dangerous boy

ลำดับตอนที่ #1 : น้องชายคนใหม่

                



                        ฉันชื่อ มิโฮ อายุ 16 ปี  ฉันอยู่กับปะป๋า 2 คนที่ออสเตรเลีย นี่ก็คง 11 ปีได้แล้วซินะที่อยู่กับปะป๋า  เมื่อสัปดาห์ที่แล้วปะป๋าเสียชีวิตอย่างกะทันหันจากอุบัติเหตุทางรถยนต์  ทำให้ฉันเศร้าเสียใจมากและที่สำคัญฉันต้องกลับไปอยู่กับมะม๊าที่ญี่ปุ่นเพราะฉันไม่ญาติที่นี่เลย   ปะป๋าแยกทางกับมะม๋าตั้งแต่ฉันอายุได้เพียงอายุ 5ขวบ  ทำให้ฉันต้องอยู่กับปะป๋าที่ออสเตรเลียเพราะปะป๋าเป็นคนออสเตรเลียและปะป๋าก็มีความพร้อมที่จะเลี้ยงดูฉันมากกว่ามะม๊า   ปะป๋าก็พยายามอธิบายสาเหตุการแยกทางของทั้งสองให้ฉันฟังและท่านก็เลี้ยงดูฉันอย่างดี  ท่านเป็นนักเขียนฝีมือดี ยามว่างท่านก็ชอบถ่ายรูป ทำให้ฉันมีรูปเยอะแยะไปหมด  แต่ฉันมีรูปมะม๊าเพียงรูปเดียว  และฉันก็เก็บถนอมมันไว้อย่างดี  มะม๊าจะส่งจดหมายมาเสมอและเมื่อ2 ปีก่อน มะม๊าเขียนมาบอกว่าได้แต่งงานใหม่แล้ว และท่านก็ส่งรูปสามีใหม่มาให้  ฉันรู้สึกดีใจกับมะม๊าด้วยเนื่องจากท่านก็ยังสาวและสวยอยู่  และที่สำคัญท่านจะได้ไม่เหงาซักทีเพราะท่านอยู่คนเดียวตั้งแต่แยกทางกับปะป๋า  มะม๊ายังส่งรูปน้องชายฉันมาให้ด้วย  น้องชื่อโซเอะคุง เป็นลูกติดจากสามีใหม่  หน้าตาน่ารักมาก รู้สึกว่าจะอายุห่างกับฉันเพียง 2 ปี ข้างหลังรูปก็มีลายมือสวยงามเขียนไว้ว่า



            ‘ ถึง พี่มิโฮ ต่อไปนี้ฝากตัวด้วยนะครับพี่สาว จาก โซเอะคุง ปล. ผมดีใจที่ได้พี่เป็นพี่สาวนะครับ ^^ ’



            ลายมือโซเอะคุงนั่นเอง ดีจังที่มีจะได้มีน้องแบบนี้  อีกไม่นานแล้วซินะที่จะได้เจอกันที่ญี่ปุ่น  หลังจากที่ทำพิธีศพเสร็จ  ฉันก็เตรียมเก็บของ  ฉันสำรวจบ้านทั้งหลังอีกครั้ง มันทำให้ฉันกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่  ฉันลำเลียงของออกมาไว้ที่รถของสนามบินที่เตรียมไว้อย่างช้าๆ  พอฉันนำสัมภาระไว้ที่รถหมดแล้ว  ฉันก็มองบ้านเป็นครั้งสุดท้าย ฉันตัดสินใจที่ไม่ขายมัน ฉันจะเก็บมันไว้  บ้านที่แสนอบอุ่น บรรยากาศที่ปะป๋ากับฉันเคยดื่มน้ำชายามบ่ายกันที่สวนหน้าบ้าน  ระเบียงหน้าบ้านที่เคยนั่งมองดูดาวกัน  ห้องใต้หลังคาที่เป็นห้องโปรดของปะป๋า  เพราะท่านชอบเขียนหนังสือห้องนี้  บ้านของเราสองคนไม่มีรั้วเพราะมันรายล้อมด้วยดอกไม้นานาชนิดทำให้มีกลิ่นหอมอบอวนตลอดเวลา  ภาพบรรยากาศเก่าๆเริ่มไหลเวียนเข้ามาในหัวเป็นฉากๆ  น้ำตาเม็ดใสๆก็พลอยไหลรินจากดวงตาสีฟ้าเข้มที่เปล่งประกายดั่งน้ำทะเลสีคราม  ขณะที่น้ำตาไหลไม่หยุด  เท้าของฉันก็เก้าขึ้นรถไปและคิดถึงคำพูดที่พ่อพูดเอาไว้ว่า ‘ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นลูกต้องอยู่บนโลกนี้อย่างมีความสุขให้ได้’



ณ  ประเทศญี่ปุ่น  เวลา 9.30 น.



                     ฉันมาถึงสนามบินที่ญี่ปุ่นแล้ว  และกำลังเดินออกจากประตูผู้โดยสารขาออก   ฉันเข็นของออกมาและพยายามมองหามะม๊า   แต่ก็ไม่พบ  และฉันก็สะดุดตากับผู้ชายหน้าตาน่ารักคนหนึ่งตะโกนว่ามิโฮ และเค้าก็กำลังตรงเข้ามาหาฉันด้วย  

                

                      “พี่มิโฮใช่ใหมฮะ ”   ผู้ชายคนนี้พูดแล้วสวมกอดฉันทันที  โดยไม่รอคำตอบจากฉันเลย



                       “นายเป็นใคร”   ฉันพูดด้วยสีหน้างง  ก็ตานี่เล่นกอดซะแน่นและไม่มีทีท่าว่าจะปล่อยเลย  



                       “ ผมโซเอะคุงไงครับพี่”



                       “ โซเอะคุง!?  ตัวจริงหรอเนี่ย  ” ฉันงงมาก ก็โซเอะคุงโตขึ้นมากจนฉันจำไม่ได้  จากรูปที่มะม๊าส่งมาให้ตอนนั้นยังตัวไม่โตเท่านี้เลยนี่  



                     “ แล้วทำไมนายจำฉันได้ล่ะ” ฉันถามอย่างสงสัย  ก็ฉันเคยส่งรูปมานานมากแล้ว เค้าจำฉันได้ด้วยเหร อเนี่ย



                    “ ก็ผมดีใจที่จะได้มีพี่สาวแสนน่ารักอย่างนี้นิครับ ก็....เลยนั่งจ้องรูปพี่ทุกวันเลยนะฮะ” เค้าตอบด้วยสีหน้าเขินๆ  และหลบตาฉัน  ว้าย! น่ารักที่สุดเลย  ฉันจะมีน้องชายแสนน่ารักอย่างนี้จริงๆหรอเนี่ย



                    “ ชิ..ไม่ปล่อยให้ชวดแน่ คืนนี้แหละเสร็จฉัน” โซเอะพึมพำและสายตาตอนนั้นก็เจ้าเล่ห์สุดๆด้วย !!!!!!!



                   โซเอะคุงพาฉันขึ้นรถเก๋งคันงามที่มีคนขับส่วนตัว  และมีบอดี้การ์ด 2-3 คนยืนรออยู่อีกคัน สงสัยมะม๊ากับปะป๋าคนใหม่คงจะรวยมากแน่เลย  ฉันก็ถามโซเอะคุงว่า



                   \" มะม๊าไปไหนหรอ ทำไมไม่มารับด้วยกัน\"



                   \" มะม๊าติดถ่ายละครที่โอกินาว่า กว่าจะเสร็จก็อีก 3 วันมั้งฮะ\"  มะม๊าเป็นนักแสดงคิวทอง  ถึงจะอายุมากขึ้นทุกทีแต่ท่านก็ยังคงมีงานเข้ามาเสมอ

  

                  \" อืม แล้วปะป๋าของโซเอะคุงล่ะ เค้าเป็นไงบ้าง\"



                  \" ท่านใจดีมากครับ   พี่ไม่ต้องห่วงหรอก ปะป๋าผมต้องชอบพี่แน่ครับ\" โซเอะคุงตอบด้วยเสียงหนักแน่น  หน้าตาตอนนั้นดูมั่นใจจนฉันอดปลื้มไม่ได้



                 \" หาว หาว โอย ง่วงจัง เมื่อคืนตื่นเต้นจนนอนไม่หลับเลยล่ะฮะพี่\" เค้าพูดพร้อมหลับตาลงทันที



                 \" งั้นนอนตักพี่ซิ\" ฉันพูดพร้อมจับหัวโซเอะคุงนอนลงบนตัก  มันทำให้ฉันรู้สึกตื้นตันที่ได้ทำหน้าที่เป็นพี่สาวครั้งแรก

                  

                \" ถึงแล้วครับคุณหนู คุณชาย\" คนขับรถพูดขึ้น แล้วเดินไปเปิดประตูช้าๆ  พอประตูเปิดออก  ฉันก็ต้องตะลึงกับความงามและความใหญ่ของบ้าน  ที่หน้าบ้านมีสวนขนาดใหญ่รายล้อมรอบบ้าน มีดอกไม้หลายชนิดที่รูปร่างหน้าตาสวยงามมาก  ที่หน้าบ้านมีคนใช้ประมาณ 10 กว่าคนได้ออกมาต้อนรับ



               \" อ้าว ถึงแล้วเหรอเนี่ย\" โซเอะคุงตื่นขึ้นแล้วก็เดินลงไปพร้อมกับจูงมือฉันลงไปด้วย





-------------------------------------คืนนี้มิโฮจะรอดไหมเนี่ย ติดตามตอนต่อไปนะคะ-----------------------------



ฝากตัวด้วยนะคะ ^^

ช่วยติชมกันด้วยแล้วกันนะคะ



มีผลงานที่แต่งอีกเรื่องนึง

คือ   หนุ่มหน้าสวย  

http://www.dek-d.com/entertain/viewshort.php?id=14312

คำบรรยาย :  ผมเป็นผู้ชายนะคร้าบ!!! แต่พระเจ้าดันเล่นตลกกับผม ก็ผมดันมีหน้าสวยเหมือนผู้หญิงซะนี่!?

ช่วยติดตามหน่อยนะคะ