ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : จัดกลุ่ม
“นักเรียนทุกคนโปรดอยู่ในความสงบด้วยค่ะ ตอนนี้ครูมีข่าวจะแจ้งให้นักเรียนทุกคนทราบ เอ้า บอกว่าให้อยู่กันอย่างสงบไงแล้วเมื่อไรจะได้ชี้แจ้งกันให้เป็นเรื่องเรื่องร้าวกับเขาสักที เงียบเดี๋ยวนี้ ทุกคนเลย อืม อย่างนี้สิที่เขาเรียกกันว่าอยู่ในห้องประชุม งั้นเรามาว่ากันต่อในเรื่องที่ทุกคนจะต้องปฏิบัติในอีก 3 วันต่อจากนี้ ทุกคนคงจะรู้ดีว่าในอีก 3 วันทุกคนจะได้ฝึกฝนในซึ่งที่ทุกคนได้เรียนกันมาอย่างเต็มที่ในระยะเวลา 3 ปี ครูคิดว่าทุกคนคงจะรู้กันแล้วว่าต้องทำอย่างไรกันบ้างในระยะเวลาที่เหลือก่อนถึงวันจริง โปรดเตรียมกันให้พร้อมด้วย วันนี้ครูก็มีเรื่องที่จะแจ้งเพียงเท่านี้ นักเรียนโปรดเดินออกอย่างเป็นระเบียบด้วยค่ะ” คุณครูผู้หญิงพูดอย่างนี้มานานหลายปีแล้ว เพราะ นักเรียนแต่ละรุ่นจะแสบๆซนๆทั้งนั้น
โรงเรียนนี้เป็นโรงเรียนที่มีไว้สำหรับผลิตนักฆ่าชั้นแนวหน้า ถึงทางการพยายามที่จะปิดโรงเรียนนี้หลายครั้งแต่ก็ไม่สามารถปิดได้ด้วยสาเหตุที่ว่าบุคคลที่ฆ่าไปนั้นเป็นคนที่ทางการกำลังต้องการตัว
“นี่อิมาร์นายว่านายจะได้ร่วมทีมกับใคร” ชายวัยรุ่นรูปร่างสมส่วน ผมสีน้ำตาลอ่อนๆ นัยน์ตาสีเทาเข้มถามเพื่อนที่เดินมาด้วยกัน
“ไม่รู้อ่ะ แต่ถ้าให้เลือกฉันอยากอยู่กับนาย” อิมาร์ชายหนุ่มผู้ที่พกความหล่อเต็มพิกัดจนอาจจะเกินพอตอบ
“นายก็รู้ว่าทีมหนึ่งมีแค่ 4 คน ถ้าชนะก็ชนะทั้งทีมแต่ถ้าแพ้เราก็ต้องมาสู้กันเองนะ ฉันไม่อยากจะมาสู้กับนาย ถึงฉันสู้ฉันก็แพ้นายอยู่ดี” ฮียาร์เพื่อนสนิทของอิมาร์แย้งขึ้น
“เอ้าน่าฮียาร์ นายก็คิดมากไปได้ นายก็รู้ว่าถ้าเราอยู่ทีมเดียวกันฉันจะต้องพานายไปสู่ชัยชนะ” อิมาร์ปลอบเพื่อนผู้ที่ไม่เคยเลยที่จะมั่นใจกับผลงานของตัวเอง ทั้งที่ผลงานของตัวเองก็โดดเด่นจนได้รับเลือกเป็นนักเรียนดีเด่นอันดับที่ 2 รองจากอิมาร์
ชายหนุ่มสองคนเดินคุยกันไปเรื่อยๆจนมาถึงหอนอน ทั้งสองคนนอนห้องเดียวกันมาตั้งแต่เข้ามาเรียนที่นี่ ห้องนอนสี่เหลี่ยมขนาดพอดีมีเตียง 2 เตียงจัดวางอยู่อย่างลงตัว มีโต๊ะหนังสือวางอยู่กลางห้อง 1 ตัว ชายหนุ่มทั้งสองเดินมาเก็บเสื้อผ้า หนังสือและสิ่งของที่จำเป็นลงกระเป๋าเดินทางที่ใบใหญ่พอจะเก็บสิ่งของที่ใช้มาทั้งหมด 3 ปีที่อยู่ที่นี่ได้
“อิมาร์วันนี้ฉันไม่อยากกินข้าวเลย นายไปกินคนเดียวนะ” ฮียาร์บอกเพื่อนที่กำลังเก็บข้าวของอย่างวุ่นวาย
“ไม่อ่ะ นายไม่ไปฉันก็ไม่อยากไป” อิมาร์ตะโกนผ่านกองข้าวของต่างๆมา
“งั้นวันนี้ก็นอนมันซะอย่างนี่เลยเป็นไง” ฮียาร์แกล้งแย้เพื่อนเล่นแต่ผู้เป็นเพื่อนนี้สิเล่นจริง อิมาร์กระโดนออกมาจากกองหนังสือตรงมาที่ฮียาร์ แล้วก็ล็อคคอเพื่อนรักให้นอนลง
“นอนเลยนะ” อิมาร์พูด
“ยังไม่ได้อาบน้ำเลย” ฮียาร์แย้ง
“ไม่ต้องอาบแล้ว” อิมาร์ไม่ยอม
“งั้นนายก็ไปนอนที่ตัวเองสิ” ฮียาร์ไล่เพื่อน
“ไม่ ฉันจะนอนนี่” อิมาร์พูดพร้อมกับนอนราบบนเตียงของฮียาร์ ฮียาร์พยายามจะพลักอิมาร์ตกเตียงเท่าไรก็ไม่สำเร็จจนต้องยอมให้เพื่อนตัวดีนอนบนเตียงตัวเอง แต่พอเขาจะมานอนเตียงของอิมาร์เขาก็ต้องเปลี่ยนใจทันทีเพราะว่าเตียงของอิมาร์เต็มไปด้วยกองสิ่งของที่ยังจัดไม่เสร็จกองใหญ่ อาจจะเป็นเพราะเหตุผลนี้ที่อิมาร์มาแย่งที่นอนของเขา ฮียาร์ซุกตัวลงนอนข้างๆอิมาร์ถึงเตียงไม่ใหญ่มากนักแต่ก็ยังมีที่พอที่จะให้เขานอน
แสงตะวันส่องมากระทบกับใบหน้าได้รูปของหนุ่มน้อยผมสีน้ำเงิน นัยน์ตาสีน้ำเงินค่อยๆลืมขึ้นมาพบกับเช้าวันใหม่ที่สดใส เสียงนกร้องตอนออกจากรังมาหากิน
“ไงตื่นได้แล้วหรอ คุณชาย ฉันเก็บของให้นายหมดแล้วนะ เมื่อคืนนายมาแย่งที่นอนฉันจนฉันทนนอนดมกลิ่นสาบนายไม่ไหวเลยมาเก็บของแล้วนอนเตียงนาย” ฮียาร์ชายหนุ่มที่มีหน้าที่จัดการกะบปัญหายุ่งๆที่เพื่อนดีของเขาสรรหามาให้อยู่ทุกวัน
“เออ” อิมาร์ไม่พูดอะไรมากตอบแล้วพลางพาตัวเองไปที่ห้องน้ำ แล้วลงมือจัดการกับตัวเองให้ดูดีขึ้น ไม่นานนักเขาก็เดินออกมาจากห้องน้ำพร้อมกับสภาพที่ดูหล่อเท่ห์เหมือนเดิม
ทั้งสองคนถือกระเป๋าลงมายังโรงอาหารกลาง อาหารเช้าวันนี้ก็ยังเหมือนเดิมไม่มีเปลี่ยนนั้นคือมีอาหาร 3 อย่างให้เลือก อย่างที่แรก ข้าวต้ม อย่างที่สอง ขนมปัง และสุดท้ายอย่างที่สาม นม แต่สิ่งที่เปลี่ยนไปจากเดิมคือโรงอาหารทั้งโรงเงียบกริบราวกับว่าไม่มีคน อาจจะเป็นเพราะวันนี้ที่นักเรียนชั้นปีที่ 3 ทุกคนจะต้องจับฉลากแบ่งกลุ่ม แต่มีเพียงสองหนุ่มสุดหล่อประจำโรงเรียนเท่านั้นที่ไม่เปลี่ยนไปจากเดิม ทั้งสองหนุ่มเดินไปตักข้าวต้มคนละจานและนมคนละแก้วมานั่งยังที่ประจำของตน
“ตื่นเต้นอ่ะ” อิมาร์เริ่มประโยคสนทนา
“เอาน่า ยังไงนายก็ดวงดีอยู่แล้วจับฉลากยังไงก็ต้องได้อยู่กับคนเก่งๆอยู่แล้ว” ฮียาร์บอกเพื่อน
“งั้นวันนี้ฉันขอเลือกดวง” อิมาร์เริ่มพูดอะไรแปลกๆออกมา
“คนเราเลือกดวงกันได้ซะทีไหนกัน มันจะดีไม่ดีก็ขึ้นอยู่กับตัวเองนะอิมาร์” ฮียาร์แย้ง
“แต่ฉันจะเป็นคนกำหนดดวง” อิมาร์พูดจบแล้วก็ลุกออกจากโต๊ะไปเฉยๆโดยไม่สนใจสีหน้าอันงงงวยของฮียาร์
เวลา 09.00 น. นักเรียนชั้นปีที่ 3 ทุกคนก็มาพร้อมกันที่หอประชุมเพื่อเตรียมจับฉลากแบ่งทีม
“นักเรียนทุกคนค่ะ ครูขอให้นักเรียนทำใจกับกลุ่มที่นักเรียนได้กันนะค่ะ แต่ครูขอยืนยันว่าถ้านักเรียนคนไหนปฏิบัติตามคำสั่งสอนของครูมาโดยตลอดจะไม่มีปัญหากับกลุ่มที่นักเรียนจับได้กันในวันนี้ เอาล่ะค่ะครูขอให้นักเรียนก้าวออกมาจับตามเลขที่นะค่ะ เชิญคนแรกค่ะ แอนนา” นักเรียนหญิงคนหนึ่งก้าวออกมายืนที่โพเดียม มือขวาค่อยๆลวงลงในกล่องสี่เหลี่ยม เธอเปิดออกดูแล้วก็ส่งให้ครูที่ประจำอยู่ตรงนั้น แล้วเธอก็เดินไปประจำที่โต๊ะหมายเลข 14 คนผ่านจับฉลากผ่านไปแล้ว 4 คน
“ตานายแล้วอิมาร์ โชคดีนะ” อิมาร์หันมาขยิบตาให้กับฮียาร์แล้วก็เดินมาจับฉลาก เขาส่งฉลากให้กับครูประจำที่กล่องตรงนั้นแล้วเขาก็เดินมาประจำตรงโต๊ะหมายเลข 7 คนจับผ่านไปแล้ว 32 คนซึ่งตอนนี้โต๊ะทุกตัวก็มีคนมาประจำอยู่แล้ว หมายเลข 7 ก็เหมือนกันมีอิมาร์เพื่อนสนิทของเขาและสาวน้อยนัยน์ตาสีดำเข้มประจำอยู่และจะมีผู้โชคดีอีกคนเดียวเท่านั้นที่จะได้อยู่ทีมเดียวกับอิมาร์ ถึงเขาจะอยากอยู่ทีมเดียวกับอิมาร์เพียงใดแต่เขาก็ได้แต่คิด มือของเขาค่อยๆลวงลงในกล่องเขาหลับตาปี๋ แต่ตาของอิมาร์กลับจ้องมายังมือของฮียาร์เหมือนจะคอยลุ้นแต่ก็ไม่ใช่เพราะจากนัยน์ตาสีน้ำเงินกลับกลายเป็นสีม่วงแต่ถ้าไม่มีใครสังเกตก็จะไม่มีใครสามารถเห็นได้ มือของฮียาร์ค่อยๆขยับออกส่งให้ครูประจำตรงนั้น และใบหน้าของเขาก็เริ่มมีรอยยิ้มน้อยๆ เขาเดินมายังโต๊ะหมายเลข 7
“เป็นไง” อิมาร์ถามฮียาร์แต่ฮียาร์ได้แต่พยักหน้าให้เล็กน้อยพร้อมกับส่งรอยยิ้มไปทักทายเพื่อนร่วมทีมอีกคนหนึ่ง
เวลาผ่านไปนักเรียนทั้ง 45 คนก็จัดกลุ่มกันเสร็จเรียบร้อย มีเวลาเตรียมตัวอีกแค่ 1 วันที่จะลงสนามจริงกันคุณครูก็จะให้แต่ละทีมไปวางแผนในการเอาตัวรอดจากสนามแสนโหด ทีมที่ 7 มีอิมาร์ ฮียาร์ และ
สาวน้อยนัยน์ตาสีดำเข้มที่มีชื่อว่า เชอร์ลิน
โรงเรียนนี้เป็นโรงเรียนที่มีไว้สำหรับผลิตนักฆ่าชั้นแนวหน้า ถึงทางการพยายามที่จะปิดโรงเรียนนี้หลายครั้งแต่ก็ไม่สามารถปิดได้ด้วยสาเหตุที่ว่าบุคคลที่ฆ่าไปนั้นเป็นคนที่ทางการกำลังต้องการตัว
“นี่อิมาร์นายว่านายจะได้ร่วมทีมกับใคร” ชายวัยรุ่นรูปร่างสมส่วน ผมสีน้ำตาลอ่อนๆ นัยน์ตาสีเทาเข้มถามเพื่อนที่เดินมาด้วยกัน
“ไม่รู้อ่ะ แต่ถ้าให้เลือกฉันอยากอยู่กับนาย” อิมาร์ชายหนุ่มผู้ที่พกความหล่อเต็มพิกัดจนอาจจะเกินพอตอบ
“นายก็รู้ว่าทีมหนึ่งมีแค่ 4 คน ถ้าชนะก็ชนะทั้งทีมแต่ถ้าแพ้เราก็ต้องมาสู้กันเองนะ ฉันไม่อยากจะมาสู้กับนาย ถึงฉันสู้ฉันก็แพ้นายอยู่ดี” ฮียาร์เพื่อนสนิทของอิมาร์แย้งขึ้น
“เอ้าน่าฮียาร์ นายก็คิดมากไปได้ นายก็รู้ว่าถ้าเราอยู่ทีมเดียวกันฉันจะต้องพานายไปสู่ชัยชนะ” อิมาร์ปลอบเพื่อนผู้ที่ไม่เคยเลยที่จะมั่นใจกับผลงานของตัวเอง ทั้งที่ผลงานของตัวเองก็โดดเด่นจนได้รับเลือกเป็นนักเรียนดีเด่นอันดับที่ 2 รองจากอิมาร์
ชายหนุ่มสองคนเดินคุยกันไปเรื่อยๆจนมาถึงหอนอน ทั้งสองคนนอนห้องเดียวกันมาตั้งแต่เข้ามาเรียนที่นี่ ห้องนอนสี่เหลี่ยมขนาดพอดีมีเตียง 2 เตียงจัดวางอยู่อย่างลงตัว มีโต๊ะหนังสือวางอยู่กลางห้อง 1 ตัว ชายหนุ่มทั้งสองเดินมาเก็บเสื้อผ้า หนังสือและสิ่งของที่จำเป็นลงกระเป๋าเดินทางที่ใบใหญ่พอจะเก็บสิ่งของที่ใช้มาทั้งหมด 3 ปีที่อยู่ที่นี่ได้
“อิมาร์วันนี้ฉันไม่อยากกินข้าวเลย นายไปกินคนเดียวนะ” ฮียาร์บอกเพื่อนที่กำลังเก็บข้าวของอย่างวุ่นวาย
“ไม่อ่ะ นายไม่ไปฉันก็ไม่อยากไป” อิมาร์ตะโกนผ่านกองข้าวของต่างๆมา
“งั้นวันนี้ก็นอนมันซะอย่างนี่เลยเป็นไง” ฮียาร์แกล้งแย้เพื่อนเล่นแต่ผู้เป็นเพื่อนนี้สิเล่นจริง อิมาร์กระโดนออกมาจากกองหนังสือตรงมาที่ฮียาร์ แล้วก็ล็อคคอเพื่อนรักให้นอนลง
“นอนเลยนะ” อิมาร์พูด
“ยังไม่ได้อาบน้ำเลย” ฮียาร์แย้ง
“ไม่ต้องอาบแล้ว” อิมาร์ไม่ยอม
“งั้นนายก็ไปนอนที่ตัวเองสิ” ฮียาร์ไล่เพื่อน
“ไม่ ฉันจะนอนนี่” อิมาร์พูดพร้อมกับนอนราบบนเตียงของฮียาร์ ฮียาร์พยายามจะพลักอิมาร์ตกเตียงเท่าไรก็ไม่สำเร็จจนต้องยอมให้เพื่อนตัวดีนอนบนเตียงตัวเอง แต่พอเขาจะมานอนเตียงของอิมาร์เขาก็ต้องเปลี่ยนใจทันทีเพราะว่าเตียงของอิมาร์เต็มไปด้วยกองสิ่งของที่ยังจัดไม่เสร็จกองใหญ่ อาจจะเป็นเพราะเหตุผลนี้ที่อิมาร์มาแย่งที่นอนของเขา ฮียาร์ซุกตัวลงนอนข้างๆอิมาร์ถึงเตียงไม่ใหญ่มากนักแต่ก็ยังมีที่พอที่จะให้เขานอน
แสงตะวันส่องมากระทบกับใบหน้าได้รูปของหนุ่มน้อยผมสีน้ำเงิน นัยน์ตาสีน้ำเงินค่อยๆลืมขึ้นมาพบกับเช้าวันใหม่ที่สดใส เสียงนกร้องตอนออกจากรังมาหากิน
“ไงตื่นได้แล้วหรอ คุณชาย ฉันเก็บของให้นายหมดแล้วนะ เมื่อคืนนายมาแย่งที่นอนฉันจนฉันทนนอนดมกลิ่นสาบนายไม่ไหวเลยมาเก็บของแล้วนอนเตียงนาย” ฮียาร์ชายหนุ่มที่มีหน้าที่จัดการกะบปัญหายุ่งๆที่เพื่อนดีของเขาสรรหามาให้อยู่ทุกวัน
“เออ” อิมาร์ไม่พูดอะไรมากตอบแล้วพลางพาตัวเองไปที่ห้องน้ำ แล้วลงมือจัดการกับตัวเองให้ดูดีขึ้น ไม่นานนักเขาก็เดินออกมาจากห้องน้ำพร้อมกับสภาพที่ดูหล่อเท่ห์เหมือนเดิม
ทั้งสองคนถือกระเป๋าลงมายังโรงอาหารกลาง อาหารเช้าวันนี้ก็ยังเหมือนเดิมไม่มีเปลี่ยนนั้นคือมีอาหาร 3 อย่างให้เลือก อย่างที่แรก ข้าวต้ม อย่างที่สอง ขนมปัง และสุดท้ายอย่างที่สาม นม แต่สิ่งที่เปลี่ยนไปจากเดิมคือโรงอาหารทั้งโรงเงียบกริบราวกับว่าไม่มีคน อาจจะเป็นเพราะวันนี้ที่นักเรียนชั้นปีที่ 3 ทุกคนจะต้องจับฉลากแบ่งกลุ่ม แต่มีเพียงสองหนุ่มสุดหล่อประจำโรงเรียนเท่านั้นที่ไม่เปลี่ยนไปจากเดิม ทั้งสองหนุ่มเดินไปตักข้าวต้มคนละจานและนมคนละแก้วมานั่งยังที่ประจำของตน
“ตื่นเต้นอ่ะ” อิมาร์เริ่มประโยคสนทนา
“เอาน่า ยังไงนายก็ดวงดีอยู่แล้วจับฉลากยังไงก็ต้องได้อยู่กับคนเก่งๆอยู่แล้ว” ฮียาร์บอกเพื่อน
“งั้นวันนี้ฉันขอเลือกดวง” อิมาร์เริ่มพูดอะไรแปลกๆออกมา
“คนเราเลือกดวงกันได้ซะทีไหนกัน มันจะดีไม่ดีก็ขึ้นอยู่กับตัวเองนะอิมาร์” ฮียาร์แย้ง
“แต่ฉันจะเป็นคนกำหนดดวง” อิมาร์พูดจบแล้วก็ลุกออกจากโต๊ะไปเฉยๆโดยไม่สนใจสีหน้าอันงงงวยของฮียาร์
เวลา 09.00 น. นักเรียนชั้นปีที่ 3 ทุกคนก็มาพร้อมกันที่หอประชุมเพื่อเตรียมจับฉลากแบ่งทีม
“นักเรียนทุกคนค่ะ ครูขอให้นักเรียนทำใจกับกลุ่มที่นักเรียนได้กันนะค่ะ แต่ครูขอยืนยันว่าถ้านักเรียนคนไหนปฏิบัติตามคำสั่งสอนของครูมาโดยตลอดจะไม่มีปัญหากับกลุ่มที่นักเรียนจับได้กันในวันนี้ เอาล่ะค่ะครูขอให้นักเรียนก้าวออกมาจับตามเลขที่นะค่ะ เชิญคนแรกค่ะ แอนนา” นักเรียนหญิงคนหนึ่งก้าวออกมายืนที่โพเดียม มือขวาค่อยๆลวงลงในกล่องสี่เหลี่ยม เธอเปิดออกดูแล้วก็ส่งให้ครูที่ประจำอยู่ตรงนั้น แล้วเธอก็เดินไปประจำที่โต๊ะหมายเลข 14 คนผ่านจับฉลากผ่านไปแล้ว 4 คน
“ตานายแล้วอิมาร์ โชคดีนะ” อิมาร์หันมาขยิบตาให้กับฮียาร์แล้วก็เดินมาจับฉลาก เขาส่งฉลากให้กับครูประจำที่กล่องตรงนั้นแล้วเขาก็เดินมาประจำตรงโต๊ะหมายเลข 7 คนจับผ่านไปแล้ว 32 คนซึ่งตอนนี้โต๊ะทุกตัวก็มีคนมาประจำอยู่แล้ว หมายเลข 7 ก็เหมือนกันมีอิมาร์เพื่อนสนิทของเขาและสาวน้อยนัยน์ตาสีดำเข้มประจำอยู่และจะมีผู้โชคดีอีกคนเดียวเท่านั้นที่จะได้อยู่ทีมเดียวกับอิมาร์ ถึงเขาจะอยากอยู่ทีมเดียวกับอิมาร์เพียงใดแต่เขาก็ได้แต่คิด มือของเขาค่อยๆลวงลงในกล่องเขาหลับตาปี๋ แต่ตาของอิมาร์กลับจ้องมายังมือของฮียาร์เหมือนจะคอยลุ้นแต่ก็ไม่ใช่เพราะจากนัยน์ตาสีน้ำเงินกลับกลายเป็นสีม่วงแต่ถ้าไม่มีใครสังเกตก็จะไม่มีใครสามารถเห็นได้ มือของฮียาร์ค่อยๆขยับออกส่งให้ครูประจำตรงนั้น และใบหน้าของเขาก็เริ่มมีรอยยิ้มน้อยๆ เขาเดินมายังโต๊ะหมายเลข 7
“เป็นไง” อิมาร์ถามฮียาร์แต่ฮียาร์ได้แต่พยักหน้าให้เล็กน้อยพร้อมกับส่งรอยยิ้มไปทักทายเพื่อนร่วมทีมอีกคนหนึ่ง
เวลาผ่านไปนักเรียนทั้ง 45 คนก็จัดกลุ่มกันเสร็จเรียบร้อย มีเวลาเตรียมตัวอีกแค่ 1 วันที่จะลงสนามจริงกันคุณครูก็จะให้แต่ละทีมไปวางแผนในการเอาตัวรอดจากสนามแสนโหด ทีมที่ 7 มีอิมาร์ ฮียาร์ และ
สาวน้อยนัยน์ตาสีดำเข้มที่มีชื่อว่า เชอร์ลิน
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น