ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ~เริ่มต้น~
วันนี้เป็นสัปดาห์ที่ 2 ของการเปิดภาคเรียน ตอนนี้ก็ขึ้น ม.4 แล้ว อ๊ะ!!ลืมแนะนำตัวไปเลย ชั้น...โย โยสรา น่ะ วันนี้เห็นอาจารย์บอกว่าจะมีเด็กใหม่มาเรียนด้วย
“อยากรู้จังว่าจะเป็นชายหรือหญิงกันน๊า”ยัยเหม่ย...สาวหน้าหมวย 1 ในเพื่อนสนิทของชั้น
“เอาหล่ะๆนักเรียน เงียบๆกันหน่อย...เด็กใหม่เข้ามาได้”อาจารย์ประจำชั้น
ชั้นค่อยๆเห็นร่างที่ปรากฏมาให้เห็น เด็กผู้ชายหล่ะ หน้าตาก็งั้นๆ แต่เอ๊ะ!!ทำไมหน้าตาคุ้นๆน่ะ ตายแล้วว...นั่นมัน”นายว่าน”เพื่อนตัวแสบสมัยประถมของชั้น ใช่จริงๆด้วย นายจอมกวนเอ๊ยย!!ทำไมชั้นต้องมาเจอะเจอกับนายอีกน่ะ พอแยกกันไปเรียนต่อมัธยมชั้นก็ไม่ได้เจอหน้านายนี่อีกเลย ไม่น่าเชื่อว่าตานี่จะหล่อขึ้นขนาดนี้
“สวัสดีครับ ผม ณัฐพงศ์ เรียกผมว่า ว่านก็ได้ครับ”
ตานั่นพูดจบก็ยิ้มโปรยเสน่ห์ซะงั้น นิสัยทะเล้นยังไม่หายจริงๆ
“กรี๊ดดด...กรี๊ดดด”พวกเพื่อนผู้หญิงในห้องก็กรี๊ดกร๊าดกันใหญ่ รวมทั้งยัยเหม่ยด้วย ซักพักชั้นก็สังเกตเห็นได้ว่านายนั่นกำลังมองหาบางอย่างอยู่
“ไง...โยเกิร์ต” อยู่ดีดีตานั่นก็พูดพร้อมโบกมือให้ชั้น...อย่าเข้ามาน่ะ!!
“นี่...นี่” นายนัท เพื่อนร่วมห้องเรียกชั้น
“อะไร??”
“เธอรู้จักนายหน้าหล่อนี่ด้วยหรอ??”
“อะ..อืม ตอนประถมน่ะ”
ตุ๊บ!! ซักพักชั้นก็รู้สึกว่าตัวเองตกมาจากเก้าอี้ที่นั่งอยู่รวมไปถึงการรู้สึกว่ามีอะไรบางอย่างทับตัวชั้นอยู่
“โอ๊ยยย!!..ตาบ้า นายทำอะไรของนายเนี่ยห๊า” ชั้นตวาดใส่นายว่านตัวแสบ
“ ‘โทษที พอดีสะดุดหน่ะ”พูดจบตานั่นก้จ้องหน้าชั้น
“มีปัญหาอะไร??”
“เธอ น่ารัก ขึ้นน่ะ” พูดจบนายว่านก็ลุกขึ้น ทำไมรู้สึกร้อนที่หน้ายังไงๆไม่รู้ -*-
“นักเรียนนน เงียบได้แล้ว นายณัฐพงศ์ ไปนั่งโต๊ะข้างหน้าต่างตัวที่ 5 น่ะ”
“ครับบบ”
“นี่ พักเที่ยงแล้ว” ยัยแพท พูดพร้อมดึงชั้นไป
“นี่...โย เธอรู้จักนายนักเรียนใหม่นั่นด้วยหรอ??” ยัยเหม่ยถาม
“อืมม..ตอนประถมน่ะ” พอชั้นหันไป ก็เห็นสาวมายืนรุมล้อมนายนั่น จนมองไม่เห็นเจ้าตัวเลย
“กรี๊ดดดด...!!!”
“เป็นอะไรไป โย” พายถามชั้นอย่างตกใจ
“จะ จะ จะ จิ้งจกกก”
“โถ่...ก็แค่จิ้งจกเอง ^^” พูดจบยัยแพทก็เดินกลับไปนั่งที่โต๊ะ
“จิ้งจกปลอมน่ะ” นายนัทพูดพร้อมกับโยนจิ้งจก”ปลอม”ออกไปนอกหน้าต่าง
ชั้นเริ่มนึก...คนที่รู้ว่าชั้นเกลียดจิ้งจกก็มีด้วยหรอเนี่ย หรือว่า ชั้นค่อยๆหันไปหานายว่าน นายนั่นยิ้มทะเล้นใส่ชั้นด้วยความภิมใจในผลงานของตัวเอง...ตายแน่นายตัวแสบบบบบ
“บายๆ กลับล่ะน่ะ” ชั้นบอกลาเพื่อนๆ
“บายยยย”
ระหว่างทางกลับบ้านชั้นก็คิดนู่นคิดนี่ไปเรื่อยเปื่อยถึงนายว่าน ทำไมนายนั่นถึงมาเรียนที่นี่ได้น่ะ....กริ๊งงงง กริ๊งงงง เสียงกริ่งอะไรมาดังแถวนี้เนี่ย พอหันกลับไปก็พบว่า นายว่ายกำลังขี่จักรยานตามหลังชั้นมา
“นี่เธอ...เดี๋ยวชั้นไปส่งที่บ้านน่ะ”นายนั่นตะโกนตามหลังชั้นมา
“ไม่หล่ะ ชั้นกลับเองได้ - - ”
“น่าน่ะ...ชั้นไปส่งจะได้ปลอดภัย ^^ ”
“ชันว่าชั้นกลับเองปลอดภัยกว่ากลับกับนายตั้งเยอะ”
“หน่า....ให้ชั้นไปส่ง เดี๋ยวก็เมื่อยหรอก”
“ชั้นเดินจนชินแล้วย่ะ!!”
“งั้นหรอ(ทำหน้าตาผิดหวัง)...งั้นไม่เป็นไรชั้นจะขี่จักรยานไปข้างๆเธอจนถึงบ้านเธอน่ะ”
“ตามใจ” ชั้นเดินไปเรื่อยๆอย่างไม่สนใจนายว่านซักเท่าไหร่
“เธอเนี่ย นิสัยยังเหมือนเดิมเลยน่ะ” นายว่านพูดขึ้นหลังจากเวลาผ่านไปซักพักใหญ่
“แน่นอน...ชั้นไม่ใช่พวกเปลี่ยนแปลงอะไรง่ายๆหรอก”
ทีนี้ก็ตาชั้นเป็นฝ่ายถามนายว่าน
“แล้วนายย้ายมาที่นี่ทำไมหรอ??”
“ทำไมอ่ะ....ชั้นย้ายมาที่นี่ไม่ได้รึไง”
“ไม่ใช่อย่างนั้น ชั้นถามนายดีดีน่ะ” กวนจริงๆเลยนายเนี่ย -*-
“อืมม ล้อเล่นน่ะ พอดีพ่อชั้นต้องมาทำงานที่นี่ชั้นก้เลยต้องย้ายมา รร นี้ ^^” ยิ้มโปรยเสน่ห์อยู่นั่นแหละ
“เหรอ”
“แล้วพอดีชั้นรู้ว่าเธอเรียนอยู่ที่นี่ ก็เลยขอพ่อย้ายมาเรียนที่นี่ซะเลย”
“หรอ แต่เพื่อนสนิทของนายไปเรียนที่เดียวกันหมดนี่ แล้วทำไมนายถึงไม่ไปอ่ะ”
“ก็....ชั้นอยากแกล้งเธอมากกว่านี่”
“นี่ นายยย...”
“อะไรหรอ??”
“เปล่า”
“บอกมาน่ะเธอ”
“ก็บอกว่าเปล่า”
“ไม่บอกก็ไม่ต้องบอก”
“นี่อย่างอนสิ”
“....”
ผู้ชายอะไรขี้งอนชะมัด แต่แล้วชั้นก้ต้องตกใจ เมื่อพบว่าบ้านที่นายว่านย้ายมาอยู่นั้นอยู่ข้างบ้านชั้น 0_o!! ให้ตายเถอะ
“นี่ บ้านนายใช่มั้ย??”
“อื้มมม ใช่ แล้วนี่ก็บ้านเธอใช่มั้ย??”ตานั่นพูดพลางชี้ไปที่บ้านชั้น
“ใช่ นายรู้ได้ไง”
“ก็เมื่อเช้าชั้นเห็นเธอดเนออกจากบ้านอ่ะ”
“อ่าน่ะ -*- “
”ถ้าไม่มีอะไรแล้วชั้นเข้าบ้านหล่ะ” นายว่านบอกกับชั้นพร้อมกับเดินเข้าบ้าน
“เอ่อออ...”
“มีไร”
“คือ เมื่อกี้ที่ชั้นจะพูดน่ะ ชั้นแค่จะบอกว่า นายยังกวนเหมือนเดิมเลยน่ะ”
“แน่นอน ไม่งั้นก็ไม่ใช่ชั้นน่ะสิ งั้น บายน่ะ^^ “
“บาย”
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ตอนแรกไม่รู้ว่าจะชอบกันรึป่าว คงไม่ยาวไปใช่มั้ยอ่ะ ความจริงเขียนไว้เสร็จแล้ว เหลือแค่เอามาลง ชอบไม่ชอบก้ช่วยคอมเม้นท์ด้วยน่ะคร่ะ ^^
“อยากรู้จังว่าจะเป็นชายหรือหญิงกันน๊า”ยัยเหม่ย...สาวหน้าหมวย 1 ในเพื่อนสนิทของชั้น
“เอาหล่ะๆนักเรียน เงียบๆกันหน่อย...เด็กใหม่เข้ามาได้”อาจารย์ประจำชั้น
ชั้นค่อยๆเห็นร่างที่ปรากฏมาให้เห็น เด็กผู้ชายหล่ะ หน้าตาก็งั้นๆ แต่เอ๊ะ!!ทำไมหน้าตาคุ้นๆน่ะ ตายแล้วว...นั่นมัน”นายว่าน”เพื่อนตัวแสบสมัยประถมของชั้น ใช่จริงๆด้วย นายจอมกวนเอ๊ยย!!ทำไมชั้นต้องมาเจอะเจอกับนายอีกน่ะ พอแยกกันไปเรียนต่อมัธยมชั้นก็ไม่ได้เจอหน้านายนี่อีกเลย ไม่น่าเชื่อว่าตานี่จะหล่อขึ้นขนาดนี้
“สวัสดีครับ ผม ณัฐพงศ์ เรียกผมว่า ว่านก็ได้ครับ”
ตานั่นพูดจบก็ยิ้มโปรยเสน่ห์ซะงั้น นิสัยทะเล้นยังไม่หายจริงๆ
“กรี๊ดดด...กรี๊ดดด”พวกเพื่อนผู้หญิงในห้องก็กรี๊ดกร๊าดกันใหญ่ รวมทั้งยัยเหม่ยด้วย ซักพักชั้นก็สังเกตเห็นได้ว่านายนั่นกำลังมองหาบางอย่างอยู่
“ไง...โยเกิร์ต” อยู่ดีดีตานั่นก็พูดพร้อมโบกมือให้ชั้น...อย่าเข้ามาน่ะ!!
“นี่...นี่” นายนัท เพื่อนร่วมห้องเรียกชั้น
“อะไร??”
“เธอรู้จักนายหน้าหล่อนี่ด้วยหรอ??”
“อะ..อืม ตอนประถมน่ะ”
ตุ๊บ!! ซักพักชั้นก็รู้สึกว่าตัวเองตกมาจากเก้าอี้ที่นั่งอยู่รวมไปถึงการรู้สึกว่ามีอะไรบางอย่างทับตัวชั้นอยู่
“โอ๊ยยย!!..ตาบ้า นายทำอะไรของนายเนี่ยห๊า” ชั้นตวาดใส่นายว่านตัวแสบ
“ ‘โทษที พอดีสะดุดหน่ะ”พูดจบตานั่นก้จ้องหน้าชั้น
“มีปัญหาอะไร??”
“เธอ น่ารัก ขึ้นน่ะ” พูดจบนายว่านก็ลุกขึ้น ทำไมรู้สึกร้อนที่หน้ายังไงๆไม่รู้ -*-
“นักเรียนนน เงียบได้แล้ว นายณัฐพงศ์ ไปนั่งโต๊ะข้างหน้าต่างตัวที่ 5 น่ะ”
“ครับบบ”
“นี่ พักเที่ยงแล้ว” ยัยแพท พูดพร้อมดึงชั้นไป
“นี่...โย เธอรู้จักนายนักเรียนใหม่นั่นด้วยหรอ??” ยัยเหม่ยถาม
“อืมม..ตอนประถมน่ะ” พอชั้นหันไป ก็เห็นสาวมายืนรุมล้อมนายนั่น จนมองไม่เห็นเจ้าตัวเลย
“กรี๊ดดดด...!!!”
“เป็นอะไรไป โย” พายถามชั้นอย่างตกใจ
“จะ จะ จะ จิ้งจกกก”
“โถ่...ก็แค่จิ้งจกเอง ^^” พูดจบยัยแพทก็เดินกลับไปนั่งที่โต๊ะ
“จิ้งจกปลอมน่ะ” นายนัทพูดพร้อมกับโยนจิ้งจก”ปลอม”ออกไปนอกหน้าต่าง
ชั้นเริ่มนึก...คนที่รู้ว่าชั้นเกลียดจิ้งจกก็มีด้วยหรอเนี่ย หรือว่า ชั้นค่อยๆหันไปหานายว่าน นายนั่นยิ้มทะเล้นใส่ชั้นด้วยความภิมใจในผลงานของตัวเอง...ตายแน่นายตัวแสบบบบบ
“บายๆ กลับล่ะน่ะ” ชั้นบอกลาเพื่อนๆ
“บายยยย”
ระหว่างทางกลับบ้านชั้นก็คิดนู่นคิดนี่ไปเรื่อยเปื่อยถึงนายว่าน ทำไมนายนั่นถึงมาเรียนที่นี่ได้น่ะ....กริ๊งงงง กริ๊งงงง เสียงกริ่งอะไรมาดังแถวนี้เนี่ย พอหันกลับไปก็พบว่า นายว่ายกำลังขี่จักรยานตามหลังชั้นมา
“นี่เธอ...เดี๋ยวชั้นไปส่งที่บ้านน่ะ”นายนั่นตะโกนตามหลังชั้นมา
“ไม่หล่ะ ชั้นกลับเองได้ - - ”
“น่าน่ะ...ชั้นไปส่งจะได้ปลอดภัย ^^ ”
“ชันว่าชั้นกลับเองปลอดภัยกว่ากลับกับนายตั้งเยอะ”
“หน่า....ให้ชั้นไปส่ง เดี๋ยวก็เมื่อยหรอก”
“ชั้นเดินจนชินแล้วย่ะ!!”
“งั้นหรอ(ทำหน้าตาผิดหวัง)...งั้นไม่เป็นไรชั้นจะขี่จักรยานไปข้างๆเธอจนถึงบ้านเธอน่ะ”
“ตามใจ” ชั้นเดินไปเรื่อยๆอย่างไม่สนใจนายว่านซักเท่าไหร่
“เธอเนี่ย นิสัยยังเหมือนเดิมเลยน่ะ” นายว่านพูดขึ้นหลังจากเวลาผ่านไปซักพักใหญ่
“แน่นอน...ชั้นไม่ใช่พวกเปลี่ยนแปลงอะไรง่ายๆหรอก”
ทีนี้ก็ตาชั้นเป็นฝ่ายถามนายว่าน
“แล้วนายย้ายมาที่นี่ทำไมหรอ??”
“ทำไมอ่ะ....ชั้นย้ายมาที่นี่ไม่ได้รึไง”
“ไม่ใช่อย่างนั้น ชั้นถามนายดีดีน่ะ” กวนจริงๆเลยนายเนี่ย -*-
“อืมม ล้อเล่นน่ะ พอดีพ่อชั้นต้องมาทำงานที่นี่ชั้นก้เลยต้องย้ายมา รร นี้ ^^” ยิ้มโปรยเสน่ห์อยู่นั่นแหละ
“เหรอ”
“แล้วพอดีชั้นรู้ว่าเธอเรียนอยู่ที่นี่ ก็เลยขอพ่อย้ายมาเรียนที่นี่ซะเลย”
“หรอ แต่เพื่อนสนิทของนายไปเรียนที่เดียวกันหมดนี่ แล้วทำไมนายถึงไม่ไปอ่ะ”
“ก็....ชั้นอยากแกล้งเธอมากกว่านี่”
“นี่ นายยย...”
“อะไรหรอ??”
“เปล่า”
“บอกมาน่ะเธอ”
“ก็บอกว่าเปล่า”
“ไม่บอกก็ไม่ต้องบอก”
“นี่อย่างอนสิ”
“....”
ผู้ชายอะไรขี้งอนชะมัด แต่แล้วชั้นก้ต้องตกใจ เมื่อพบว่าบ้านที่นายว่านย้ายมาอยู่นั้นอยู่ข้างบ้านชั้น 0_o!! ให้ตายเถอะ
“นี่ บ้านนายใช่มั้ย??”
“อื้มมม ใช่ แล้วนี่ก็บ้านเธอใช่มั้ย??”ตานั่นพูดพลางชี้ไปที่บ้านชั้น
“ใช่ นายรู้ได้ไง”
“ก็เมื่อเช้าชั้นเห็นเธอดเนออกจากบ้านอ่ะ”
“อ่าน่ะ -*- “
”ถ้าไม่มีอะไรแล้วชั้นเข้าบ้านหล่ะ” นายว่านบอกกับชั้นพร้อมกับเดินเข้าบ้าน
“เอ่อออ...”
“มีไร”
“คือ เมื่อกี้ที่ชั้นจะพูดน่ะ ชั้นแค่จะบอกว่า นายยังกวนเหมือนเดิมเลยน่ะ”
“แน่นอน ไม่งั้นก็ไม่ใช่ชั้นน่ะสิ งั้น บายน่ะ^^ “
“บาย”
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ตอนแรกไม่รู้ว่าจะชอบกันรึป่าว คงไม่ยาวไปใช่มั้ยอ่ะ ความจริงเขียนไว้เสร็จแล้ว เหลือแค่เอามาลง ชอบไม่ชอบก้ช่วยคอมเม้นท์ด้วยน่ะคร่ะ ^^
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น