ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : วันปฐมนิเทศ
ณ ระเบียงอาคาร 2 เวลา 9.00 น.
ตึก ตึก ตึก เสียงวิ่งของหนุ่ม สาว ที่วิ่งอยู่บนระเบียงสีฟ้าที่ตกแต่งสวยงามเพื่อประกอบงานปฐมนิเทศ ที่จะขึ้นในเช้าวันนี้ เพื่อต้อนรับนักเรียนใหม่ที่จะเข้ามาศึกษา ณ โรงเรียน ธีรนาธาน เด็กหนุ่มสาวต่างก็วิ่งมุ่งหน้าไปยังหอประชุมเพื่อเข้าร่วมการปฐมนิเทศ
ตุ้บ!!!!! ผมเดินชนกับผู้หญิงคนหนึ่ง โดยไม่ระมัดระวัง เพราะมัวแต่มองหาเพื่อนอยู่
“ โอ้ย!!!!! ” เสียงเธอร้องดังมาก เพราะ โดนชนอย่างแรง แต่เป็นผมที่ล้มไปนอนราบกับพื้น
“ เฮ้ย…. เดินยังไงไม่ดูตาม้าตาเรือเลยวะ ” เสียงหญิงสาวพูดใส่หน้าผมอย่างแรง
“ ขอโทษครับ ผมไม่ทันระวัง ” ผมรีบพูดขอโทษ พร้อมกับลุกขึ้นแล้วปัดเสื้อผ้าที่มีแต่ฝุ่นออก
“ ขอโทษ แล้วมันหายรึไงวะ ” รู้สึกเขาจะโมโหอย่างแรง
“ เอ่อ ขอโทษ ครับ ” ผมทำอะไรไม่ได้มากกว่านี้ นอกจาก ขอโทษ
“ ชิ …. ยกโทษให้ก็ได้ เห็นว่าเป็นเด็กใหม่นะ ถึงยกโทษให้ ไม่งั้น มีเรื่องแน่ ”
“ ขอบคุณครับ ” หลังจากที่ผมพูดจบ เธอก็เดินดุ่มๆ ไปทางไหนก็ไม่รู้ ผู้หญิงอะไรอ่ะ โหดชะมัด…
“ เฮ้ย….ไอ้บีม ทางนี้โว้ย ” เสียงตะโกนที่ดังมาจากระเบียงฝั่งตรงข้าม เรียกคนชื่อบีม ก็ผมนั่นแหละครับที่ชื่อบีม ^O^
“ อ้าว… คุณน็อต ทำไมไปอยู่ตรงนั้นล่ะครับ ” ผมตะโกนถามเพื่อนๆ ที่มาจากโรงเรียนเดียวกัน
“ นี่… ธนวัฒน์ พวกเราต่างหาก ที่ต้องถามเธอน่ะ ” หญิงสาวตะโกนถามกลับมา ธนวัฒน์ นั่นคือ ชื่อจริงของผม
“ ก็….เราเรียนที่อาคารนี้ไม่ใช่เหรอครับ --__--;;;; “
“ ไอ้เบื้อกเอ๊ย……เราเรียนอาคารที่พวกข้ายืนอยู่นี่โว้ย ส่วนอาคารนั่น เป็นอาคารของ รุ่นพี่ ม.5 ไปอยู่แถวนั้น เดี๋ยวก็มีเรื่องหรอกมึง เองนี่เบื๊อกไม่หายเลยว่ะ 5555+ ” น็อตหัวเราะในความเซ่อซ่าของผม มีเรื่องน่ะมันไม่เดี๋ยวหรอกครับ มันมีไปแล้ว =__=;;;;
“ อ้าว…..งั้นเหรอครับ =__= ”
“ บีม มัวแต่ยืนอยู่นั่นแหละ รีบไปที่หอประชุมกันเถอะค่ะ ” เสียงหญิงสาวเตือนผม เธอและน็อต ก็เดินมุ่งหน้าไปยังหอประชุม ผมก็รีบวิ่งตามเพื่อนๆ ไปให้ทัน
ณ หอประชุม เวลา 11.20 น.
การปฐมนิเทศน์ยังไม่เสร็จสิ้น ในขนาดที่ประชุมมาแล้วตั้งแต่เวลา 9.30 น.
“ … นักเรียนทุกคนเงียบๆ หน่อย แล้วตั้งใจฟังทางนี้ด้วย มันเป็นช่วงสุดท้ายและเป็นช่วงที่สำคัญมาก นับตั้งแต่เวลานี้เป็นต้นไป พวกเธอทุกคน ได้เป็นนักเรียนของโรงเรียน ธีรนาธาน เรียบร้อยแล้ว และครูอยากให้นักเรียนทราบด้วยว่าคติพจน์ของโรงเรียนเรา คือ เรียนดี กีฬาเก่ง เน้นคุณธรรม นำสังคมไทย….. ”
ตู๊ม..ตาม ตู๊ม…ตาม เสียงประทัดจำนวนหนึ่ง ดังขึ้นมาหลังหอประชุม ทำให้นักเรียนตกใจเป็นจำนวนมาก ผมก็ตกใจมากเหมือนกัน แต่มากกว่าทุกๆ คนอีก เพราะผมเป็นคนขวัญอ่อน และผมได้มองไปทางผู้ที่จุดประทัด เขาได้ยืนถือประทัดอยู่ พร้อมกับหัวเราะอย่างสะใจ
“ ยัย แพรวา !!!!! เธอก่อเรื่องอีกแล้วนะ ” เสียงท่านรอง ผอ. ตะโกนว่าผู้หญิงที่จุดประทัด
“ โธ่…..คุณครูคะ ก็หนูเห็นน้องๆ เค้าฟังคุณครูอบรม แล้วทำหน้าเบื่อๆ เซ็งๆ กัน หนูก็เลยทำให้น้องๆ เค้าหายเบื่อไงคะ หนู Potato ( หวังดี )นะคะ เนื่ยยยยย ^--^ ” เสียงผู้หญิง ที่ท่านรอง ผอ. เรียกว่า แพรวา เธอได้ตอบอาจารย์ไป ทำให้อาจารย์โมโหมาก
“ เธอ ไม่ต้องพูดเลย มานี่สิ มาที่หน้าเวทีเดี๋ยวนี้ ”
“ โหย…..คุณครู หนูขี้เกียจเดินอ่ะ ”
“ ขี้เกียจเหรอ เวลาก่อเรื่องทำไมไม่เห็นขี้เกียจสักนิด ขยันก่อเรื่องได้ทุกวัน เดินมานี่เลย ” หลังจากที่คุณครูพูดจบ ผู้หญิง ที่ชื่อ แพรวา ก็เดินไปทางหน้าเวที
“ เอ๊ะ!!! นั่น ผู้หญิง ที่ชนผมนี่ ” ผมพูดออกมาเมื่อเห็นหน้าผู้หญิงคนนั้นชัดๆ
“ บีม นายรู้จักเธอหรอ ” เพื่อนของผมที่เป็นผู้หญิงถามผม แล้วยังทำหน้าตกใจมาก
“ อ๋อ…ป่าวหรอกครับ พอดีผมเดินไปชนเธอเข้าน่ะครับ --__--;;;; ”
“ จริงเหรอ….แต่นายยังโชคดีนะเนี่ย ” น็อตพูดขึ้นมา ทำให้ผมแปลกใจมาก
“ ทะ..ทำไมเหรอครับ --__--???? ”
“ ก็ คนที่มีเรื่องกับเธอ ต้องเจ็บตัวทุกราย มีแต่บีมนี่แหละ ที่ไม่เป็นอะไร ^--^ ”
“ กอแก้ว พูดถูกต้อง แพรวา หรือ แพรจอมซ่าแห่งธีรนาธาน เป็นตัวป่วนจอมซ่าของโรงเรียน แถมฝีมือการต่อสู้นักเรียนในโรงเรียนนี้ไม่มีใครเทียบได้ ถ้าใครมีเรื่องกับเธอล่ะก็…รับรอง เจ็บตัวทุกราย ” น็อตพูดถึงผู้หญิงที่ชนผม หรือ รุ่นพี่แพรวา
“ แฮะๆๆ ผมก็เกือบไม่รอดเหมือนกันล่ะครับ แต่พี่เค้าบอกว่า เห็นผมเป็นเด็กใหม่เลยไม่ทำอะไรอ่ะครับ >o< ”
“ อืม…ถือว่าโชคดีล่ะนะ ^--^ ”
กอแก้ว เพื่อนหญิงที่ ทั้งน่ารัก และนิสัยดี ผมกับเธอเป็นนักเรียนดีเด่นของโรงเรียนเดิม กันทั้งคู่ ส่วนน็อต เขาเป็นแฟนกันกับกอแก้ว ที่เขามาเข้าโรงเรียนนี้ เพราะ เขากลัวว่า จะมีคนมาจีบกอแก้ว คนรักของเขา
“ นี่…นักเรียน เอาเป็นว่า พิธีปฐมนิเทศ เสร็จสิ้นเพียงเท่านี้นะ อ่ะ แยกย้ายกันไปที่ห้องเรียนโฮมรูมของตนเอง ครูมีนักเรียนที่ต้องอบรมอีก ” คุณครูได้ประกาศบอกนักเรียน แล้วเดินไปทางพี่แพรวา จากนั้นทั้งสองคนก็เดินไปไหนกันไม่รู้ --__--???
“ พวกเราไปโฮมรูมกันเถอะจ๊ะ เดี๋ยวไม่ได้ที่นั่งดีๆ นะ > o < ” กอแก้วพูดขึ้นมาหลังจากที่เห็นทุกคนรีบ ไปที่ห้องโฮมรูมของตนเอง
ณ ห้องโฮมรูม เวลา 11. 30 น.
“ เซ็งจังเลย….ฉันเบื่อการปฐมนิเทศที่สุด ToT ”
“ ทำไมอ่ะครับ คุณน็อต --__--??? ”
“ ก็ขี้เกียจฟังอาจารย์อบรมน่ะสิวะ อบรมอะไรเป็น ชั่วโมง สองชั่วโมง ” น็อตบ่นกระปอดประแปด
“ แหม….มันก็เป็นยังนี้แหละ อาจารย์ต้องอบรมแนะนำให้นักเรียนทราบข้อมูลเกี่ยวกับโรงเรียนน่ะสิ … ”
“ นี่ พอเลย ยัยกอไก่ ” น็อตรีบพูดตัดบทก่อนที่กอแก้วจะพูดสาธยายไปมากกว่านี้
“ น็อต กอแก้วบอกแล้วไง ว่าอย่าเรียกกอแก้วว่า ยัยกอไก่ ”
“ เราเป็นแฟนกันนะ และฉันก็ชอบด้วย กอไก่ น่ารักดีออก OK…..มั้ยจ๊ะ Baby ^o^ ”
“ โอเค จ๊ะ >O< ”
เอาอีกแล้วกอแก้ว โกรธหรืองอนนายน็อตทีไร พอเจอคำว่า OK….Baby เข้า เป็นต้องใจอ่อนทุกทีเล้ย… ==___== แต่ไปคบกับนายน็อตได้ไงเนี่ย นิสัยไม่เข้ากันเลย คนนึงเด็กเรียบร้อย อีกคนนึง เด็กเฮฮา ชอบปาร์ตี้ เฮ้อ…แต่ยังไงน็อตเค้าก็เป็นคนดีล่ะนะ
ส่วนผมก็เป็นคนที่ถือได้ว่าเป็นเด็กเรียนอ่ะครับ ตั้งใจแต่เรียน ไม่เคย ยุ่งกับสิ่งอื่นเลย แต่ก่อนผมก็ไม่เป็นอย่างนี้หรอกครับ ผมเคยเป็นเด็กอันธพาล ไม่ตั้งใจเรียน หาเรื่องคนอื่นเค้าไปวันๆ ทำให้พ่อแม่เสียใจบ่อยมาก แต่วันหนึ่ง ผมก็ได้เจอกับผู้หญิงที่น่ารัก เรียนเก่ง ชอบเข้าร่วมกิจกรรมของโรงเรียน แถมนิสัยก็ดี ผมรู้สึกว่าผมชอบเริ่มชอบเธอเข้าแล้ว >o< เธอเป็นแรงใจให้ผมตั้งใจเรียน และเข้าร่วมกิจกรรมมากขึ้น เพื่อให้ได้อยู่ใกล้ๆ เธอ โดยความรู้สึกนี้ได้เพิ่มขึ้นทุกวันๆ จนทำให้ผมรู้สึกรักเธอมาก จนในวันหนึ่ง เป็นวันที่ผมตัดสินใจจะบอกรักเธอ ^o^;;;
แต่เธอได้มาปรึกษาเรื่องหนึ่งกับผม มันเป็นเรื่องที่ทำให้ผมต้องใจสลายเธอมาบอกผมว่า เธอได้ชอบผู้ชายคนนึง แล้วอยู่ดี ๆ ผู้ชายคนนั้น ก็มาบอกว่าแอบชอบเธออยู่ เธอก็เลยตกลงคบกับเขา มันทำให้ผมเสียใจมาก TOT แต่จะให้ทำยังไงล่ะครับ นอกจากทำใจ =__== ให้คนที่เรารัก นั้นมีความสุข แล้วคุณอยากรู้มั้ยครับ ว่าผู้หญิงคนนั้นคือใคร คนๆนั้น ก็คือ กอแก้ว @__@ เพื่อนหญิงของผม ส่วนแฟนเธอก็คือนายน็อต นั่นแหละครับ แต่ไม่ต้องห่วงนะครับ ตอนนี้ผมทำใจได้แล้ว ผมกับพวกเขาก็เป็นเพื่อนสนิทกันมาตลอด นี่คงเป็นสิ่งที่ผมได้รับจากกอแก้วก็คือ “ คำว่า เพื่อนสนิท ”
“ นี่ บีม ยืนเหม่ออยู่ได้ นายจะนั่งโต๊ะไหน ก็เลือกสิวะ จะนั่งข้างหน้าต่าง หรือ หน้าห้อง ” นายน็อตปลุกผมให้ตื่นจากภวังค์ เมื่อเขาเห็นผมยืนเหม่อมองพวกเขาทั้งสองคน
“ เอ่อ ผมขอนั่งตรงนี้ละกันครับ ” ผมพูดพลางชี้มือมาที่โต๊ะ ตัวหนึ่ง มันตั้งอยู่แถวหน้าสุดของห้องและอยู่ใกล้หน้าต่าง โต๊ะข้างหน้าต่างเป็นโต๊ะที่พวกเราชอบนั่งเป็นประจำ
“ อืม… กอแก้ว งั้นเรานั่งข้างหลังนายเบื๊อกนี่ดีกว่า ” ครับ นายเบื๊อก เป็นชื่อที่นายน็อตเรียกผม เพราะ ผมเป็นคนซุ่มซ่ามนิดๆ เซ่อซ่าหน่อยๆ
ณ โรงอาหาร เวลา 12.00 น.
“ ผมกำลังจะไปซื้อน้ำ ใครจะฝากมั่งครับ ” ผมรับอาสาไปซื้อน้ำ เมื่อได้ไปซื้ออาหารมาแล้ว
“ เอ่อ..ฉันขอน้ำโค้กกระป๋องนึงแล้วกันนะ ” นายน็อตรีบสั่งทันทีที่ผมพูดจบ สงสัยกลัวจะไม่มีใครไปซื้อให้มั้ง =__=;;;;
“ ของกอแก้วต้องเป็น น้ำมะนาวใช่มั้ยครับ ” ผมหันไปถามกอแก้ว
“ ใช่จ๊ะ ^O^ ”
“ นี่ นายรู้ได้ไงอ่ะ ว่ากอแก้วชอบน้ำมะนาว แล้วต้องสั่งทุกครั้งด้วย ” นายน็อตถามผมพร้อมกับมองหน้าผมอย่างเอาเรื่อง
“ เออ…อ๋อ….ก็ผมเป็นเพื่อนกับกอแก้วมานานแล้วน่ะสิครับ ต้องรู้บ้างสิครับ ว่าใครชอบกินอะไร ทำอะไรบ้าง…. ”
“ เออ….พอได้แล้ว ฉันรู้แล้ว ถามแค่เนี้ย ดันตอบซะยาวเลย ไปซื้อได้แล้ว ฉันหิวแล้วไอ้เบื้อก ”
โธ่เอ๊ย…. ได้แต่สั่ง กอแก้วชอบนายคนนี้ไปได้ไงก็ไม่รู้ เฮ้อ…เซง แต่ยังไงก็ต้องไปซื้อ ชีวิตหนอชีวิต ดันรับอาสาไปซื้อซะทุกครั้งเลยเรา หลังจากนั้นผมก็เดินไปซื้อน้ำร้านใกล้ๆ กับที่นั่งกินข้าว
“ คุณป้าครับ ขอน้ำมะนาวแก้วนึง โค้กกระป๋อง…… ” ผมยังสั่งไม่เสร็จก็มีคนแซงคิวขึ้นมาสั่งน้ำ
“ เจ๊…โค้กป๋องนึง ”
“ เอานี่จ๊ะ ป้าบอกกี่ครั้งแล้วว่าให้ต่อคิวเหมือนเพื่อนๆ เขาน่ะ หนูแพร ”
“ โธ่!!! เจ๊… ก็มันไม่ทันใจอ่ะ ” หลังจากเธอพูดจบ เธอก็เดินออกไป แถมยังไม่ทันได้จ่ายเงินอีกด้วย ผมก็นึกอะไรไม่รู้ ไปทักพี่แพรจอมซ่าแห่งธีรนาธานเข้า
“ เอ่อ…รุ่นพี่ครับ ยังไม่ได้จ่ายเงินเลยครับ >O< ;;;;; ” ผมพูดไปแล้ว พี่เค้าจะว่าอะไรมั้ยเนี่ย ดันไปเตือน พี่แพรเข้า
“ เอ๊ะ!!! เออ…ใช่ --__-- ” เฮ้อ พี่เค้าไม่ว่าอะไร โชคดีจังเรา
“ งั้น…..นายจ่ายละกัน เจ๊เก็บเงินจากไอ้ทึ่มนี่นะ ” เธอพูดจบแล้ว ก็เดินออกไปจากโรงอาหาร
“ เฮ้ย….ไหงเป็นงี้อ่ะครับ TOT ” ผมจ๋อยสนิทเลยครับ โชคดีได้ไม่ถึง 1 นาที ก็ต้องเจอกับโชคร้ายอีกแล้ว
“ ซวยจนได้นะพ่อหนุ่ม ใครล่ะบอกให้ไปทักหนูแพรเข้า ” ป้าเจ้าของร้านพูดเมื่อเห็นผมกำลังยืนตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น
“ เอ่อ ครับ สงสัยเป็นวันซวยของผมมั้งครับ =__=;;; ”
“ เฮ้อ….ไม่ต้องจ่ายก็ได้นะพ่อหนุ่ม ป้าเจอแบบนี้มาบ่อยแล้ว ^o^ ”
“ ไม่เป็นไรครับ ผมจ่ายให้รุ่นพี่เค้าก็ได้ ”
“ ถ้ายังงั้นก็ตามใจจ๊ะ แล้วพ่อหนุ่มจะเอาน้ำอะไรบ้างล่ะจ๊ะ ^o^ ”
“ เอ่อ น้ำมะนาว น้ำโค้ก แล้วก็ เอ่อ...น้ำมะนาวอีกแก้วนึงครับ ”
“ อ่ะ นี่จ๊ะ ขอบใจนะพ่อหนุ่ม ”
“ ครับ ไม่เป็นไรครับ ผมไปก่อนนะครับ ”
“ พ่อหนุ่มนี่เป็นเด็กดีจังนะ สุภาพด้วยแม้กระทั่งคนขายของในโรงอาหาร พ่อแม่คงภูมิใจมากนะที่ได้พ่อหนุ่มคนนี้เป็นลูก ” ป้าแกพูดชื่นชมผมหลังจากที่ผมเดินไปแล้ว เฮ้อ….ถ้าป้ารู้ว่าชีวิตผมแต่ก่อนเป็นยังไง ป้าก็คงไม่พูดชมผมขนาดนี้หรอก
“ นี่ นายเบื้อก ทำไมไปนานจังวะ ” นายน็อตถามผมทันทีที่ผมเดินไปถึงโต๊ะ
“ เอ่อ มีเรื่องนิดหน่อยอ่ะครับ #__# ”
“ เออ..ไม่ต้องอธิบายแล้ว เอาน้ำมาเร็วๆ ฉันหิวจะตายอยู่แล้ว ” เมื่อเขาพูดจบ ผมก็เลยรีบยื่นน้ำไปให้นายน็อต จากนั้นผมก็ไปนั่งกินข้าวต่อ
“ เอ๊ะ บีม นายก็ชอบกินน้ำมะนาวเหมือนกันเหรอ ใจตรงกันเลย ” กอแก้วทักผมขนาดที่หันไปดูน้ำมะนาว
“ เอ่อ…ครับ ” ที่จริงอ่ะ ผมไม่ชอบเลย เกลียดซะด้วยซ้ำไอ้น้ำมะนาวเนี่ย แต่ก็จำใจกิน เพราะ ผมอยากทำอะไรที่ให้กอแก้วสนใจผมบ้าง ถึงแม้มันจะเป็นเรื่องเล็กน้อย และก็อยู่ในฐานะเพื่อนก็ตาม
“ ไม่เห็นรู้มาก่อนเลย ว่านายชอบกินน้ำมะนาว ” นายน็อตทักท้วงผม หลังจากที่กินน้ำไปค่อนครึ่งกระป๋อง
“ อ๋อ ผมไม่ค่อยกินน้ำมะนาวที่โรงเรียนสักเท่าไหร่อ่ะครับ ” ผมแก้ตัวไปน้ำขุ่นๆ
“ แล้วทำไมไม่กินล่ะ รึว่า กลัวว่าน้ำมันไม่สะอาด ” กอแก้วถามผมพร้อมยักคิ้ว ทำหน้าสงสัย ( ขนาดทำหน้าอย่างนี้ ยังน่ารักเล้ย )
“ ชะ..ใช่ครับ อย่างที่กอแก้วพูดแหละครับ ” เฮ้อ…ได้กอแก้วช่วยไว้แท้ๆ เลยเรา
“ อืม กอแก้วว่าเรารีบทานข้าวกันเถอะนะ เราต้องไปดูห้องเรียนห้องต่อไปอีก ”
“ อืม… --__-- ” น็อต
“ ครับ ^O^ ” ผม
ตึก ตึก ตึก เสียงวิ่งของหนุ่ม สาว ที่วิ่งอยู่บนระเบียงสีฟ้าที่ตกแต่งสวยงามเพื่อประกอบงานปฐมนิเทศ ที่จะขึ้นในเช้าวันนี้ เพื่อต้อนรับนักเรียนใหม่ที่จะเข้ามาศึกษา ณ โรงเรียน ธีรนาธาน เด็กหนุ่มสาวต่างก็วิ่งมุ่งหน้าไปยังหอประชุมเพื่อเข้าร่วมการปฐมนิเทศ
ตุ้บ!!!!! ผมเดินชนกับผู้หญิงคนหนึ่ง โดยไม่ระมัดระวัง เพราะมัวแต่มองหาเพื่อนอยู่
“ โอ้ย!!!!! ” เสียงเธอร้องดังมาก เพราะ โดนชนอย่างแรง แต่เป็นผมที่ล้มไปนอนราบกับพื้น
“ เฮ้ย…. เดินยังไงไม่ดูตาม้าตาเรือเลยวะ ” เสียงหญิงสาวพูดใส่หน้าผมอย่างแรง
“ ขอโทษครับ ผมไม่ทันระวัง ” ผมรีบพูดขอโทษ พร้อมกับลุกขึ้นแล้วปัดเสื้อผ้าที่มีแต่ฝุ่นออก
“ ขอโทษ แล้วมันหายรึไงวะ ” รู้สึกเขาจะโมโหอย่างแรง
“ เอ่อ ขอโทษ ครับ ” ผมทำอะไรไม่ได้มากกว่านี้ นอกจาก ขอโทษ
“ ชิ …. ยกโทษให้ก็ได้ เห็นว่าเป็นเด็กใหม่นะ ถึงยกโทษให้ ไม่งั้น มีเรื่องแน่ ”
“ ขอบคุณครับ ” หลังจากที่ผมพูดจบ เธอก็เดินดุ่มๆ ไปทางไหนก็ไม่รู้ ผู้หญิงอะไรอ่ะ โหดชะมัด…
“ เฮ้ย….ไอ้บีม ทางนี้โว้ย ” เสียงตะโกนที่ดังมาจากระเบียงฝั่งตรงข้าม เรียกคนชื่อบีม ก็ผมนั่นแหละครับที่ชื่อบีม ^O^
“ อ้าว… คุณน็อต ทำไมไปอยู่ตรงนั้นล่ะครับ ” ผมตะโกนถามเพื่อนๆ ที่มาจากโรงเรียนเดียวกัน
“ นี่… ธนวัฒน์ พวกเราต่างหาก ที่ต้องถามเธอน่ะ ” หญิงสาวตะโกนถามกลับมา ธนวัฒน์ นั่นคือ ชื่อจริงของผม
“ ก็….เราเรียนที่อาคารนี้ไม่ใช่เหรอครับ --__--;;;; “
“ ไอ้เบื้อกเอ๊ย……เราเรียนอาคารที่พวกข้ายืนอยู่นี่โว้ย ส่วนอาคารนั่น เป็นอาคารของ รุ่นพี่ ม.5 ไปอยู่แถวนั้น เดี๋ยวก็มีเรื่องหรอกมึง เองนี่เบื๊อกไม่หายเลยว่ะ 5555+ ” น็อตหัวเราะในความเซ่อซ่าของผม มีเรื่องน่ะมันไม่เดี๋ยวหรอกครับ มันมีไปแล้ว =__=;;;;
“ อ้าว…..งั้นเหรอครับ =__= ”
“ บีม มัวแต่ยืนอยู่นั่นแหละ รีบไปที่หอประชุมกันเถอะค่ะ ” เสียงหญิงสาวเตือนผม เธอและน็อต ก็เดินมุ่งหน้าไปยังหอประชุม ผมก็รีบวิ่งตามเพื่อนๆ ไปให้ทัน
ณ หอประชุม เวลา 11.20 น.
การปฐมนิเทศน์ยังไม่เสร็จสิ้น ในขนาดที่ประชุมมาแล้วตั้งแต่เวลา 9.30 น.
“ … นักเรียนทุกคนเงียบๆ หน่อย แล้วตั้งใจฟังทางนี้ด้วย มันเป็นช่วงสุดท้ายและเป็นช่วงที่สำคัญมาก นับตั้งแต่เวลานี้เป็นต้นไป พวกเธอทุกคน ได้เป็นนักเรียนของโรงเรียน ธีรนาธาน เรียบร้อยแล้ว และครูอยากให้นักเรียนทราบด้วยว่าคติพจน์ของโรงเรียนเรา คือ เรียนดี กีฬาเก่ง เน้นคุณธรรม นำสังคมไทย….. ”
ตู๊ม..ตาม ตู๊ม…ตาม เสียงประทัดจำนวนหนึ่ง ดังขึ้นมาหลังหอประชุม ทำให้นักเรียนตกใจเป็นจำนวนมาก ผมก็ตกใจมากเหมือนกัน แต่มากกว่าทุกๆ คนอีก เพราะผมเป็นคนขวัญอ่อน และผมได้มองไปทางผู้ที่จุดประทัด เขาได้ยืนถือประทัดอยู่ พร้อมกับหัวเราะอย่างสะใจ
“ ยัย แพรวา !!!!! เธอก่อเรื่องอีกแล้วนะ ” เสียงท่านรอง ผอ. ตะโกนว่าผู้หญิงที่จุดประทัด
“ โธ่…..คุณครูคะ ก็หนูเห็นน้องๆ เค้าฟังคุณครูอบรม แล้วทำหน้าเบื่อๆ เซ็งๆ กัน หนูก็เลยทำให้น้องๆ เค้าหายเบื่อไงคะ หนู Potato ( หวังดี )นะคะ เนื่ยยยยย ^--^ ” เสียงผู้หญิง ที่ท่านรอง ผอ. เรียกว่า แพรวา เธอได้ตอบอาจารย์ไป ทำให้อาจารย์โมโหมาก
“ เธอ ไม่ต้องพูดเลย มานี่สิ มาที่หน้าเวทีเดี๋ยวนี้ ”
“ โหย…..คุณครู หนูขี้เกียจเดินอ่ะ ”
“ ขี้เกียจเหรอ เวลาก่อเรื่องทำไมไม่เห็นขี้เกียจสักนิด ขยันก่อเรื่องได้ทุกวัน เดินมานี่เลย ” หลังจากที่คุณครูพูดจบ ผู้หญิง ที่ชื่อ แพรวา ก็เดินไปทางหน้าเวที
“ เอ๊ะ!!! นั่น ผู้หญิง ที่ชนผมนี่ ” ผมพูดออกมาเมื่อเห็นหน้าผู้หญิงคนนั้นชัดๆ
“ บีม นายรู้จักเธอหรอ ” เพื่อนของผมที่เป็นผู้หญิงถามผม แล้วยังทำหน้าตกใจมาก
“ อ๋อ…ป่าวหรอกครับ พอดีผมเดินไปชนเธอเข้าน่ะครับ --__--;;;; ”
“ จริงเหรอ….แต่นายยังโชคดีนะเนี่ย ” น็อตพูดขึ้นมา ทำให้ผมแปลกใจมาก
“ ทะ..ทำไมเหรอครับ --__--???? ”
“ ก็ คนที่มีเรื่องกับเธอ ต้องเจ็บตัวทุกราย มีแต่บีมนี่แหละ ที่ไม่เป็นอะไร ^--^ ”
“ กอแก้ว พูดถูกต้อง แพรวา หรือ แพรจอมซ่าแห่งธีรนาธาน เป็นตัวป่วนจอมซ่าของโรงเรียน แถมฝีมือการต่อสู้นักเรียนในโรงเรียนนี้ไม่มีใครเทียบได้ ถ้าใครมีเรื่องกับเธอล่ะก็…รับรอง เจ็บตัวทุกราย ” น็อตพูดถึงผู้หญิงที่ชนผม หรือ รุ่นพี่แพรวา
“ แฮะๆๆ ผมก็เกือบไม่รอดเหมือนกันล่ะครับ แต่พี่เค้าบอกว่า เห็นผมเป็นเด็กใหม่เลยไม่ทำอะไรอ่ะครับ >o< ”
“ อืม…ถือว่าโชคดีล่ะนะ ^--^ ”
กอแก้ว เพื่อนหญิงที่ ทั้งน่ารัก และนิสัยดี ผมกับเธอเป็นนักเรียนดีเด่นของโรงเรียนเดิม กันทั้งคู่ ส่วนน็อต เขาเป็นแฟนกันกับกอแก้ว ที่เขามาเข้าโรงเรียนนี้ เพราะ เขากลัวว่า จะมีคนมาจีบกอแก้ว คนรักของเขา
“ นี่…นักเรียน เอาเป็นว่า พิธีปฐมนิเทศ เสร็จสิ้นเพียงเท่านี้นะ อ่ะ แยกย้ายกันไปที่ห้องเรียนโฮมรูมของตนเอง ครูมีนักเรียนที่ต้องอบรมอีก ” คุณครูได้ประกาศบอกนักเรียน แล้วเดินไปทางพี่แพรวา จากนั้นทั้งสองคนก็เดินไปไหนกันไม่รู้ --__--???
“ พวกเราไปโฮมรูมกันเถอะจ๊ะ เดี๋ยวไม่ได้ที่นั่งดีๆ นะ > o < ” กอแก้วพูดขึ้นมาหลังจากที่เห็นทุกคนรีบ ไปที่ห้องโฮมรูมของตนเอง
ณ ห้องโฮมรูม เวลา 11. 30 น.
“ เซ็งจังเลย….ฉันเบื่อการปฐมนิเทศที่สุด ToT ”
“ ทำไมอ่ะครับ คุณน็อต --__--??? ”
“ ก็ขี้เกียจฟังอาจารย์อบรมน่ะสิวะ อบรมอะไรเป็น ชั่วโมง สองชั่วโมง ” น็อตบ่นกระปอดประแปด
“ แหม….มันก็เป็นยังนี้แหละ อาจารย์ต้องอบรมแนะนำให้นักเรียนทราบข้อมูลเกี่ยวกับโรงเรียนน่ะสิ … ”
“ นี่ พอเลย ยัยกอไก่ ” น็อตรีบพูดตัดบทก่อนที่กอแก้วจะพูดสาธยายไปมากกว่านี้
“ น็อต กอแก้วบอกแล้วไง ว่าอย่าเรียกกอแก้วว่า ยัยกอไก่ ”
“ เราเป็นแฟนกันนะ และฉันก็ชอบด้วย กอไก่ น่ารักดีออก OK…..มั้ยจ๊ะ Baby ^o^ ”
“ โอเค จ๊ะ >O< ”
เอาอีกแล้วกอแก้ว โกรธหรืองอนนายน็อตทีไร พอเจอคำว่า OK….Baby เข้า เป็นต้องใจอ่อนทุกทีเล้ย… ==___== แต่ไปคบกับนายน็อตได้ไงเนี่ย นิสัยไม่เข้ากันเลย คนนึงเด็กเรียบร้อย อีกคนนึง เด็กเฮฮา ชอบปาร์ตี้ เฮ้อ…แต่ยังไงน็อตเค้าก็เป็นคนดีล่ะนะ
ส่วนผมก็เป็นคนที่ถือได้ว่าเป็นเด็กเรียนอ่ะครับ ตั้งใจแต่เรียน ไม่เคย ยุ่งกับสิ่งอื่นเลย แต่ก่อนผมก็ไม่เป็นอย่างนี้หรอกครับ ผมเคยเป็นเด็กอันธพาล ไม่ตั้งใจเรียน หาเรื่องคนอื่นเค้าไปวันๆ ทำให้พ่อแม่เสียใจบ่อยมาก แต่วันหนึ่ง ผมก็ได้เจอกับผู้หญิงที่น่ารัก เรียนเก่ง ชอบเข้าร่วมกิจกรรมของโรงเรียน แถมนิสัยก็ดี ผมรู้สึกว่าผมชอบเริ่มชอบเธอเข้าแล้ว >o< เธอเป็นแรงใจให้ผมตั้งใจเรียน และเข้าร่วมกิจกรรมมากขึ้น เพื่อให้ได้อยู่ใกล้ๆ เธอ โดยความรู้สึกนี้ได้เพิ่มขึ้นทุกวันๆ จนทำให้ผมรู้สึกรักเธอมาก จนในวันหนึ่ง เป็นวันที่ผมตัดสินใจจะบอกรักเธอ ^o^;;;
แต่เธอได้มาปรึกษาเรื่องหนึ่งกับผม มันเป็นเรื่องที่ทำให้ผมต้องใจสลายเธอมาบอกผมว่า เธอได้ชอบผู้ชายคนนึง แล้วอยู่ดี ๆ ผู้ชายคนนั้น ก็มาบอกว่าแอบชอบเธออยู่ เธอก็เลยตกลงคบกับเขา มันทำให้ผมเสียใจมาก TOT แต่จะให้ทำยังไงล่ะครับ นอกจากทำใจ =__== ให้คนที่เรารัก นั้นมีความสุข แล้วคุณอยากรู้มั้ยครับ ว่าผู้หญิงคนนั้นคือใคร คนๆนั้น ก็คือ กอแก้ว @__@ เพื่อนหญิงของผม ส่วนแฟนเธอก็คือนายน็อต นั่นแหละครับ แต่ไม่ต้องห่วงนะครับ ตอนนี้ผมทำใจได้แล้ว ผมกับพวกเขาก็เป็นเพื่อนสนิทกันมาตลอด นี่คงเป็นสิ่งที่ผมได้รับจากกอแก้วก็คือ “ คำว่า เพื่อนสนิท ”
“ นี่ บีม ยืนเหม่ออยู่ได้ นายจะนั่งโต๊ะไหน ก็เลือกสิวะ จะนั่งข้างหน้าต่าง หรือ หน้าห้อง ” นายน็อตปลุกผมให้ตื่นจากภวังค์ เมื่อเขาเห็นผมยืนเหม่อมองพวกเขาทั้งสองคน
“ เอ่อ ผมขอนั่งตรงนี้ละกันครับ ” ผมพูดพลางชี้มือมาที่โต๊ะ ตัวหนึ่ง มันตั้งอยู่แถวหน้าสุดของห้องและอยู่ใกล้หน้าต่าง โต๊ะข้างหน้าต่างเป็นโต๊ะที่พวกเราชอบนั่งเป็นประจำ
“ อืม… กอแก้ว งั้นเรานั่งข้างหลังนายเบื๊อกนี่ดีกว่า ” ครับ นายเบื๊อก เป็นชื่อที่นายน็อตเรียกผม เพราะ ผมเป็นคนซุ่มซ่ามนิดๆ เซ่อซ่าหน่อยๆ
ณ โรงอาหาร เวลา 12.00 น.
“ ผมกำลังจะไปซื้อน้ำ ใครจะฝากมั่งครับ ” ผมรับอาสาไปซื้อน้ำ เมื่อได้ไปซื้ออาหารมาแล้ว
“ เอ่อ..ฉันขอน้ำโค้กกระป๋องนึงแล้วกันนะ ” นายน็อตรีบสั่งทันทีที่ผมพูดจบ สงสัยกลัวจะไม่มีใครไปซื้อให้มั้ง =__=;;;;
“ ของกอแก้วต้องเป็น น้ำมะนาวใช่มั้ยครับ ” ผมหันไปถามกอแก้ว
“ ใช่จ๊ะ ^O^ ”
“ นี่ นายรู้ได้ไงอ่ะ ว่ากอแก้วชอบน้ำมะนาว แล้วต้องสั่งทุกครั้งด้วย ” นายน็อตถามผมพร้อมกับมองหน้าผมอย่างเอาเรื่อง
“ เออ…อ๋อ….ก็ผมเป็นเพื่อนกับกอแก้วมานานแล้วน่ะสิครับ ต้องรู้บ้างสิครับ ว่าใครชอบกินอะไร ทำอะไรบ้าง…. ”
“ เออ….พอได้แล้ว ฉันรู้แล้ว ถามแค่เนี้ย ดันตอบซะยาวเลย ไปซื้อได้แล้ว ฉันหิวแล้วไอ้เบื้อก ”
โธ่เอ๊ย…. ได้แต่สั่ง กอแก้วชอบนายคนนี้ไปได้ไงก็ไม่รู้ เฮ้อ…เซง แต่ยังไงก็ต้องไปซื้อ ชีวิตหนอชีวิต ดันรับอาสาไปซื้อซะทุกครั้งเลยเรา หลังจากนั้นผมก็เดินไปซื้อน้ำร้านใกล้ๆ กับที่นั่งกินข้าว
“ คุณป้าครับ ขอน้ำมะนาวแก้วนึง โค้กกระป๋อง…… ” ผมยังสั่งไม่เสร็จก็มีคนแซงคิวขึ้นมาสั่งน้ำ
“ เจ๊…โค้กป๋องนึง ”
“ เอานี่จ๊ะ ป้าบอกกี่ครั้งแล้วว่าให้ต่อคิวเหมือนเพื่อนๆ เขาน่ะ หนูแพร ”
“ โธ่!!! เจ๊… ก็มันไม่ทันใจอ่ะ ” หลังจากเธอพูดจบ เธอก็เดินออกไป แถมยังไม่ทันได้จ่ายเงินอีกด้วย ผมก็นึกอะไรไม่รู้ ไปทักพี่แพรจอมซ่าแห่งธีรนาธานเข้า
“ เอ่อ…รุ่นพี่ครับ ยังไม่ได้จ่ายเงินเลยครับ >O< ;;;;; ” ผมพูดไปแล้ว พี่เค้าจะว่าอะไรมั้ยเนี่ย ดันไปเตือน พี่แพรเข้า
“ เอ๊ะ!!! เออ…ใช่ --__-- ” เฮ้อ พี่เค้าไม่ว่าอะไร โชคดีจังเรา
“ งั้น…..นายจ่ายละกัน เจ๊เก็บเงินจากไอ้ทึ่มนี่นะ ” เธอพูดจบแล้ว ก็เดินออกไปจากโรงอาหาร
“ เฮ้ย….ไหงเป็นงี้อ่ะครับ TOT ” ผมจ๋อยสนิทเลยครับ โชคดีได้ไม่ถึง 1 นาที ก็ต้องเจอกับโชคร้ายอีกแล้ว
“ ซวยจนได้นะพ่อหนุ่ม ใครล่ะบอกให้ไปทักหนูแพรเข้า ” ป้าเจ้าของร้านพูดเมื่อเห็นผมกำลังยืนตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น
“ เอ่อ ครับ สงสัยเป็นวันซวยของผมมั้งครับ =__=;;; ”
“ เฮ้อ….ไม่ต้องจ่ายก็ได้นะพ่อหนุ่ม ป้าเจอแบบนี้มาบ่อยแล้ว ^o^ ”
“ ไม่เป็นไรครับ ผมจ่ายให้รุ่นพี่เค้าก็ได้ ”
“ ถ้ายังงั้นก็ตามใจจ๊ะ แล้วพ่อหนุ่มจะเอาน้ำอะไรบ้างล่ะจ๊ะ ^o^ ”
“ เอ่อ น้ำมะนาว น้ำโค้ก แล้วก็ เอ่อ...น้ำมะนาวอีกแก้วนึงครับ ”
“ อ่ะ นี่จ๊ะ ขอบใจนะพ่อหนุ่ม ”
“ ครับ ไม่เป็นไรครับ ผมไปก่อนนะครับ ”
“ พ่อหนุ่มนี่เป็นเด็กดีจังนะ สุภาพด้วยแม้กระทั่งคนขายของในโรงอาหาร พ่อแม่คงภูมิใจมากนะที่ได้พ่อหนุ่มคนนี้เป็นลูก ” ป้าแกพูดชื่นชมผมหลังจากที่ผมเดินไปแล้ว เฮ้อ….ถ้าป้ารู้ว่าชีวิตผมแต่ก่อนเป็นยังไง ป้าก็คงไม่พูดชมผมขนาดนี้หรอก
“ นี่ นายเบื้อก ทำไมไปนานจังวะ ” นายน็อตถามผมทันทีที่ผมเดินไปถึงโต๊ะ
“ เอ่อ มีเรื่องนิดหน่อยอ่ะครับ #__# ”
“ เออ..ไม่ต้องอธิบายแล้ว เอาน้ำมาเร็วๆ ฉันหิวจะตายอยู่แล้ว ” เมื่อเขาพูดจบ ผมก็เลยรีบยื่นน้ำไปให้นายน็อต จากนั้นผมก็ไปนั่งกินข้าวต่อ
“ เอ๊ะ บีม นายก็ชอบกินน้ำมะนาวเหมือนกันเหรอ ใจตรงกันเลย ” กอแก้วทักผมขนาดที่หันไปดูน้ำมะนาว
“ เอ่อ…ครับ ” ที่จริงอ่ะ ผมไม่ชอบเลย เกลียดซะด้วยซ้ำไอ้น้ำมะนาวเนี่ย แต่ก็จำใจกิน เพราะ ผมอยากทำอะไรที่ให้กอแก้วสนใจผมบ้าง ถึงแม้มันจะเป็นเรื่องเล็กน้อย และก็อยู่ในฐานะเพื่อนก็ตาม
“ ไม่เห็นรู้มาก่อนเลย ว่านายชอบกินน้ำมะนาว ” นายน็อตทักท้วงผม หลังจากที่กินน้ำไปค่อนครึ่งกระป๋อง
“ อ๋อ ผมไม่ค่อยกินน้ำมะนาวที่โรงเรียนสักเท่าไหร่อ่ะครับ ” ผมแก้ตัวไปน้ำขุ่นๆ
“ แล้วทำไมไม่กินล่ะ รึว่า กลัวว่าน้ำมันไม่สะอาด ” กอแก้วถามผมพร้อมยักคิ้ว ทำหน้าสงสัย ( ขนาดทำหน้าอย่างนี้ ยังน่ารักเล้ย )
“ ชะ..ใช่ครับ อย่างที่กอแก้วพูดแหละครับ ” เฮ้อ…ได้กอแก้วช่วยไว้แท้ๆ เลยเรา
“ อืม กอแก้วว่าเรารีบทานข้าวกันเถอะนะ เราต้องไปดูห้องเรียนห้องต่อไปอีก ”
“ อืม… --__-- ” น็อต
“ ครับ ^O^ ” ผม
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น