ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : No.1 จุดเริ่มต้นของตำนาน...
“ เพชรผลึกเดียวที่พลิกชีวิต..
เพชรผลึกเดียวที่ชี้ชะตา....
เพชรซึ่งคนต้องการครอบครองด้วยแรงปรารถนา.....”
“เจ้ากำลังทำอะไรอยู่นะ....ฮันนาห์”
เด็กหนุ่มผมยาวเคลียไหลปะบ่าสีน้ำตาลทองใบหน้าสดใสก่อนจะขมวดคิ้ว
...ชะเง้อไปมองเด็กสาววัยอายุใกล้เคียงที่กำลังหมกหมุ่นกับการขุดหาสิ่งของอะไรบางอย่าง...
“ข้าขุดหาสมบัติ...สมบัติที่มีเพียงหนึ่งเดียว...”
เด็กสาวผมยาวสยายถึงกลางหลัง ใบหน้ารูปไข่เข้ากับผมสีน้ำตาลแดงอมส้ม
แววตา..น่าตาสดใสบริสุทธิ์.. น่าทะนุถนอม...ถึงแม้ในใบหน้ายามตอน.เลอะดิน เลอะโคลน...
“เจ้าเนี่ยนะขุดหาสมบัติ ฮันนาห์... ครอบครัวของเจ้าก็มิใช่คนยากคนจนเพียงยางใด..
ทำไมเจ้าต้องมาลำบากลำบน..พยายามขุดหาสมบัติถึงเพียงนี้..แถมสมบัติยังมีเพียงหนึ่งเดียว..”
เด็กหนุ่มผมน้ำตาลทองเอามือขวาขึ้นมาเกาศรีษะอย่างสงสัย..ผมกระดกไปทางซ้ายทีขวาที..
ทำเอาเด็กสาวที่กำลังหมกหมุ่นอยู่กับการขุด..หันมามองพลางยิ้มก่อนจะกล่าวคำพูดอะไรบางอย่าง...
“เฟร์ย...เจ้านี้นะ...ไม่รุอะไรเลยรึอย่างไร” เด็กสาวนามฮันนาห์ทำน่าประหลาดใจเล็กน้อยก่อนจะถอนหายใจเบาๆ..
“ข้าได้ยินเรื่องที่ท่านพ่อคุยกัน..” “ในดินแดนของเรานี้...มีสมบัติที่มีค่ามาก...
มากจนดินแดนอื่นๆต้องการที่จะได้มันไว้ในครอบครอง...ถึงแม้มันจะไม่มีอำนาจวิเศษแต่เพียงใด...
แต่มันมีเพียงหนึ่งเดียวในโลกอันกว้างขวางนี้...”
เด็กสาวตาโต..ใบหน้ารูปไข่..พูดจบเธอก็หันไปหยิบอุปกรณ์..แล้วตั้งหน้าตั้งตาขุดมันต่อ...
.........เด็กหนุ่มทำหน้าประหลาดใจเล็กน้อยก่อนที่จะกระโดดลงไปช่วยเด็กสาวขุด...
เคร้ง!!!!!
เสียงอุปกรณ์ที่ใช่ในการขุดกระแทกเข้ากับสิ่งของบางอย่าง...
เด็กหนุ่มสาวหันหน้ามองหน้ากันก่อนที่จะโยนอุปกรณ์ทิ้ง...ก่อนจะใช่ 2 มือช่วยกันหยิบสิ่งที่เป็นตนเหตุของเสียง...
หินที่มีลักษณะใสแวววาว...เปร่งประกายอยู่บนมือน้อยๆของเด็กชายหญิง...มันมีขนาดที่ไม่ใหญ่ไม่เล็ก..
มีขนาดที่มือของเด็กชายสามารถที่จะกำมันมิด...แต่เด็กหญิงกำมันไม่มิด....
“นี้มันคือสิ่งใดนะเฟร์ย...ตั้งแต่ข้าเกิดมาจนบัดนี้ข้าเพิ่งจะเคยเห็นหินที่ใสดุจหยาดน้ำ..
เปร่งประกายดุจแสงจันทร์คืนวันเพ็ญ....”
......
เฟย์เริ่มมองสิ่งของที่อยู่ในมือของตนและฮันนาห์ พร้อมกับความสงสัยว่ามันคืออะไร...
ปล.เพิ่งแต่งแนวนี้ครั้งแรก มีข้อติชมก็ติชมกันมาได้นะค่ะ จะได้นำไปปรับปรุงเรื่องให้ดีกว่าเดิม
เพชรผลึกเดียวที่ชี้ชะตา....
เพชรซึ่งคนต้องการครอบครองด้วยแรงปรารถนา.....”
“เจ้ากำลังทำอะไรอยู่นะ....ฮันนาห์”
เด็กหนุ่มผมยาวเคลียไหลปะบ่าสีน้ำตาลทองใบหน้าสดใสก่อนจะขมวดคิ้ว
...ชะเง้อไปมองเด็กสาววัยอายุใกล้เคียงที่กำลังหมกหมุ่นกับการขุดหาสิ่งของอะไรบางอย่าง...
“ข้าขุดหาสมบัติ...สมบัติที่มีเพียงหนึ่งเดียว...”
เด็กสาวผมยาวสยายถึงกลางหลัง ใบหน้ารูปไข่เข้ากับผมสีน้ำตาลแดงอมส้ม
แววตา..น่าตาสดใสบริสุทธิ์.. น่าทะนุถนอม...ถึงแม้ในใบหน้ายามตอน.เลอะดิน เลอะโคลน...
“เจ้าเนี่ยนะขุดหาสมบัติ ฮันนาห์... ครอบครัวของเจ้าก็มิใช่คนยากคนจนเพียงยางใด..
ทำไมเจ้าต้องมาลำบากลำบน..พยายามขุดหาสมบัติถึงเพียงนี้..แถมสมบัติยังมีเพียงหนึ่งเดียว..”
เด็กหนุ่มผมน้ำตาลทองเอามือขวาขึ้นมาเกาศรีษะอย่างสงสัย..ผมกระดกไปทางซ้ายทีขวาที..
ทำเอาเด็กสาวที่กำลังหมกหมุ่นอยู่กับการขุด..หันมามองพลางยิ้มก่อนจะกล่าวคำพูดอะไรบางอย่าง...
“เฟร์ย...เจ้านี้นะ...ไม่รุอะไรเลยรึอย่างไร” เด็กสาวนามฮันนาห์ทำน่าประหลาดใจเล็กน้อยก่อนจะถอนหายใจเบาๆ..
“ข้าได้ยินเรื่องที่ท่านพ่อคุยกัน..” “ในดินแดนของเรานี้...มีสมบัติที่มีค่ามาก...
มากจนดินแดนอื่นๆต้องการที่จะได้มันไว้ในครอบครอง...ถึงแม้มันจะไม่มีอำนาจวิเศษแต่เพียงใด...
แต่มันมีเพียงหนึ่งเดียวในโลกอันกว้างขวางนี้...”
เด็กสาวตาโต..ใบหน้ารูปไข่..พูดจบเธอก็หันไปหยิบอุปกรณ์..แล้วตั้งหน้าตั้งตาขุดมันต่อ...
.........เด็กหนุ่มทำหน้าประหลาดใจเล็กน้อยก่อนที่จะกระโดดลงไปช่วยเด็กสาวขุด...
เคร้ง!!!!!
เสียงอุปกรณ์ที่ใช่ในการขุดกระแทกเข้ากับสิ่งของบางอย่าง...
เด็กหนุ่มสาวหันหน้ามองหน้ากันก่อนที่จะโยนอุปกรณ์ทิ้ง...ก่อนจะใช่ 2 มือช่วยกันหยิบสิ่งที่เป็นตนเหตุของเสียง...
หินที่มีลักษณะใสแวววาว...เปร่งประกายอยู่บนมือน้อยๆของเด็กชายหญิง...มันมีขนาดที่ไม่ใหญ่ไม่เล็ก..
มีขนาดที่มือของเด็กชายสามารถที่จะกำมันมิด...แต่เด็กหญิงกำมันไม่มิด....
“นี้มันคือสิ่งใดนะเฟร์ย...ตั้งแต่ข้าเกิดมาจนบัดนี้ข้าเพิ่งจะเคยเห็นหินที่ใสดุจหยาดน้ำ..
เปร่งประกายดุจแสงจันทร์คืนวันเพ็ญ....”
......
เฟย์เริ่มมองสิ่งของที่อยู่ในมือของตนและฮันนาห์ พร้อมกับความสงสัยว่ามันคืออะไร...
ปล.เพิ่งแต่งแนวนี้ครั้งแรก มีข้อติชมก็ติชมกันมาได้นะค่ะ จะได้นำไปปรับปรุงเรื่องให้ดีกว่าเดิม
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น