เรื่องของเธอ..เธอคนนั้น

ลำดับตอนที่ #1 : เบอร์โทรศัพท์..

\"ฮาโหล..ค้าบ\" ผมรีบรับโทรศัพท์ทั้งๆที่ยังเคี้ยวข้าวอยู่เต็มปาก มันทำให้ผมรู้สึกแย่มาก เมื่อข้าวมันติดคอผม!!

\"ค่ะ เอ่อ..ไม่ทราบว่านี่เบอร์คัยคะ\"  เสียงหวานๆที่ดังมาตามสาย..มันเป็นเสียงที่ผมคุ้นหูมาก แต่ทำไมผมถึงนึกไม่ออกนะว่าใครเป็นเจ้าของเสียง และในนาทีนั้นมันก็ทำให้ผมเรียนรู้ว่า เสียงน่ารักๆของผู้หญิงคนนึง ก็สามารถทำให้ข้าวที่ติดคอผมอยู่นั้นลงคอผมไปอย่างง่ายดาย

\"อะคับ วินคับผม\" ใช่ครับ ผมชื่อวิน..

\"คะ วินไหนอะคะ\" อ่าว วินอะคับ โธ่..ผมจะตอบคุณยังไงดีหล่ะ ใช่แล้วคับ วิธียอดฮิตของคนอย่างผม

\"...........\" เงียบครับ ผมเงียบไปประมาณ3วิฯได้ นี่หละวิธียอดฮิตของผม 55

\"เอ่อ วินอยู่ชั้นอะรัยอะคะ\" เทอถามผมเมื่อผมเงียบไป

\"มอสามคับ มอสามทับสอง\" ผมตอบทันทีเลยคับ คำถามง่ายๆอย่างงี้คนอย่างผมสวนได้อย่างรวดเร็วแหละคับ

\"วิน.....วิน!! คะขอบคุนค่ะ\" เทอตอบผมแล้ววางไปเลย งงครับ อะไรกันเนี่ยย ผมก็เลยหันไปกินข้าวที่เหลือ แต่ผมก็ยังไม่เลิกสงสัยคับ ผมเลยแก้ปัญหาโดยการเม็มเบอร์ไว้เลย ผมเม็มเบอร์ที่รับสายล่าสุดไว้ที่ชื่อ \"...\"

    

    เย็นวันนั้นนั้นคับ หลังจากที่ผมเลิกเรียน ผมกดหาเบอร์ \"...\" ทันที  คับ ผมต้องรู้ให้ได้เลยว่าคัยกันนะที่โทรมาหาผม เมื่อผมหาเบอเทอเจอ ผมยื่น nokia คู่ชีพของผมให้ไอ้เล้ง เพื่อนรักของผมเองอะคับ โธ่..ผมเหรอคับจะกล้าโทรหาเทอ..ผมให้เล้งมันโทรให้หน่ะ

\"ฮัลโหลค่ะ\" ผมรู้ทันทีว่าเทอรับสายแล้ว เพราะว่าตาไอ่เล้งมันเยิ้มเหลือเกิน ตะกี้มันยังบอกผมอยู่เลยว่าไม่อยากโทรๆ

\"อะคับ เอ่อ นี่เบอคัยเหรอคับ..\" เสียงไอ้เล้งเปลี่ยนไปคับ มันคงพยายามทำเสียงให้หล่อและน่ารักที่สุดแล้วอะคับ แต่ผมคิดว่ามันไม่ได้เปลี่ยนไปเท่าไหร่หรอก

\"เบอร์เบลล์ค่ะ\"

\"เบลล์คับ อยู่มออะรัยคับ..\"

\"มอห้าค่ะ\"

\"อ๋อคับ ขอบคุณคับ\"

  หลังจากที่มันกดวาง ผมรีบถามมันทันที

\"เฮ้ยเล้งว่าไงบ้างวะ\"

\"เค้าบอกว่าชื่อเบลล์ อยู่มอห้า\"  

\"เบลล์มอห้า..\" ไอ่ออฟเพื่อนรักของผมอีกคนที่นั่งเงียบมาตั้งนานเอ่ยขึ้น \"พี่เบลล์ห้าทับหก ต้องใช่แน่ๆเลย\"

\"พี่เบลล์ที่จีบไอ่แชมป์รึป่าววะ..\" ไอ่เล้งถามออฟ

\"เออนั่นแหละ แต่พี่เค้าก็มีแฟนแล้วไม่ใช่เหรอ ชื่อไรว้า...เอ่อใช่ พี่โซ่ พี่โซ่มอหก.....\" ไอ่ออฟกับไอ่เล้งคุยอะไรกันต่อผมไม่รู้คับ ผมมานั่งคิดว่า

    ...ตั้งแต่เกิด ผมไม่เคยมีแฟนชื่อเบลล์ ไม่เคยมีเพื่อนชื่อเบลล์ เอ..แล้วเบลล์เป็นใครหว่า..ใช่ ลูกพี่ลูกน้องของผมชื่อเบลล์ แต่ว่าเป็นผู้ชายนี่นา อยู่มอหก แถมอยู่รร.อื่นอีก

\"เฮ้ยวิน กลับๆ 6โมงแล้ว\" เสียงไอ่เล้งหยุดความคิดผม ผมกับเล้งกลับบ้านทางเดียวกัน บ้านของมันอยู่ทางเดียวกับบ้านของผม บ้านของมันถึงก่อนบ้านผม ผมจะไปส่งมันตอนเย็นทุกวัน ตอนเช้ามันไม่ยอมไปกับผม มันบอกว่าผมไปโรงเรียนสาย!! ส่วนออฟ บ้านมันอยู่คนละทางกับผมเลยหล่ะคับ มันกลับบ้านกับแฟนมันทุกวัน

   ผมขับรถกลับบ้านกับไอ้เล้งเหมือนเคย ผมคุยกับมันเรื่องอะไรไม่รู้ไปตลอดทาง ผมกับมันไม่พูดถึงพี่เบลล์ แต่ก่อนที่มันจะลงจากรถ ผมก็ไม่รู้ว่าผมคิดยังไง ผมบอกมันว่า

\"พรุ่งนี้เจอกัน ชี้พี่เบลล์ให้ดูด้วย\"

\"เออๆ\" มันตอบผมแล้วหอบร่างมันเข้าบ้านไป

เช้าวันรุ่งขึ้น ผมตื่นขึ้นมาด้วยความสดใส แม้ว่านาฬิกามันบอกว่าเป็นเวลาแปดโมงเช้าแล้วก็ตาม ผมไม่เคยสนใจ ผมลุกไปอาบน้ำแต่งตัว กินข้าว หยิบกระเป๋ากับกีต้าร์ไฟฟ้าแล้วออกจากบ้านไป ผมชอบวันศุกร์ซะจริงๆ มันมีเรียนน้อยและเป็นวันที่ผมรอคอย ผมรอการซ้อมดนตรีทุกเที่ยงของวันศุกร์หน่ะครับ

ผมมาถึงรร.ก็ประมาณแปดโมงครึ่ง ผมมักจะมาเรียนเวลานี้ครับ เพราะว่ารร.ของผมเป็นรร.คริสต์ จะมีคาบจริยธรรมก่อนเข้าเรียนทุกวัน พออาจารย์ที่สอนออกไปผมก็จะเข้าไปนั่ง ที่สำคัญคาบนี้ไม่มีการเช็กชื่อครับ

         ..ช่วงพักกลางวัน ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา..

\"ฮัลโหล..\"

\"วิน อยู่ไหน\" เสียงที่ดังมาคือเสียงพี่อ้น ลูกพี่ลูกน้องของผมเองครับ

\"อ๋อ วินอยู่ในห้องเดี๋ยวลงไป รออยู่นั่นแหละ\" เวลาที่ผมพูดกับคนที่มีอายุมากกว่าผมจะแทนตัวเองว่าวินครับ

\"เออ มาเร็วๆนะ\" พี่อ้นเร่งผม ผมหยิบกีต้าร์แล้วรีบวิ่งลงไป พี่อ้นรอผมอยู่ที่บันไดหน้าห้องมอหนึ่ง ทุกวันศุกร์ ผมกับพี่อ้นจะเดินไปห้องซ้อมด้วยกันเสมอ

\"พี่อ้น รู้จักคนชื่อเบลล์มะ\" ผมถามพี่อ้นเรื่องพี่เบลล์ครับ!! เพราะว่าพี่อ้นของผมอยู่มอห้า มอห้าทับหก!!

\"เบลล์? เบลล์ชั้นพี่เหรอ\" พี่ชายที่แสนดีของผมถามผม

\"อืม ใช่ๆ รู้จักมั๊ย\"

\"รู้จักๆ เพื่อนเต็มอะ\" พี่อ้นตอบผม

\"เหรอ\"

“ถามทำไม........”

   การสนทนาระหว่างผมกับพี่อ้นสิ้นสุดลงเมื่อเราเดินมาถึงห้องซ้อม พี่ๆคนอื่นกำลังรอผมกับพี่อ้นอยู่ครับ