ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : สายตาลึกลับ กับ เสียงประหลาด
“โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย เบื่อๆๆๆๆ ฝนก็ตก รถก็ติด ทำไมชั้นต้องมาเรียนอะไรด้วยเนี่ย อากาศอย่างนี้ น่าจะนอนอยู่
บ้านดีกว่า ” เสียงบ่นที่ดังออกมาจากห้องน้ำของสถาบันกวดวิชาแห่งหนึ่ง ย่านสยามสแควร์
“เอาเหอะน่า เกี๊ยว เรียนๆไปเหอะ นี่เราก็เรียนมาตั้งครึ่งนึงแล้ว ไปเถอะ หมดเวลาพักแล้ว VDO คงเปิดแล้วแหละ ” เกด พูดขึ้น
ขัดจังหวะการบ่นของเกี๊ยว
“ไม่เอาแล้ว แค่นี้ก็ปวดหัวจะตายแล้ว เมื่อกี้เข้าไปก็หลับๆ ตื่นๆ เรียนไม่เห็นจะรู้เรื่องเลย โดดดีกว่า วุ้น เกด ขิง ไปป่าว ”
“ไม่อ่ะ แกไปเหอะ ” เกด พูดอย่างรู้ทันเพื่อน ว่าห้ามอย่างไรคงไม่ฟังแล้ว
“จ้า...... แม่เกด เด็กดี ว่าแล้วว่าแกไม่ไป งั้นแกก้อจดละเอียดๆนะ เดี๋ยวเลิกเรียนแล้วจะมายืม ไปละ ”
“เฮ้ย เกี๊ยว ไปด้วย ” วุ้นเส้น รีบวิ่งตามเพื่อนออกไป
แล้วเกี๊ยวกับวุ้นเส้นก็รีบวิ่งออกไปจากสถาบันกวดวิชาแห่งนั้น ส่วนเกด กับ ขิงก็เดินกลับไปเข้าห้องเรียน โดยไม่มีใครรู้ตัวว่ามี
สายตาลึกลับแอบมองพวกเธอทั้ง 4 คนอยู่
“ สองคนนี้นี่จริงๆเลย ดูสิ โดดอีกแล้ว นี่เราอยู่ ม.5 กันแล้วนะ ปีหน้าก็ต้องเอนท์กันแล้ว เดี๋ยวก็เรียนไม่ทันกันพอดี”
“เกด ก็ ปล่อยเค้าไปเหอะ เดี๋ยวเอาสมุดพวกเราไปลอก ก็รู้เรื่องทุกที แหละรู้เรื่องกว่าเราที่นั่งเรียนกันทั้งชั่วโมงอีก หรือจะให้มา
นั่งหลับในห้องแถมยังกรนอย่างอาทิตย์ที่แล้วหล่ะ อายกันหมดเลย” ขิงพูด พร้อมกับนึกถึงเหตุการณ์สยองขวัญในสัปดาห์ที่แล้ว
“ เกด เกด ฟังอยู่รึเปล่า เป็นอะไรไปน่ะ หันไปหันมา ”
“ ขิง เรารู้สึกว่า..... ” เกดกำลังจะบอกอะไรบางอย่างกับขิง
“เอาหละ ต่อจากเมื่อกี้ ข้อที่ 30 จงหาลิมิตของ........... ” เสียงจาก VDO ดังขึ้นทำให้ทั้ง 2สาวต้องยุติการสนทนาเพียงแค่นั้น
ขณะเดียวกัน เกี๊ยวกับวุ้นเส้น ผู้ที่ถูกกล่าวถึง กำลังนั่งทานไอศครีมกันอย่างเอร็ดอร่อย
“เกี๊ยว แกว่ามั้ย เผลอแป๊บเดียวนี่มันก็ผ่านมาตั้ง 5 ปีแล้วนะ เหมือนเมื่อวานแกพึ่งเดินชนเราอยู่เลย” แล้วภาพตอนที่
พวกเธอเจอกันครั้งแรกตอนม.1 ก็เข้ามาในความคิดของเกี๊ยว
....................................................................................................................................................................................
ในวันเปิดเทอมวันแรกของภาคเรียน เต็มไปด้วยความตื่นเต้นของหลายๆคน โดยเฉพาะนักเรียนชั้นม.1 ที่ต้องฝ่าฝันอุปสรรค ผ่านด่านอรหันต์
ต่างๆนานา กว่าจะได้มาอยู่ด้วยกัน ณ โรงเรียนแห่งนี้
“โครมมมมมมมมม ! ตึง !” เสียงแรกต้อนรับวันเปิดเทอมเกิด ณ โรงอาหาร
“ ว้าย นี่มันอะไรกันเนี่ย ดูซิ ของชั้นตกกระจายไปหมดเลย แล้วนี่รองเท้าคู่ใหม่ของฉันนะ ” วุ้นเส้น โวยวายขึ้นพร้อมกับก้มลงดู
รองเท้านักเรียนของตัวเอง ที่ตอนนี้ดื่มโอวัลตินเข้าไปเต็มอิ่ม
“ขอโทษนะ เรา ไม่ได้ตั้งใจน่ะ” เกี๊ยวรีบกล่าว ขอโทษ
“ นี่เธอคิดว่าจะขอโทษกันง่ายๆ อย่างงั้นเหรอ ” “กริ๊งงงงงงงงงงง” แล้วเสียงออดก็ดังขึ้นมาช่วยชีวิต เกี๊ยวเอาไว้
หลังจากเข้าแถวตอนเช้านักเรียนต่างแยกย้ายกันไปเข้าห้องเรียน เกี๊ยวมัวแต่ทักทายเพื่อนจากโรงเรียนเก่า จนหาแถวของห้องตัว
เองไม่เจอ
“แฮ่กๆๆๆๆ ขอโทษค่ะ พอดีหนูหาห้องไม่เจอค่ะ ”
“ไม่เป็นไรจ๊ะ สุธาสินีใช่มั้ยจ๊ะ ไปนั่งที่เลยจ๊ะ ” อาจารย์ชี้ให้เกี๊ยวไปนั่งเก้าอี้อีกตัวที่เหลืออยู่
“ ค่ะ ”
ยังไม่ทันที่เกี๊ยวจะเดินไปนั่งที่ ขิงก็วิ่งมาที่หน้าห้อง
“ ขอโทษค่ะ ที่มาสาย” ขิงรีบกล่าวขอโทษ
“ อ้าว อะไรกันจ๊ะ หนูเข้าห้องผิดรึเปล่า นี่ห้อง ม.1/1 นะจ๊ะ”
“ ไม่ผิดค่ะ ก็หนูอยู่ห้อง ม.1/1 ค่ะ ชื่อสุธาสินีค่ะ ”
“ อ้าว ” อาจารย์กล่าวอย่างแปลกใจพร้อมทั้งหันไปทางเกี๊ยว
“ แหะแหะ คือ หนูเข้าห้องผิดเองค่ะ คือหนูอยู่ ม.1/2 ค่ะ” เกี๊ยวกล่าวอย่างอายๆ แล้วก็วิ่งไปเข้าห้องข้างๆ
เมื่อไปถึงห้อง ม. 1 / 2 เกี๊ยวก็เดินไปนั่งที่หลังห้อง ซึ่งมีเก้าอี้เหลืออยู่เพียงตัวเดียว ซึ่งข้างๆเธอนั้นก็คือ วุ้นเส้นนั่นเอง ส่วนวุ้น
เส้นนั้นก็หันไปมองเกี๊ยวที่นั่งอยู่ข้างๆ อย่างไม่พอใจ
“ทำไมชั้นต้องมานั่งข้างเธอด้วยเนี่ยไม่เข้าใจจริงๆ เลย ” วุ้นเส้นหันไปทักทาย เกี๊ยวด้วย คำพูดและสายตาที่ไม่เป็นมิตร ทำให้
เกี๊ยวเริ่มรู้สึกได้
“ ยังกะชั้นอยากนั่งข้างเธองั้นแหละ ” เกี๊ยวก็ทักทายกลับไป ตามนิสัยไม่ยอมคนของเธอ
“ เชอะ ใครเค้าใช้ให้เธอมาเข้าห้องสายหล่ะยะ ซุ่มซ่ามแล้วยัง ไม่รู้จักรักษาเวลาอีก”
แล้ววันนั้นทั้งวันทั้งคู่ก็กลั่นแกล้งกันไปมาตลอดทั้งวัน อย่างไม่มีใครยอมใคร
“ สุธาสินี สุทธิณี เอาอีกแล้วเหรอ ตั้งใจเรียนกันหน่อยได้มั้ย วันนี้หลังเลิกเรียน อย่าพึ่งกลับบ้านกันนะ อยู่รอพบครูก่อน ”
“ ดูซิ เพราะเธออีกแล้ว ชั้นต้องซวยเพราะเธออีกแล้ว” วุ้นเส้นเริ่มโวย
“ ใครกันแน่ ชั้นก็ซวยเพราะเธอเหมือนกันแหละ” เกี๊ยวยังไม่ยอมแพ้
หลังเลิกเรียน ทั้งคู่ถูกทำโทษให้ทำเวรในวันนี้พร้อมทั้งรวบรวมสมุดของเพื่อนในห้องไปส่งอาจารย์ ในขณะที่ทั้ง 2 คนกำลังทำ
เวรอยู่นั้น ลุงชื่นภารโรง ซึ่งนึกว่าไม่มีใครอยู่ในตึกแล้วก็ปิดประตูตึกโดยที่ทั้ง 2คน ไม่รู้เรื่อง
“ เฮ้อ ได้กลับบ้านซะที กว่าจะเสร็จ ” วุ้นเส้น พูดพร้อมกับปาดเหงื่อออกจากหน้า
“ ใช่ เสร็จซะทีเนอะ ” เกี๊ยวตอบอย่างดีใจ ทั้งคู่ต่างลืมเรื่องบาดหมางกันไปชั่วคราว
“ เชอะ ถ้าไม่ใช่เพราะเธอ ชั้นก็ได้กลับบ้านตั้งนานแล้ว ” เมื่อนึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้ วุ้นเส้นก็กลับมากัดเกี๊ยวเหมือนเดิม
“ ยังกะชั้นอยากอยู่กับเธอถึงเย็นนี่ ซวยตั้งแต่วันแรกเลย” เกี๊ยวก็ไม่ยอมถูกว่าคนเดียว
“ เฮ้ยยยยยยยยยยยยยยยยย ตายแล้ว ” ทั้งเกี๊ยวและวุ้นเส้น ตะโกนออกมาพร้อมกันเมื่อเดินลงมาแล้วพบว่าพวกเธอถูกขังอยู่
ในตึกนี้
“ มีใครข้างนอกมั้ยคะ ช่วยพวกเราหน่อย ”
“ ช่วยด้วยๆๆๆๆ ” ทั้งคู่ทั้งช่วยกันทุบประตู ทั้งตะโกน แต่ก็ไม่มีใครได้ยิน จนทั้งคู่หมดแรง นั่งพิงประตูอย่างหมดหวัง
1 ชั่วโมงผ่านไป วุ้นเส้น และเกี๊ยวก็ยังไม่สามารถออกไปได้
“โครก ”
“เฮ้ย วุ้น เธอได้ยินเสียงอะไรมั้ย ” เกี๊ยวชักเริ่มจะผวา
“ แหะแหะ เสียงท้องชั้นร้องเองแหละ ก็คนมันหิวหนิ” วุ้นเส้นตอบอายๆ แต่ก็ยังไม่วายแก้ตัว
“ อะนี่ ขนมปัง ชั้นเอามาตั้งแต่เช้าแล้ว ลืมกิน เอาไปกินดิ ” เกี๊ยวหยิบขนมปังที่ถูกทับแบนแต๋ ออกมาจากเป้
“ ขอบใจนะ แล้วเธอไม่กินเหรอ ” วุ้นเส้นรับขนมปังมาอย่างกล้าๆกลัวๆ
“ ไม่อ่ะ เราไม่หิว” “ โครกกกกกกกกกก ” เกี๊ยวตอบพร้อมๆ กับท้องเจ้ากรรมที่ดันส่งเสียงฟ้อง
“ ฮ่า ฮ่า ฮ่า ไหนใครว่าไม่หิว ฮิ ฮิ ฮิ ” วุ้นเส้น หัวเราะขำกับท่าทางของเกี๊ยว แล้วขนมปังที่น่าสงสาร
ก็ถูกทั้งสองคน จัดการ ในชั่วพริบตา
“ ว่าไปขนมปังแบนๆของเธอก็อร่อยเหมือนกันนะเนี่ย ” วุ้นเส้นพูด พร้อมๆกับที่ขนมปังชิ้นสุดท้ายได้ถูกส่งเข้าไปในปาก
“ เฮ้ย เกี๊ยว ได้ยินเสียงอะไรเปล่า เราได้ยินเสียงคนเดินลงบันไดอ่ะ” วุ้นเส้นเริ่มเขยิบมาใกล้ๆเกี๊ยว
“ เออ ใช่ เราก็ได้ยิน แต่ว่า นี่มันก็ 6โมงกว่าแล้วนี่ ใครจะมาอยู่ในนี้อีก ”
“ หรือว่า..................” ทั้งเกี๊ยวและวุ้นเส้นพูดขึ้นมาพร้อมกับหันมามองหน้ากัน อย่างกลัวๆ
แล้วทั้งสองคนก็ต้องตกใจอีกครั้ง เพราะ มีมือหนึ่งมาจับที่ไหล่ของทั้งคู่
“ กรี๊ดดดดดดดดดดด” เกี๊ยว และวุ้นเส้น กรี๊ดขึ้นมาพร้อมๆกัน
“ เฮ้ย หยุดๆๆๆ นี่คนนะ ” เจ้าของมือลึกลับรีบตะโกนแข่งกับเสียงกรี๊ด
“ อ้าว เธอก็ถูกขังเหมือนกันเหรอ ” เกี๊ยวหันไปทักผู้ร่วมชะตากรรม เมื่อเริ่มได้สติ
“ อืม เรานั่งทำการบ้านอยู่บนห้อง แล้วก็เผลอหลับไปน่ะ ”
“ เออ เราชื่อวุ้นเส้น เรียกวุ้นก็ได้นะ อยู่ ม. 1/2 แล้วเธอชื่ออะไรอ่ะ” วุ้นเส้น เริ่มต้นสนทนา
“ เราชื่อ เกด อยู่ ม.1/1 แล้วเธอหล่ะ คนที่เข้าห้องผิดเมื่อเช้าใช่มั้ย ” เกดตอบพร้อมกับหันไปทัก เกี๊ยว
“ เราชื่อเกี๊ยว อยู่ห้องเดียวกับวุ้น” เกี๊ยวตอบ
“ อ๋อ ที่เมื่อเช้ามาช้านี่ ไปเข้าห้องผิดมาเหรอ ฮะ ฮะ ฮะ ยัยเกี๊ยวเอ๋อ ยัยเกี๊ยวซุ่มซ่าม” วุ้นเส้นหัวเราะอย่างสะใจสุดๆ
แล้วทั้งสามคนก็นั่งคุยกันอย่างสนุกสนาน
“ เกี๊ยว เราอยากกลับบ้านแล้ว ” อยู่ดีๆ วุ้นเส้นก็เริ่มพูดเสียงสั่นๆ ตาแดงๆ
“ ไม่เอาน่า เดี๋ยวก็มีคนมาเปิดให้เรา แหละ อย่างน้อยพ่อแม่เราก็ต้องเป็นห่วงน่า ” เกดเริ่มปลอบ
“ แล้วถ้าเกิดเราไม่ได้ออกไปหล่ะ เกิดมีไฟไหม้โรงเรียน พวกเราต้องตายอยู่ในนี้หล่ะ ” เกี๊ยวเริ่มแกล้งวุ้นเส้น
“ ไม่เอา ไม่เอา เรายังไม่อยากตายในนี้นะ เกี๊ยว ถ้าเราออกไปได้นะ เราจะยอมยกโทษให้เธอทุกอย่างเลย เราจะไม่กัดเกี๊ยว
แล้ว ”
“ แล้วถ้าเกิดมีพวกขโมย เข้ามาในโรงเรียนหล่ะ แล้ว เกิดจับพวกเราไปเป็นตัวประกัน แล้ว แล้ว ” เกี๊ยวยิ่งสนุก
“ ฮือ ฮือ ไม่เอา ไม่เอา พอแล้ว เรากลัว ฮือออออออออออออออ ” วุ้นเส้นร้องไห้อย่างขวัญเสีย
“ มีใครอยู่ในนั้นมั้ยคะ ” เสียงหนึ่งดังขึ้นมาจากข้างนอก
“ มีมี ช่วยพวกเราด้วย ” ทั้งสามคนรีบตะโกนขึ้นมาอย่างดีใจ
“ แป๊บนึงนะ ”
แล้วก็มีเสียงดัง “ แกร๊ก ” พร้อมทั้งประตู ก็ เปิดออกมา
“ เย้ๆๆๆๆๆๆๆ ขอบคุณลุง มากค่ะ ” ทั้ง 3 คน หันไปขอบคุณ ลุงชื่นภารโรง ที่มาเปิดตึกให้
“ ขอบใจเธอมากนะ นึกว่าจะไม่ได้ออกไปซะแล้ว ” เกี๊ยว รีบกล่าวขอบคุณขิง
“ ไม่เป็นไร เอ๊ะ เธอนี่เอง ว่าแต่ พวกเธอมาทำอะไรในนี้หล่ะ เกดด้วย ” ขิงทักเกี๊ยว เพราะ จำได้ว่าเป็นคนที่เข้าห้องผิดเมื่อเช้า
และยังมีชื่อเดียวกับเธออีกด้วย
“ พวกเราติดอยู่ในนี้ตั้งแต่เย็นแล้วหละ เรื่องมันยาวหน่ะ เออ ขิง นี่เกี๊ยว กับวุ้นเส้น แล้วนี่ ขิง อยู่ห้องเดียวกับเรา” เกด ตอบ
พร้อมทั้งแนะนำ เพื่อนทั้งสามคนให้รู้จักกัน
“ แล้วเธอมาทำอะไร เอาป่านนี้หล่ะ ” วุ้นเส้นถามบ้าง
“ คือ คือ เรามาแก้บนหน่ะ แล้ว ก็ได้ยินเสียงร้องไห้ของพวกเธอ ” ขิงตอบอายๆ
“ หา........ แก้บนเหรอ” ทั้งสามคนพูดพร้อมกันงงๆ
“ อืม ก็ เราบนไว้ให้ติดโรงเรียนนี้อ่ะ แต่ไม่กล้ามาแก้บนตอนกลางวัน เลยมาตอนนี้ไง”
“ อ๋ออออออออออ ”
“ แล้วพวกเธอจะกลับกันยังไงหล่ะ นี่มันก็ จะ2 ทุ่มแล้วนะ ให้พ่อเราไปส่งมั้ย บ้านเราอยู่แค่นี้เอง ” ขิงชวน
“ อ๋อ วุ้นเค้า อยากนอนโรงเรียนน่ะ ไม่ต้องไปส่งเค้าหรอก ” เกี๊ยวแกล้งวุ้นเส้น
“ บ้า อยากกลับจะตาย ยัยเกี๊ยวบ้า ยัยเกี๊ยวเอ๋อ ” วุ้นเส้นวิ่งไล่ตีเกี๊ยว
“ ฮิ ฮิ ฮิ เราอยากกลับบ้าน เราไม่อยากตายในนี้ ฮิ ฮิ ฮิ ยัยวุ้นขี้แย เรื่องไรจะยอมให้ตี ”
แล้ว เกี๊ยวและวุ้นเส้นก็ วิ่งไล่กัน ตามหลังเกดและขิง เดินกลับไปบ้านขิง
...................................................................................................................................................………………………….
“ เกี๊ยว เกี๊ยว เหม่อหาหนุ่มที่ไหนยะ ไอติมละลายหมดแล้วไม่กินชั้นจัดการนะ ” วุ้นเส้นเรียกเกี๊ยว แต่สายตาเธอตอนนี้ไปอยู่ที่ช็อกโกแลตชิ
พลูกโตตรงหน้าเกี๊ยว
“ วุ้น จำวันที่พวกเราถูกขังอยู่ที่ตึกเรียนวันแรกได้มั้ย ” เกี๊ยวเรียกความสนใจวุ้นเส้นออกมาจากไอศครีมของเธอ
“ อืม ได้ดิ ถ้าไม่มีวันนั้น พวกเรา 4 คน คงไม่ได้สนิทกันเนอะ อะไรกัน แกคิดไปถึงนู่นเลยเหรอ ฮะ ฮะ ฮะ ป้าเกี๊ยว
ไม่ทันไรเริ่มทำตัวเป็นคนแก่ไปได้ ” วุ้นเส้นมัวแต่หัวเราะเยาะเกี๊ยวจนไม่ทันสังเกตเกี๊ยวที่จัดการช็อกโกแลตชิพที่เธอเล็งไว้จนหมด
“ เฮ้ย หมดแล้วเหรอ ได้ไงอ่ะ เล็งไว้ตั้งนาน” วุ้นเส้นโวยวาย
“ อ้าว แต่นี่มันของชั้นนะ เล็งได้ไง ” เกี๊ยวโวยบ้าง
“ ไปเหอะ เดี๋ยวสองคนนั้นเลิกเรียนแล้วอดเดินช้อปต่อนะ”
“ เออใช่ไปๆ ” เกี๊ยวตอบพร้อมทั้งรีบลุกขึ้น
“ โครมมมมมมมมมมม ! ” เสียงเก้าอี้ที่เกี๊ยวพึ่งลุกขึ้น ลงไปนอนหงายท้องอยู่บนพื้น
“ เอาอีกแล้ว ยัยเกี๊ยวซุ่มซ่าม อายเค้ามั้ยเนี่ย ฮะ ฮะ ฮะ ”
แล้วทั้งสองคนก็เดินออกไปจากร้าน โดยไม่ทันสังเกตว่าที่มุมหนึ่งของร้าน มีสายตาลึกลับคอยแอบมองพวกเธออยู่
ตั้งแต่เริ่มเข้ามาในร้าน “ ติ๊กตอก ติ๊กตอก ติ๊กตอก ” เสียงนาฬิกาดังขึ้นพร้อมๆกับที่สายลึกลับตาคู่นั้นเริ่มสะท้อนรูปนาฬิกาออกมา พร้อมกับ
รอยยิ้มที่เลือดเย็น
เมื่อออกจากร้านวุ้นเส้นกับเกี๊ยว พากันเดินดูร้านต่างๆไปเรื่อยๆ
“ ติ๊กตอก ติ๊กตอก ติ๊กตอก ”
“ วุ้น ได้ยินเสียงอะไรมั้ย ” เกี๊ยวเริ่มมองหาต้นเสียง
“ เสียงอะไรน่ะ ไม่เห็นได้ยินเลย ” วุ้นเส้นตอบงงๆเพราะประสาทสัมผัสของเธอ ตอนนี้รับแต่กลิ่นกาแฟที่หอมออกมาจาก ร้าน
Dunkin Donut ตรงหน้า
“นี่ไงๆ ร้านนี้แน่ๆเลย เข้าไปดูกันเหอะ ” เกี๊ยวลากวุ้นเส้นที่กำลังงงๆเข้าไปในร้านข้างๆกับที่วุ้นเส้นยืนอยู่ ร้านนี้ตกแต่งแนว
อินเดียนแดง ดูลึกลับ วุ้นเส้นดูยังไง ก็รู้สึกว่าไม่เคยเห็นร้านนี้มาก่อน ทั้งๆที่เมื่อเช้าเธอก็พึ่งเดินผ่านแถวนี้ ส่วนเกี๊ยว ยิ่งเดินเข้าไปใกล้เกี๊ยวก็
ยิ่งได้ยินเสียงดังขึ้นเรื่อยๆ ถี่ขึ้นเรื่อยๆ ดึงดูดเธอให้เข้าไปในร้าน
“ ติ๊กตอก ติ๊กตอก ติ๊กตอก ติ๊กตอก ติ๊กตอก ติ๊กตอก........................................ ” เสียงนี้ค่อยๆ ดึงดูดให้เกี๊ยวเดินเข้าไปใน
ร้าน
................................................................................................................................................…………………………….
บ้านดีกว่า ” เสียงบ่นที่ดังออกมาจากห้องน้ำของสถาบันกวดวิชาแห่งหนึ่ง ย่านสยามสแควร์
“เอาเหอะน่า เกี๊ยว เรียนๆไปเหอะ นี่เราก็เรียนมาตั้งครึ่งนึงแล้ว ไปเถอะ หมดเวลาพักแล้ว VDO คงเปิดแล้วแหละ ” เกด พูดขึ้น
ขัดจังหวะการบ่นของเกี๊ยว
“ไม่เอาแล้ว แค่นี้ก็ปวดหัวจะตายแล้ว เมื่อกี้เข้าไปก็หลับๆ ตื่นๆ เรียนไม่เห็นจะรู้เรื่องเลย โดดดีกว่า วุ้น เกด ขิง ไปป่าว ”
“ไม่อ่ะ แกไปเหอะ ” เกด พูดอย่างรู้ทันเพื่อน ว่าห้ามอย่างไรคงไม่ฟังแล้ว
“จ้า...... แม่เกด เด็กดี ว่าแล้วว่าแกไม่ไป งั้นแกก้อจดละเอียดๆนะ เดี๋ยวเลิกเรียนแล้วจะมายืม ไปละ ”
“เฮ้ย เกี๊ยว ไปด้วย ” วุ้นเส้น รีบวิ่งตามเพื่อนออกไป
แล้วเกี๊ยวกับวุ้นเส้นก็รีบวิ่งออกไปจากสถาบันกวดวิชาแห่งนั้น ส่วนเกด กับ ขิงก็เดินกลับไปเข้าห้องเรียน โดยไม่มีใครรู้ตัวว่ามี
สายตาลึกลับแอบมองพวกเธอทั้ง 4 คนอยู่
“ สองคนนี้นี่จริงๆเลย ดูสิ โดดอีกแล้ว นี่เราอยู่ ม.5 กันแล้วนะ ปีหน้าก็ต้องเอนท์กันแล้ว เดี๋ยวก็เรียนไม่ทันกันพอดี”
“เกด ก็ ปล่อยเค้าไปเหอะ เดี๋ยวเอาสมุดพวกเราไปลอก ก็รู้เรื่องทุกที แหละรู้เรื่องกว่าเราที่นั่งเรียนกันทั้งชั่วโมงอีก หรือจะให้มา
นั่งหลับในห้องแถมยังกรนอย่างอาทิตย์ที่แล้วหล่ะ อายกันหมดเลย” ขิงพูด พร้อมกับนึกถึงเหตุการณ์สยองขวัญในสัปดาห์ที่แล้ว
“ เกด เกด ฟังอยู่รึเปล่า เป็นอะไรไปน่ะ หันไปหันมา ”
“ ขิง เรารู้สึกว่า..... ” เกดกำลังจะบอกอะไรบางอย่างกับขิง
“เอาหละ ต่อจากเมื่อกี้ ข้อที่ 30 จงหาลิมิตของ........... ” เสียงจาก VDO ดังขึ้นทำให้ทั้ง 2สาวต้องยุติการสนทนาเพียงแค่นั้น
ขณะเดียวกัน เกี๊ยวกับวุ้นเส้น ผู้ที่ถูกกล่าวถึง กำลังนั่งทานไอศครีมกันอย่างเอร็ดอร่อย
“เกี๊ยว แกว่ามั้ย เผลอแป๊บเดียวนี่มันก็ผ่านมาตั้ง 5 ปีแล้วนะ เหมือนเมื่อวานแกพึ่งเดินชนเราอยู่เลย” แล้วภาพตอนที่
พวกเธอเจอกันครั้งแรกตอนม.1 ก็เข้ามาในความคิดของเกี๊ยว
....................................................................................................................................................................................
ในวันเปิดเทอมวันแรกของภาคเรียน เต็มไปด้วยความตื่นเต้นของหลายๆคน โดยเฉพาะนักเรียนชั้นม.1 ที่ต้องฝ่าฝันอุปสรรค ผ่านด่านอรหันต์
ต่างๆนานา กว่าจะได้มาอยู่ด้วยกัน ณ โรงเรียนแห่งนี้
“โครมมมมมมมมม ! ตึง !” เสียงแรกต้อนรับวันเปิดเทอมเกิด ณ โรงอาหาร
“ ว้าย นี่มันอะไรกันเนี่ย ดูซิ ของชั้นตกกระจายไปหมดเลย แล้วนี่รองเท้าคู่ใหม่ของฉันนะ ” วุ้นเส้น โวยวายขึ้นพร้อมกับก้มลงดู
รองเท้านักเรียนของตัวเอง ที่ตอนนี้ดื่มโอวัลตินเข้าไปเต็มอิ่ม
“ขอโทษนะ เรา ไม่ได้ตั้งใจน่ะ” เกี๊ยวรีบกล่าว ขอโทษ
“ นี่เธอคิดว่าจะขอโทษกันง่ายๆ อย่างงั้นเหรอ ” “กริ๊งงงงงงงงงงง” แล้วเสียงออดก็ดังขึ้นมาช่วยชีวิต เกี๊ยวเอาไว้
หลังจากเข้าแถวตอนเช้านักเรียนต่างแยกย้ายกันไปเข้าห้องเรียน เกี๊ยวมัวแต่ทักทายเพื่อนจากโรงเรียนเก่า จนหาแถวของห้องตัว
เองไม่เจอ
“แฮ่กๆๆๆๆ ขอโทษค่ะ พอดีหนูหาห้องไม่เจอค่ะ ”
“ไม่เป็นไรจ๊ะ สุธาสินีใช่มั้ยจ๊ะ ไปนั่งที่เลยจ๊ะ ” อาจารย์ชี้ให้เกี๊ยวไปนั่งเก้าอี้อีกตัวที่เหลืออยู่
“ ค่ะ ”
ยังไม่ทันที่เกี๊ยวจะเดินไปนั่งที่ ขิงก็วิ่งมาที่หน้าห้อง
“ ขอโทษค่ะ ที่มาสาย” ขิงรีบกล่าวขอโทษ
“ อ้าว อะไรกันจ๊ะ หนูเข้าห้องผิดรึเปล่า นี่ห้อง ม.1/1 นะจ๊ะ”
“ ไม่ผิดค่ะ ก็หนูอยู่ห้อง ม.1/1 ค่ะ ชื่อสุธาสินีค่ะ ”
“ อ้าว ” อาจารย์กล่าวอย่างแปลกใจพร้อมทั้งหันไปทางเกี๊ยว
“ แหะแหะ คือ หนูเข้าห้องผิดเองค่ะ คือหนูอยู่ ม.1/2 ค่ะ” เกี๊ยวกล่าวอย่างอายๆ แล้วก็วิ่งไปเข้าห้องข้างๆ
เมื่อไปถึงห้อง ม. 1 / 2 เกี๊ยวก็เดินไปนั่งที่หลังห้อง ซึ่งมีเก้าอี้เหลืออยู่เพียงตัวเดียว ซึ่งข้างๆเธอนั้นก็คือ วุ้นเส้นนั่นเอง ส่วนวุ้น
เส้นนั้นก็หันไปมองเกี๊ยวที่นั่งอยู่ข้างๆ อย่างไม่พอใจ
“ทำไมชั้นต้องมานั่งข้างเธอด้วยเนี่ยไม่เข้าใจจริงๆ เลย ” วุ้นเส้นหันไปทักทาย เกี๊ยวด้วย คำพูดและสายตาที่ไม่เป็นมิตร ทำให้
เกี๊ยวเริ่มรู้สึกได้
“ ยังกะชั้นอยากนั่งข้างเธองั้นแหละ ” เกี๊ยวก็ทักทายกลับไป ตามนิสัยไม่ยอมคนของเธอ
“ เชอะ ใครเค้าใช้ให้เธอมาเข้าห้องสายหล่ะยะ ซุ่มซ่ามแล้วยัง ไม่รู้จักรักษาเวลาอีก”
แล้ววันนั้นทั้งวันทั้งคู่ก็กลั่นแกล้งกันไปมาตลอดทั้งวัน อย่างไม่มีใครยอมใคร
“ สุธาสินี สุทธิณี เอาอีกแล้วเหรอ ตั้งใจเรียนกันหน่อยได้มั้ย วันนี้หลังเลิกเรียน อย่าพึ่งกลับบ้านกันนะ อยู่รอพบครูก่อน ”
“ ดูซิ เพราะเธออีกแล้ว ชั้นต้องซวยเพราะเธออีกแล้ว” วุ้นเส้นเริ่มโวย
“ ใครกันแน่ ชั้นก็ซวยเพราะเธอเหมือนกันแหละ” เกี๊ยวยังไม่ยอมแพ้
หลังเลิกเรียน ทั้งคู่ถูกทำโทษให้ทำเวรในวันนี้พร้อมทั้งรวบรวมสมุดของเพื่อนในห้องไปส่งอาจารย์ ในขณะที่ทั้ง 2 คนกำลังทำ
เวรอยู่นั้น ลุงชื่นภารโรง ซึ่งนึกว่าไม่มีใครอยู่ในตึกแล้วก็ปิดประตูตึกโดยที่ทั้ง 2คน ไม่รู้เรื่อง
“ เฮ้อ ได้กลับบ้านซะที กว่าจะเสร็จ ” วุ้นเส้น พูดพร้อมกับปาดเหงื่อออกจากหน้า
“ ใช่ เสร็จซะทีเนอะ ” เกี๊ยวตอบอย่างดีใจ ทั้งคู่ต่างลืมเรื่องบาดหมางกันไปชั่วคราว
“ เชอะ ถ้าไม่ใช่เพราะเธอ ชั้นก็ได้กลับบ้านตั้งนานแล้ว ” เมื่อนึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้ วุ้นเส้นก็กลับมากัดเกี๊ยวเหมือนเดิม
“ ยังกะชั้นอยากอยู่กับเธอถึงเย็นนี่ ซวยตั้งแต่วันแรกเลย” เกี๊ยวก็ไม่ยอมถูกว่าคนเดียว
“ เฮ้ยยยยยยยยยยยยยยยยย ตายแล้ว ” ทั้งเกี๊ยวและวุ้นเส้น ตะโกนออกมาพร้อมกันเมื่อเดินลงมาแล้วพบว่าพวกเธอถูกขังอยู่
ในตึกนี้
“ มีใครข้างนอกมั้ยคะ ช่วยพวกเราหน่อย ”
“ ช่วยด้วยๆๆๆๆ ” ทั้งคู่ทั้งช่วยกันทุบประตู ทั้งตะโกน แต่ก็ไม่มีใครได้ยิน จนทั้งคู่หมดแรง นั่งพิงประตูอย่างหมดหวัง
1 ชั่วโมงผ่านไป วุ้นเส้น และเกี๊ยวก็ยังไม่สามารถออกไปได้
“โครก ”
“เฮ้ย วุ้น เธอได้ยินเสียงอะไรมั้ย ” เกี๊ยวชักเริ่มจะผวา
“ แหะแหะ เสียงท้องชั้นร้องเองแหละ ก็คนมันหิวหนิ” วุ้นเส้นตอบอายๆ แต่ก็ยังไม่วายแก้ตัว
“ อะนี่ ขนมปัง ชั้นเอามาตั้งแต่เช้าแล้ว ลืมกิน เอาไปกินดิ ” เกี๊ยวหยิบขนมปังที่ถูกทับแบนแต๋ ออกมาจากเป้
“ ขอบใจนะ แล้วเธอไม่กินเหรอ ” วุ้นเส้นรับขนมปังมาอย่างกล้าๆกลัวๆ
“ ไม่อ่ะ เราไม่หิว” “ โครกกกกกกกกกก ” เกี๊ยวตอบพร้อมๆ กับท้องเจ้ากรรมที่ดันส่งเสียงฟ้อง
“ ฮ่า ฮ่า ฮ่า ไหนใครว่าไม่หิว ฮิ ฮิ ฮิ ” วุ้นเส้น หัวเราะขำกับท่าทางของเกี๊ยว แล้วขนมปังที่น่าสงสาร
ก็ถูกทั้งสองคน จัดการ ในชั่วพริบตา
“ ว่าไปขนมปังแบนๆของเธอก็อร่อยเหมือนกันนะเนี่ย ” วุ้นเส้นพูด พร้อมๆกับที่ขนมปังชิ้นสุดท้ายได้ถูกส่งเข้าไปในปาก
“ เฮ้ย เกี๊ยว ได้ยินเสียงอะไรเปล่า เราได้ยินเสียงคนเดินลงบันไดอ่ะ” วุ้นเส้นเริ่มเขยิบมาใกล้ๆเกี๊ยว
“ เออ ใช่ เราก็ได้ยิน แต่ว่า นี่มันก็ 6โมงกว่าแล้วนี่ ใครจะมาอยู่ในนี้อีก ”
“ หรือว่า..................” ทั้งเกี๊ยวและวุ้นเส้นพูดขึ้นมาพร้อมกับหันมามองหน้ากัน อย่างกลัวๆ
แล้วทั้งสองคนก็ต้องตกใจอีกครั้ง เพราะ มีมือหนึ่งมาจับที่ไหล่ของทั้งคู่
“ กรี๊ดดดดดดดดดดด” เกี๊ยว และวุ้นเส้น กรี๊ดขึ้นมาพร้อมๆกัน
“ เฮ้ย หยุดๆๆๆ นี่คนนะ ” เจ้าของมือลึกลับรีบตะโกนแข่งกับเสียงกรี๊ด
“ อ้าว เธอก็ถูกขังเหมือนกันเหรอ ” เกี๊ยวหันไปทักผู้ร่วมชะตากรรม เมื่อเริ่มได้สติ
“ อืม เรานั่งทำการบ้านอยู่บนห้อง แล้วก็เผลอหลับไปน่ะ ”
“ เออ เราชื่อวุ้นเส้น เรียกวุ้นก็ได้นะ อยู่ ม. 1/2 แล้วเธอชื่ออะไรอ่ะ” วุ้นเส้น เริ่มต้นสนทนา
“ เราชื่อ เกด อยู่ ม.1/1 แล้วเธอหล่ะ คนที่เข้าห้องผิดเมื่อเช้าใช่มั้ย ” เกดตอบพร้อมกับหันไปทัก เกี๊ยว
“ เราชื่อเกี๊ยว อยู่ห้องเดียวกับวุ้น” เกี๊ยวตอบ
“ อ๋อ ที่เมื่อเช้ามาช้านี่ ไปเข้าห้องผิดมาเหรอ ฮะ ฮะ ฮะ ยัยเกี๊ยวเอ๋อ ยัยเกี๊ยวซุ่มซ่าม” วุ้นเส้นหัวเราะอย่างสะใจสุดๆ
แล้วทั้งสามคนก็นั่งคุยกันอย่างสนุกสนาน
“ เกี๊ยว เราอยากกลับบ้านแล้ว ” อยู่ดีๆ วุ้นเส้นก็เริ่มพูดเสียงสั่นๆ ตาแดงๆ
“ ไม่เอาน่า เดี๋ยวก็มีคนมาเปิดให้เรา แหละ อย่างน้อยพ่อแม่เราก็ต้องเป็นห่วงน่า ” เกดเริ่มปลอบ
“ แล้วถ้าเกิดเราไม่ได้ออกไปหล่ะ เกิดมีไฟไหม้โรงเรียน พวกเราต้องตายอยู่ในนี้หล่ะ ” เกี๊ยวเริ่มแกล้งวุ้นเส้น
“ ไม่เอา ไม่เอา เรายังไม่อยากตายในนี้นะ เกี๊ยว ถ้าเราออกไปได้นะ เราจะยอมยกโทษให้เธอทุกอย่างเลย เราจะไม่กัดเกี๊ยว
แล้ว ”
“ แล้วถ้าเกิดมีพวกขโมย เข้ามาในโรงเรียนหล่ะ แล้ว เกิดจับพวกเราไปเป็นตัวประกัน แล้ว แล้ว ” เกี๊ยวยิ่งสนุก
“ ฮือ ฮือ ไม่เอา ไม่เอา พอแล้ว เรากลัว ฮือออออออออออออออ ” วุ้นเส้นร้องไห้อย่างขวัญเสีย
“ มีใครอยู่ในนั้นมั้ยคะ ” เสียงหนึ่งดังขึ้นมาจากข้างนอก
“ มีมี ช่วยพวกเราด้วย ” ทั้งสามคนรีบตะโกนขึ้นมาอย่างดีใจ
“ แป๊บนึงนะ ”
แล้วก็มีเสียงดัง “ แกร๊ก ” พร้อมทั้งประตู ก็ เปิดออกมา
“ เย้ๆๆๆๆๆๆๆ ขอบคุณลุง มากค่ะ ” ทั้ง 3 คน หันไปขอบคุณ ลุงชื่นภารโรง ที่มาเปิดตึกให้
“ ขอบใจเธอมากนะ นึกว่าจะไม่ได้ออกไปซะแล้ว ” เกี๊ยว รีบกล่าวขอบคุณขิง
“ ไม่เป็นไร เอ๊ะ เธอนี่เอง ว่าแต่ พวกเธอมาทำอะไรในนี้หล่ะ เกดด้วย ” ขิงทักเกี๊ยว เพราะ จำได้ว่าเป็นคนที่เข้าห้องผิดเมื่อเช้า
และยังมีชื่อเดียวกับเธออีกด้วย
“ พวกเราติดอยู่ในนี้ตั้งแต่เย็นแล้วหละ เรื่องมันยาวหน่ะ เออ ขิง นี่เกี๊ยว กับวุ้นเส้น แล้วนี่ ขิง อยู่ห้องเดียวกับเรา” เกด ตอบ
พร้อมทั้งแนะนำ เพื่อนทั้งสามคนให้รู้จักกัน
“ แล้วเธอมาทำอะไร เอาป่านนี้หล่ะ ” วุ้นเส้นถามบ้าง
“ คือ คือ เรามาแก้บนหน่ะ แล้ว ก็ได้ยินเสียงร้องไห้ของพวกเธอ ” ขิงตอบอายๆ
“ หา........ แก้บนเหรอ” ทั้งสามคนพูดพร้อมกันงงๆ
“ อืม ก็ เราบนไว้ให้ติดโรงเรียนนี้อ่ะ แต่ไม่กล้ามาแก้บนตอนกลางวัน เลยมาตอนนี้ไง”
“ อ๋ออออออออออ ”
“ แล้วพวกเธอจะกลับกันยังไงหล่ะ นี่มันก็ จะ2 ทุ่มแล้วนะ ให้พ่อเราไปส่งมั้ย บ้านเราอยู่แค่นี้เอง ” ขิงชวน
“ อ๋อ วุ้นเค้า อยากนอนโรงเรียนน่ะ ไม่ต้องไปส่งเค้าหรอก ” เกี๊ยวแกล้งวุ้นเส้น
“ บ้า อยากกลับจะตาย ยัยเกี๊ยวบ้า ยัยเกี๊ยวเอ๋อ ” วุ้นเส้นวิ่งไล่ตีเกี๊ยว
“ ฮิ ฮิ ฮิ เราอยากกลับบ้าน เราไม่อยากตายในนี้ ฮิ ฮิ ฮิ ยัยวุ้นขี้แย เรื่องไรจะยอมให้ตี ”
แล้ว เกี๊ยวและวุ้นเส้นก็ วิ่งไล่กัน ตามหลังเกดและขิง เดินกลับไปบ้านขิง
...................................................................................................................................................………………………….
“ เกี๊ยว เกี๊ยว เหม่อหาหนุ่มที่ไหนยะ ไอติมละลายหมดแล้วไม่กินชั้นจัดการนะ ” วุ้นเส้นเรียกเกี๊ยว แต่สายตาเธอตอนนี้ไปอยู่ที่ช็อกโกแลตชิ
พลูกโตตรงหน้าเกี๊ยว
“ วุ้น จำวันที่พวกเราถูกขังอยู่ที่ตึกเรียนวันแรกได้มั้ย ” เกี๊ยวเรียกความสนใจวุ้นเส้นออกมาจากไอศครีมของเธอ
“ อืม ได้ดิ ถ้าไม่มีวันนั้น พวกเรา 4 คน คงไม่ได้สนิทกันเนอะ อะไรกัน แกคิดไปถึงนู่นเลยเหรอ ฮะ ฮะ ฮะ ป้าเกี๊ยว
ไม่ทันไรเริ่มทำตัวเป็นคนแก่ไปได้ ” วุ้นเส้นมัวแต่หัวเราะเยาะเกี๊ยวจนไม่ทันสังเกตเกี๊ยวที่จัดการช็อกโกแลตชิพที่เธอเล็งไว้จนหมด
“ เฮ้ย หมดแล้วเหรอ ได้ไงอ่ะ เล็งไว้ตั้งนาน” วุ้นเส้นโวยวาย
“ อ้าว แต่นี่มันของชั้นนะ เล็งได้ไง ” เกี๊ยวโวยบ้าง
“ ไปเหอะ เดี๋ยวสองคนนั้นเลิกเรียนแล้วอดเดินช้อปต่อนะ”
“ เออใช่ไปๆ ” เกี๊ยวตอบพร้อมทั้งรีบลุกขึ้น
“ โครมมมมมมมมมมม ! ” เสียงเก้าอี้ที่เกี๊ยวพึ่งลุกขึ้น ลงไปนอนหงายท้องอยู่บนพื้น
“ เอาอีกแล้ว ยัยเกี๊ยวซุ่มซ่าม อายเค้ามั้ยเนี่ย ฮะ ฮะ ฮะ ”
แล้วทั้งสองคนก็เดินออกไปจากร้าน โดยไม่ทันสังเกตว่าที่มุมหนึ่งของร้าน มีสายตาลึกลับคอยแอบมองพวกเธออยู่
ตั้งแต่เริ่มเข้ามาในร้าน “ ติ๊กตอก ติ๊กตอก ติ๊กตอก ” เสียงนาฬิกาดังขึ้นพร้อมๆกับที่สายลึกลับตาคู่นั้นเริ่มสะท้อนรูปนาฬิกาออกมา พร้อมกับ
รอยยิ้มที่เลือดเย็น
เมื่อออกจากร้านวุ้นเส้นกับเกี๊ยว พากันเดินดูร้านต่างๆไปเรื่อยๆ
“ ติ๊กตอก ติ๊กตอก ติ๊กตอก ”
“ วุ้น ได้ยินเสียงอะไรมั้ย ” เกี๊ยวเริ่มมองหาต้นเสียง
“ เสียงอะไรน่ะ ไม่เห็นได้ยินเลย ” วุ้นเส้นตอบงงๆเพราะประสาทสัมผัสของเธอ ตอนนี้รับแต่กลิ่นกาแฟที่หอมออกมาจาก ร้าน
Dunkin Donut ตรงหน้า
“นี่ไงๆ ร้านนี้แน่ๆเลย เข้าไปดูกันเหอะ ” เกี๊ยวลากวุ้นเส้นที่กำลังงงๆเข้าไปในร้านข้างๆกับที่วุ้นเส้นยืนอยู่ ร้านนี้ตกแต่งแนว
อินเดียนแดง ดูลึกลับ วุ้นเส้นดูยังไง ก็รู้สึกว่าไม่เคยเห็นร้านนี้มาก่อน ทั้งๆที่เมื่อเช้าเธอก็พึ่งเดินผ่านแถวนี้ ส่วนเกี๊ยว ยิ่งเดินเข้าไปใกล้เกี๊ยวก็
ยิ่งได้ยินเสียงดังขึ้นเรื่อยๆ ถี่ขึ้นเรื่อยๆ ดึงดูดเธอให้เข้าไปในร้าน
“ ติ๊กตอก ติ๊กตอก ติ๊กตอก ติ๊กตอก ติ๊กตอก ติ๊กตอก........................................ ” เสียงนี้ค่อยๆ ดึงดูดให้เกี๊ยวเดินเข้าไปใน
ร้าน
................................................................................................................................................…………………………….
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น