ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : เค้าได้พบเธอ แต่. . . no.1
ผู้ชาย กีตาร์ เด็กหญิง กุหลาบสีขาว
เด็กหญิงผมยาว ตากลมโต นั่งอยู่บนรถเบนซ์ที่ติดไฟแดงอยู่เธอนั่งอยู่ด้านหลัง เด็กหญิงมองออกไปที่หน้าต่าง เธอมองไปเห็น ชายคนนึงที่ตัวสูง ผมหยิกยาวเค้าคนนั้นยืนเล่นกีตาร์อยู่ข้างถนน ชายคนนั้นมองมาทางรถของเธอ เด็กหญิงมองเห็นนัยตาที่เศร้าหมองของชายคนนั้น เหมือนมนต์สะกดให้เด็กหญิงก้าวลงจากรถ ไปโดยที่ไม่ได้มองข้างเลยว่ามีรถมอเตอร์ไซวิ่งมาด้วยความเร็ว ชายหนุ่มมองเห็นมอเตอร์ไซร์จึงรีบวิ่งไปทางเด็กหญิงแล้วจึงพรักตัวเด็กไปชิดกับรถของเธอ ส่วนตัวชายหนุ่มกระเด็นไปกลางถนน เพราะมอเตอร์ไซร์ที่วิ่งมาเบรกไม่ทันจึงชนชายหนุ่มเข้าอย่างจัง
“ คุ ณ . . . เ ป็ น ไ ร ไ ห ม “ ชายหนุ่มกล่าวขณะที่เด็กหญิงกำลังพยุงชายหนุ่มขึ้น
“ นุ่มไม่เป็นไรค่ะ “ พอเด็กหญิงกล่าวจบ ชายหนุ่มก็สลบไป
“ คุณลุง รีบพาเค้าส่งโรงพยายามเถอะค่ะ “ เด็กหญิงกล่าวกับคนขับรถ
ขณะนั้นเองคนขับรถเดินไปหยิบกีตาร์ของชายหนุ่มขึ้นรถมาด้วย โดยที่ไม่มีใครทราบ
ณ โรงพยาบาล
ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด เสียงโทรศัพท์ของเด็กหญิงดังขึ้น
“ นุ่ม อยู่ที่ไหนนะลูก “ คุณแม่
“ นุ่มอยู่โรงพยาบาล มีอุบัติเหตุนิดหน่อย คุณแม่ไม่ต้องเป็นห่วงเดียวนุ่มจะกลับไปเล่าให้ฟัง “ นุ่มกล่าว
“ แล้วเมื่อไหร จะกลับละ “ คุณแม่กล่าว
“ ถ้าลูกแน่ใจว่าเค้าปลอดภัย นุ่มก็จะกลับค่ะ “ นุ่มกล่าว
“ เค้านะใครลูก “ คุณแม่กล่าวยังไม่ทันจบ เด็กหญิงกดวางสายโทรศัพท์
คุณหมอกำลังเดินตรงมาทางเด็กหญิง
“ คุณเป็นญาติกับคนไข้หรือป่าวครับ “ คุณหมอ
“ ป่าวค่ะ แต่นุ่มเป็นคนพาเค้ามาที่โรงพยาบาล เค้าเป็นยังไงบ้างค่ะ คุณหมอ “ นุ่มกล่าว
“ ปลอดภัยแล้วหละ แต่คงต้องรอดูอาการสัก 2 – 3 วันนะ “ คุณหมอ
“ แล้วจะเขาไปเยี่ยมไปหรือยังค่ะ “ นุ่มกล่าว
“ ได้ครับ “ คุณหมอ
เด็กหญิงเดินเข้าไปในห้อง 202 เธอมองไปที่ชายหนุ่มที่กำลังหลับอยู่บานเตียง ชายหนุ่มมีบาดแผลตามร่างกายเล็กน้อย เธอยืนมองชายหนุ่มอยู่นาน นานจนไม่ได้ยินเสียงของคนขับรถ
“ คุณนุ่มครับ คุณนุ่มครับ “ คนขับรถกล่าว
“ ค่ะ ว่าไงค่ะลุง “ นุ่มกล่าว
“ ลุงว่าคุณนุ่ม กลับบ้านก่อนดีกว่าครับ เพราะเค้าคงยังไม่ตื่นมาตอนนี้หรอกครับ อีกอย่างเดียวคุณแม่จะเป็นห่วงนะครับ “ คนขับรถกล่าว
“ ค่ะ คุณลุงออกไปรอที่รถก่อนนะ เดียวนุ่มตามไปค่ะ “ นุ่มกล่าว
หลังจากที่คนขับรถเดินออกจากห้องไป เธอก็เดินไปข้างชายหนุ่ม เธอเอามือแตะที่ใบหน้าของชายหนุ่มเบา ๆ
เธอรู้สึกถึงอะไรบ้างอย่างในตัวของชายหนุ่ม…
นางพยาบาลเดินเข้ามาในห้อง
“ คุณพยาบาลค่ะ ฝากดูแลเค้าเป็นพิเศษด้วยนะค่ะ แล้วถ้าเค้าตื่นมากรุณาบอกเค้าว่า เดียวนุ่มจะมาเยี่ยมเค้าแต่เช้า “ นุ่มกล่าว
“ ไม่ต้องห่วงค่ะ เดียวดิฉันจะบอกเค้าให้ “ พยาบาลกล่าว
เด็กหญิงเดินไปที่ข้าง ๆ ชายหนุ่มอีกครั้ง เธอมองชายหนุ่มแล้วก็เดินออกจากห้องไป
คืนนั้น ณ บ้านหลังใหญ่ของเด็กหญิง
หลังจากที่เด็กหญิงนั่งตอบคำถามต่าง ๆ นาๆ ของแม่ เธอก็เดินเข้าห้องห้องของเธอเป็นห้องสีน้ำตาล มีเตียงนอน โต๊ะหนังสือ ตู้เสือผ้าของใช้ของเธอส่วนใหญ่จะเป็นสีขาว เธอเดินออกไปที่ระเบียง ตรงระเบียงมีเก้าอี้ที่คล้ายกับแปร และต้นกุหลาบสีขาวปลูกอยู่ข้าง ๆ เด็กหญิงเดินไปนั่งที่แปร เธอมองขึ้นไปบนฟ้า ดวงดาวระยิบระยับเต็มท้องฟ้า เด็กหญิงนั่งเหม่อรอยเธอนึกถึงชายหนุ่ม เธอคิดว่าเค้าเป็นใคร ชื่ออะไร แล้วเค้าเป็นคนยังไง
เด็กหญิงนึกถึงดวงตาคู่นั่นของชายหนุ่ม ดวงตาที่เศร้าของชายหนุ่ม ดวงตาที่เต็มไปด้วยความเศร้า ความทุกข์
และอะไรบ้างอย่างที่เธอไม่อาจเข้าใจได้ในตอนนี้ . . .
เสียงเคาะประตูดังขึ้น ก๊อก ก๊อก ก๊อก . . .
“ มีไรค่ะป้า “ ป้าแม่บ้านกล่าว
หญิงแก่ท่าทางใจดี เธอเป็นแม่บ้านของบ้านเด็กหญิง
“ ลุงฝากกีตาร์มาให้ค่ะ ไม่รู้ของใครลุงไม่ได้บอกป้าไว้ค่ะ “ ป้าแม่บ้าน
เด็กหญิงรับมาทันที เธอจำได้ว่าเป็นของใคร
“ ขอบคุณค่ะ ป้า “ นุ่มกล่าว
เด็กหญิงนึกถึงตอนที่เห็นชายหนุ่มเล่นกีตาร์ และแววตาที่เศร้าหมองของชายหนุ่ม
“ ดวงตาคู่นั้น ทำไมถึงเศร้าจัง . . ? “ เด็กหญิงกล่าวกับตัวเอง . . .
ขณะนั้น ณ โรงพยาบาล ห้อง 202
ชายหนุ่มลืมตาขึ้น
“ นุ่ม นุ่ม “ ชายหนุ่มกล่าว
“ คุณค่ะ เป็นไงบ้างค่ะ “ พยาบาล
“ นุ่ม เออ ! เด็กผู้หญิงคนนั้นที่มากับผม เธอเป็นอะไรไหมครับ “ ชายหนุ่มกล่าว
“ อ๋อ คุณนุ่มหรอค่ะ เธอไม่เป็นไรหรอก เธอฝากดิฉันให้บอกคุณว่าพรุ่งนี้ตอนเช้า เธอจะมาเยี่ยมคุณที่โรงพยาบาลค่ะ “ พยาบาลกล่าว
ชายหนุ่มพยักหน้า แล้วก็หันไปทางหน้าต่าง เค้ากำลังคิดอะไรบ้างอย่าง . . . .
9 มีนาคม 47 / / 21 . 21
ผักบุ้ง * - * ยอดอ่อน
เด็กหญิงผมยาว ตากลมโต นั่งอยู่บนรถเบนซ์ที่ติดไฟแดงอยู่เธอนั่งอยู่ด้านหลัง เด็กหญิงมองออกไปที่หน้าต่าง เธอมองไปเห็น ชายคนนึงที่ตัวสูง ผมหยิกยาวเค้าคนนั้นยืนเล่นกีตาร์อยู่ข้างถนน ชายคนนั้นมองมาทางรถของเธอ เด็กหญิงมองเห็นนัยตาที่เศร้าหมองของชายคนนั้น เหมือนมนต์สะกดให้เด็กหญิงก้าวลงจากรถ ไปโดยที่ไม่ได้มองข้างเลยว่ามีรถมอเตอร์ไซวิ่งมาด้วยความเร็ว ชายหนุ่มมองเห็นมอเตอร์ไซร์จึงรีบวิ่งไปทางเด็กหญิงแล้วจึงพรักตัวเด็กไปชิดกับรถของเธอ ส่วนตัวชายหนุ่มกระเด็นไปกลางถนน เพราะมอเตอร์ไซร์ที่วิ่งมาเบรกไม่ทันจึงชนชายหนุ่มเข้าอย่างจัง
“ คุ ณ . . . เ ป็ น ไ ร ไ ห ม “ ชายหนุ่มกล่าวขณะที่เด็กหญิงกำลังพยุงชายหนุ่มขึ้น
“ นุ่มไม่เป็นไรค่ะ “ พอเด็กหญิงกล่าวจบ ชายหนุ่มก็สลบไป
“ คุณลุง รีบพาเค้าส่งโรงพยายามเถอะค่ะ “ เด็กหญิงกล่าวกับคนขับรถ
ขณะนั้นเองคนขับรถเดินไปหยิบกีตาร์ของชายหนุ่มขึ้นรถมาด้วย โดยที่ไม่มีใครทราบ
ณ โรงพยาบาล
ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด เสียงโทรศัพท์ของเด็กหญิงดังขึ้น
“ นุ่ม อยู่ที่ไหนนะลูก “ คุณแม่
“ นุ่มอยู่โรงพยาบาล มีอุบัติเหตุนิดหน่อย คุณแม่ไม่ต้องเป็นห่วงเดียวนุ่มจะกลับไปเล่าให้ฟัง “ นุ่มกล่าว
“ แล้วเมื่อไหร จะกลับละ “ คุณแม่กล่าว
“ ถ้าลูกแน่ใจว่าเค้าปลอดภัย นุ่มก็จะกลับค่ะ “ นุ่มกล่าว
“ เค้านะใครลูก “ คุณแม่กล่าวยังไม่ทันจบ เด็กหญิงกดวางสายโทรศัพท์
คุณหมอกำลังเดินตรงมาทางเด็กหญิง
“ คุณเป็นญาติกับคนไข้หรือป่าวครับ “ คุณหมอ
“ ป่าวค่ะ แต่นุ่มเป็นคนพาเค้ามาที่โรงพยาบาล เค้าเป็นยังไงบ้างค่ะ คุณหมอ “ นุ่มกล่าว
“ ปลอดภัยแล้วหละ แต่คงต้องรอดูอาการสัก 2 – 3 วันนะ “ คุณหมอ
“ แล้วจะเขาไปเยี่ยมไปหรือยังค่ะ “ นุ่มกล่าว
“ ได้ครับ “ คุณหมอ
เด็กหญิงเดินเข้าไปในห้อง 202 เธอมองไปที่ชายหนุ่มที่กำลังหลับอยู่บานเตียง ชายหนุ่มมีบาดแผลตามร่างกายเล็กน้อย เธอยืนมองชายหนุ่มอยู่นาน นานจนไม่ได้ยินเสียงของคนขับรถ
“ คุณนุ่มครับ คุณนุ่มครับ “ คนขับรถกล่าว
“ ค่ะ ว่าไงค่ะลุง “ นุ่มกล่าว
“ ลุงว่าคุณนุ่ม กลับบ้านก่อนดีกว่าครับ เพราะเค้าคงยังไม่ตื่นมาตอนนี้หรอกครับ อีกอย่างเดียวคุณแม่จะเป็นห่วงนะครับ “ คนขับรถกล่าว
“ ค่ะ คุณลุงออกไปรอที่รถก่อนนะ เดียวนุ่มตามไปค่ะ “ นุ่มกล่าว
หลังจากที่คนขับรถเดินออกจากห้องไป เธอก็เดินไปข้างชายหนุ่ม เธอเอามือแตะที่ใบหน้าของชายหนุ่มเบา ๆ
เธอรู้สึกถึงอะไรบ้างอย่างในตัวของชายหนุ่ม…
นางพยาบาลเดินเข้ามาในห้อง
“ คุณพยาบาลค่ะ ฝากดูแลเค้าเป็นพิเศษด้วยนะค่ะ แล้วถ้าเค้าตื่นมากรุณาบอกเค้าว่า เดียวนุ่มจะมาเยี่ยมเค้าแต่เช้า “ นุ่มกล่าว
“ ไม่ต้องห่วงค่ะ เดียวดิฉันจะบอกเค้าให้ “ พยาบาลกล่าว
เด็กหญิงเดินไปที่ข้าง ๆ ชายหนุ่มอีกครั้ง เธอมองชายหนุ่มแล้วก็เดินออกจากห้องไป
คืนนั้น ณ บ้านหลังใหญ่ของเด็กหญิง
หลังจากที่เด็กหญิงนั่งตอบคำถามต่าง ๆ นาๆ ของแม่ เธอก็เดินเข้าห้องห้องของเธอเป็นห้องสีน้ำตาล มีเตียงนอน โต๊ะหนังสือ ตู้เสือผ้าของใช้ของเธอส่วนใหญ่จะเป็นสีขาว เธอเดินออกไปที่ระเบียง ตรงระเบียงมีเก้าอี้ที่คล้ายกับแปร และต้นกุหลาบสีขาวปลูกอยู่ข้าง ๆ เด็กหญิงเดินไปนั่งที่แปร เธอมองขึ้นไปบนฟ้า ดวงดาวระยิบระยับเต็มท้องฟ้า เด็กหญิงนั่งเหม่อรอยเธอนึกถึงชายหนุ่ม เธอคิดว่าเค้าเป็นใคร ชื่ออะไร แล้วเค้าเป็นคนยังไง
เด็กหญิงนึกถึงดวงตาคู่นั่นของชายหนุ่ม ดวงตาที่เศร้าของชายหนุ่ม ดวงตาที่เต็มไปด้วยความเศร้า ความทุกข์
และอะไรบ้างอย่างที่เธอไม่อาจเข้าใจได้ในตอนนี้ . . .
เสียงเคาะประตูดังขึ้น ก๊อก ก๊อก ก๊อก . . .
“ มีไรค่ะป้า “ ป้าแม่บ้านกล่าว
หญิงแก่ท่าทางใจดี เธอเป็นแม่บ้านของบ้านเด็กหญิง
“ ลุงฝากกีตาร์มาให้ค่ะ ไม่รู้ของใครลุงไม่ได้บอกป้าไว้ค่ะ “ ป้าแม่บ้าน
เด็กหญิงรับมาทันที เธอจำได้ว่าเป็นของใคร
“ ขอบคุณค่ะ ป้า “ นุ่มกล่าว
เด็กหญิงนึกถึงตอนที่เห็นชายหนุ่มเล่นกีตาร์ และแววตาที่เศร้าหมองของชายหนุ่ม
“ ดวงตาคู่นั้น ทำไมถึงเศร้าจัง . . ? “ เด็กหญิงกล่าวกับตัวเอง . . .
ขณะนั้น ณ โรงพยาบาล ห้อง 202
ชายหนุ่มลืมตาขึ้น
“ นุ่ม นุ่ม “ ชายหนุ่มกล่าว
“ คุณค่ะ เป็นไงบ้างค่ะ “ พยาบาล
“ นุ่ม เออ ! เด็กผู้หญิงคนนั้นที่มากับผม เธอเป็นอะไรไหมครับ “ ชายหนุ่มกล่าว
“ อ๋อ คุณนุ่มหรอค่ะ เธอไม่เป็นไรหรอก เธอฝากดิฉันให้บอกคุณว่าพรุ่งนี้ตอนเช้า เธอจะมาเยี่ยมคุณที่โรงพยาบาลค่ะ “ พยาบาลกล่าว
ชายหนุ่มพยักหน้า แล้วก็หันไปทางหน้าต่าง เค้ากำลังคิดอะไรบ้างอย่าง . . . .
9 มีนาคม 47 / / 21 . 21
ผักบุ้ง * - * ยอดอ่อน
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น