ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : เจ้าเพื่อนหน้าหล่อ
ฉันจ้องมองหน้าต่างที่มีสายฝนพรำ ฉันอยากจะไปโรงเรียนเหมือนกันเพราะจะได้ไปเจอเพื่อน และเขาคนนั้น...
“นี่ๆ ยัยบิน แกดูนั่นสิ ตาพีโดนสาวเอาช็อกโกแล็ตมาให้เป็นรายที่ร้อยแล้วมั้ง >_<”
“บ้าสิ ตานั่นโดนตั้งแต่สมัยอนุบาลแล้วย่ะรายนี้คงเป็นรายที่...เอ่อ เก้าร้อยสี่สิบกว่าๆนะ -_-”
“โหยย...ยัยบิน แกเป็นแฟนพันธุ์แท้ตาพีเหรอยะ เอ หรือว่า... >O<”
“หรือว่าอะไร ขวัญ -_-^”
“...แกชอบมัน แกชอบตาพีแหงเซ๊ะ รู้ทุกอย่างเชียว >_<”
“ยัยขวัญ! แกคิดบ้าอะไรของแกยะ -O-ฉันกับหมอนั่นซี้ปึ๊กกันมาตั้งแต่สมัยบรรพบุรุษแกเลยย่ะ ฉันก็เคยเล่าให้แกฟัง -O-!!”
“เออ...ใช่นี่หว่า โทษที” ยัยขวัญทำท่าเพิ่งนึกออก
“เหรอ ขอตบแกสักทีดีมั้ย” ฉันแกล้งง้างมือเล่นๆ ใส่ยัยขวัญ แต่ยัยขวัญกระซิบให้ฉันฟังคนที่มาบอกรักตาพีซะก่อน
“เอ่อ...พี่พีคะ...นะ หนูชื่อเฮียร์นะคะ >_<”
“ -_- ”
“พี่พีคะ คือ เฮียร์ทำช็อกโกแล็ตมาให้น่ะค่ะ >O<”
“ -_- ”
“มันอร่อยมากนะคะ พี่พีอย่าลืมเปิดดูการ์ดข้างในล่ะค่ะ >_<”
จากนั้นเฮียร์(ชื่อแปลกจริงๆ)ก็ยื่นห่อที่หุ้มด้วยกระดาษสาสีชมพูอมแดงให้ตาพี แล้วเธอก็วิ่งจากไป ดูจากเครื่องแบบ เธอคงอยู่ม.ต้นนะ -_-
“พี เอาช็อกโกแล็ตมาดูหน่อยดิ -O-”
“นี่ จะเอาไปกินเหรอ ฉันไม่ให้นะ! T^T” ตาพีทำปากยื่น
“นี่ น่ารักตายแหละ เอามาน่าพี ฉันไม่กินหรอก -O-^^”
“ก็ได้ เอาไป -_-”
คนๆนี้ล่ะค่ะ ทำให้ฉันอยากมาโรงเรียนมากๆ แม้ว่าฉันบ้านอยู่ใกล้เขาจะตาย -_- แต่พอเจอเขาที่โรงเรียนแล้วรู้สึกดีกว่ายังไงก็ไม่รู้ -_- ตาพีโยนกล่องช็อกโกแล็ตมาให้ฉัน และฉันก็ค่อยๆละเลียดแกะมันอย่างยากเย็น -_-
“อย่ากินนะ บิน -O-”
“เออน่าพี หวงไปได้ตาบ๊อง -O-!!!”
“ว่าไงนะ -_-^!!!”
“เปล่านี่” ฉันแกะกล่องช็อกโกแล็ตออกและเจอการ์ดใบหนึ่ง ฉันเลยหยิบมาอ่าน
สวัสดีค่ะ พี่พี
พี่พีน่ารักมากๆเลยค่ะ หนูชื่อเฮียร์นะคะ
วันนี้เฮียร์ทำช็อกโกแล็ตมาให้ค่ะ หวังว่าพี่พี
คงจะชอบนะคะ เฮียร์ชอบพี่มากๆเลยค่ะ
เฮียร์
อืมมมมม....เฮียร์นี่ลายมือน่ารักจริงๆเลย แต่เนื้อหานี่สิ... -_-
“แหวะ!!...พี่พีน่ารักมากเลยค่ะ เขียนมาได้ไงเนี่ย -O-!!!”
“เงียบน่า คนมันหล่อน่ะ ^-^”
“แหวะ!!...หุบปากนายเหอะ -O-!!!”
“หุบปากได้ แต่หุบยิ้มไม่ได้ เดี๋ยวเธองอนหมด ^-^” เขายิ้ม
“แหวะ!!...นายนี่มัน สยองอ่ะ -O-!!!”
ถึงฉันจะพูดอย่างนี้ แต่ใจจริงฉันวูบทันทีตอนเขาพูดออกมา >_
“นี่บิน อ้วกบ่อยเดี๋ยวสารอาหารออกหมด เธอก็ผอมหมดสิ -O-”
“นี่พี ไม่ต้องทำเป็นห่วงฉันย่ะ -O- นู่นๆ แม่สุดสวาทนายมาแล้ว -O-!!!”
ฉันบุ้ยคางไปยังหญิงสาวรูปร่างสะโอดสะองน่าปกป้องสำหรับผู้ชาย -_- แต่ในพวกผู้หญิงด้วยกัน ใครๆก็รู้ว่ายัยนี่มันนิสัยขนาดไหน -_-
“พี อิงมาแล้วจ๊ะ ไปกินข้าวกลางวันกันนะ >_<”
ยัยอีอ้อน(ฉันกับยัยขวัญเรียกยัยนั่นว่าอย่างนั้น)เข้ามาควงแขนพี ทำให้ฉันเกิดอาการเหมือนมีเข็มนับร้อยพันมาทิ่มแทงหัวใจฉันเลย TT_TT
“ไปสิ...บิน ไปด้วยกันมั้ย ^-^”
“หือ ไม่ไปหรอก -_-^”
“น่า ไปด้วยกันนะๆๆ >_<” ตาพีอ้อน
“ก็ได้ -_-^” ฉันกระฟัดกระเฟียดเล็กน้อย ยัยอีอ้อนสังเกตเห็น เลยพูดบางอย่างออกมาจากปาก (เน่าๆ) ของเธอ
“พี ดูสิบินเขาไม่อยากไปนะ เราอย่าชวนเขาดีกว่า”
ยัยอีอ้อนยิ้มอย่างมีชัย ก่อนกระชับแขนที่โอบพีไว้ให้แน่นขึ้น ยัยบัตรเครดิต…เอาอย่างนี้ใช่มั้ย...
“โอ๊ยย...พีจ๋าไปกินข้าวกันนะ >O< บินหิวแล้ว~ >_<”
ฉันทำเสียงอ้อนสุดฤทธิ์ใส่ตาพีจนเขาตาโต ยัยอีอ้อนจ้องฉันอย่างกินเลือดกินเนื้อ ฮ่าๆๆๆ...บินซะอย่าง
“อิง บินเขาอยากไปนะ...ไปกินข้าวกัน ^-^”
“จ้า~ >_<”
ฉันลุกตามพีไป พร้อมมองยัยอีอ้อนด้วยสายตาเป็นต่อ ทิ้งยัยขวัญไว้เบื้องหลัง ทำยัยอีอ้อนนั่นตาลุกวาวเชียว O_O^
“อิง เอาอะไรเหรอ ^-^”
“อิงเอาขนมปังทาแยมน่ะจ๊ะ ^-^”
“แล้วบินล่ะ เอาอะไร...เดี๋ยวไปซื้อให้ ^O^”
“อืม...พีจ๊ะ บินว่าบินเอาก๋วยเตี๋ยวน้ำตกไม่ใส่ผักน้า~ >O<”
“บิน กินผักสิ...เธอนี่เหมือนตอนเด็กๆเลยนะ -_-^”
“น่านะพี เราก็สนิทกันมาก ไม่ใช่เหรอ >_<”
ฉันเน้นคำว่า มาก ให้ยัยอีอ้อนได้ยินโฮะๆๆ...ฉันชนะขาดย่ะ โอ๊ยย...แล้วฉันต้องพูดอะไรเลี่ยนๆอย่างนี้อีกนานมั้ยเนี่ย -_-
“ไม่ได้นะบิน เดี๋ยวฉันสั่งใส่ผักให้ -_-^”
“แหม...พีก็ ห่วงบินขนาดนี้เชียว ก็ได้จ๊ะ ใส่ผักก็ใส่ >_<”
ฉันเหลือบไปมองยัยอีอ้อนที่นั่งหน้ามู่ทู่อยู่ ตาพียิ้มเบาๆแล้วไปสั่งอาหาร ส่วนฉันน่ะเหรอ ก๊ากๆ ก็ต้องยิ้มให้แก่ชัยชนะล่ะสิ ^-^
“นี่ แกยัยบ้า” ยัยอีอ้อนกรีดร้องออกมาเบาๆ พอได้ยินกันสองคน
“อะไรเหรออิง ^-^” ฉันทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้
“หนอย ยังทำเป็นไม่รู้เรื่องอีกยัยนี่ เชอะ...เธอคงตามแจพีตลอดสินะยะ เธอนี่ไม่ต่างอะไรกับพวกผู้หญิงชั้นต่ำ”
ตอนนี้ อารมณ์ในใจฉันพลุ้งพล่านจนสามารถตบยัยปากมอมนี่ได้เลย -_-^
“โธ่ อิงจ๊ะ เอ๊ะ...นั่นหมากี่ตัวในปากเธอน่ะ นี่อิงคราวหลังไปซื้อตะกร้อมาใส่ซะนะ เจ้าหมาจะได้ไม่หลุดออกมา >O<”
“ว้ายยยยย....แกนี่มัน ยัยชะนี แกมันเลวจริงๆนะ หัดเจียมกะลาหัวซะมั่ง พีเขาไม่แคร์แกหรอก แกเทียบฉันไม่ได้หรอก ไม่งั้นพีก็คงไม่...”
ยัยอีอ้อนยิ้มอย่างมีเลศนัย ก่อนจะพูดว่า...
“นี่ๆ ยัยบิน แกดูนั่นสิ ตาพีโดนสาวเอาช็อกโกแล็ตมาให้เป็นรายที่ร้อยแล้วมั้ง >_<”
“บ้าสิ ตานั่นโดนตั้งแต่สมัยอนุบาลแล้วย่ะรายนี้คงเป็นรายที่...เอ่อ เก้าร้อยสี่สิบกว่าๆนะ -_-”
“โหยย...ยัยบิน แกเป็นแฟนพันธุ์แท้ตาพีเหรอยะ เอ หรือว่า... >O<”
“หรือว่าอะไร ขวัญ -_-^”
“...แกชอบมัน แกชอบตาพีแหงเซ๊ะ รู้ทุกอย่างเชียว >_<”
“ยัยขวัญ! แกคิดบ้าอะไรของแกยะ -O-ฉันกับหมอนั่นซี้ปึ๊กกันมาตั้งแต่สมัยบรรพบุรุษแกเลยย่ะ ฉันก็เคยเล่าให้แกฟัง -O-!!”
“เออ...ใช่นี่หว่า โทษที” ยัยขวัญทำท่าเพิ่งนึกออก
“เหรอ ขอตบแกสักทีดีมั้ย” ฉันแกล้งง้างมือเล่นๆ ใส่ยัยขวัญ แต่ยัยขวัญกระซิบให้ฉันฟังคนที่มาบอกรักตาพีซะก่อน
“เอ่อ...พี่พีคะ...นะ หนูชื่อเฮียร์นะคะ >_<”
“ -_- ”
“พี่พีคะ คือ เฮียร์ทำช็อกโกแล็ตมาให้น่ะค่ะ >O<”
“ -_- ”
“มันอร่อยมากนะคะ พี่พีอย่าลืมเปิดดูการ์ดข้างในล่ะค่ะ >_<”
จากนั้นเฮียร์(ชื่อแปลกจริงๆ)ก็ยื่นห่อที่หุ้มด้วยกระดาษสาสีชมพูอมแดงให้ตาพี แล้วเธอก็วิ่งจากไป ดูจากเครื่องแบบ เธอคงอยู่ม.ต้นนะ -_-
“พี เอาช็อกโกแล็ตมาดูหน่อยดิ -O-”
“นี่ จะเอาไปกินเหรอ ฉันไม่ให้นะ! T^T” ตาพีทำปากยื่น
“นี่ น่ารักตายแหละ เอามาน่าพี ฉันไม่กินหรอก -O-^^”
“ก็ได้ เอาไป -_-”
คนๆนี้ล่ะค่ะ ทำให้ฉันอยากมาโรงเรียนมากๆ แม้ว่าฉันบ้านอยู่ใกล้เขาจะตาย -_- แต่พอเจอเขาที่โรงเรียนแล้วรู้สึกดีกว่ายังไงก็ไม่รู้ -_- ตาพีโยนกล่องช็อกโกแล็ตมาให้ฉัน และฉันก็ค่อยๆละเลียดแกะมันอย่างยากเย็น -_-
“อย่ากินนะ บิน -O-”
“เออน่าพี หวงไปได้ตาบ๊อง -O-!!!”
“ว่าไงนะ -_-^!!!”
“เปล่านี่” ฉันแกะกล่องช็อกโกแล็ตออกและเจอการ์ดใบหนึ่ง ฉันเลยหยิบมาอ่าน
สวัสดีค่ะ พี่พี
พี่พีน่ารักมากๆเลยค่ะ หนูชื่อเฮียร์นะคะ
วันนี้เฮียร์ทำช็อกโกแล็ตมาให้ค่ะ หวังว่าพี่พี
คงจะชอบนะคะ เฮียร์ชอบพี่มากๆเลยค่ะ
เฮียร์
อืมมมมม....เฮียร์นี่ลายมือน่ารักจริงๆเลย แต่เนื้อหานี่สิ... -_-
“แหวะ!!...พี่พีน่ารักมากเลยค่ะ เขียนมาได้ไงเนี่ย -O-!!!”
“เงียบน่า คนมันหล่อน่ะ ^-^”
“แหวะ!!...หุบปากนายเหอะ -O-!!!”
“หุบปากได้ แต่หุบยิ้มไม่ได้ เดี๋ยวเธองอนหมด ^-^” เขายิ้ม
“แหวะ!!...นายนี่มัน สยองอ่ะ -O-!!!”
ถึงฉันจะพูดอย่างนี้ แต่ใจจริงฉันวูบทันทีตอนเขาพูดออกมา >_
“นี่บิน อ้วกบ่อยเดี๋ยวสารอาหารออกหมด เธอก็ผอมหมดสิ -O-”
“นี่พี ไม่ต้องทำเป็นห่วงฉันย่ะ -O- นู่นๆ แม่สุดสวาทนายมาแล้ว -O-!!!”
ฉันบุ้ยคางไปยังหญิงสาวรูปร่างสะโอดสะองน่าปกป้องสำหรับผู้ชาย -_- แต่ในพวกผู้หญิงด้วยกัน ใครๆก็รู้ว่ายัยนี่มันนิสัยขนาดไหน -_-
“พี อิงมาแล้วจ๊ะ ไปกินข้าวกลางวันกันนะ >_<”
ยัยอีอ้อน(ฉันกับยัยขวัญเรียกยัยนั่นว่าอย่างนั้น)เข้ามาควงแขนพี ทำให้ฉันเกิดอาการเหมือนมีเข็มนับร้อยพันมาทิ่มแทงหัวใจฉันเลย TT_TT
“ไปสิ...บิน ไปด้วยกันมั้ย ^-^”
“หือ ไม่ไปหรอก -_-^”
“น่า ไปด้วยกันนะๆๆ >_<” ตาพีอ้อน
“ก็ได้ -_-^” ฉันกระฟัดกระเฟียดเล็กน้อย ยัยอีอ้อนสังเกตเห็น เลยพูดบางอย่างออกมาจากปาก (เน่าๆ) ของเธอ
“พี ดูสิบินเขาไม่อยากไปนะ เราอย่าชวนเขาดีกว่า”
ยัยอีอ้อนยิ้มอย่างมีชัย ก่อนกระชับแขนที่โอบพีไว้ให้แน่นขึ้น ยัยบัตรเครดิต…เอาอย่างนี้ใช่มั้ย...
“โอ๊ยย...พีจ๋าไปกินข้าวกันนะ >O< บินหิวแล้ว~ >_<”
ฉันทำเสียงอ้อนสุดฤทธิ์ใส่ตาพีจนเขาตาโต ยัยอีอ้อนจ้องฉันอย่างกินเลือดกินเนื้อ ฮ่าๆๆๆ...บินซะอย่าง
“อิง บินเขาอยากไปนะ...ไปกินข้าวกัน ^-^”
“จ้า~ >_<”
ฉันลุกตามพีไป พร้อมมองยัยอีอ้อนด้วยสายตาเป็นต่อ ทิ้งยัยขวัญไว้เบื้องหลัง ทำยัยอีอ้อนนั่นตาลุกวาวเชียว O_O^
“อิง เอาอะไรเหรอ ^-^”
“อิงเอาขนมปังทาแยมน่ะจ๊ะ ^-^”
“แล้วบินล่ะ เอาอะไร...เดี๋ยวไปซื้อให้ ^O^”
“อืม...พีจ๊ะ บินว่าบินเอาก๋วยเตี๋ยวน้ำตกไม่ใส่ผักน้า~ >O<”
“บิน กินผักสิ...เธอนี่เหมือนตอนเด็กๆเลยนะ -_-^”
“น่านะพี เราก็สนิทกันมาก ไม่ใช่เหรอ >_<”
ฉันเน้นคำว่า มาก ให้ยัยอีอ้อนได้ยินโฮะๆๆ...ฉันชนะขาดย่ะ โอ๊ยย...แล้วฉันต้องพูดอะไรเลี่ยนๆอย่างนี้อีกนานมั้ยเนี่ย -_-
“ไม่ได้นะบิน เดี๋ยวฉันสั่งใส่ผักให้ -_-^”
“แหม...พีก็ ห่วงบินขนาดนี้เชียว ก็ได้จ๊ะ ใส่ผักก็ใส่ >_<”
ฉันเหลือบไปมองยัยอีอ้อนที่นั่งหน้ามู่ทู่อยู่ ตาพียิ้มเบาๆแล้วไปสั่งอาหาร ส่วนฉันน่ะเหรอ ก๊ากๆ ก็ต้องยิ้มให้แก่ชัยชนะล่ะสิ ^-^
“นี่ แกยัยบ้า” ยัยอีอ้อนกรีดร้องออกมาเบาๆ พอได้ยินกันสองคน
“อะไรเหรออิง ^-^” ฉันทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้
“หนอย ยังทำเป็นไม่รู้เรื่องอีกยัยนี่ เชอะ...เธอคงตามแจพีตลอดสินะยะ เธอนี่ไม่ต่างอะไรกับพวกผู้หญิงชั้นต่ำ”
ตอนนี้ อารมณ์ในใจฉันพลุ้งพล่านจนสามารถตบยัยปากมอมนี่ได้เลย -_-^
“โธ่ อิงจ๊ะ เอ๊ะ...นั่นหมากี่ตัวในปากเธอน่ะ นี่อิงคราวหลังไปซื้อตะกร้อมาใส่ซะนะ เจ้าหมาจะได้ไม่หลุดออกมา >O<”
“ว้ายยยยย....แกนี่มัน ยัยชะนี แกมันเลวจริงๆนะ หัดเจียมกะลาหัวซะมั่ง พีเขาไม่แคร์แกหรอก แกเทียบฉันไม่ได้หรอก ไม่งั้นพีก็คงไม่...”
ยัยอีอ้อนยิ้มอย่างมีเลศนัย ก่อนจะพูดว่า...
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น