ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : รัก...ต่างฤดู 1
\"ก๊อก ๆๆ เปิดประตูหน่อยครับๆ \" เสียงเคาะประตูห้องดังเป็นระยะๆ ในตอนเช้าตรู่ของวันเสาร์ วันที่คนเราไม่ต้องมีภาระหน้าที่การงานต่างๆ ไม่ต้องไปวุ่นวายกับวิถีชีวิตในเมืองที่จะทำอะไรก็ต้องรีบเร่งไปซะทุกเรื่อง
\" คิมเหรอ เดี๋ยวนะ มินจะไปเปิดให้ \" ศมินตรา หญิงสาวในชุดทะมัดทะแมง ดูเท่ห์ๆ น่ารัก ยิ้มหวานพร้อมกับเปิดประตูให้ชายหนุ่มที่แต่งตัวเซอร์ๆพอๆกับเธอ
\" มาก่อนเวลาเลยนะคิม เข้ามาก่อนสิ ยัยรินกับนัทน่ะ ชักช้าตามเคยแหละ นี่ขนาดเอามาอยู่ด้วยแล้วนะเนี่ย ถ้าเมื่อวานอยู่บ้านใครบ้านมันละก็ คงไปถึงทะเลเย็นโน่นแหละ \"
\" นี่ๆ ยัยมิน แกไม่ต้องพูดเลยนะยะ ชั้นน่ะ เสร็จแล้วย่ะ \" ออณัฐฏ์ สาวเปรี้ยวแต่งตัวตามสมัย ตอบแกมบ่นกับเพื่อนสาว
\" ที่ช้าที่สุดนั่นเลย ยัยริน ไม่ใช่ชั้น \" ไม่ทันขาดคำ สาวสวย ดูท่าทางเรียบร้อย ก็เดินออกมาพร้อมกับกระเป๋า
\" แล้วรู้รึเปล่าล่ะ ว่าที่รินช้า ก็เพราะต้องเตรียม ครีมกันแดด ชุดกระโปรงแล้วก็เสบียง แล้วเมื่อกี้รินได้ยินนะ ที่นัทว่ารินช้าน่ะ ถ้าอย่างงั้น นัทก็หากินเอาเองนะ \"
\" พวกเธอ 3 คนนี่ เมื่อไหร่ก็เหมือนเดิมเลยนะ คิมล่ะ ไม่เข้าใจจริงๆว่าพวกเธอเป็นเพื่อนรักกันได้ไง บุคลิกก็แตกต่างกันสิ้นดี จริงมั้ย มิน \"พูดพลางหันไปหาศมินตรา ที่กำลังยิ้มขำๆกับท่าทีของเพื่อน รักทั้งสองคน
\" มินไม่ออกความเห็นดีกว่า เดี๋ยวมีทะเลาะน่ะ เอางี้ อืม.. มินว่าเราพร้อมกันแล้วนะ รีบไปดีกว่า \"
ทั้งสามสาวและหนึ่งหนุ่มก็รีบออกไปจากห้อง ที่เป็นคอนโดของมินนั่นเอง คอนโดนี้มินอยู่คนเดียว เพราะมินเป็นคนเชียงใหม่ พ่อของมินเป็นนักการเมืองท้องถิ่น ส่วนแม่ก็มีกิจการโรงแรมและรีสอร์ท มินมาอาศัยอยู่ที่กรุงเทพ ฯ เมื่อหลายปีก่อน ตั้งแต่สมัยเรียนมัธยมปลาย คอนโดที่มินอยู่นั้นหรูหรา และน่าอยู่มากทีเดียว ส่วนเพื่อนอีกสองคนนั้นคนหนึ่งชื่อดารินทร์ เป็นสาวเรียบร้อย อ่อนหวาน ตามแบบกุลสตรีแต่ก็ฉลาดรอบรู้เอาการทีเดียว อีกคนก็คือสาวเปรี้ยว สวย ฉลาด ชื่อว่า ออณัฐฏ์ เป็นลูกสาวคนเดียวของนักธุรกิจใหญ่ ที่มองแค่ภายนอกก็รู้แล้วว่า หล่อนนั้นเปรี้ยว ขนาดไหน ส่วยชายหนุ่มนั้น เขาชื่อ คิมหันต์ เป็นเพื่อนรัฐศาสตร์ร่วมรุ่นกับศมินตรา ซึ่งถือได้ว่าเป็นเพื่อนชายคนเดียวที่มินสนิทสนมและให้ความไว้วางใจมากที่สุด
ทั้งสี่คน กำลังมุ่งหน้าไปที่ชะอำ ด้วยความที่ไม่ไกลจากกรุงเทพฯมากนัก บรรยากาศของการเดินทางสนุกสนานครื้นเครง การหยอกล้อของกลุ่มเพื่อน สลับกับการร้องเพลง มินนั่งข้างกับคิม ซึ่งคอยเป็นโชเฟอร์จำเป็นสำหรับสามสาวเสมอๆ ส่วนนัทและริน ก็นั่งอยู่ที่เบาะหลัง
ตลอดการเดินทาง มินมักจะเมินสายตาออกไปนอกรถ หรือไม่ก็หันไปมองเพื่อนอีกสองคน น้อยครั้งเหลือเกินที่มินจะหันไปมองคิม ผิดกับคิมที่มักจะหันมามองมินเป็นระยะๆ ก็เพราะมินนั้นเข้าใจดีว่าคิมไม่ได้รู้สึกกับเธอแค่เพื่อน มินจึงต้องคอยหยุดความสัมพันธ์ไม่ให้เกินไปกว่านั้น ซึ่งแม้แต่เพื่อนของมินเองก็รับรู้ปฏิกิริยาต่างๆดี
\" คิม โชเฟอร์ที่ดีน่ะเวลาขับรถ เค้าต้องมองทางข้างหน้านะ ไม่ใช่วอกแวกแบบนี้ ยังมีอีกสามชีวิตอยู่ในมือนายนะคิม \"
\" แล้วแกนะ ไอ้มินก็มองข้างหน้า ช่วยๆคิมมันหน่อยสิ เหม่ออยู่ได้\" ทั้งรินและนัท รับกันเป็นลูกคู่ ฝ่ายมินก็หันมามองค้อนเพื่อนเล็กๆ แล้วก็กลับไปเหม่อเหมือนเดิมอีก ส่วนคิมก็พูดแก้เก้อ ว่าเขาแอบมองทิวทัศน์สองข้างทางบ้างเท่านั้นเอง
\" เฮ้อ… ถึงซะที มินไปก่อนละกันนะ เดี๋ยวถ้าทาครีมกันแดดเสร็จแล้วก็ตามไปละกัน แต่ว่าอย่าช้ามากนะ เพราะเดี๋ยวฟิล์มมันจะหมดซะก่อน \" มินรีบเดินไปที่ชายหาด พร้อมกับกล้องถ่ายรูป อาวุธคู่กาย ทิ้งให้เพื่อนสาวทำธุระของตนให้เสร็จ
\" นี่ คุณบอดี้การ์ดจำเป็น ไปเป็นเพื่อนมินสิ \"
\" ขอบใจนะนัท ไปล่ะนะ \" ว่าแล้วคิมก็ตามมินไป
คิมมองมินที่ยิ้มร่าเริงพร้อมกับถ่ายรูปของเธอเก็บไว้มันทำให้คิมรู้สึกว่าเวลาที่มินปล่อยวางตัวเองอยู่กับทะเลนั้น มินดูมีชีวิตชีวา และมีความสุขจริงๆ เขารู้สึกว่าเวลากว่า 5 ปีที่ผ่านมา มันช่วยให้เขารู้จักกับมินเพิ่มขึ้นมากมายทีเดียว เขายังจำวันแรกที่รู้จักกับมินได้ วันนั้นเป็นวันแรกของการเรียนที่คณะรัฐศาสตร์ มินดูเป็นผู้หญิงที่แข็งๆ แต่งตัวเท่ห์ๆ บุคลิกห้าวๆหน่อยแต่ก็น่ารักสำหรับคิม มินเป็นเพื่อนคนแรกในคณะที่เดินเข้ามา แนะนำตัวกับคิมของ ครั้งแรกที่พบคิมก็ประทับใจในตัวมินตรงความที่เป็นคนร่าเริง สดใส พูดคุยเก่ง คิมเคยคิดที่จะจีบมินหลายครั้ง แต่ก็ไม่มีโอกาส เพราะมินรับเขาไว้ในฐานะเพื่อนตลอดมา สมัยเรียน ปี 1 มินเคยมีแฟนเป็นรุ่นพี่ ช่วงนั้นคิมคิดว่ามินดูมีความสุขมาก แต่หลังจากนั้นไม่นาน วันหนึ่งคิมก็ต้องเป็นคนกอดและปลอบมินไว้ พร้อมกับให้ไหล่ไว้ซับน้ำตา มินสะอื้นอยู่ในอ้อมกอดของคิม ร้องไห้ด้วยความเสียใจอย่างหนัก
\" มิน มีอะไรเหรอ ร้องไห้ทำไม ใครทำอะไรมิน บอกคิมนะ เดี๋ยวคิมจัดการให้\" มินส่ายหน้าช้าๆ เป็นการห้ามพร้อมกับสะอื้น
\" มิน เลิกกับพี่เจแล้วนะ \"
\" ทำไมล่ะมิน พี่เค้าทำอะไรให้มินเสียใจเหรอ \" คิมถามมินอย่างเป็นห่วง แต่ในใจลึกๆนั้น ก็ดีใจเหลือเกินที่จะได้มีโอกาสดูแลมิน มินเงยหน้าขึ้น ถามคิมทั้งน้ำตาว่า
\" คิม มินเหมือนทอมเหรอ คิมรู้รึเปล่าวันนี้มินไปหาพี่เจ มินได้ยินพี่เจบอกว่า กะอีแค่ทอมบอยอย่างมินน่ะ จีบไม่เท่าไหร่ก็ติดแล้ว คิมรู้ไหม พี่เค้าพนันกับเพื่อนว่าเค้าจะเป็นแฟนมินให้ได้ แลกกับเงิน 5000 มินไม่ดีตรงไหน มินเป็นแบบนี้มันเป็นยังไงเหรอ มินเหมือนทอมมากเลยเหรอ \"
\" ไม่หรอกมิน มินเป็นแบบนี้น่ะดีที่สุดแล้ว คิมรู้ว่ามินแค่ห้าวๆเท่านั้นเอง มินไม่ใช่ทอมหรอก น่ารักขนาดนี้เป็นได้ไงล่ะ ร้องไห้ให้พอนะมิน แล้วมันจะทำให้มินดีขึ้นเอง \" คิมกอดมินแน่นขึ้นพร้อมปลอบโยน
\" มินเสียใจ ที่ตกเป็นของเล่นของคนอื่น เสียใจที่หลงรักคนแบบนั้นอยู่ได้ตั้งนาน ต่อไปนี้ มินจะไม่รักใครอีก มินเจ็บแล้วจำ เค้าจะรู้บ้างรึเปล่านะ ว่าการเล่นสนุกของเค้า มันทำร้ายจิตใจของผู้หญิงคนหนึ่งได้มากมายเหลือเกิน \"
ภาพในวันนั้นยังคงชัดเจนอยู่ในความรู้สึกของคิม เพราะตั้งแต่วันนั้นมา มินก็กลายเป็นคนปิดกั้นตัวเอง ไม่กล้ารักใคร เพราะมินคิดว่าคงไม่มีใครมารักมินจริงได้หรอก
\" มิน คิมรักมินนะ \" คิมพูดกับตัวเองเบาๆ ขณะที่มินเดินมาหาเขา
\" คิดไรอยู่เหรอ เห็นนั่งเหม่อตั้งนานละ \"
\" ก็นั่งดูมินนั่นแหละ นานๆคิมจะได้เห็นมินร่าเริงสักที เพราะตั้งแต่วันนั้น มินก็ดูเศร้าๆ มาตลอดเลย มินรู้มั้ย ว่ามันทำให้มินไม่สดใสเลย แล้วคิมรู้สึกว่ามันทำให้มินไม่เหมือนมินที่คิมรู้จักตอนแรก มินดูเข้าใจยากแล้วก็ปิดกั้นตัวเองรู้มั้ย\"
\" อย่าพูดถึงมันได้มั้ยล่ะ แล้วที่บอกว่ามินเข้าใจยากน่ะ รู้รึเปล่าว่านอกจากพ่อแม่แล้ว ก็มี คิม นัท แล้วก็รินนี่แหละที่เข้าใจแล้วก็รู้ใจมินมากที่สุด \"
\" รู้มั้ย คิมอยากให้มินร่าเริงแบบนี้ทุกวัน เพราะมันทำให้มินดูน่ารักมากๆ แล้วมินมีอะไรจะให้คิมช่วยเหรอ \"
\" มีสิ ถ่ายรูปให้หน่อยนะ เร็ว อย่าพูดมากดิ่ เดี๋ยวลมมันจะเข้าไปในปากเยอะนะ แล้วทีนี้ตัวคิมก็จะพองแล้วก็จะลอยขึ้นฟ้าไม่รู้ด้วยนะ\" มินพูดพร้อมกับยื่นกล้องถ่ายรูปให้คิม ซึ่งคิมก็ถ่ายรูปของมินอย่างมีความสุข
ไม่นานนัก ทั้งรินและนัท ก็ตามมาสมบททั้งสี่คน เล่นน้ำทะเลด้วยกันอย่างสนุกสนาน หยอกล้อหัวเราะกันตลอดเวลา ถ่ายรูปรูปแล้วรูปเล่า จนกระทั่งบ่ายแก่ๆ ทั้งหมดก็เดินทางกลับ
\" ขอบใจมากนะจ๊ะ คิม ที่เป็นโชเฟอร์ให้เราวันนี้ \" นัทพูดทันทีที่ถึงห้องของมิน
\" แล้วอย่าลืมนะว่าคราวหน้าคิมจะต้องไปกับพวกเราอีกนะ รินดีใจจริงๆเลยที่มีเพื่อนอย่างคิมเนี่ย \"
\" อย่าพูดอย่างนี้สิริน คิมก็เขินเป็นนะ \" คิมพูดพร้อมกับยิ้มนิดๆ แล้วหันมาหามิน
\" คิมกลับก่อนนะ จะได้ไปดูผับด้วย แล้วมินน่ะไปดูผับบ้างนะ เพราะอย่างน้อยมินก็เป็นหุ้นส่วน ถ้าไม่ไปบ่อยๆแบบนี้ เดี๋ยวคิมยึดนะ \"
\" รู้แล้วน่า คิมเป็นผู้จัดการนะ ก็ต้องดูแลร้านดีๆสิ เข้าใจมั้ย อือ.. ขับรถดีๆนะ บ๊าย บาย \" มินพูดทีเล่นทีจริงกับคิม
\" งั้น ไปละนะ \" คิดพูดพร้อมกับเดินไปที่ลิฟต์ ส่วนมินก็เดินเข้าห้องไปสบทบกับเพื่อนสาว
\" แกสองคนน่ะ คืนนี้นอนค้างด้วยกันนะ \" มินชวนเพื่อนขณะที่กำลังเก็บกล้องถ่ายรูปอย่างทะนุถนอม ทันทีที่ได้ยินคำชวนรินก็รีบตอบตกลงเพื่อนอย่างไม่ลังเล
คืนนั้นทั้งสามสาวนั่งคุยกันถึงอดีต ครั้งที่รู้จักกัน
\" นี่มันก็ 8 ปีแล้วสินะที่เราเป็นเพื่อนกันมา รู้มั้ยวันแรกที่รินเห็นมินนะ รินกลัวมินมากเลยแหละ ก็เพราะมินออกจะห้าวๆ รินนึกว่ามินเป็นทอมซะอีก ส่วนนัทเนี่ย รินนึกว่าคุณหนูไฮโซ นิสัยไม่ดี ทำอะไรไม่เป็น แต่ที่ไหนได้ พอคบๆไป ถึงได้รู้ว่านัทน่ะเป็นคนดีมากเลย \"
\" ย่ะ แม่สาวอ่อนหวาน มองโลกในแง่ดี เดี๋ยวนี้ปีกกล้าขาแข็งแล้วนี่ แฮปปี้ไปซะทุกอย่างทั้งเรื่องงาน เรื่องความรัก ใช่มั้ยยัยมิน \"
\" ไม่รู้สิ ไม่อยากตอบ แปลกดีนะ เรามาเป็นเพื่อนรักกันได้ยังไงทั้งที่เราก็นิสัยต่างกันขนาดนี้ มินก็เป็นคนห้าวนิดๆ เซอร์ๆ ส่วนรินก็เป็นสาว
อ่อนหวาน น่ารัก ส่วนแกนะไอ้นัท ก็ออกจะเปรี้ยว มั่นซะขนาดนั้น ว่ามั้ย \" มินพูดพร้อมถามความเห็นจากเพื่อน ซึ่งนัทก็ไม่รอช้ารีบพูดต่อทันที
\" แล้วพอตอนเรียนมหาวิทยาลัย เราก็เรียนคนละคณะ แกเรียนรัฐศาสตร์ ชั้นเรียนนิเทศ ส่วนยัยรินก็เรียนบัญชี แต่ก็ยังดีนะ ที่ยังมีคอนโดของแกเป็นที่นัดพบ \"
\" รินว่าคงเป็นเพราะฟ้าลิขิตชะตาเราไว้มั้ง แต่ว่าเราอย่าไปคิดเลยนะ เพราะยังไงเราก็จะต้องเป็นเพื่อนกันตลอดไปอยู่แล้วใช่มั้ยล่ะ \"
ไม่มีเสียงตอบจากเพื่อนทั้งสอง เพราะต่างก็รู้ดีถึงความเป็นจริงอยู่แล้ว ว่ามิตรภาพของคำว่าเพื่อนมันไม่เคยเลือนหายไป แม้เวลาจะผ่านไปนานแค่ไหนก็ตาม
นัทพลิกตัวขึ้น พร้อมกับถามมินด้วยความอยากรู้
\" นี่มิน ชั้นถามหน่อยนะ เมื่อไหร่แกจะใจอ่อนกับคิมสักทีล่ะ กองเชียร์อย่างชั้นกับยัยรินน่ะ มันลุ้นจนไม่มีแรงแล้วนะ \"
\" แกก็รู้… \" มินอ้าปากจะพูดด้วยความเบื่อหน่าย แต่ก็ไม่ทันริน
\" ไม่ต้องพูดเลยนะมิน อดีตน่ะ ปล่อยมันผ่านไปเถอะ รินก็รู้ว่ามินเสียใจแล้วก็ฝังใจขนาดไหน แต่มินจะให้เรื่องที่ผ่านไปแล้วมาปิดกั้นตัวเอง ปิดกั้นความรู้สึกไปถึงไหนล่ะ ดูอย่างรินกับพี่ศิทธาสิ มีความสุขจะตาย ไม่ต้องเหงาด้วย \"
\" มินก็รู้ว่าคิมคิดยังไง แต่มินไม่ได้คิดกับคิมแบบนั้นนี่ มินอยากมีคิมเป็นแค่เพื่อนที่ดี เป็นแฟนกันมันคบกันได้ไม่นานหรอก อย่างคิมกับมินน่ะ เป็นเพื่อนกันดีก็ที่สุดแล้ว ส่วนเรื่องนั้นน่ะ มินคงลืมหมดไม่ได้หรอกนะ จะมีใครล่ะ ที่จะมารักมินแบบที่มินเป็นจริงๆ รักที่ตัวตนของมิน \"
\" มันต้องมีสิมิน คนเราอยู่คนเดียวตลอดไม่ได้หรอกนะ ชีวิตเราเจอคนตั้งมากมาย ชั้นว่าถ้าแกลองเปิดใจบ้างแกก็น่าจะเจอคนที่เค้าเข้าใจแกได้นะ \" นัทพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง
\" ดึกแล้ว นอนเถอะ เอาไว้เจอเมื่อไหร่ มินจะบอกนัทกับรินคนแรกเลยแหละ \" มินรีบพูดตัดบท เพราะไม่อยากให้เพื่อนพล่ามยาวไปมากกว่านี้ แต่คืนนั้นมินก็นอนเอาเกือบเช้า คิดไปคิดมาเรื่อยเปื่อยกับสิ่งที่เพื่อนพูด เพราะความรักที่ไม่สมหวังครั้งนั้น มันทำให้มินกลัวความรัก กลัวผิดหวังและเป็นสาเหตุให้มินปิดกั้นตัวเองเรื่อยมา
\" คิมเหรอ เดี๋ยวนะ มินจะไปเปิดให้ \" ศมินตรา หญิงสาวในชุดทะมัดทะแมง ดูเท่ห์ๆ น่ารัก ยิ้มหวานพร้อมกับเปิดประตูให้ชายหนุ่มที่แต่งตัวเซอร์ๆพอๆกับเธอ
\" มาก่อนเวลาเลยนะคิม เข้ามาก่อนสิ ยัยรินกับนัทน่ะ ชักช้าตามเคยแหละ นี่ขนาดเอามาอยู่ด้วยแล้วนะเนี่ย ถ้าเมื่อวานอยู่บ้านใครบ้านมันละก็ คงไปถึงทะเลเย็นโน่นแหละ \"
\" นี่ๆ ยัยมิน แกไม่ต้องพูดเลยนะยะ ชั้นน่ะ เสร็จแล้วย่ะ \" ออณัฐฏ์ สาวเปรี้ยวแต่งตัวตามสมัย ตอบแกมบ่นกับเพื่อนสาว
\" ที่ช้าที่สุดนั่นเลย ยัยริน ไม่ใช่ชั้น \" ไม่ทันขาดคำ สาวสวย ดูท่าทางเรียบร้อย ก็เดินออกมาพร้อมกับกระเป๋า
\" แล้วรู้รึเปล่าล่ะ ว่าที่รินช้า ก็เพราะต้องเตรียม ครีมกันแดด ชุดกระโปรงแล้วก็เสบียง แล้วเมื่อกี้รินได้ยินนะ ที่นัทว่ารินช้าน่ะ ถ้าอย่างงั้น นัทก็หากินเอาเองนะ \"
\" พวกเธอ 3 คนนี่ เมื่อไหร่ก็เหมือนเดิมเลยนะ คิมล่ะ ไม่เข้าใจจริงๆว่าพวกเธอเป็นเพื่อนรักกันได้ไง บุคลิกก็แตกต่างกันสิ้นดี จริงมั้ย มิน \"พูดพลางหันไปหาศมินตรา ที่กำลังยิ้มขำๆกับท่าทีของเพื่อน รักทั้งสองคน
\" มินไม่ออกความเห็นดีกว่า เดี๋ยวมีทะเลาะน่ะ เอางี้ อืม.. มินว่าเราพร้อมกันแล้วนะ รีบไปดีกว่า \"
ทั้งสามสาวและหนึ่งหนุ่มก็รีบออกไปจากห้อง ที่เป็นคอนโดของมินนั่นเอง คอนโดนี้มินอยู่คนเดียว เพราะมินเป็นคนเชียงใหม่ พ่อของมินเป็นนักการเมืองท้องถิ่น ส่วนแม่ก็มีกิจการโรงแรมและรีสอร์ท มินมาอาศัยอยู่ที่กรุงเทพ ฯ เมื่อหลายปีก่อน ตั้งแต่สมัยเรียนมัธยมปลาย คอนโดที่มินอยู่นั้นหรูหรา และน่าอยู่มากทีเดียว ส่วนเพื่อนอีกสองคนนั้นคนหนึ่งชื่อดารินทร์ เป็นสาวเรียบร้อย อ่อนหวาน ตามแบบกุลสตรีแต่ก็ฉลาดรอบรู้เอาการทีเดียว อีกคนก็คือสาวเปรี้ยว สวย ฉลาด ชื่อว่า ออณัฐฏ์ เป็นลูกสาวคนเดียวของนักธุรกิจใหญ่ ที่มองแค่ภายนอกก็รู้แล้วว่า หล่อนนั้นเปรี้ยว ขนาดไหน ส่วยชายหนุ่มนั้น เขาชื่อ คิมหันต์ เป็นเพื่อนรัฐศาสตร์ร่วมรุ่นกับศมินตรา ซึ่งถือได้ว่าเป็นเพื่อนชายคนเดียวที่มินสนิทสนมและให้ความไว้วางใจมากที่สุด
ทั้งสี่คน กำลังมุ่งหน้าไปที่ชะอำ ด้วยความที่ไม่ไกลจากกรุงเทพฯมากนัก บรรยากาศของการเดินทางสนุกสนานครื้นเครง การหยอกล้อของกลุ่มเพื่อน สลับกับการร้องเพลง มินนั่งข้างกับคิม ซึ่งคอยเป็นโชเฟอร์จำเป็นสำหรับสามสาวเสมอๆ ส่วนนัทและริน ก็นั่งอยู่ที่เบาะหลัง
ตลอดการเดินทาง มินมักจะเมินสายตาออกไปนอกรถ หรือไม่ก็หันไปมองเพื่อนอีกสองคน น้อยครั้งเหลือเกินที่มินจะหันไปมองคิม ผิดกับคิมที่มักจะหันมามองมินเป็นระยะๆ ก็เพราะมินนั้นเข้าใจดีว่าคิมไม่ได้รู้สึกกับเธอแค่เพื่อน มินจึงต้องคอยหยุดความสัมพันธ์ไม่ให้เกินไปกว่านั้น ซึ่งแม้แต่เพื่อนของมินเองก็รับรู้ปฏิกิริยาต่างๆดี
\" คิม โชเฟอร์ที่ดีน่ะเวลาขับรถ เค้าต้องมองทางข้างหน้านะ ไม่ใช่วอกแวกแบบนี้ ยังมีอีกสามชีวิตอยู่ในมือนายนะคิม \"
\" แล้วแกนะ ไอ้มินก็มองข้างหน้า ช่วยๆคิมมันหน่อยสิ เหม่ออยู่ได้\" ทั้งรินและนัท รับกันเป็นลูกคู่ ฝ่ายมินก็หันมามองค้อนเพื่อนเล็กๆ แล้วก็กลับไปเหม่อเหมือนเดิมอีก ส่วนคิมก็พูดแก้เก้อ ว่าเขาแอบมองทิวทัศน์สองข้างทางบ้างเท่านั้นเอง
\" เฮ้อ… ถึงซะที มินไปก่อนละกันนะ เดี๋ยวถ้าทาครีมกันแดดเสร็จแล้วก็ตามไปละกัน แต่ว่าอย่าช้ามากนะ เพราะเดี๋ยวฟิล์มมันจะหมดซะก่อน \" มินรีบเดินไปที่ชายหาด พร้อมกับกล้องถ่ายรูป อาวุธคู่กาย ทิ้งให้เพื่อนสาวทำธุระของตนให้เสร็จ
\" นี่ คุณบอดี้การ์ดจำเป็น ไปเป็นเพื่อนมินสิ \"
\" ขอบใจนะนัท ไปล่ะนะ \" ว่าแล้วคิมก็ตามมินไป
คิมมองมินที่ยิ้มร่าเริงพร้อมกับถ่ายรูปของเธอเก็บไว้มันทำให้คิมรู้สึกว่าเวลาที่มินปล่อยวางตัวเองอยู่กับทะเลนั้น มินดูมีชีวิตชีวา และมีความสุขจริงๆ เขารู้สึกว่าเวลากว่า 5 ปีที่ผ่านมา มันช่วยให้เขารู้จักกับมินเพิ่มขึ้นมากมายทีเดียว เขายังจำวันแรกที่รู้จักกับมินได้ วันนั้นเป็นวันแรกของการเรียนที่คณะรัฐศาสตร์ มินดูเป็นผู้หญิงที่แข็งๆ แต่งตัวเท่ห์ๆ บุคลิกห้าวๆหน่อยแต่ก็น่ารักสำหรับคิม มินเป็นเพื่อนคนแรกในคณะที่เดินเข้ามา แนะนำตัวกับคิมของ ครั้งแรกที่พบคิมก็ประทับใจในตัวมินตรงความที่เป็นคนร่าเริง สดใส พูดคุยเก่ง คิมเคยคิดที่จะจีบมินหลายครั้ง แต่ก็ไม่มีโอกาส เพราะมินรับเขาไว้ในฐานะเพื่อนตลอดมา สมัยเรียน ปี 1 มินเคยมีแฟนเป็นรุ่นพี่ ช่วงนั้นคิมคิดว่ามินดูมีความสุขมาก แต่หลังจากนั้นไม่นาน วันหนึ่งคิมก็ต้องเป็นคนกอดและปลอบมินไว้ พร้อมกับให้ไหล่ไว้ซับน้ำตา มินสะอื้นอยู่ในอ้อมกอดของคิม ร้องไห้ด้วยความเสียใจอย่างหนัก
\" มิน มีอะไรเหรอ ร้องไห้ทำไม ใครทำอะไรมิน บอกคิมนะ เดี๋ยวคิมจัดการให้\" มินส่ายหน้าช้าๆ เป็นการห้ามพร้อมกับสะอื้น
\" มิน เลิกกับพี่เจแล้วนะ \"
\" ทำไมล่ะมิน พี่เค้าทำอะไรให้มินเสียใจเหรอ \" คิมถามมินอย่างเป็นห่วง แต่ในใจลึกๆนั้น ก็ดีใจเหลือเกินที่จะได้มีโอกาสดูแลมิน มินเงยหน้าขึ้น ถามคิมทั้งน้ำตาว่า
\" คิม มินเหมือนทอมเหรอ คิมรู้รึเปล่าวันนี้มินไปหาพี่เจ มินได้ยินพี่เจบอกว่า กะอีแค่ทอมบอยอย่างมินน่ะ จีบไม่เท่าไหร่ก็ติดแล้ว คิมรู้ไหม พี่เค้าพนันกับเพื่อนว่าเค้าจะเป็นแฟนมินให้ได้ แลกกับเงิน 5000 มินไม่ดีตรงไหน มินเป็นแบบนี้มันเป็นยังไงเหรอ มินเหมือนทอมมากเลยเหรอ \"
\" ไม่หรอกมิน มินเป็นแบบนี้น่ะดีที่สุดแล้ว คิมรู้ว่ามินแค่ห้าวๆเท่านั้นเอง มินไม่ใช่ทอมหรอก น่ารักขนาดนี้เป็นได้ไงล่ะ ร้องไห้ให้พอนะมิน แล้วมันจะทำให้มินดีขึ้นเอง \" คิมกอดมินแน่นขึ้นพร้อมปลอบโยน
\" มินเสียใจ ที่ตกเป็นของเล่นของคนอื่น เสียใจที่หลงรักคนแบบนั้นอยู่ได้ตั้งนาน ต่อไปนี้ มินจะไม่รักใครอีก มินเจ็บแล้วจำ เค้าจะรู้บ้างรึเปล่านะ ว่าการเล่นสนุกของเค้า มันทำร้ายจิตใจของผู้หญิงคนหนึ่งได้มากมายเหลือเกิน \"
ภาพในวันนั้นยังคงชัดเจนอยู่ในความรู้สึกของคิม เพราะตั้งแต่วันนั้นมา มินก็กลายเป็นคนปิดกั้นตัวเอง ไม่กล้ารักใคร เพราะมินคิดว่าคงไม่มีใครมารักมินจริงได้หรอก
\" มิน คิมรักมินนะ \" คิมพูดกับตัวเองเบาๆ ขณะที่มินเดินมาหาเขา
\" คิดไรอยู่เหรอ เห็นนั่งเหม่อตั้งนานละ \"
\" ก็นั่งดูมินนั่นแหละ นานๆคิมจะได้เห็นมินร่าเริงสักที เพราะตั้งแต่วันนั้น มินก็ดูเศร้าๆ มาตลอดเลย มินรู้มั้ย ว่ามันทำให้มินไม่สดใสเลย แล้วคิมรู้สึกว่ามันทำให้มินไม่เหมือนมินที่คิมรู้จักตอนแรก มินดูเข้าใจยากแล้วก็ปิดกั้นตัวเองรู้มั้ย\"
\" อย่าพูดถึงมันได้มั้ยล่ะ แล้วที่บอกว่ามินเข้าใจยากน่ะ รู้รึเปล่าว่านอกจากพ่อแม่แล้ว ก็มี คิม นัท แล้วก็รินนี่แหละที่เข้าใจแล้วก็รู้ใจมินมากที่สุด \"
\" รู้มั้ย คิมอยากให้มินร่าเริงแบบนี้ทุกวัน เพราะมันทำให้มินดูน่ารักมากๆ แล้วมินมีอะไรจะให้คิมช่วยเหรอ \"
\" มีสิ ถ่ายรูปให้หน่อยนะ เร็ว อย่าพูดมากดิ่ เดี๋ยวลมมันจะเข้าไปในปากเยอะนะ แล้วทีนี้ตัวคิมก็จะพองแล้วก็จะลอยขึ้นฟ้าไม่รู้ด้วยนะ\" มินพูดพร้อมกับยื่นกล้องถ่ายรูปให้คิม ซึ่งคิมก็ถ่ายรูปของมินอย่างมีความสุข
ไม่นานนัก ทั้งรินและนัท ก็ตามมาสมบททั้งสี่คน เล่นน้ำทะเลด้วยกันอย่างสนุกสนาน หยอกล้อหัวเราะกันตลอดเวลา ถ่ายรูปรูปแล้วรูปเล่า จนกระทั่งบ่ายแก่ๆ ทั้งหมดก็เดินทางกลับ
\" ขอบใจมากนะจ๊ะ คิม ที่เป็นโชเฟอร์ให้เราวันนี้ \" นัทพูดทันทีที่ถึงห้องของมิน
\" แล้วอย่าลืมนะว่าคราวหน้าคิมจะต้องไปกับพวกเราอีกนะ รินดีใจจริงๆเลยที่มีเพื่อนอย่างคิมเนี่ย \"
\" อย่าพูดอย่างนี้สิริน คิมก็เขินเป็นนะ \" คิมพูดพร้อมกับยิ้มนิดๆ แล้วหันมาหามิน
\" คิมกลับก่อนนะ จะได้ไปดูผับด้วย แล้วมินน่ะไปดูผับบ้างนะ เพราะอย่างน้อยมินก็เป็นหุ้นส่วน ถ้าไม่ไปบ่อยๆแบบนี้ เดี๋ยวคิมยึดนะ \"
\" รู้แล้วน่า คิมเป็นผู้จัดการนะ ก็ต้องดูแลร้านดีๆสิ เข้าใจมั้ย อือ.. ขับรถดีๆนะ บ๊าย บาย \" มินพูดทีเล่นทีจริงกับคิม
\" งั้น ไปละนะ \" คิดพูดพร้อมกับเดินไปที่ลิฟต์ ส่วนมินก็เดินเข้าห้องไปสบทบกับเพื่อนสาว
\" แกสองคนน่ะ คืนนี้นอนค้างด้วยกันนะ \" มินชวนเพื่อนขณะที่กำลังเก็บกล้องถ่ายรูปอย่างทะนุถนอม ทันทีที่ได้ยินคำชวนรินก็รีบตอบตกลงเพื่อนอย่างไม่ลังเล
คืนนั้นทั้งสามสาวนั่งคุยกันถึงอดีต ครั้งที่รู้จักกัน
\" นี่มันก็ 8 ปีแล้วสินะที่เราเป็นเพื่อนกันมา รู้มั้ยวันแรกที่รินเห็นมินนะ รินกลัวมินมากเลยแหละ ก็เพราะมินออกจะห้าวๆ รินนึกว่ามินเป็นทอมซะอีก ส่วนนัทเนี่ย รินนึกว่าคุณหนูไฮโซ นิสัยไม่ดี ทำอะไรไม่เป็น แต่ที่ไหนได้ พอคบๆไป ถึงได้รู้ว่านัทน่ะเป็นคนดีมากเลย \"
\" ย่ะ แม่สาวอ่อนหวาน มองโลกในแง่ดี เดี๋ยวนี้ปีกกล้าขาแข็งแล้วนี่ แฮปปี้ไปซะทุกอย่างทั้งเรื่องงาน เรื่องความรัก ใช่มั้ยยัยมิน \"
\" ไม่รู้สิ ไม่อยากตอบ แปลกดีนะ เรามาเป็นเพื่อนรักกันได้ยังไงทั้งที่เราก็นิสัยต่างกันขนาดนี้ มินก็เป็นคนห้าวนิดๆ เซอร์ๆ ส่วนรินก็เป็นสาว
อ่อนหวาน น่ารัก ส่วนแกนะไอ้นัท ก็ออกจะเปรี้ยว มั่นซะขนาดนั้น ว่ามั้ย \" มินพูดพร้อมถามความเห็นจากเพื่อน ซึ่งนัทก็ไม่รอช้ารีบพูดต่อทันที
\" แล้วพอตอนเรียนมหาวิทยาลัย เราก็เรียนคนละคณะ แกเรียนรัฐศาสตร์ ชั้นเรียนนิเทศ ส่วนยัยรินก็เรียนบัญชี แต่ก็ยังดีนะ ที่ยังมีคอนโดของแกเป็นที่นัดพบ \"
\" รินว่าคงเป็นเพราะฟ้าลิขิตชะตาเราไว้มั้ง แต่ว่าเราอย่าไปคิดเลยนะ เพราะยังไงเราก็จะต้องเป็นเพื่อนกันตลอดไปอยู่แล้วใช่มั้ยล่ะ \"
ไม่มีเสียงตอบจากเพื่อนทั้งสอง เพราะต่างก็รู้ดีถึงความเป็นจริงอยู่แล้ว ว่ามิตรภาพของคำว่าเพื่อนมันไม่เคยเลือนหายไป แม้เวลาจะผ่านไปนานแค่ไหนก็ตาม
นัทพลิกตัวขึ้น พร้อมกับถามมินด้วยความอยากรู้
\" นี่มิน ชั้นถามหน่อยนะ เมื่อไหร่แกจะใจอ่อนกับคิมสักทีล่ะ กองเชียร์อย่างชั้นกับยัยรินน่ะ มันลุ้นจนไม่มีแรงแล้วนะ \"
\" แกก็รู้… \" มินอ้าปากจะพูดด้วยความเบื่อหน่าย แต่ก็ไม่ทันริน
\" ไม่ต้องพูดเลยนะมิน อดีตน่ะ ปล่อยมันผ่านไปเถอะ รินก็รู้ว่ามินเสียใจแล้วก็ฝังใจขนาดไหน แต่มินจะให้เรื่องที่ผ่านไปแล้วมาปิดกั้นตัวเอง ปิดกั้นความรู้สึกไปถึงไหนล่ะ ดูอย่างรินกับพี่ศิทธาสิ มีความสุขจะตาย ไม่ต้องเหงาด้วย \"
\" มินก็รู้ว่าคิมคิดยังไง แต่มินไม่ได้คิดกับคิมแบบนั้นนี่ มินอยากมีคิมเป็นแค่เพื่อนที่ดี เป็นแฟนกันมันคบกันได้ไม่นานหรอก อย่างคิมกับมินน่ะ เป็นเพื่อนกันดีก็ที่สุดแล้ว ส่วนเรื่องนั้นน่ะ มินคงลืมหมดไม่ได้หรอกนะ จะมีใครล่ะ ที่จะมารักมินแบบที่มินเป็นจริงๆ รักที่ตัวตนของมิน \"
\" มันต้องมีสิมิน คนเราอยู่คนเดียวตลอดไม่ได้หรอกนะ ชีวิตเราเจอคนตั้งมากมาย ชั้นว่าถ้าแกลองเปิดใจบ้างแกก็น่าจะเจอคนที่เค้าเข้าใจแกได้นะ \" นัทพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง
\" ดึกแล้ว นอนเถอะ เอาไว้เจอเมื่อไหร่ มินจะบอกนัทกับรินคนแรกเลยแหละ \" มินรีบพูดตัดบท เพราะไม่อยากให้เพื่อนพล่ามยาวไปมากกว่านี้ แต่คืนนั้นมินก็นอนเอาเกือบเช้า คิดไปคิดมาเรื่อยเปื่อยกับสิ่งที่เพื่อนพูด เพราะความรักที่ไม่สมหวังครั้งนั้น มันทำให้มินกลัวความรัก กลัวผิดหวังและเป็นสาเหตุให้มินปิดกั้นตัวเองเรื่อยมา
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น