ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : พี่น้อง
\" ลัน ลัน ล้า ~ \"
เสียงเด็กๆทีเล่นกันอย่างสนุกสนานที่สนามเด็กเล่นแห่งหนึ่ง และเสียงนั้นก็หายไปหลังจากที่เด็กผู้ชายได้เดินจากไปส่วนเด็กผู้หญิงก็ได้แต่ยืนโบกมือลากับเด็กผู้ชายและก็เดินจากไปในที่สุด
\" แม่ค่ะ !!! หนูโตแล้วนะค่ะขอไปเที่ยวกับเพื่อนนะค่ะ \" ฉันพูดอ้อนวอนแม่ที่กำลังทำอาหารอยู่
\" ไม่ได้เด็ดขาด !!!! \" แม่พูด
\" แง้ๆ แม่นะแม่หนูจะไปให้ได้เลยคอยดู \" ฉันแลบลิ้นใส่แม่และหยิบกระเป๋าเดินไปโรงเรียน
ใจร้ายจัง ~ แม่นะแม่โตป่านนี้แล้วยังไม่ให้ไปเที่ยวอีกแต่ไม่เป็นไรหรอกไปเที่ยวหลังเลิกเรียนก็ได้ ว่าแต่นี่ยอนเนมาโรงเรียนรึยังเนี่ยปกติยัยนี่ไม่เคยมาหลังฉันเลยนี่นา เฮ้ออออ.......... ชั่งมันเหอะ คิดถึงคนคนนั้นจังเมื่อไรนะที่ฉันจะได้เจอเขาอีกครั้ง
\" ฮองซุนจ๋า.......... ฉันอยู่นี่ \" เสียงใครบางคนเรียกฉันอยู่
\" กรี๊ดดดด !!!! \" ตกใจแทบแย่อยู่ดีๆก็โผล่มาน่ากลัวชะมัด TT_TT
\" แหม.....อย่าตกใจมากไปหน่อยเลยจ้ะ ฮิฮิ \" ยอนเนเอานิ้วมาจิ้มที่ไหล่ฉันเบา
โหไม่ตลกหรอกนะย่ะ ยัยบ้า !!! ให้ตายสิหัวใจวายตายกันพอดีเลย \" จะฆ่ากันรึไงเนี่ย \" ฉันพูดแบบว่ามีน้ำโหเล็กน้อย
\" เหม่อถึงใครอยู่หรอฮองซุน \"
\" เปล่าสักหน่อย แกไปไกลๆเลยไม่ต้องมายุ่ง \"
\" โอ๋ ๆ อย่างอนไปเลยเดี๋ยวหลังเลิกเรียนเลี้ยงไอติมนะ \"
\" โห.............แกคิดว่าฉันเห็นแกกินหรอเนี่ย \"
\"........\"
\" เอารสสตอเบอรี่นะจ้ะเพื่อน ^ ^ \" อย่างฉันหรอจะไม่เอา 5555
ฉันและยอนเนเดินไปด้วยกันพร้อมกับคุยเรื่องที่จะไปเที่ยวตลอดทางก่อนที่จะมาถึงห้องเรียนของเรา ฉันกับยอนเนน่ะเราเป็นเพื่อนกันตั้งแต่เด็กแล้วและก็ยังมีอีกคนคนนึงซึ่งถือว่า.................เป็นรักแรกของฉันเลยล่ะ เรา 3 คนจะไปเล่นด้วยกันทุกวันแต่แล้ววันนึงเด็กผู้ชายคนนั้นก็ต้องย้ายบ้านและเรา 3 คนก็ไม่ได้เจอกันอีกเลยแล้วเด็กผู้ชายคนนั้นก็ชื่อว่า อินเจ
\" ฮองซุน !!!! \" ยอนเนเรียกฉัน
\" ห๊ะ !!! อะไรหรอ \" ฉันรีบถามอย่างตกใจ
\" นี่แกเหม่อถึง............อินเจอีกแล้วหรอ \" ยัยยอนเนแหย่ฉันเล่น จนทำให้ฉันหน้าแดงขึ้นมา >///<
\" บ้าหรอ !!!! \" ฉันรีบโต้เถียงเขากลับทันที
\" นี่ฉันได้ข่าวมาว่าตอนนี้เขาเป็นดาราดังของญี่ปุ่นเชียวนะแก \" ยอนแนพูดพร้อมกับทำตาปริบๆใส่ฉัน
\" รู้แล้วน่า \" -///- ตอนนี้ฉันหน้าแดงไปหมดแล้วนะ ฉันว่าเรื่องนี้มันก็ผ่านมา 10 ปีแล้วแต่ฉันก็ยังไม่อาจลืมมันได้เพราะฉันคิดว่าสักวันเราคงต้องได้เจอกันอย่างแน่นอน
ในที่สุดก็เลิกเรียนสักทีทีนี้ก็ตายัยยอนเนพาฉันไปเลี้ยงไอติมแล้วล่ะ พูดแล้วน้ำลายจะหก ฮิๆ ^ . ^ เมื่อถึงร้านไอติมที่ชื่อว่า บ้านไอติมเบอรี่ ซึ่งเป็นร้านโปรดของฉันทีเดียวก็ที่นี้มีความทรงจำของฉันอยู่นี่นาแล้วเราก็ต้องมานั่งโต๊ะที่ 7 ทุกครั้งด้วย โต๊ะนี้ติดกับมุมที่มองออกไปข้างนอกแล้วจะเห็นวิวทะเลที่สวยงามมากๆเลยล่ะฉันก็เลยชอบโต๊ะนี้
\" เอาสองทหารเสือค่ะ \" สองทหารเสือคือชื่อไอติมชนิดหนึ่งของร้านนี้
\" เปลี่ยนรสไอติมมั้ยค่ะ \" พนักงานถามฉัน
\" เอารสสตอเบอรี่ 2 ลูกนะค่ะ \" ฉันพูด
\" เอาสองทหารเสือด้วยนะค่ะแล้วก็เอารสช็อกโก้ผสมมะนาวค่ะ \" ยอนเนสั่ง
\" นี่แก........จะว่าไปก็คิดถึงอินเจเนอะ 10 ปีแล้วที่พวกเราไม่ได้เจอเขาน่ะ \" ยอนเนพูดพร้อมกับมองท้องฟ้า
\" อืม \"
อ่า.........ในที่สุดไอติมก็มาแล้ว น่าอร่อยชะมัดกินดีกว่าแต่ขณะที่ฉันกำลังจะเอาไอติมเอาปาก
\" เอ่อ... ขอประทานโทษนะค่ะคือ โต๊ะนี้มีคนจองแล้วน่ะค่ะพนักงานคนเมื่อกี้มาใหม่ก็เลยยังไม่รู้กรุณาเปลี่ยนโต๊ะด้วยนะค่ะ \" พนักงานอีกคนมาบอกฉันกับยอนเน
\" เอ๊ะ !!! อะไรกันคะทำไมบริการลูกค้าอย่างนี้ล่ะค่ะคุณ \" ฉันพูดพร้อมกับอารมณ์ จำไว้นะใครมาหาเรื่องฉันตอนกินมันต้องไม่เหลือ
\" เอ่อ.... ขอประทานโทษจริงๆค่ะ กรุณาเปลี่ยนโต๊ะด้วยค่ะ \" พนักงานคนนั้นย้ำอีกครั้ง
\" ฉันอยากจะรู้ว่าใครมันจองโต๊ะนี้หา คุณก็รู้ว่าปกติเรานั่งโต๊ะนี้นะค่ะ \" ฉันโต้แย้ง
\" แก....ฮองซุนใจเย็นๆก่อนดิว่ะ \" ยอนเนห้ามปราม
\" ไม่เว้ย !!!! \"
อะไรกันเนี่ย !!!! บ้าที่สุดฉันเป็นลูกค้าประจำพวกเธอนะเฟ้ยให้ตายสิ !!! ตอนนี้ฉันอารมณ์เสียสุดๆ ใครกันนะอยากจะเห็นหน้ามันนักเชียว หึ ถ้าเจอนะถ้าอัดให้น่วมเลยจะบอกอะไรให้นะฉันน่ะเป็น หัวหน้าชมรมคาราเต้ นะย่ะ -_- \"
\" ขอโทษนะครับ ผมเป็นคนจองโต๊ะนั้นเอง \" เสียงผู้ชายคนนึงดังขึ้น
และเสียงนั้นทำให้เราต่างก็หันไปมองด้วยความประหลาดใจ แต่ว่าจะว่าไปแล้วไอผู้ชายที่มันพูดม่ะกี้ก็หน้าตาดีใช้ได้ ตัวสูง หุ่นดี เสียงเข้ม ทุกอย่างลงตัวฉันยอมรับเลยนะว่ามัน เท่จริง !!!!! >///< อย่าใจอ่อนนะเรายิ่งอ่อนใจกับพวกหล่อๆเท่ๆอยู่ด้วย ฮึ่ม !!! ไม่ได้ยังไงก็ยอมไม่ได้เฟ้ย
\" นายเป็นใครไม่ทราบ \"
\" ผมเอ่อ.........ผมเอ่อ..........คังชินครับ \" ผู้ชายคนนั้นพูดขึ้น
\" อืม........ชื่อ คังชิน หรอเป็นคนเกาหลีหรอ \" ฉันรีบซักไซร้เขาทันทีก็เขาพูดเพี้ยนนี่นา
\" เอ่อ...เปล่าครับผมเป็นคนญี่ปุ่น \" ผู้ชายคนนั้นพูด
\" ฉันฮองซุนนะ นายมีสิทธิ์อะไรมาใช้โต๊ะนี้ไม่ทราบ \" ฉันพูดอย่างไม่เกรงใจเขา
\" นี่ฮองซุนแกใจเย็นๆก่อนดิว่ะเดี๋ยวก็มีเรื่องหรอก \" ยอนเนรีบมาห้าม
\" เพราะผมชอบโต๊ะนี้ครับมันเป็นความทรงจำที่ดีสำหรับผม \" ผู้ชายคนนั้นพูดขึ้น
ชอบงั้นหรอ มีความทรงจำกับโต๊ะนี้งั้นหรอ แหวะ !!!! อยากจะอ้วกน้ำเน่าชะมัดอย่าคิดนะว่าฉันจะใจอ่อน หมอนี่หน้าตาคุ้นๆนะเนี่ยคุ้นจริงๆ
\" ฉันก็มีความทรงจำกับโต๊ะนี้เหมือนกันย่ะ \" ฉันพูด
\" เฮ้............ !!!!! มีเรื่องอะไรกันน่ะอึนโซ \" มีผู้ชายอีกคนนึงเดินเข้ามาในร้านและพูดเป็นภาษาญี่ปุ่นด้วย แงๆ ฉันฟังไม่ออกนะย่ะ !!!!
\" เอ่อพี่ครับผมบอกไปว่าผมชื่อคังชินครับ \" คนที่บอกว่าชื่อ คังชิน พูดเป็นภาษาญี่ปุ่นกลับ
\" นี่พูดภาษาเกาหลีสิฉันจะได้ฟังรู้เรื่อง \" ฉันพูดพร้อมกับเท้าเอว
\" นี่คุณพูดจาดีๆหน่อยนะครับ \" ผู้ชายคนที่เข้ามาใหม่พูดขึ้น
\" เฮ้ !!! นายชื่ออะไรน่ะทำไมนาย 2 คนหน้าตาคล้ายกันจัง \" ฉันถามอย่างสงสัย
\" นั่นสิเป็นอะไรกันรึเปล่า \" ยอนเนก็ถามอย่างสงสัยเช่นกัน
ผู้ชายคนนั้นเงียบหันไปกระซิบกับคนที่ชื่อ คังชิน และก็หันมาตอบพวกเรา \" เราสองคนเป็นพี่น้องกัน \" เขาตอบโดยที่ไม่พูดถึงเรื่องชื่อของเขา
\" แล้วชื่อนายล่ะ \" ฉันถาม
\" นี่ทำไมฉันต้องบอกเธอด้วยยัยติ๊งต๊อง \" ผู้ชายคนนั้นตะคอก
\" ก็ฉันอยากรู้นี่ \" ให้ตายสิหมอนี่มันต้องบ้าแน่ๆอยู่ดีๆก็มาด่าฉันว่า ยัยติ๊งต๊อง
\" แล้วชื่อเธอล่ะบอกฉันมาก่อนสิ \" ผู้ชายคนนั้นยืนกอดอกอย่างมาดเข้ามที่เดียว ตอนนี้ฉันเริ่มใจหวิวแล้วนะ >///< เขาเท่กว่าคนที่ชื่อ คังชิน เสียอีก
\" ไม่บอก !!! นายบอกชื่อนายมาก่อนสิ \" ฉันถามกลับ
\" เธอนั่นแหละบอกก่อน \" เขาโต้กลับ
แล้วในที่สุดฉันก็ถูกไล่ออกมาจากร้าน แงๆ TT_TT ทำยังงี้กับฉันได้ไง ทุกคนใจร้ายกับฉันจังเลย ฮือๆแล้วตอนนี้กี่โมงแล้วเนี่ยฉันหันไปมองนาฬิกาที่หน้าร้าน กรี๊ดดดดด !!!!! นี่มัน 1 ทุ่มแล้วหรอเนี่ยให้ตายสิกลับไปบ้านตายแน่ๆ
\" ยอนเนเดี๋ยวฉันกลับก่อนนะ \" ฉันพูดพร้อมกับวิ่งและโบกมือลายอนเน
โปรดติดตามตอนต่อไป By นักเขียนตามหารัก ~ rumirumi
เสียงเด็กๆทีเล่นกันอย่างสนุกสนานที่สนามเด็กเล่นแห่งหนึ่ง และเสียงนั้นก็หายไปหลังจากที่เด็กผู้ชายได้เดินจากไปส่วนเด็กผู้หญิงก็ได้แต่ยืนโบกมือลากับเด็กผู้ชายและก็เดินจากไปในที่สุด
\" แม่ค่ะ !!! หนูโตแล้วนะค่ะขอไปเที่ยวกับเพื่อนนะค่ะ \" ฉันพูดอ้อนวอนแม่ที่กำลังทำอาหารอยู่
\" ไม่ได้เด็ดขาด !!!! \" แม่พูด
\" แง้ๆ แม่นะแม่หนูจะไปให้ได้เลยคอยดู \" ฉันแลบลิ้นใส่แม่และหยิบกระเป๋าเดินไปโรงเรียน
ใจร้ายจัง ~ แม่นะแม่โตป่านนี้แล้วยังไม่ให้ไปเที่ยวอีกแต่ไม่เป็นไรหรอกไปเที่ยวหลังเลิกเรียนก็ได้ ว่าแต่นี่ยอนเนมาโรงเรียนรึยังเนี่ยปกติยัยนี่ไม่เคยมาหลังฉันเลยนี่นา เฮ้ออออ.......... ชั่งมันเหอะ คิดถึงคนคนนั้นจังเมื่อไรนะที่ฉันจะได้เจอเขาอีกครั้ง
\" ฮองซุนจ๋า.......... ฉันอยู่นี่ \" เสียงใครบางคนเรียกฉันอยู่
\" กรี๊ดดดด !!!! \" ตกใจแทบแย่อยู่ดีๆก็โผล่มาน่ากลัวชะมัด TT_TT
\" แหม.....อย่าตกใจมากไปหน่อยเลยจ้ะ ฮิฮิ \" ยอนเนเอานิ้วมาจิ้มที่ไหล่ฉันเบา
โหไม่ตลกหรอกนะย่ะ ยัยบ้า !!! ให้ตายสิหัวใจวายตายกันพอดีเลย \" จะฆ่ากันรึไงเนี่ย \" ฉันพูดแบบว่ามีน้ำโหเล็กน้อย
\" เหม่อถึงใครอยู่หรอฮองซุน \"
\" เปล่าสักหน่อย แกไปไกลๆเลยไม่ต้องมายุ่ง \"
\" โอ๋ ๆ อย่างอนไปเลยเดี๋ยวหลังเลิกเรียนเลี้ยงไอติมนะ \"
\" โห.............แกคิดว่าฉันเห็นแกกินหรอเนี่ย \"
\"........\"
\" เอารสสตอเบอรี่นะจ้ะเพื่อน ^ ^ \" อย่างฉันหรอจะไม่เอา 5555
ฉันและยอนเนเดินไปด้วยกันพร้อมกับคุยเรื่องที่จะไปเที่ยวตลอดทางก่อนที่จะมาถึงห้องเรียนของเรา ฉันกับยอนเนน่ะเราเป็นเพื่อนกันตั้งแต่เด็กแล้วและก็ยังมีอีกคนคนนึงซึ่งถือว่า.................เป็นรักแรกของฉันเลยล่ะ เรา 3 คนจะไปเล่นด้วยกันทุกวันแต่แล้ววันนึงเด็กผู้ชายคนนั้นก็ต้องย้ายบ้านและเรา 3 คนก็ไม่ได้เจอกันอีกเลยแล้วเด็กผู้ชายคนนั้นก็ชื่อว่า อินเจ
\" ฮองซุน !!!! \" ยอนเนเรียกฉัน
\" ห๊ะ !!! อะไรหรอ \" ฉันรีบถามอย่างตกใจ
\" นี่แกเหม่อถึง............อินเจอีกแล้วหรอ \" ยัยยอนเนแหย่ฉันเล่น จนทำให้ฉันหน้าแดงขึ้นมา >///<
\" บ้าหรอ !!!! \" ฉันรีบโต้เถียงเขากลับทันที
\" นี่ฉันได้ข่าวมาว่าตอนนี้เขาเป็นดาราดังของญี่ปุ่นเชียวนะแก \" ยอนแนพูดพร้อมกับทำตาปริบๆใส่ฉัน
\" รู้แล้วน่า \" -///- ตอนนี้ฉันหน้าแดงไปหมดแล้วนะ ฉันว่าเรื่องนี้มันก็ผ่านมา 10 ปีแล้วแต่ฉันก็ยังไม่อาจลืมมันได้เพราะฉันคิดว่าสักวันเราคงต้องได้เจอกันอย่างแน่นอน
ในที่สุดก็เลิกเรียนสักทีทีนี้ก็ตายัยยอนเนพาฉันไปเลี้ยงไอติมแล้วล่ะ พูดแล้วน้ำลายจะหก ฮิๆ ^ . ^ เมื่อถึงร้านไอติมที่ชื่อว่า บ้านไอติมเบอรี่ ซึ่งเป็นร้านโปรดของฉันทีเดียวก็ที่นี้มีความทรงจำของฉันอยู่นี่นาแล้วเราก็ต้องมานั่งโต๊ะที่ 7 ทุกครั้งด้วย โต๊ะนี้ติดกับมุมที่มองออกไปข้างนอกแล้วจะเห็นวิวทะเลที่สวยงามมากๆเลยล่ะฉันก็เลยชอบโต๊ะนี้
\" เอาสองทหารเสือค่ะ \" สองทหารเสือคือชื่อไอติมชนิดหนึ่งของร้านนี้
\" เปลี่ยนรสไอติมมั้ยค่ะ \" พนักงานถามฉัน
\" เอารสสตอเบอรี่ 2 ลูกนะค่ะ \" ฉันพูด
\" เอาสองทหารเสือด้วยนะค่ะแล้วก็เอารสช็อกโก้ผสมมะนาวค่ะ \" ยอนเนสั่ง
\" นี่แก........จะว่าไปก็คิดถึงอินเจเนอะ 10 ปีแล้วที่พวกเราไม่ได้เจอเขาน่ะ \" ยอนเนพูดพร้อมกับมองท้องฟ้า
\" อืม \"
อ่า.........ในที่สุดไอติมก็มาแล้ว น่าอร่อยชะมัดกินดีกว่าแต่ขณะที่ฉันกำลังจะเอาไอติมเอาปาก
\" เอ่อ... ขอประทานโทษนะค่ะคือ โต๊ะนี้มีคนจองแล้วน่ะค่ะพนักงานคนเมื่อกี้มาใหม่ก็เลยยังไม่รู้กรุณาเปลี่ยนโต๊ะด้วยนะค่ะ \" พนักงานอีกคนมาบอกฉันกับยอนเน
\" เอ๊ะ !!! อะไรกันคะทำไมบริการลูกค้าอย่างนี้ล่ะค่ะคุณ \" ฉันพูดพร้อมกับอารมณ์ จำไว้นะใครมาหาเรื่องฉันตอนกินมันต้องไม่เหลือ
\" เอ่อ.... ขอประทานโทษจริงๆค่ะ กรุณาเปลี่ยนโต๊ะด้วยค่ะ \" พนักงานคนนั้นย้ำอีกครั้ง
\" ฉันอยากจะรู้ว่าใครมันจองโต๊ะนี้หา คุณก็รู้ว่าปกติเรานั่งโต๊ะนี้นะค่ะ \" ฉันโต้แย้ง
\" แก....ฮองซุนใจเย็นๆก่อนดิว่ะ \" ยอนเนห้ามปราม
\" ไม่เว้ย !!!! \"
อะไรกันเนี่ย !!!! บ้าที่สุดฉันเป็นลูกค้าประจำพวกเธอนะเฟ้ยให้ตายสิ !!! ตอนนี้ฉันอารมณ์เสียสุดๆ ใครกันนะอยากจะเห็นหน้ามันนักเชียว หึ ถ้าเจอนะถ้าอัดให้น่วมเลยจะบอกอะไรให้นะฉันน่ะเป็น หัวหน้าชมรมคาราเต้ นะย่ะ -_- \"
\" ขอโทษนะครับ ผมเป็นคนจองโต๊ะนั้นเอง \" เสียงผู้ชายคนนึงดังขึ้น
และเสียงนั้นทำให้เราต่างก็หันไปมองด้วยความประหลาดใจ แต่ว่าจะว่าไปแล้วไอผู้ชายที่มันพูดม่ะกี้ก็หน้าตาดีใช้ได้ ตัวสูง หุ่นดี เสียงเข้ม ทุกอย่างลงตัวฉันยอมรับเลยนะว่ามัน เท่จริง !!!!! >///< อย่าใจอ่อนนะเรายิ่งอ่อนใจกับพวกหล่อๆเท่ๆอยู่ด้วย ฮึ่ม !!! ไม่ได้ยังไงก็ยอมไม่ได้เฟ้ย
\" นายเป็นใครไม่ทราบ \"
\" ผมเอ่อ.........ผมเอ่อ..........คังชินครับ \" ผู้ชายคนนั้นพูดขึ้น
\" อืม........ชื่อ คังชิน หรอเป็นคนเกาหลีหรอ \" ฉันรีบซักไซร้เขาทันทีก็เขาพูดเพี้ยนนี่นา
\" เอ่อ...เปล่าครับผมเป็นคนญี่ปุ่น \" ผู้ชายคนนั้นพูด
\" ฉันฮองซุนนะ นายมีสิทธิ์อะไรมาใช้โต๊ะนี้ไม่ทราบ \" ฉันพูดอย่างไม่เกรงใจเขา
\" นี่ฮองซุนแกใจเย็นๆก่อนดิว่ะเดี๋ยวก็มีเรื่องหรอก \" ยอนเนรีบมาห้าม
\" เพราะผมชอบโต๊ะนี้ครับมันเป็นความทรงจำที่ดีสำหรับผม \" ผู้ชายคนนั้นพูดขึ้น
ชอบงั้นหรอ มีความทรงจำกับโต๊ะนี้งั้นหรอ แหวะ !!!! อยากจะอ้วกน้ำเน่าชะมัดอย่าคิดนะว่าฉันจะใจอ่อน หมอนี่หน้าตาคุ้นๆนะเนี่ยคุ้นจริงๆ
\" ฉันก็มีความทรงจำกับโต๊ะนี้เหมือนกันย่ะ \" ฉันพูด
\" เฮ้............ !!!!! มีเรื่องอะไรกันน่ะอึนโซ \" มีผู้ชายอีกคนนึงเดินเข้ามาในร้านและพูดเป็นภาษาญี่ปุ่นด้วย แงๆ ฉันฟังไม่ออกนะย่ะ !!!!
\" เอ่อพี่ครับผมบอกไปว่าผมชื่อคังชินครับ \" คนที่บอกว่าชื่อ คังชิน พูดเป็นภาษาญี่ปุ่นกลับ
\" นี่พูดภาษาเกาหลีสิฉันจะได้ฟังรู้เรื่อง \" ฉันพูดพร้อมกับเท้าเอว
\" นี่คุณพูดจาดีๆหน่อยนะครับ \" ผู้ชายคนที่เข้ามาใหม่พูดขึ้น
\" เฮ้ !!! นายชื่ออะไรน่ะทำไมนาย 2 คนหน้าตาคล้ายกันจัง \" ฉันถามอย่างสงสัย
\" นั่นสิเป็นอะไรกันรึเปล่า \" ยอนเนก็ถามอย่างสงสัยเช่นกัน
ผู้ชายคนนั้นเงียบหันไปกระซิบกับคนที่ชื่อ คังชิน และก็หันมาตอบพวกเรา \" เราสองคนเป็นพี่น้องกัน \" เขาตอบโดยที่ไม่พูดถึงเรื่องชื่อของเขา
\" แล้วชื่อนายล่ะ \" ฉันถาม
\" นี่ทำไมฉันต้องบอกเธอด้วยยัยติ๊งต๊อง \" ผู้ชายคนนั้นตะคอก
\" ก็ฉันอยากรู้นี่ \" ให้ตายสิหมอนี่มันต้องบ้าแน่ๆอยู่ดีๆก็มาด่าฉันว่า ยัยติ๊งต๊อง
\" แล้วชื่อเธอล่ะบอกฉันมาก่อนสิ \" ผู้ชายคนนั้นยืนกอดอกอย่างมาดเข้ามที่เดียว ตอนนี้ฉันเริ่มใจหวิวแล้วนะ >///< เขาเท่กว่าคนที่ชื่อ คังชิน เสียอีก
\" ไม่บอก !!! นายบอกชื่อนายมาก่อนสิ \" ฉันถามกลับ
\" เธอนั่นแหละบอกก่อน \" เขาโต้กลับ
แล้วในที่สุดฉันก็ถูกไล่ออกมาจากร้าน แงๆ TT_TT ทำยังงี้กับฉันได้ไง ทุกคนใจร้ายกับฉันจังเลย ฮือๆแล้วตอนนี้กี่โมงแล้วเนี่ยฉันหันไปมองนาฬิกาที่หน้าร้าน กรี๊ดดดดด !!!!! นี่มัน 1 ทุ่มแล้วหรอเนี่ยให้ตายสิกลับไปบ้านตายแน่ๆ
\" ยอนเนเดี๋ยวฉันกลับก่อนนะ \" ฉันพูดพร้อมกับวิ่งและโบกมือลายอนเน
โปรดติดตามตอนต่อไป By นักเขียนตามหารัก ~ rumirumi
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น