นี่...คือรักของคนช่างฝัน

ลำดับตอนที่ #2 : พบรักแรก

    ณ.บ้านหลังหนึ่งในหมู่บ้านเล็กๆ   มีเด็กผู้หญิงคนหนึ่งอาศัยอยู่กับแม่กันอย่างมีความสุข  เด็กคนนี้ชื่อ ดาว  วันหนึ่งดาวได้ไปโรงเรียนตามปกติ“ตุบ”เธอเดินชนชายคนหนึ่ง “อุ๊ย! ขอโทษค่ะ  ด..ด.เดี๋ยวช่วยเก็บค่ะ”เธอกล่าวขอโทษชายคนนั้นแล้วช่วยเก็บหนังสือที่ตกอยู่ “ขอบคุณที่ช่วยครับ” ชายคนนั้นกล่าวขึ้น  แล้วเขาก็มองนาฬิกา “ได้เวลาเรียนแล้ว” เขาพูดเบาๆกับตัวเองแล้ววิ่งจากไป  หลังเลิกเรียนวันนั้นดาวรีบวิ่งกับบ้านพร้อมผลการสอบที่เธอพอใจอย่างมาก  เธอเปิดประตูแล้วก็ได้ตกใจอย่างมาก “อ้าว เธอนี่เอง” ชายที่เจอตอนเช้าพูดขึ้น “ธ...ธ.เธอมาอยู่นี่ได้ไง” ดาวพูดด้วยความงง และ ตกใจ “ก็เดินมาไง จะให้มายังไง  จะให้ขี่ควายมาหรอ” ชายหนุ่มพูดขึ้นแล้วทำหน้ากวนๆ “ไม่ได้หมายถึงเรื่องนั้น ฉันหมายความว่า เธอรู้ทางมาที่นี่ได้ยังไง” เธอพูดอย่างอารมณ์เสีย “แหมทำคิ้วเป็นปมเลยนะ  ส่วนที่อยู่น่ะ  ก็หาได้ไม่ยาก ก็แค่ถามพ่อ” เขาพูดแล้วเดินไปหยิบพายแฮมมากิน ด้วยความไม่เกรงใจเท่าไหร่ “แล้วพ่อเธอเกี่ยวไรด้วย” ดาวพูดแล้วเดินไปคว้าพายจากมือชายคนนั้นก่อนที่เขาจะกัดคำแรก “พ่อฉันเป็นครูใหญ่ แค่เดินไปคว้าข้อมูลนักเรียนมาดู   เออ..เธอได้คำตอบแล้วเอาพายฉันคืนมา” เขาพูดแล้วเอนตัวผลักผนังเก้าอี้ทำให้เก้าอี้ทรงตัว 2 ขา “เรื่องอะไรฉันจะคืน  แล้วนั่งอย่างนั้นไม่กลัวตกเก้าอี้หรือไง” ดาวพูดเชิงสั่งสอน “เธอนี่ดุกว่าแม่ฉันอีก” เขาพูดขึ้น “พูดถึงแม่.... เอ้ย อีกไม่นานแม่จะกลับแล้ว”ดาวตกใจอย่างมากเพราะอีกไม่นานแม่ของเธอก็คงถึงบ้าน “ปึก..ปัก..โครม..คราม !!!” ชายหนุ่มตกจากเก้าอี้อย่างแรง “โอ้ย ! ที่เธอเตือนฉันไว้ก็ดีนะ” เขาบ่นพึมพัม “แล้วเธอชื่อไรอะ” ดาวถามขึ้น “กีตาร์.... คือเรียกต้าร์ก็ได้ กีต้าร์มันยาวเรียกสั้นๆดีกว่า” เขาตอบพร้อมกับลุกขึ้น “ตรู๊ดๆ” เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น “ต้าร์เงียบๆนะ  แม่เราห้ามพาผู้ชายเข้าบ้าน” ดาวบอกต้าร์แล้วเดินไปรับโทรศัพท์ “ฮัลโหล แม่หรอคะ เออ..แม่ติดประชุมใช่ป่ะ อือจะกลับประมาณ 4 ทุ่มใช่มั้ยคะ ค่ะ ขอบคุณค่ะ” ดาวยิ้มแล้ววางโทรศัพท์ “เฮ้! แม่ติดประชุม” ดาวกระโดดแล้ววิ่งออกไปนอกบ้าน “แล้วเธอชื่อไร  จะไปไหน” ต้าร์ตะโกนไล่หลัง “ฉันชื่อดาว ฉันจะไปซื้อการ์ตูน”ดาวตอบกลับแล้ววิ่งจากไป  “ยัยปัญญาอ่อน  อยู่ ม.3แล้วยังทำอะไรปัญญาอ่อน งั้นเราเฝ้าบ้านให้ดีกว่า” ต้าร์บ่นดาวแล้วยิ้มเหยาะๆ