อาทิตย์ ดวงจันทร์ ปลายฝันของพวกเรา

ลำดับตอนที่ #1 : เปิดตัวอาทิตย์ ที่ร้อนแรง

     ณ  โรงเรียนแห่งหนึ่งในกรุงเทพมหานคร

     \" นัด  นายทำตัวให้เป็นประโยชน์หน่อยได้มั้ยเนี๊ยะ  ฉันล่ะเบื่อนายจริง ๆ เลย  ให้ตายสิ \"  เสียงของหญิงสาวหน้าสวย ผิวคล้ำนิด ๆ นามว่า รินทินา ขวัญใจโรงเรียน 3 ปีซ้อน  แถมมีตำแหน่งประธานนักเรียนควบท้ายอีกด้วย เธอเป็นคนที่มีสปิริตในการทำงานร้อนแรงเหมือนพระอาทิตย์  และตัวเธอก็เปรียบเหมือนดวงอาทิตย์ที่โดดเด่นประดับอยู่บนท้องฟ้าในตอนกลางวัน \" ขี้บ่นจริงเลยเธอ  เพิ่งอายุ  17  เองนะ  ทำตัวอย่างกับอายุ  70  แหนะ \"  นัด  เด็กชายลูกครึ่งไทย - อังกฤษที่เรียนเก่งที่สุดในชั้นปี  แถมหน้าตาดีอีกต่างหากตอบกวน ๆ หญิงสาวที่กำลังหน้าตูมเป็นดอกบัวตอนยังไม่บาน  \" อย่ามาเล่นลิ้นได้มั้ย  ช่วยยกถึงน้ำไปเก็บทีสิ \" รินเอ่ยขอความช่วยเหลือ  \" โน ๆ ไม่ได้  พอดีไม่ชอบช่วยเหลือคนที่พูดจาไม่ไพเราะ \" นัดโต้กลับและทำหน้าทะเล้น \" ได้ ๆ นัดคะ  ช่วยยกถังน้ำไปเก็บที่ห้องเก็บของทีสิคะ พอใจรึยังล่ะ \" รินพูดด้วยหน้าตาสังกะตายสุด ๆ \" ก็แค่เนี๊ยะ  นี่ถ้าพูดเพราะ ๆ ตั้งแต่แรกนะ  ยกไปให้ตั้งนานแล้ว  ไปแล้วนะ \" นัดกล่าวเสร็จก็เดินถือถังน้ำออกจากห้องเรียนไป  \" ริน  ทำไมแกไม่บอกนัดไปล่ะ  ว่าแกน่ะชอบมันตั้งแต่  ม.1  แล้วน่ะ \"  แพรไหม  เด็กสาวหน้าตาน่ารัก  ผิวขาว  ถามเพื่อนสนิทของเธอด้วยความสงสัย \" จะบ้าหรอ  ถ้าเกิดชั้นพูดออกไป  แล้วนัดมันไม่เหมือนเดิมล่ะ  เกิดมันมีคนที่มันชอบอยู่แล้ว  ชั้นก็เสียใจแถมหน้าแตกอีกอ่ะดิ \"  รินตอบเพื่อนด้วยใบหน้าเศร้า ๆ \" เพล้ง \"  เสียงแก้วแตกที่ดังมาจากหน้าห้องเรียนของพวกเธอ \" ใครทำแก้วแตกน่ะ  รินลุกไปให้หน่อยสิ \" แพรบอกเพื่อนคนสวยที่ตอนนี้กำลังหน้าเศร้าของเธอ \" ได้ ๆ \"  รินรับคำ  แล้วเดินออกไปหน้าห้อง

    หน้าห้องเรียน  ม.6/1 ( ห้องคิง ติวเตรียมเอ็น )

    \" อ้าวพี่วี  สวัสดีคะ  มาทำธุระแถวนี้หรอคะ \"  รินเอ่ยทักทายพร้อมกับมอบรอยยิ้มสวย ๆ ให้แก่วีรพัฒน์หรือพี่วีของเจ้าหล่อน \" รินยังยิ้มสวยเหมือนเดิมเลยนะครับ  พอดีพี่จะมีชวนรินไปซื้อของเป็นเพื่อนพี่หน่อยน่ะ  ตอนเย็นวันนี้  รินว่างรึป่าวครับ \"  วีพูดพร้อมกับทำหน้าหล่อใส่ริน  \" เบื่อว่ะ  จีบกันอยู่ได้  เห็นจีบกันแบบนี้มาสามปีแล้ว  เมื่อไหร่จะลงเอยกันซักทีล่ะ  พี่วีนี่ตาถั่วจริง ๆ เลยนะ  ไอ้ป๋อง \"  นัดพูดกับป๋อง  เพื่อนสนิทของเขาด้วยหน้าที่ไม่สบอารมณ์นัก \" แล้วนายมายุ่งอะไรด้วยเหอะ  ถ้าพี่วีเค้าจะจีบชั้นจริง ๆ มันก็ไม่เกี่ยวกับนายเลยซักนิด  นายจะไปไหนก็ไปเลยไป  ยุ่งวุ่นวายอยู่ได้  น่ารำคาญ \"  รินพูดเชิงไล่ชายหนุ่ม  \" เออ ๆ ไปก็ได้  จริง ๆ ก็ไม่ได้อยากจะอยู่เป็นก้างขวางคอซักหน่อย ไปเหอะป๋อง \" นัดพูดแบบงอน ๆ แกมน้อยใจ  แล้วนัดก็เดินจากไป \" ทำแบบนี้จะดีหรอริน  พี่ว่าเราเราพูดแรงไปนะ \" วีเตือนรินด้วยความหวังดี  \"..... ......\" รินยังคงอึ้งอยู่ว่าทำไมตัวเองพูดแรงจัง  แล้วรินจะเข้าหน้านัดติดรึป่าว  นัดจะยอมคุยกับรินมั้ย