ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Giss ก้อนแก้วแห่งมนตรา

    ลำดับตอนที่ #1 : บทที่ 1 Giss

    • อัปเดตล่าสุด 6 มิ.ย. 47


    บทแรก  Giss



        ปี ค.ศ. 1661  ในราชอาณาจักร  Frindin  เมืองแห่งสันติภาพ

    เสียงใสๆที่ดังมาจากห้อง  ที่กำลังบบรเลงเพลงอย่างนิ่มนวล  

    เสียงๆนี้  ใครได้ยินเข้าแล้ว จะทำให้จิตใจสบเยือกเย็น  

    ช่างน่าอัสจรรย์เหมือนกับเวทมนต์จริงๆ



        \"Frindin\" เป็นอาณาจักรที่ปกครองด้วยสันติภาพ  มีธรรมชาติปกคลุมทั่วแผ่นดิน

    มองไปทางไหน  เราก็เห็นต้นไม้ที่มีสีเขียว ,  สีแดง  ,  สีส้ม ฯลฯ   และมีดอกไม้นานาชนิด  ให้เราได้เห็น

    ตามพพื้นดิน  ก็มีผลไม้ตกอยู่  สามารถเก็บไปรับประทานได้  ผู้คนในเมืองนี้  ล้วนแต่ใจดี  และมีเมตตา

    ช่างเป็นเมืองที่สงบสุขจริงๆ  



        \"Renna\"  เจ้าหญิงที่เป็นที่รักของทุกคน  พระองค์เป็นผู้ปกครองเมือง  Frindin  

    ทุกๆวัน  พระองค์จะออกมายื่นร้องเพลงอยู่ตรงระเบียงของปราสาท  

    เสียงของเธอ  บรรเลงเพลงออกมาจากใจ   เมื่อราฎณได้ยินเสียงเพลงของพระองค์แล้ว  

    จะมีสมาธิในการทำงาน   จะทำให้ทุกคน  มีสติอยู่กับตัว  และทำงานด้วยความใจเย็น

    เพลงๆนั้นคือ  \"Giss\"  เป็นเพลงที่พระองค์  ใช้เวลาเขียนมานับ 2 ปีเต็ม  

    บัดนี้  กลับกลายเป็นเพลงกล่อมให้ทุกคน  มีจิใจที่สงบ



        

        เวลาได้ผ่านไป 4 ปี  วันนี้คือ วันจันทร์  ที่ 9  เดือน 9  ปี 1665

    เจ้าหญิงเร็นนาก็ได้ร้องเพลงให้ผู้คนได้ฟังอยู่หน้าระเบียงตามเดิม    แต่ทำไมวันนี้  

    ถึงแปลกกว่าทุกวันที่ผ่านมา  ราษฎรมานั่งอยู่หน้าปราสาทนับหมื่นคน  สีหน้าของพวกเค้า  ดูเศร้าหมอง

    เหมือนกับมีความทุกข์กาย ทุกข์ใจอย่างมาก  พระองค์ได้ดั่งเช่นนั้นแล้ว  รู้สึกไม่สบายใจขึ้นมาทันที  พระองค์ได้เสด็จลงไปยังหน้าปราสาท  โดยมีทหารมาคุ้มกัน    เมื่อพระองค์ได้เสด็จลงมานั้นเอง

    ราษฎรต่างก้มหัวลงกับพื้น  เพื่อแสดงความเคารพกับเจ้าหญิง   ส่วนหนึ่งของผู้คนในนั้นซึ่งเป็นเด็ก  

    ก็ร้องไห้งอแง  ตามประสาเด็ก  บางส่วนก็มีมนุษย์ที่กำลังบาดเจ็บสาหัส   ใครเป็นคนทำร้ายพวกเค้า

    ใครเป้นคนที่นำความเดือดร้อนมาสู่เมืองนี้  เป้นฝีมือของใครกัน  

    พระองค์ได้เสด็จไปตรงหน้าผู้หญิงคนหนึ่ง    ซึ่งงเค้ากำลังกล่อมเด็กให้หายร้องไห้อยู่  

    แต่ทำเท่าไหร่ๆ  เด็กก็ไม่หยุดร้องไห้   พระองค์ได้ขอผู้เป็นแม่คนนั้น  อุ้มเด็ก  ผู้หญิงคนนั้น  ก็ไม่ขัดอะไร  ส่งลูกของตนเองให้เจ้าหญิง    ทันทีที่เจ้าหญิง  ได้อุ้มเด้กคนนั้น  แล้วร้องเพลงกล่อม  

    เด็กคนนั้น  ได้หยุดร้องไห้   และนอนหลับอยู่ในอ้อมอกของเจ้าหญิงในเวลาที่ไม่นาน  

    หลังจากที่พระองค์ได้กล่อมเด็ก  พระองค์ได้ตรัสถามหญิง  ผู้เป็นแม่คนนั้น



        \"ราษฎรเค้าเป็นอะไร  เค้าถึงได้ดูเศร้าหมองหม่น  ดูเศร้า  ดูทุกข์ใจ  เจ้าทราบไม๊ว่า  เกิดอะไรขึ้นกับพวกเค้า\"  นางผู้นั้นได้  ยกมือประสานกันเป็นดอกบัว  แล้วเอ่ยไปว่า  

        

        \"ทุกคนที่เป็นอย่างนี้  ทำไปเพื่อให้องค์หญิงปลอดภัย   ทุกคน  ทำไป  เพื่อปกป้ององค์หญิง  และ  Giss  ให้ปลอดภัย \"  นางเอ่ยไป  น้ำตาคลอไป  แล้วก็เล่าเหตุการณ์ให้ต่อ  



        \"เมื่อคืนนี้  ทุกคนต่างต่อสู้  เพื่อปกป้ององค์หญิง  บางครอบครับ  หัวหน้าครอบครับได้ตายจากไป  บางครอบครัว  พ่อแม่ได้ตายจากไป  เหลือให้เด็กตาใสๆ  อยู่ตัวตัวคนเดียว   คนที่มาสังหารคนในเมืองเรา  เป็นคนที่มาจาก  ดาร์ก  โซเนีย   เค้ามาถามว่า   องค์หญิงเร็นนาอยู่ไหน  ราษฎรเกรงว่า  พวกนี้  คงไม่น่าไว้ใจจึงไม่ตอบอะไรไป  จนเค้านำเด็กไปเป็นตัวประกัน   โดยบอกว่า  จะให้  พระองค์ ตายตคนเดียว  หรือว่าอยากให้ตายทั้งหมู่บ้าน  ชาวบ้านเห็นท่าไม่ดี  เลยต่อสู้กับครึ่งคนครึ่งปลา  ตนนั้น  แต่ก็ไม่สามารถต่อกรกับพวกนั้นได้สังหารราษฎร  เสียชีวิตไปหลายราย\"



    เร็นนาได้ทรงกริ้วอย่างมาก  ใครกัน  ที่ทำให้ชาวบ้านที่ยิ้มสดใสทุกวัน  ต้องมานทุกข์ใจอย่างนี้  

    ใครกันที่คิดจะปลงชีวิตเรา  ใครกัน  ที่ทำเรื่องเลวๆอย่างนี้



    \"ฉันขอโทษด้วยนะ  ที่ทำให้ราษฎร  ต้องเสียชีวิตไปหลายคน\"  พระองค์กล่าว  อย่างเศร้าๆ



    \"พระองค์ไม่ผิดนะค่ะ   อย่าโทษตัวเองอย่างนั้นสิค่ะ  คนที่ผิด  มันเป็นพวก ดาร์ก  โซเนียต่างหากค่ะ\"  นาง



    พูดปลอบใจพระองค์  แต่เร็นนา  ได้รู้สึกไม่ดีอะไรขึ้นมา  ทำไม  Giss  ถึงมีรอยร้าว  เหมือนมันกำลังจะแตก

    แล้วสักครู่หนึ่ง  พระองค์ได้รู้สึกปวดหัว  มากๆ  แล้วมีทหารคนหนึ่ง  ได้วิ่งมาจากปราสาท  เค้านั่งคุกเข่า  แล้วเรียนให้องค์หญิงได้ทราบว่า  

        

        \"กล่าวเรียนพระองค์ท่าน  ตอนนี้  ทหารและขุนนาง  ได้เสียชีวิต  โดยไม่รู้สาเหตุ สิ่งใด   ได้โปรด  พระองค์  รีบหนีออกไปจากปราสาทด้วยเถอะ\"  หลังจากที่ทหารคนนั้นกล่าวเสร็จ  เค้าได้มีอาการปวดท้องสาหัส  สักครู่หนึ่ง  ก็มีเลือดออกจากปากดูแล้วเป็นภาพที่น่ากลัว  และน่าสยองที่สุด    องค์หญิงได้เห็น  

    ก็เริ่มผวาไปในตัว



        \"องค์หญิง  ทางนี้  พวกเราจะคอยปกป้องเอง  องค์หญิงรีบหนีออกไปจากเมืองนี้เถอะ\"  ชาวบ้านคนหนึ่ง  ออกมาพูด  พลางประคองตัวเจ้าหญิงเอาไว้



    \"แต่ว่า  ถ้าฉันไม่อยู่พวกเธอจะต้องตายนะ  ฉันไม่เห็นแก่ตัวคนเดียวหรอก\"  องค์หญิงกล่าวขัดแย้ง



        \"พวกเราจะเป็นยังไง  ก็ไม่มีผลกระทบนะ  ถ้าองค์หญิงเป็นอะไรไป  โลกจะเกิดการผิดปรกติเลยทันที\"  ชายผู้เฒ่าคนหนึ่ง  กล่าวแซกขึ้นมา  



        \"เพราะว่า  พระองค์  คือผู้ที่  Giss  เลือกเอาไว้  ผู้ที่ถูกเลือกไว้  ถ้ายังไม่มีอายุครบ40ปี  

    แล้วเสียชีวิตซะก่อน  โลกจะเกิดภัยพิบัติ  

        จะไม่มีธรรมชาติให้พวกเราเห็น    ทุกคนจะกลายเป็นคนไร้น้ำจิตน้ำใจ   ไร้คุณธรรม

    ฉะนั้น  พวกเรา  ยอมให้องค์หยิงเสียชีวิตไม่ได้โดยเด็ดขาด\"  ชายผู้นั้นกล่าวต่อ  



    เร็นนาไม่สามารถทำอะไรได้เลย   ในใจพระองค์ตอนนี้  คิดอยู่ว่า  ถ้าเราตาย  โลกจะเกิดภัยพิบัติ  ถ้าเราอยู่  เราก็จะไม่เห็นแก่ตัว  พระองค์  ไม่สามารถตัดสินใจได้อย่างชัดเจน    

    แล้วมีองค์รักษ์คนหนึ่ง  ซึ่งเดินมาจากพระราชวังขององค์หญิง  เค้าอุ้มเด็กอายุ 4-5ปี  แล้ววิ่งออกมา  

    เด็กคนนั้น  สภาพ โดยเสื้อของเค้า  เปลื้อนเลือด    แล้วกำลังร้องไห้อยู่

    องครักษ์องค์นั้น  ได้นั้งคุกเข้ากับพื้น  แล้วบอกว่า  



    \"พระองค์  เวลานี้ไม่ใช่เวลามานั่งเศร้าอย่างนี้  ราษฎรเค้าอยากจะปกป้องพระองค์  ตอนนี้  ได้โปรดหนีไปพร้อมกับข้าพเจ้าด้วย  ขอรับ\"   ชายผู้นั้นกล่าว  



    \"ไม่  ข้าพเจ้าจะไม่ไป\"  องคืหญิงตอบด้วยความขัดแย้ง



    \"องค์หญิง\"  องค์รักษ์เอ่ย



        \"ฉันไม่ไป   ถึงโลกจะเกิดภัยพิบัติดก็จริงแต่ชั้น.............\"  พระองค์หยุดพูดไปชั่วขณะ   \"แต่ชั้นก็จะไม่เห็นแก่ตัว   หนีไปเพื่อตนเองหรอกนะ  แบบนั้นชั้นทำไม่ได้\"   องค์หญิงกล่าวขัดแย้ง



        องคืหญิงพูดจบประโยดนี้  องครักษ์ได้ส่งเด็กให้องค์หญิง  แล้วกล่าวออกมาประโยคนึง



    \"องค์หญิง  ความผิดครั้งนี้  ได้อภัยให้ข้าพเจ้าด้วย\"  เค้าผู้นั้นกล่าว   พร้อมกับอุ้มองค์หญิงออกไปจากประตูพระราชวัง  และได้ทิ้งจดหมายไว้จดหมายนึง  ที่ตกอยู่บนพื้น



      

        \"ฉันของฝากเมืองนี้  ให้กับทุกคน   ทุกคนต้องปกป้องเมืองนี้เท่าชีวิต  เท่ากับชีวิตที่เจ้าหญิงได้สร้างมากับมือ  ฉันขอฝากเมืองนี้  ไว้กับพวกเธอด้วย\"

        

    จดหมายฉบับนี้  ทำให้ผู้เฒ่าผู้นั้น  น้ำตาไหลออกมา  แล้วปฎิญาณตนว่า      



    \"พวกเราจะปกป้องเมืองนี้   พวกเรา  ขอสาบาน\"



        ระหว่างเค้าพาเธอหนีออกจาเมือง เค้าได้เห็นทหารของพวก  ดาร์ก  โซเนีย เฝ้าอยู่หน้าประตูเมือง  Frindin  ซึ่งองครักษ์องค์นั้น  ไม่สามารถพาองค์หญิงเร็นนาออกจากเมืองได้เลย  เค้าได้แต่ถอดหายไจ  

    แล้วพาองค์หญิง  นั่งอยู่ตรงพุ่มไม้  พุ่มหนึ่ง    



    \"องค์หญิงครับ  เราไม่สามารถหนีออกจาเมืองนี้ได้เลยทำไงต่อไปดี\"  เค้ากล่าว  



    องค์หญิงไม่ตอบกลับอะไร  พระองค์ได้แต่นอนหมดสติ    หน้าของเค้า  ดูซีดๆๆ  เหมือนกับเป็นไข้  

    พอเค้าได้นำมือไปประกบที่หัวขององค์หญิง  พระองค์ประชวร  มีไข้ขึ้นสูงผิดปรกติ  

    เค้ามองซ้ายมองขวา  หาผ้า  แต่ก็ไม่เจอ

    เด็กคนที่องครักษ์อุ้มมา  ได้หยิบใบไม้ไปชุบน้ำ  แล้วเดินมาให้องครักษ์   แล้วทำท่า  เหมือนกับให้เอาใบไม้ใหญ่ๆอันนี้  แปะหัวเธอ   องค์รักษ์องค์นั้น  ได้เอาใบไม้อันนั้น  ประคบหัวเธอ  

    แล้วเรียกเด็กชายคนนั้น  มานอนบนตักของเค้า



    \"ชื่อไรเหรอ\"  ชายผู้นั้นได้กล่าวถามเด็กคนนั้น



    \"ข้าคือ.........  เด็กที่เป็นลูกของแม่ครัวคนหนึ่ง.............ตอนนี้............แม่ใของข้าได้เสียไปแล้วหล่ะ...



    ข้ามีชื่อว่า  มิงค์\"  เด็ดคนนั้นกล่าว  แต่ก็พูดตะกุตะกะเหมือนเด็กๆ



    \"มิงค์เหรอ   ฮ่ะๆๆ  ทำไมชื่อน่ารักเหมือนผู้หญิงจังเลย\"  เค้าพูหยอกเด็กไป  พลางหัวเราะไป  จำทำให้เด็กคนนั้น  ไม่สบอารมณืกับชายผู้นี้  



    \"นอนเถอะน้า  เดี๋ยวข้าจะร้องเพลงกล่อมเด็กให้\"  เค้าได้หยอกเด็กคนนั้นต่ออีก



    เด็กคนนั้นได้ตอบไปอย่างไม่สพอารมณ์ว่า    \"ชั้นไม่ใช่เด็กนะ....ฉันเป็นผู้ชายและแมนเต็มตัวแล้ว  

    ไม่เชื่อ  มาดูช้างน้อยก็ชั้นเลย\"  แต่เด็กคนนี้  ก็ยังพูดตะกุตะกะเหมือนเดิม  แล้วกำลังถอดกางเกงอยู่    



    \"เฮ้ยๆๆ   ไม่ต้องๆๆ  ใส่เดี่ยวนี้เลย  ชั้นแค่แหย่เล่นๆเอง\"   ชายผู้นั้นกล่าว



    \"หึ๋ย!!  โกรธแล้วด้วย  หรอกเค้าอย่างนี้\"   มิงค์พูด



    \"อ่ะๆๆ   เดี่ยวเล่านิทาน หนูน้อยหมวกแดง ให้น่า\"  องครักษ์คนนั้น  พูดเหมือนเอาอะไรซักอย่าง มาล้อเด็กๆ



    \"อื้อ\"  เด็กคนนั้น  วิ่งมานอนบนตักเค้า  แล้วสพูดว่า  \"เล่า2รอบเลยนะ\"   เด็กคนนั้นต่อ



    \"จร้าๆๆ\"  ชายคนนั้นตอบรับ

        

        ตกเย็น   องค์รักษ์ได้ทิ้งองค์หญิงนอนพิงต้นไม้ต้นหนึ่ง    เค้ากับเด็กชายตัวเล็กๆคนหนึ่ง  เดินออกหาฟืนและอาหาร  แต่เค้าไปไกลจนไม่รู้เลยว่า  จะเกิดเรื่องไม่ดีออกมา  

    ทางด้านองค์หญิง  เธอเพิ่งตอนมา  มีโน๊ตวางไว้บนตนเธอ  ในนั้นเขียนข้อความไว้ว่า    

        

    \"หลับให้สบายนะครับ  เดี่ยวผมจะไปหาฝืน  หาอาหารกับเด็กก่อนนะครับ\"  เมื่อพระองค์อ่านเสร็จ  



        พระองค์ได้หยิบแอปเปิ้ลที่ตกหล่นบนพื้นมาหยิบรับประทานเล่นๆ  แล้วก็มีเสียงพูดคุยที่ดังมาจากข้างหน้าพุ่มไม้  เสียงๆนั้น  คือเสียง  ครึ่งคน  ครึ่งปีศาจ  ซึ่งกำลังพูดคุยกันอยู่



    \"หาทั้วแผ่นดินนี้แล้ว  ก็ยังไม่เจอเบาะแสขององค์หญิง  Renna  เลย\"  ครึ่งคนครึ่งปลาตนหนึ่งกล่าว  



    \"ถึงกับ  สังหาร์คนทั้งเมือง  แล้วจับผู้คนเป็นตัวประกันแล้ว   องค์หญิง  Renna   ก็ยังไม่โผล่ออกมาจากปราสาทเลย\"  ครึ่งคนครึ่งแมวกล่าว



    เมื่อองค์หญิงได้ยินสับประหลาดเหล่านี้สนทนา   กัน  ก็เริ่มสังหรใจมากๆ  ทุกคนตอนนี้  เป็นศพไปหลายคนแล้ว  คนที่เป็นตัวประกัน  ส่วนมากจะเป็นผู้หญิง  และเด็ก  ใครพักแม้แต่นิดเดียว  ก็จะเห็นสภาพโนเฆี่ยนโดนตี  ถูกใช้เหมือนทาส   เมื่อองค์หญิงตกใจจนลูกแอปเปิ้ล  หล่นแล้วกลิ้งไปถูกเท้าของครึ่งคนครึ่งปีศาจตนนั้น   เค้าได้หยิบมาดู  มีรอยการแทะของแอปเปิ้ลเหมือนมนุษย์  จึงนำดาบ  ไปทิ้มที่พุ่มไม้นั้น  

    เผอิญไปโดนที่ไหลขององหญิงเข้าอย่างแรง   องค์หญิงก็พยายามไม่สงเสียงอะไร  ได้แต่กัดฟันเอาไว้  พอปีศาจตนนั้น  ได้ชักดาบออก  เค้าได้เป็นเลือดมนุษย์สีแดง  เปื้อนดาบของเค้า  

    เค้าได้เดินไปดูหลังพุ่มไม้พุ่มนั้น   ก็เห็นร่องรอยเลือดที่ไหลไปตามระยะทาง  

    เค้าได้เดินตามไปร่องรอยของเลือด   พอเค้าได้เกนไปหลังต้นไม้  เค้าได้เห็นองค์หญิงเร็นนา  

    ที่กำลังคลานไปอย่างช้าๆ     ครึ่งคนครึ่งปีศาจตนนั้น  ได้ชักดาบ  แล้วเอายาพิษรุนแรง  

    เทไปในดาบอันนั้น  แล้วแทงไปที่แขนข้างที่2ขององค์หญิงเร็นนา   ให้รู้สึกตัวว่า  เค้าตามหล่อนทันแล้ว  

    เจ้าหญิงเร็นนา  ได้เร่งที่จะคลานไปให้ได้ไว  แต่ก็ไม่ทัน  เพราะยาพิษที่อาบไว้กับดาบ  มีพิษรุนแรง  เมื่อโดนเข้าแล้ว  พิษนั้น  จะออกฤทธิ  ในเมื่อเวลาผ่านไป1นาที   องค์หญิงได้ล้มลงนอนลงกับพื้น   .แล้วได้เอ่ยออกมาจากปากอย่างอ่อนล้าว่า  

        

        \"พวกแก  จะไม่...มีวันได้  Giss   ไปหรอก  พวก...นายไม่มีวัน   ใน 307  ปีข้าหน้า  จะมีผู้ดูแล  Giss  แทน  ชั้น  พวกแกไม่มีวัน\"  เมื่อจบจากประโยคนี้  องค์หญิงเร็นนา  ได้สิ้นพระชนม์  ลงไปแล้ว  



        ปีศาจพวกนี้  ได้กระชาก  Giss  ออมาจากคอของพระนาง  



    \"หึๆๆ  คิดว่าคำพูดของพระนางจะเป็นจริงเรอะ\"  เมื่อจบคำพูดประโยคนี้ได้ไม่นาน  



    Giss  ก็ส่องแสงสีแดง  แล้วแตกสลายไปต่ามจุดต่ามถิ่งต่างๆ  54  จุด  ทั่วโลก   จากมือของปีศาจตนนั้น  ไม่มี  Giss อยู่บนมือเลยซักชิ้นส่วน  

        

    คำพูดที่ของเร็นาไม่มีวันสาบสูญ  ผ่านไป307ปี  จะมีผู้ควบคุม  Giss  กำเนิดอีกครั้ง

    **************************************ติดตามตอนต่อไป
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×