นิยายของเด็กริมทาง

ลำดับตอนที่ #1 : ๏นิยายไทม์แมชชีน๏

ก้อ....เอาย้อนรอยไปตั้งกะเริ่มปิดเทอมดีมั้ย

   หรือเอาอาไรดี??? ไหนๆก้อนักเขียนมือหม่ายแระเนอะ

ถ้าจะย้อนก้อมีแต่เศร้าเคล้าน้ำตา

ถ้าม่าย่อน ก้อเอาเรื่องวันนี้

  งั้น............ไม่ย้อนเถอะ เหงจัยคนเขียนเนอะ

คำเตือน:นิยายเรื่องนี้ มีเก่วปนกะชีวิต(ในเกมและของจิง)ของคนเขียน  โดยจะใช้ตัวละคร 3 ตัวเปงตัวเอก

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

อะ...โอ้เอ้มานาน ชีวิตของเดะริมทาง ที่ไม่มีคนสนใจ จะเริ่มเรื่องนับจากนี้ ฟ้าวววววววววววว

  



       เดอะพรีส..เรียกง่ายๆว่าพรีสจัง เปงเดะที่ไม่ค่อยมีไคสนใจ เพราะเปงคนทำมะดา

ในชีวิต ก้อมีกิจจะวัตที่แปลกไม่ค่อยเหมือนคนในนิยาย คนในนิยาย มีเด่นๆอยู่ 3 คน

คือ ซูนโกะ ไลท์มาสเตอร์  และ เดอะพรีส.....

       ซูนโกะ เปงคนที่เรียบง่ายมากๆ แต่เอาเข้าจิงๆ ถ้าไคทำให้เทอโกด เทอจะเปงดั่งลาวา

       ไลท์มาสเตอร์ เปงคนที่น่ารักตลอดเวลา แต่ขี้งอนนิดๆ น่าร๊ากหน่อยๆ ถนัดใช้ศัพท์แป่กๆ

       เดอะพรีส<---นางเอก เปงเดะทำมะดา โลกขี้เกียดจำ หยิ่ง เอาจิงๆก้อเปงลาวาด้าย เอาแต่ใจ

                                    แต่คนไม่ค่อยสนใจ และไม่แคร์ความรุสึกของเจ้านี่เรย เพราะทำมะดาปัย



         เช้าวัน 1 ...... ณ โท-อะ-สับ

                     เดอะพรีส - กรี๊ด......เกม..เข้ามะด้าย

                     ซูนโกะ - อ่าว ทำไมอะจ๊ะ

                     พรีสจัง (คนเดวก่าเดอะพรีส) - มะรุมานอ่าพี่ คอมมานบล้า

                     ซูนโกะ - อ่านะ พยายามนะจ๊ะ

                     พรีสจัง - ค่า...

ในที่สุด ก้อเข้าไม่ได้ ~~  ปล. นั่นคือม่าวาน เรื่องข้างล่างคือวันนี้

          เช้าวันต่อมา ... ณ โท-อะ-สับ

                    พรีสจัง - ฮือๆ เข้าม่าได้ พี่เล่นไปเหอะนะ

                    ซูนโกะ - อะจ่ะ พยายามนะ

   เรื่องเกม ผ่านไป มาต่อเรื่องของกิน

           เช้านี้ พรีสจังอยากกินปลาช่อนอบเกลือ.....ก้อเลยใช้ให้คนไปซื้อหั้ย

   กลับมา ได้ปลาจิ้งจกมาตัวนึง - -\" ตัวมานเล็กก่าปลาช่อนอีกงะ ประมานปลา

   ปลา....ครึ่งๆกลางๆละกานนะ เรย ไม่เอา ไปซื้อมาใหม่ ได้ปลาช่อนอบเกลือมาตัวนึง

   พรีสจังเลยเดินไปต้มมาม่า ~~~~~~ พอต้มเสด เทอเอาเส้นออกปายทิ้ง - -\" แล้วเอาน้าม

  มาม่า มาราดข้าวกิน กินเสด ก้อดูการแต่งตัวของตัวเอง แล้วเทอก้อได้สำนึกว่า บ้าแล้วแน่ๆ

   เลยไปเปี่ยนชุดมาให้ปกกาติ พร้อมสู่การผจนกะโลกกว้าง ที่โดดเดี่ยว พอเปี่ยนเสดปุ๊บ...

   เทอเรยผจนภัยในโลกต่อปาย โลกต่อไปนี้..............จะเปงอย่างรัย ติดตามต่อปาย



อ่าฮะ เริ่มเรื่องมาก้อบร้าเลยเรา ไคม่าเข้าใจบอกนะ จะแต่งเอาให้ดีก่านี้ เพราะสมองตื้อแฮะ

ไอเรื่องที่จาเขียนแล้วนึกม่าออก อะแหะ วันอื่นๆจะเอามีสาระก่านี้นะ

โทดค้าบบ



2 b continew .......



สำหรับวันนี้อายุ วรรณโน สุขัง พลัง สาธุ~~  โชคดี ไม่มีหนี้ สวัสดีค่ะ