ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ยัยบ้านนอก ....
สวัสดีค่ะ >/ ฉันเรนค่ะ นี่คือการไปสยามเป็นครั้งแรกในชีวิตของฉัน ถึงมันจะดูบ้านนอกไปหน่อย แต่ฉันไม่ใช่คนบ้านนอกนะ ฉันก็คน
กรุงเทพนี่แหละ แค่ไม่เคยไปเที่ยวในที่ๆมีคนพลุกพล่านอย่างห้างหรือ คอนเสิร์ตอะไรเลยต่างหาก แต่แหมปาเข้าไป 16 แล้ว ยังจิ๊ๆแบบบ้าน
นอกเข้ากรุงอย่างงี้มันไม่เกินไปหน่อยหรอกเหรอใช่มั๊ยหล่ะคะ เพราะครอบครัวของฉันเป็นครอบครัวธรรมดา ไม่ได้จนไม่ได้รวยพ่อกับแม่ทำ
งานข้าแรงชั้นต่ำกันหมด ยังดีที่พี่ชายได้งานดีขึ้นมาหน่อยข้าแรงอยู่ที่ปานกลาง เพราะฉะนั้นเป็นเรื่องยากที่จะตระเวนเที่ยว เพื่อซื้อของ ดู
ของสวยๆ เพราะมันจะล่อตารล่อใจจนต้องยอมควักตัง แต่โดนส่วนตัวฉันชอบเดินเที่ยวนะ แล้วครั้งนี้ น่าจะเป็นครั้งที่สามหรือสี่ในระยะเวลาที่
จำความได้ว่าไปห้าง ซึ่งครั้งล่าสุดห่างเหินไปเป็นปีแล้ว  และมันเป็นสยามด้วย ตงเป็นไปไม่ได้ที่จะไม่ปลื้มใช่มั๊ยคะ >// [แววบ้าน
นอกออกแล้วน้ำตาล -*- ]
ตอนนี้ฉันกำลังนั่งอยู่บนรถไฟฟ้าแบบหมดแรง หลังจากที่ระกำนั่งรถเมล์สาย 84 สีแดงมาจากบ้านที่อยู่เกือบจะได้เป็นนครปฐม แล้วมานั่งเรือ
ข้ามฟากก่อนจะมาต่อรถไฟฟ้าอีกทีฉันทำแก้มป่องพร้อมกับบ่นกระปอดกระแปดออกมาเป็นระยะๆ ในขณะที่ บี และ ส้ม กับไม่รู้สึกอะไรเลย
“นี่บี ฉันว่านะเราน่าจะนั่งรถเมล์แอร์มาจากเดอะมอเลยนะ ต่อเดียวถึงสยาม มานั่งรถไฟฟ้าหลายต่อแพงก็แพง”ฉันบ่นกันบี
“อ่าว ฉันนึกว่าเธอยังไม่เคยนั่งแล้วอยากจะนั่งนี่”บีว่า ส่วนส้มก็พยักหน้าหงึกๆ
“โธ่เอาไว้จำเป็นนะยังไงฉันก็ได้นั่งอยู่ดีน่ะแหละ รถไฟฟ้าเค้าคงไม่ทุบทิ้งตอนฉันอยากจะนั่งหรอก”
“เอาเถอะ ถือว่าพาเธอมาแล้วขากลับเรากลับรถเมล์ก็ได้ -*-“
“แล้วเราจะไปไหนกันบ้างเหรอส้ม บี”
“ไปดูเสื้อผ้าที่มาบุญครอง คาราโอเกะ กินไอติม อะไรก็ได้ วันนี้ฉันกับบีเป็นไกด์ให้”
“ฉันดูบ้านนอกจนต้องให้คนอื่นพามาเที่ยวเลยนะนี่”ฉันหัวเราะ บีทำหน้าบูดแล้วเคาะหัวฉัน พวกเราสามคนเป็นเพื่อนที่ซี้ปึ๊กที่สุดในโลก ฉันไป
แสวงเพื่อนดีๆแบบนี้มาได้ยังไงน๊า
    บีเป็นคนที่มีฐานะมากกว่าฉันกับส้มรวมกัน แต่บีกลับทำตัวธรรมดาทำให้เข้ากับพวกเราได้ บางทีบีก็จะเลี้ยงพวกเราบ้างเป็นบางที
แต่บางทีฉันก็เลี้ยงคืนนะแต่ดูท่าบีจะเลี้ยงมากกว่า -*- ส่วนส้ม ส้มเป็นคนน่ารัก ขาวแล้วก็สูง มีคนจีบเยอะน่าดูเลยหล่ะ แต่น่าเสียดายที่ส้ม
ออกจะห้าวไปหน่อย
หลังจากที่ร่อนตั้งแต่สยามยันมาบุญครองแม้กระทั่งร้านหนังสือจุฬาก็ยังไปเดิน ทุกๆที่ๆฉันยังไม่เคยไป บีกับส้มพาฉันเดินจนจำได้ขึ้นใจ
บ่ายสองกว่าๆ บีส้มและฉันเพิ่งจะได้กินข้าว
“เรน บีเราไปเล่นไอซ์สเก็ตกันมั๊ย ?”
“ไอซ์เหรอ เฮ่ยส้มวันนี้ฉันไม่ได้เอาเสื้อกันหนาวมา”บีทำหน้าหงอย ความจริงบีก็คงอยากจะเล่นอยู่ล่ะมั๊งแต่แค่ไม่มีเสื้อกันหนาว
“บีเอ๊ย เล่นแป๊ปเดียวก็ร้อนแล้ว เหงื่อออกไวจะตาย”
“แล้วเรนหล่ะ สนจะเล่นมั๊ย”
“ก็อยากเล่นอยู่แต่กลัวล้มจังง่ะ = =ฉันนั่งดูดีกว่า”
“เอางั้นเหรอ ถ้าเธอไม่เล่นพวกเราสองคนไม่เล่นก็ได้นะ”
“ไม่เป็นไรหรอกน่าถ้าฉันเบื่อเดี๋ยวฉันก็ออกมาเดินเล่นก็ได้”
“งั้นวันนี้ไปถล่ม เซนทรัลเวิลด์กัน >/”
บี กับส้มยิ้มร่าส่วนฉันจะยังไงก็ยังยิ้มอยู่ดีได้มาเที่ยวแล้วนี่นา
-------------------------------------------------------------------------
แนะนำติชมกันหน่อยนะคะ เรื่องนี้เป้นเรื่องแรกที่มุขในหัวคิดออกได้เยอะแบบแล่นออกมาไม่บรรยะบันยัง
แล้วเขียนได้ยาวนานที่สุด ยังไงก็ฝากเนื้อฝากตัวด้วยค่ะ
กรุงเทพนี่แหละ แค่ไม่เคยไปเที่ยวในที่ๆมีคนพลุกพล่านอย่างห้างหรือ คอนเสิร์ตอะไรเลยต่างหาก แต่แหมปาเข้าไป 16 แล้ว ยังจิ๊ๆแบบบ้าน
นอกเข้ากรุงอย่างงี้มันไม่เกินไปหน่อยหรอกเหรอใช่มั๊ยหล่ะคะ เพราะครอบครัวของฉันเป็นครอบครัวธรรมดา ไม่ได้จนไม่ได้รวยพ่อกับแม่ทำ
งานข้าแรงชั้นต่ำกันหมด ยังดีที่พี่ชายได้งานดีขึ้นมาหน่อยข้าแรงอยู่ที่ปานกลาง เพราะฉะนั้นเป็นเรื่องยากที่จะตระเวนเที่ยว เพื่อซื้อของ ดู
ของสวยๆ เพราะมันจะล่อตารล่อใจจนต้องยอมควักตัง แต่โดนส่วนตัวฉันชอบเดินเที่ยวนะ แล้วครั้งนี้ น่าจะเป็นครั้งที่สามหรือสี่ในระยะเวลาที่
จำความได้ว่าไปห้าง ซึ่งครั้งล่าสุดห่างเหินไปเป็นปีแล้ว  และมันเป็นสยามด้วย ตงเป็นไปไม่ได้ที่จะไม่ปลื้มใช่มั๊ยคะ >// [แววบ้าน
นอกออกแล้วน้ำตาล -*- ]
ตอนนี้ฉันกำลังนั่งอยู่บนรถไฟฟ้าแบบหมดแรง หลังจากที่ระกำนั่งรถเมล์สาย 84 สีแดงมาจากบ้านที่อยู่เกือบจะได้เป็นนครปฐม แล้วมานั่งเรือ
ข้ามฟากก่อนจะมาต่อรถไฟฟ้าอีกทีฉันทำแก้มป่องพร้อมกับบ่นกระปอดกระแปดออกมาเป็นระยะๆ ในขณะที่ บี และ ส้ม กับไม่รู้สึกอะไรเลย
“นี่บี ฉันว่านะเราน่าจะนั่งรถเมล์แอร์มาจากเดอะมอเลยนะ ต่อเดียวถึงสยาม มานั่งรถไฟฟ้าหลายต่อแพงก็แพง”ฉันบ่นกันบี
“อ่าว ฉันนึกว่าเธอยังไม่เคยนั่งแล้วอยากจะนั่งนี่”บีว่า ส่วนส้มก็พยักหน้าหงึกๆ
“โธ่เอาไว้จำเป็นนะยังไงฉันก็ได้นั่งอยู่ดีน่ะแหละ รถไฟฟ้าเค้าคงไม่ทุบทิ้งตอนฉันอยากจะนั่งหรอก”
“เอาเถอะ ถือว่าพาเธอมาแล้วขากลับเรากลับรถเมล์ก็ได้ -*-“
“แล้วเราจะไปไหนกันบ้างเหรอส้ม บี”
“ไปดูเสื้อผ้าที่มาบุญครอง คาราโอเกะ กินไอติม อะไรก็ได้ วันนี้ฉันกับบีเป็นไกด์ให้”
“ฉันดูบ้านนอกจนต้องให้คนอื่นพามาเที่ยวเลยนะนี่”ฉันหัวเราะ บีทำหน้าบูดแล้วเคาะหัวฉัน พวกเราสามคนเป็นเพื่อนที่ซี้ปึ๊กที่สุดในโลก ฉันไป
แสวงเพื่อนดีๆแบบนี้มาได้ยังไงน๊า
    บีเป็นคนที่มีฐานะมากกว่าฉันกับส้มรวมกัน แต่บีกลับทำตัวธรรมดาทำให้เข้ากับพวกเราได้ บางทีบีก็จะเลี้ยงพวกเราบ้างเป็นบางที
แต่บางทีฉันก็เลี้ยงคืนนะแต่ดูท่าบีจะเลี้ยงมากกว่า -*- ส่วนส้ม ส้มเป็นคนน่ารัก ขาวแล้วก็สูง มีคนจีบเยอะน่าดูเลยหล่ะ แต่น่าเสียดายที่ส้ม
ออกจะห้าวไปหน่อย
หลังจากที่ร่อนตั้งแต่สยามยันมาบุญครองแม้กระทั่งร้านหนังสือจุฬาก็ยังไปเดิน ทุกๆที่ๆฉันยังไม่เคยไป บีกับส้มพาฉันเดินจนจำได้ขึ้นใจ
บ่ายสองกว่าๆ บีส้มและฉันเพิ่งจะได้กินข้าว
“เรน บีเราไปเล่นไอซ์สเก็ตกันมั๊ย ?”
“ไอซ์เหรอ เฮ่ยส้มวันนี้ฉันไม่ได้เอาเสื้อกันหนาวมา”บีทำหน้าหงอย ความจริงบีก็คงอยากจะเล่นอยู่ล่ะมั๊งแต่แค่ไม่มีเสื้อกันหนาว
“บีเอ๊ย เล่นแป๊ปเดียวก็ร้อนแล้ว เหงื่อออกไวจะตาย”
“แล้วเรนหล่ะ สนจะเล่นมั๊ย”
“ก็อยากเล่นอยู่แต่กลัวล้มจังง่ะ = =ฉันนั่งดูดีกว่า”
“เอางั้นเหรอ ถ้าเธอไม่เล่นพวกเราสองคนไม่เล่นก็ได้นะ”
“ไม่เป็นไรหรอกน่าถ้าฉันเบื่อเดี๋ยวฉันก็ออกมาเดินเล่นก็ได้”
“งั้นวันนี้ไปถล่ม เซนทรัลเวิลด์กัน >/”
บี กับส้มยิ้มร่าส่วนฉันจะยังไงก็ยังยิ้มอยู่ดีได้มาเที่ยวแล้วนี่นา
-------------------------------------------------------------------------
แนะนำติชมกันหน่อยนะคะ เรื่องนี้เป้นเรื่องแรกที่มุขในหัวคิดออกได้เยอะแบบแล่นออกมาไม่บรรยะบันยัง
แล้วเขียนได้ยาวนานที่สุด ยังไงก็ฝากเนื้อฝากตัวด้วยค่ะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น