ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : วันแรกของปีสอง
วันเปิดภาคเรียนวันแรกที่มหาวิทยาลัยค่อนข้างคึกคัก มีน้องใหม่ปีหนึ่งมากมาย พวกเธอดูตื่นสถานที่มาก แต่ปีนี้เป็นปีที่สองของฉันในรั้วมหาวิทยาลัย ฉันค่อนข้างคุ้นเคยกับสถานที่แห่งนี้พอสมควร
“นิคกี้ ! ทางนี้จ๊ะ” ดาว เพื่อนสนิทของฉันเอง เธอเรียกฉันไปแล้ว ฉันเดินเข้าไปหาเธอ
“รอนานมั้ย ดาว” ฉันถามเธอ “ก็แค่ 10 นาทีเองแหล่ะ ไปกินข้าวเช้ากันเถอะ หิวจะแย่อยู่แล้ว”
ฉันกับดาวเป็นเพื่อนกันตั้งแต่ปีหนึ่งแล้ว และอยู่หอเดียวกัน ทุกเช้าเราจะมากินข้าวที่โรงอาหารก่อนไปเรียน ที่รับประทานอาหารประจำของเราคือม้านั่งใต้ต้นหูกวาง ขณะที่ฉันกำลังนั่งกินข้าวอยู่สักพัก ฉันเหลือบไปเห็นผู้ชายคนหนึ่งนั่งอยู่ที่ม้านั่งสามตัวถัดไป ทำไมฉันไม่เคยเห็นผู้ชายคนนี้เลย เขาสูงราวๆ 175 ได้ หน้าตาเขาหล่อเหลาพอควร(สังเกตจากด้านข้าง) ดวงตาสดใสเป็นประกาย เขาหันหน้ามาและยิ้มให้ฉันด้วย!! เขาคงรู้สึกเหมือนคนจ้องอยู่กระมั้ง....
“นิคกี้!!!” ฉันสะดุ้งสุดตัวเมื่อดาวตะโกนเรียก
“เธอฟังที่ฉันพูดอยู่รึเปล่านิค” ฉันส่ายหน้า ดาวถอนหายใจอย่างตาย-อด-ตาย-อยาก
“ฉันบอกเธอว่าอีกห้านาทีจะได้เวลาเข้าเรียนแล้วนะ รีบๆกินสิ” ฉันรีบกินก๋วยเตี๋ยวในชาม แล้วดื่มน้ำจนหมดแก้ว
“ไปกันเถอะ” ฉันคว้ากระเป๋าแล้วเดินตามหลังดาว ฉันยังแอบชำเลืองมองผู้ชายคนเดิม เขายิ้มให้ฉันอีกครั้ง คราวนี้ฉันยิ้มตอบเขาบ้าง แล้วเดินตามดาวไปที่ตึกเรียน
“เอ่อ! นิค ฉันลืมบอกเธอบางอย่างแฮะ” ดาวบอกฉัน “คืองี้ ฉันคงไม่ได้ไปเรียนกับเธอแล้วล่ะ”
“ทำไมล่ะ” ฉันถามด้วยอาการตกใจเล็กน้อย
“คือ ฉันไม่ได้ลงเรียนคณะเดิมแล้ว ฉันย้ายคณะแล้วล่ะ ฉันลืมบอกเธอ ” ดาวทำสีหน้าเหมือนกลัวเล็กน้อย “ไม่เป็นไร ดาว เดี๋ยวเราก็เจอกันที่หออยู่ดีนั่นแหล่ะ” ฉันตอบ “ ตกลง เจอกันที่เดิมนะ” แล้วดาวก็เดินจากไป ฉันเดินขึ้นตึกมาคนเดียว รู้สึกเหงายังไงก็ไม่รู้
นักศึกษาทยอยกันเข้าไปในห้อง Lecture ฉันเดินมานั่งที่โต๊ะประจำ โต๊ะเก่าของดาวที่อยู่ข้างๆไม่มีคนนั่ง
‘เฮ้อ ! ทำไมน่าเบื่ออย่างนี้นะ’ ฉันนอนฟุบกับโต๊ะ “ขอโทษครับ โต๊ะนี้มีคนนั่งมั้ยครับ”
“มะ....” ฉันเงยหน้าขึ้นมาจากโต๊ะเพื่อบอกคนที่ถาม แต่ฉันก็ต้องสะดุดกึก เพราะคนที่ถามฉันคือผู้ชายที่เจอในโรงอาหารนั่นเอง
“มะ....ไม่มีค่ะ” ฉันตอบอย่างตะกุกตะกัก เขาวางกระเป๋าแล้วนั่งลงข้างๆฉัน ฉันฟังอาจารย์บรรยายไป จดบันทึกไป และก็เหลือบมองคนข้างๆไปด้วย ทำให้ชั่วโมงนี้ฉันเรียนไม่รู้เรื่องเลย ทำไมนะทำไมต้องเป็นอย่างนี้ด้วย
เป็นไปได้มั้ยที่ฉันเกิดชอบผู้ชายคนนี้ซะแล้ว
“นิคกี้ ! ทางนี้จ๊ะ” ดาว เพื่อนสนิทของฉันเอง เธอเรียกฉันไปแล้ว ฉันเดินเข้าไปหาเธอ
“รอนานมั้ย ดาว” ฉันถามเธอ “ก็แค่ 10 นาทีเองแหล่ะ ไปกินข้าวเช้ากันเถอะ หิวจะแย่อยู่แล้ว”
ฉันกับดาวเป็นเพื่อนกันตั้งแต่ปีหนึ่งแล้ว และอยู่หอเดียวกัน ทุกเช้าเราจะมากินข้าวที่โรงอาหารก่อนไปเรียน ที่รับประทานอาหารประจำของเราคือม้านั่งใต้ต้นหูกวาง ขณะที่ฉันกำลังนั่งกินข้าวอยู่สักพัก ฉันเหลือบไปเห็นผู้ชายคนหนึ่งนั่งอยู่ที่ม้านั่งสามตัวถัดไป ทำไมฉันไม่เคยเห็นผู้ชายคนนี้เลย เขาสูงราวๆ 175 ได้ หน้าตาเขาหล่อเหลาพอควร(สังเกตจากด้านข้าง) ดวงตาสดใสเป็นประกาย เขาหันหน้ามาและยิ้มให้ฉันด้วย!! เขาคงรู้สึกเหมือนคนจ้องอยู่กระมั้ง....
“นิคกี้!!!” ฉันสะดุ้งสุดตัวเมื่อดาวตะโกนเรียก
“เธอฟังที่ฉันพูดอยู่รึเปล่านิค” ฉันส่ายหน้า ดาวถอนหายใจอย่างตาย-อด-ตาย-อยาก
“ฉันบอกเธอว่าอีกห้านาทีจะได้เวลาเข้าเรียนแล้วนะ รีบๆกินสิ” ฉันรีบกินก๋วยเตี๋ยวในชาม แล้วดื่มน้ำจนหมดแก้ว
“ไปกันเถอะ” ฉันคว้ากระเป๋าแล้วเดินตามหลังดาว ฉันยังแอบชำเลืองมองผู้ชายคนเดิม เขายิ้มให้ฉันอีกครั้ง คราวนี้ฉันยิ้มตอบเขาบ้าง แล้วเดินตามดาวไปที่ตึกเรียน
“เอ่อ! นิค ฉันลืมบอกเธอบางอย่างแฮะ” ดาวบอกฉัน “คืองี้ ฉันคงไม่ได้ไปเรียนกับเธอแล้วล่ะ”
“ทำไมล่ะ” ฉันถามด้วยอาการตกใจเล็กน้อย
“คือ ฉันไม่ได้ลงเรียนคณะเดิมแล้ว ฉันย้ายคณะแล้วล่ะ ฉันลืมบอกเธอ ” ดาวทำสีหน้าเหมือนกลัวเล็กน้อย “ไม่เป็นไร ดาว เดี๋ยวเราก็เจอกันที่หออยู่ดีนั่นแหล่ะ” ฉันตอบ “ ตกลง เจอกันที่เดิมนะ” แล้วดาวก็เดินจากไป ฉันเดินขึ้นตึกมาคนเดียว รู้สึกเหงายังไงก็ไม่รู้
นักศึกษาทยอยกันเข้าไปในห้อง Lecture ฉันเดินมานั่งที่โต๊ะประจำ โต๊ะเก่าของดาวที่อยู่ข้างๆไม่มีคนนั่ง
‘เฮ้อ ! ทำไมน่าเบื่ออย่างนี้นะ’ ฉันนอนฟุบกับโต๊ะ “ขอโทษครับ โต๊ะนี้มีคนนั่งมั้ยครับ”
“มะ....” ฉันเงยหน้าขึ้นมาจากโต๊ะเพื่อบอกคนที่ถาม แต่ฉันก็ต้องสะดุดกึก เพราะคนที่ถามฉันคือผู้ชายที่เจอในโรงอาหารนั่นเอง
“มะ....ไม่มีค่ะ” ฉันตอบอย่างตะกุกตะกัก เขาวางกระเป๋าแล้วนั่งลงข้างๆฉัน ฉันฟังอาจารย์บรรยายไป จดบันทึกไป และก็เหลือบมองคนข้างๆไปด้วย ทำให้ชั่วโมงนี้ฉันเรียนไม่รู้เรื่องเลย ทำไมนะทำไมต้องเป็นอย่างนี้ด้วย
เป็นไปได้มั้ยที่ฉันเกิดชอบผู้ชายคนนี้ซะแล้ว
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น