ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : โถส้วมสีชมพู
เด็กชาย นัน
ตอน โถส้วมสีชมพู
ถ้าจะพูดถึงโรงเรียนก็ต้องนึกถึงนักเรียน ถ้าจะนึกถึงนักเรียนก็ต้องนึกถึงห้องเรียน เพื่อนๆ และอะไรๆอีกหลายๆอย่าง
นักเรียนทุกคนย่อมมีคุณครูในดวงใจ และนอกดวงใจ นักเรียนทุกคนย่อมเคยนินทาครู ไม่ว่าจะต่อหน่าเพื่อน หรือนินทาในใจ
นันเด็กชายวัย 13 ปี ก็ย่อมเคยทำอะไรหลายหลายๆอย่าง ดังที่กล่าวมาข้างต้น นันมักแอบหลับในในวิชาคณิตศาสตร์เป็นประจำสม่ำเสมอ จึงทำให้นันเรียนคณิตศาสตร์ไม่ดีนัก
ในวิชาคณิตศาสตร์ “นันทณัฐ บอกครูสิว่า 25 คูณ 25 ได้เท่าไรใช้เวลาคิดไม่เกินสองนาที” “หกกกกกก อืม” “หมดเวลา พรุ่งนี้ทำรายงานเรื่องการคูณเลขมาส่งครูทุกคน ทำเดี่ยว” “เหอ!!!!!!!!!” นักเรียนทุกคนโห่ร้องด้วยความไม่พอใจ “นันทำไมเอ็งทำอย่างนี้อ่ะ พวกข้าเลยต้องซวยไปด้วยเลยเนี่ย” “เออ เพราะเอ็งคนเดียว” “ใช่” “ใช่” เพื่อนๆต่างรุมว่านันที่ตอบคำถามคณิตศาสตร์ไม่ได้ เป็นเหตุให้ต้องทำรายงานการคูณยกห้อง!!
ระหว่างที่เพื่อนรุมว่านัน นันได้ปลีกตัวไปอยู่ในห้องสุขาเพียงลำพัง ขณะที่นันนั่งคิดอะไรเพลินๆอยู่นั่นเอง นันก็ได้ยินเสียงผู้หญิงร้องขอความช่วยเหลือ นันแปลกใจในน้ำเสียงของผู้หญิงคนนั้น ทั้งๆที่นันเข้าห้องน้ำชายแต่ทำไมถึงมีเสียงผู้หญิงขอความช่วยเหลือ แต่แน่ล่ะความอยากรู้อยากเห็นย่อมเป็นวิสัยของคนไทยทุกคน นันเดินตามเสียงนั้นไปเรื่อยๆ จนถึงห้องน้ำห้องสุดท้าย นันหยุดอยู่หน้าห้องน้ำห้องสุดท้ายลังเลว่าจะเปิดเข้าไปดูดีหรือไม่ นันตัดสินใจเปิดประตู และนันก็เห็นว่าในห้องน้ำห้องสุดท้ายนั้น มีโถส้วมสีชมพู นันมองดูด้วยความแปลกใจ แล้วลองเข้าไปนั่งยองๆ ทันใดนั้นภาพทุกอย่างก็รัวเร็ว แล้วภาพก็กลับมาอยู่ในที่ที่นันไม่รู้จัก “เหมือนป่าเลยแฮะ หรือว่าเราถูกดูดเข้ามาในป่า เหอ ไม่นะ”
นันหันกลับไปจะกลับไปยังโรงเรียน แต่สายไปเสียแล้วโถส้วมสีชมพูหายไปแล้ว นันนั่งคิดอีกว่าจะมีทางไหนที่สามรถจะทำให้ตนนั้นกลับไปยังโรงเรียนได้ แต่ก็ไม่มีทางไหนเลยที่จะช่วยให้นันกลับไปโรงเรียนได้ นันเผลอหลับไปด้วยความอ่อนเพลีย
เช้าวันต่อมานันรู้สึกว่าตนเริ่มหิวแล้ว จึงออกไปหาผลไม้มาแป็นอาหารเช้า นันเกิดไปสะดุดตากับผลไม้ชนิดหนึ่ง มีลักษณะเป็นตัวเอ็มสีบานเย็นท่าทางน่ากิน นันจึงเอื้อมมือไปเก็บ แต่ผลไม่ชนิดนั้นก็วิ่งหนีนันเข้าป่าลึกไป
ติดตามชมตอนต่อไป
ตอน โถส้วมสีชมพู
ถ้าจะพูดถึงโรงเรียนก็ต้องนึกถึงนักเรียน ถ้าจะนึกถึงนักเรียนก็ต้องนึกถึงห้องเรียน เพื่อนๆ และอะไรๆอีกหลายๆอย่าง
นักเรียนทุกคนย่อมมีคุณครูในดวงใจ และนอกดวงใจ นักเรียนทุกคนย่อมเคยนินทาครู ไม่ว่าจะต่อหน่าเพื่อน หรือนินทาในใจ
นันเด็กชายวัย 13 ปี ก็ย่อมเคยทำอะไรหลายหลายๆอย่าง ดังที่กล่าวมาข้างต้น นันมักแอบหลับในในวิชาคณิตศาสตร์เป็นประจำสม่ำเสมอ จึงทำให้นันเรียนคณิตศาสตร์ไม่ดีนัก
ในวิชาคณิตศาสตร์ “นันทณัฐ บอกครูสิว่า 25 คูณ 25 ได้เท่าไรใช้เวลาคิดไม่เกินสองนาที” “หกกกกกก อืม” “หมดเวลา พรุ่งนี้ทำรายงานเรื่องการคูณเลขมาส่งครูทุกคน ทำเดี่ยว” “เหอ!!!!!!!!!” นักเรียนทุกคนโห่ร้องด้วยความไม่พอใจ “นันทำไมเอ็งทำอย่างนี้อ่ะ พวกข้าเลยต้องซวยไปด้วยเลยเนี่ย” “เออ เพราะเอ็งคนเดียว” “ใช่” “ใช่” เพื่อนๆต่างรุมว่านันที่ตอบคำถามคณิตศาสตร์ไม่ได้ เป็นเหตุให้ต้องทำรายงานการคูณยกห้อง!!
ระหว่างที่เพื่อนรุมว่านัน นันได้ปลีกตัวไปอยู่ในห้องสุขาเพียงลำพัง ขณะที่นันนั่งคิดอะไรเพลินๆอยู่นั่นเอง นันก็ได้ยินเสียงผู้หญิงร้องขอความช่วยเหลือ นันแปลกใจในน้ำเสียงของผู้หญิงคนนั้น ทั้งๆที่นันเข้าห้องน้ำชายแต่ทำไมถึงมีเสียงผู้หญิงขอความช่วยเหลือ แต่แน่ล่ะความอยากรู้อยากเห็นย่อมเป็นวิสัยของคนไทยทุกคน นันเดินตามเสียงนั้นไปเรื่อยๆ จนถึงห้องน้ำห้องสุดท้าย นันหยุดอยู่หน้าห้องน้ำห้องสุดท้ายลังเลว่าจะเปิดเข้าไปดูดีหรือไม่ นันตัดสินใจเปิดประตู และนันก็เห็นว่าในห้องน้ำห้องสุดท้ายนั้น มีโถส้วมสีชมพู นันมองดูด้วยความแปลกใจ แล้วลองเข้าไปนั่งยองๆ ทันใดนั้นภาพทุกอย่างก็รัวเร็ว แล้วภาพก็กลับมาอยู่ในที่ที่นันไม่รู้จัก “เหมือนป่าเลยแฮะ หรือว่าเราถูกดูดเข้ามาในป่า เหอ ไม่นะ”
นันหันกลับไปจะกลับไปยังโรงเรียน แต่สายไปเสียแล้วโถส้วมสีชมพูหายไปแล้ว นันนั่งคิดอีกว่าจะมีทางไหนที่สามรถจะทำให้ตนนั้นกลับไปยังโรงเรียนได้ แต่ก็ไม่มีทางไหนเลยที่จะช่วยให้นันกลับไปโรงเรียนได้ นันเผลอหลับไปด้วยความอ่อนเพลีย
เช้าวันต่อมานันรู้สึกว่าตนเริ่มหิวแล้ว จึงออกไปหาผลไม้มาแป็นอาหารเช้า นันเกิดไปสะดุดตากับผลไม้ชนิดหนึ่ง มีลักษณะเป็นตัวเอ็มสีบานเย็นท่าทางน่ากิน นันจึงเอื้อมมือไปเก็บ แต่ผลไม่ชนิดนั้นก็วิ่งหนีนันเข้าป่าลึกไป
ติดตามชมตอนต่อไป
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น