รักนี้....ฟ้ามิอาจกั้น

ลำดับตอนที่ #1 : เมื่อเราเจอะกันครั้งแรก

  วันนี้คงเป็นวันที่เรารู้สึกว่า  เป็นวันที่เราจะไม่มีวันลืมเป็นอันขาดนับตั้งแต่ที่เรารู้จักผู้หญิงคนนี้มา ตลอด 14 ปี



  ผู้หญิงที่เรารู้สึกว่าไม่มีครายจะเป็นได้อย่างผู้หญิงคนนั้นอีกแล้ว  ไม่รุ้ว่าเราสองคนจะมาจบแบบนี้ได้อย่างไร



  เมื่อเราต่างที่จะไม่เคยเอ่ยคำใดที่จะทำให้เธอรู้สึกได้เลยว่าเราคิดอะไรกับเธอ  เราก็ทนเห็นเธอเสียน้ำตา



  โดยเราก็ได้แค่ปลอบใจเธอ  เมื่อเราย้อนไปเมื่อ 14 ปีก่อน วันที่เราได้เจอกับเธอตอนแรกรอยยิ้มเธอเราก็ยังไม่ลืม



  - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -_/ \\_ - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -  - - - - - -- - - - - -  -- - -



  \"แม่ๆเราจะไปอยู่ที่ไหนกันเนี่ย\" ผมถามแม่เพราะเรากำลังจะย้ายบ้านใหม่  (ผมเซงมากเลยย้ายทำมก็ไม่รู้เราก็ขี้เกียจตื่น



  และบ้านที่ย้ายก็อยู่โค~ตะ~ระไกลเมื่อเทียบกับทางไปโรงเรียน]



   \"ตื่นๆโอส อาส ตื่นๆถึงบ้านใหม่แล้วนะ\"  ผมลืมบอกไปเลยผมอะชื่อ โอส น้องผมมานชื่ออาส ขณะนี้ผมอยู่ ม.3



   น้องผมมันอยู่ม.1 ผมเดินเข้าไปในบ้านหลังใหม่ ที่ผมมองยังไงก็ไม่เห็นจะมีอะไรดีเลย  หลังก็เล็กกว่าหลังเก่า



   ผมต้องตื่นกี่โมงนะถึงจะได้ไปโรงเรียนทันอะแต่ที่บ้านหลังใหม่ของผมนั้นมีดีอยู่อย่างเดียว  นั้นก็คือห้องนอน



   ของผมที่มีระเบียงติดอยู่ข้างนอก ผมดีใจมากรีบออกไปสูดอากาศบริสุทธิ์ ผมบิดตัวไปมาจึงไม่สังเกต

  

   เด็กผู้หญิงที่อยู่ระเบียงตรงข้ามผม  ผมได้ยินเสียงหัวเราะของเธอ ซึ่งปัจจุบันนี้ก็ยังก้องอยู่ในหัวผมเสมอ



  ผมกะจะสวนเธอกลับว่าหัวเราะทำไม  แต่เมื่อผมเห็นหน้าเธอผมแทบจะอุทานได้เลยว่า โอ้แม่เจ้า!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

  

  เกิดมาผมยังไม่เคย เห็นใครน่ารักขนาดเธอเลยก็ว่าได้  ผมก่อเลยเงียบๆ  ถึงเธอจะเด็กแต่ก่อน่ารักมาก

  

  แก้มสีขาวๆ ผมว่าถ้าบางคนดูเธออาจจะดูว่าเธอเป็นยายจืดชืดก่อดั้ย แต่สำหรับผมแล้วเธอไม่ได้จืดเลยสักกะนิด



  เวลาเธอยิ้มราวกับโลกทั้งโลกเป็นอะไรที่สดใสมาก เด็กผู้หญิงเค้าคงเห็นผมนิ่งไปมั่งเค้าก่อเลยพูดกับผมว่า

  

  \"พี่!  พี่คะ พี่!\" ผมได้ฟังเสียงเธอแล้วมันเป็นเสียงเล็กๆที่ดูเด็กๆมาจนถึงทุกวันนี้ เธอเหมือนกับรู้ว่าผมกำลังอึ้ง



  เธอจึงตะโกนเรียกผมอันที่จริงแล้วผมก็ไม่อยากให้เธอตะโกนเรียกผมหรอก ผมอยากจะมองเธอให้นานเท่าที่ผมจะสามารถมองเธอได้



  \" ฮะ \" ผมก่อตอบเธอกับไป โดยที่ผมไม่กล้าสบตาเธอเลย



  \" พี่เพิ่งย้ายมาใหม่หรอคะ \"

  

  \" อ๋อ คับ น้องอายุเท่าไรหรอ \" ผมถามเธอกับไปบ้าง ผมกลัวว่าเธอจะหาว่าผมมีพิรุธหรือกลัวเธอจะรู้ว่าผมคิดยังไงกับเธอ



  \" บ้าเปล่าคะอยู่ดีๆมาเรียกเค้าว่าน้อง ยังไม่รู้จักกันเลย \" ผมงงมากเลยผมอยากจะบอกกับไปว่าอะไรของเธอกันเนี่ย



  แต่ผมก่อไม่กล้าเลยบอกเธอกลับไปแทนว่า

  

  \" อ้าว ก่อหนูเรียกพี่ว่าพี่ก่อนนิ เอางี้ดีกว่าพี่อายุ 14 กำลังจะขึ้นม.3ละ เรียกพี่ว่าพี่โอสก็ได้นะ แล้วนู๋ละ\"  หุหุ ผมใช้แผนหลอกถามชื่อเธอ



  \" อะ จะหลอกถามชื่อนู๋ใช่ไหมละ บอกมานะ อิอิ ล้อเล่นๆ นู๋อายุ 12 จะขึ้นม.1คะ แต่ว่าห้ามหัวเราะชื่อนู๋นะ\"

  

  \" ไม่หลอก ไม่เลยๆๆ \" ผมกวนเธอกับไปบ้าง เธอทำหน้าบึ้งใส่ผม อ่านะ ผมอาจจะเป็นคนที่ทำให้เธอ



  ติดหน้าบึ้งแบบเด็กๆจนถึงทุกวันนี้ก็ได้  เวลาเธอหน้าบึ้งเธอก่อน่ารักไปอีกแบบ

  

  \" พี่โอส (ดีจัยจังเธอเรียกชื่อผมด้วย) คือว่าหนู หนูชื่อ (ก่อรีบบอกมาเร็วๆสิผมอยากจะรู้มากชื่อเธอจะเป็นบุษบา มาลี ชมพู่

  

  หรืออะไรผมก่อไม่แคร์หรอกน่า) นู๋ชื่อหมึกจีน \" หมึกจีนตอบผมแบบอายๆผมไม่ได้คิดอะไรมากนะ ผมว่าน่ารักดี โดยเฉพาะตอนเธออาย



  \" แล้วพี่โอสจะหัวเราะนู๋ทำไมละ ไหนบอกจะไม่หัวเราะไงคะ \"

  

  \" เป่าคับพี่ไม่ได้หัวเราะชื่อหมึกจีนนะ พี่ว่าชื่อหมึกจีนน่ารักดีออก พี่ชอบ \"



  \" จิงอะ พี่โอสชอบอ๋อ ดีใจจัง\"  เธอยิ้มหั้ยผมอีกรอบ คราวนี้ผมเพ้อไปไกลเลยสิ

  

  \" หมึก!!!  หมึกจีน ลงมานี่ก่อน \" เสียงผู้หญิงที่ะโกนขึ้นมาที่บ้านของหมึกจีนดังมากบ้านผมยังได้ยินเลย

  

  \" อะ แม่เรียกแล้ว นู๋ไปก่อนนะคะ หวังว่าเราจะได้เจอกันอีกนะคะ \" (มันก่อต้องแน่นอนอยู่แล้วผมอยากจะเจอเธอจนใจจะขาด)



  \" คับ \" ผมตอบเธอกลับไปสั้นๆ



  \" คะ แม่กำลังลงไปแล้วคะ !!!!! \" ผมรู้สึกว่าบ้านของหมึกนี่เสียงดังกันจังเลย เพราะหมึกจีนก็ตอบคุนแม่ของหมึกจีน

  

  เสียงดังพอๆกัน แต่ผมก่อไม่สนใจ  ผมสนใจรอยยิ้มของเธอที่ยิ้มให้ผมก่อนจากไปมากที่สุด