระที่ถูกต้องจนสามารถส่งแรงจากขาหลังมายังหมัดได้(เกี่ยวกับการจัดสรีระก็เป็นการฝึกพลังอย่างหนึ่งในมวยจีน) มันจะแรงขนาดไหน



  ผมก็เดินจากไป แต่ผมไม่ได้วางอำนาจหรอกนะคนที่เป็นมวยส่วนมากก็ต้องกร่าง ที่ต้องกร่างก็เพราะว่าก่อนหน้านั้นมีแต่คนมาลองของผมมากจนผมเบื่อก็เลยกร่างเพื่อจะได้ไม่มีคนมายุ่งมาลองของกับผมอีกใจจริงแล้วผมไม่อยากข่มขู่ใครหรอก

    ว่าแต่วันนี้ผมจะฝึกมวยที่ไหน แล้วผมก็ไปเดินหา ก็เจอลานกว้างข้างหอซึ่งมือและปลอดคน



    ****************************************************************************************************

    *การฝึกฝนประจำวันของผม *

        1.นั่งม้า 15 นาที(ฝึกชี่และกำลังขา)

        2.ท่าเหยี่ยวตะครุบ(ฝึกความสัมพันธ์ของร่างกาย)

         3.ท่าเปิงฉวน(ฝึกพลังหมัดในทิศตรง)

        4.ท่าจ่วนฉวน(ฝึกพลังหมัดในทิศงัดขึ้น)

        5.ท่าพิฉวน(ฝึกพลังหมัดในทิศฟาดลง)

        6.ท่าเผ้าฉวน(ฝึกพลังหมัดในทิศตีเฉียง)

        7.ท่าเฮิงฉวน(ฝึกพลังหมัดในทิศตีข้าง)

     8.ท่ายืนซานถิ(ฝึกชี่และกำลังขา ที่แก้ปัญหาการหนักคู่)

        ฯลฯ โดยหลักๆจะประมาณนี้

    ****************************************************************************************************