ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : แล้วเคยอกหักกันป่าวหรือเปล่า...?
แล้วเคย อกหัก กันบ้างรึเปล่า …?
อย่าบอกเลยนะ ว่าไม่เคย... แต่ถ้าใครมีความรักที่สมหวังอยู่ ก็คงไม่รู้จัก คำ คำ นี้เช่นกัน...
คำว่า...อกหัก...มาจากคนสองคนที่มีใจตรงกัน ได้มารักกัน ได้เดินทางในเส้นทางเดียวกัน ต่อมารักมันขม ความรักที่เคยหวานไม่เหมือนเดิม จากใจที่เคยตรงกันกับมาเป็นสวนทางกันซะนี่...*_*
คนหนึ่งอาจจะตรงเสมอ หรือไม่ตรงทั้งสองคน สุดท้ายก็แยกทางกัน (( เพื่อไปหาทางที่ตรงกัน ))
...แล้วอกหักแบบไหนกันบ้าง แบบเรารึเปล่า... ใจเราเหมือนเดิม แต่เขาเปลี่ยนไป
...เราเป็นเพื่อนกันได้ไหม
...เราคบกันแบบอื่นได้ไหม
...รักของเราคงไม่มีหวัง
...มีเหตุผลหลายๆ อย่างที่ทำให้เราไปกันไม่ได้
...ประโยคนี้สำคัญนะ ที่แล้วมาถ้ามึงไม่เล่นด้วยกูก็คงไม่เล่นด้วยกับมึงหรอก
....แบบนี้ไหม ไงหล่ะ!!. ..เจอแบบนี้เหมือนโลกทั้งใบ...ละลายไปเลยนะ
ตอนแรกเราก็คิดว่า...เราคงไม่ถูกทิ้งไว้คนเดียวแน่ แต่จริงๆแล้วไม่ใช่...ถูกทิ้งแล้วเป็นไง...
เหมือนกันไหม...รู้สึกว่า ตัวเองไม่มีค่า คิดแต่ว่าฉันผิดอะไร ...?
เขาทำไมถึงจากไป ทำไม๊ ทำไม ทำไม และก้อทำไม...^_^
และอีกอย่างหลังจาก \" อกหัก \" สังเกตไหมว่าเราจะกลายเป็นคนช่างคิด ช่างตั้งคำถามกับตัวเองซะจริงๆ คิดอะไรรกหัวไปโม๊ดดดด...แต่ความคิดเราออกจะแคบลงว่าไหม...คิดแต่เรื่องเขาคนนั้น...
ด้วยคำถามว่าทำไม๊ ทำไม ทำไม เอิ๊ก ...!!! (( แต่เขาไม่อยู่ให้ตอบคำถาม ))
...ทำไมถึงเลิกกับเรา...? ทำไมเหงาอะไรอย่างนี้นะ...? คิดถึงฉันไหม ทำอะไรอยู่..ประมาณนี้
...อกหักแล้วร้องไห้เหมือนเราไหม ร้องเนอะ ร้องไห้..ร้องไห้...และก็ร้องไห้ เหมือนคนบ้า
อยู่ดีดีก็ร้อง... (( เหมือนน้ำตามหาสมุทร ))
...อกหักแล้วเศร้ากันบ้างไหม เศร้านะ หดหู่ ห่อเหี่ยว หมดแรง หมดหวัง สมอง Error ไปชั่วขณะ
...อกหักแล้วฟังเพลงไหนก็เศร้า เข้ากับตัวเองไปหมด เศร้านะ...ก้อฉานนนน...มันคนอกหัก
!!!!!........อกหักใช่ไหมแบบนี้…….!!!!!
...แล้ว แล้ว เขาคนนั้นจะรับรู้ด้วยกับเราไหมนะ คงไม่หรอกเนอะ (( เขาคงคิดถึงคนอื่น ))
...แล้วเป็นแบบนี้ไหม ไม่เคยลืมผู้ชายที่รักได้เลย เวลาที่ฉันรักใครไปแล้ว ฉันจะมองข้ามข้อบกพร่องของผู้ชายที่ฉันรักไปหมด เหมือนกับหลง แต่ฉันรู้สึกว่ามันเป็นความรัก ที่เขาเรียกกันว่า...รักแท้ ความรักของฉันทีมีให้เขาไม่ใช่ความรักแบบฉาบฉวย ไม่ใช่ความรักที่จะเปลี่ยนแปลงไปตามกาลเวลา...แบบว่าเวลาเปลี่ยนคนก็คงเปลี่ยน (( มั้ง ))
ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน ฉันก็ไม่เคยคิดจะเปลี่ยนใจจากผู้ชายที่ฉันรักเลย นอกเสียจากว่าเขานั้นแหละที่จะเบื่อฉัน และเป็นฝ่ายที่เปลี่ยนใจและทิ้งฉันไปก่อน ...ยิ่งเวลาผ่านไปมากเท่าไหร่ ความรักของฉันก็กลับมีให้เขามากขึ้นเท่านั้น ทำไมความรักของฉันจึงเป็นความรักที่โง่เขลาเช่นนี้
(( ก็รู้ตัวเองแต่ก็ไม่เลิกโนะแปลกคน ))
ใจของฉัน...แตกสลาย ด้วยถ้อยคำบางคำ...สั้น-สั้น...เราเลิกกันเถอะ...เหมือนทุกสิ่งทุกอย่างจะหยุดลง...เพราะคำพูดของเธอ ที่ผ่านมาอาจเพราะฉันอยู่ในโลกแห่งความฝัน ฉันฝันกับความรักของเราไว้ซะเลิศหรู และฝันไว้สูงเกินไป... ฉันคอยพร่ำเพ้อไปว่า…!!! เรารักกัน ชั่วฟ้าดินสลาย !!!... สุดท้ายฉันก็ต้องยอมรับความเป็นจริงว่า...สิ่งที่เธอเลือกไม่ใช่ฉัน...T_T
วันนี้เธอสนุกกับโลกแห่งความฝันของเธอกับสิ่งที่เธอเลือกแล้ว ส่วนฉัน ผู้ที่ถูกลืม
นั่งเศร้าอยู่กับความเหงา...เพียงลำพัง ตอนนี้ฉันก็เหลือแต่ความหวัง...แต่ความหวังของฉันนั้นมันช่างมืดมนเหลือเกิน มองออกไปตรงหน้าฉันมีทางให้ฉันเลือกมากมายแต่ละเส้นทางล้วนทอดยาวไปสู่ความผิดหวังและปวดร้าว จะเลือกทางไหนก็มีค่าเท่ากันเพราะทางที่จะเดินไปในวันข้างหน้า
...ไม่มีเธออีกแล้ว แต่ฉันก็ไม่อาจทิ้งและเดินหันหลังให้กับเธอได้...เพราะรักที่ฉันมีให้เธอท่วมท้นทั้งหัวใจและห่วงใยเสมอ จึงทำให้ฉันต้องยอมทุกข์ทน....และปล่อยให้เธอรังแกกันอยู่อย่างนี้ ตอนนี้เธอหัวเราะได้...ยิ้มได้...มีความสุข ฉันทนได้เสมอ...และฉันจะนั่งร้องไห้เพียงลำพัง ซึ่งมีเพียงความเศร้า...ความเหงา..ความหว่าเหว่…ที่เป็นเพื่อนของฉันในตอนนี้
ใจเอ๋ยใจ...เมื่อไหร่จะลืมเธอได้…!!!อีกกี่วันกี่ปีที่จะผ่านพ้นไป...ไม่รู้ฉันต้องทนไปถึงไหนนะเรื่องเลวร้ายเหล่านี้จะหมด ไปจากใจฉันเสียที..T_T ไม่ต้องทนอยู่อย่างนี้ให้มัน…ทรมาน… !_!
**************************************
เธอจากไปแล้วนะ...เร็วจัง แต่เธอไม่ได้บอกว่า…เลิกกันนะ…
เธอบอก...ที่แล้วมายังคิดไม่ได้คิดอะไร
เธอบอก...ตอนนี้มันไม่ใช่
เธอบอก...เธออับอายในความเป็นฉัน อายเพื่อน อายทุกคน
เธอบอก...เบื่อ ไม่ชอบนิสัยแบบนี้
คบกันมาก็นาน ไม่เคยเห็น นิสัยเลวๆ แบบนี้ของเธอเลยจริงๆ ไม่อยากเชื่อเลย..ว่าจะเปลี่ยนไปได้มากขนาดนี้ เรามองคนผิดไปหรอเนี่ย คนที่เราบอกว่าจะรอ เป็นคนนิสัยแบบนี้หรอ เราคิดว่าคนที่เรารอ จะเป็นคนดีและรักเรานะ แล้วเราก็คิดว่า เราไม่ดีเองที่ทำให้เธอต้องอับอาย และเธอต้องไป แต่ตอนนี้ทำไม่ถึงเปลี่ยนเป็นแบบนี้ล่ะ คนที่เคยบอกเรา...ว่าเราคือทุกสิ่งทุกอย่าง คนที่เคยบอกเราว่า...
เราคือผู้หญิงที่เธอเลือกแล้ว...คนที่เคยบอกเรา...ขาดเราไปเธอคงอยู่ไม่ได้ มาตอนนี้มันไม่ใช่...คนที่เคยดีกับเรามาก เปลี่ยนไปได้ขนาดนี้...เพราะอะไรทำให้เธอเปลี่ยนไป...ถึงวันนี้ฉันไม่มีสิทธิ์ที่จะไขว่คว้าในตัวเธอ และไม่ว่าเหตุผลใดๆที่ทำให้เรา..เลิกรา...แต่อยากจะบอกเธอว่า...\"\" ขอบคุณนะ\"\"
ขอบคุณ....ที่แกล้งทำว่ารักกัน
ขอบคุณ....ที่เสแสร้งทำเป็นห่วงหา
ขอบคุณ....ที่เห็นฉันไม่มีค่าในสายตา
ขอบคุณ....ที่ผ่านมาไร้ความหมาย
ขอบคุณ....ที่ทำให้เจ็บเจียนตาย
และขอบคุณ...ความเดียวดาย...ที่ไม่รู้ลืม...มาถึงวันนี้ทุกสิ่งทุกอย่างฉันได้รู้จักและสัมผัสกับมันแล้ว...
มันไม่ได้เป็นแค่คำพูดและภาพลวงตาสำหรับฉันอีกต่อไปแล้ว มันคือเรื่องจริงที่ได้เกิดกับตัวฉันเอง และทำให้ฉันได้เรียนรู้ และ เข้าใจมัน แม้ว่ามันต้องแลกมาด้วย ความทุกข์และความเสียใจ เจ็บปวด รวดร้าว มันก็จริงอย่างที่ใครบางคนเค้าบอกไว้ว่า “ ได้อย่างเสียอย่าง”สิ่งที่ฉันได้เสียไปเพื่อแลกกับบทเรียนนี้ ไม่ใช่แค่เสียเธอไปแต่มันเสียทั้ง ความรัก ความรู้สึก ความเชื่อมั่น ที่มีในตัวเธอ
ฉันเสียดาย ความเชื่อใจ ที่เคยมีกับเธอ...
ที่ผ่านมาฉันจำคำพูดของเธอได้เกือบทุกประโยค เกี่ยวกับตัวฉัน และ ความสัมพันธ์ของเรา และบัดนี้เองที่ ฉันได้เสียความเชื่อมั่นในคำพูดเหล่านั้นไปหมดสิ้น แต่ทั้งหมดนั้น ฉันผิดเองที่เชื่อใจใครง่ายเกินไป และฉันโง่เองที่หลงซื่อสัตย์กับเธอตลอดมา ทั้งที่สิ่งที่ฉันทำให้เธอ เธอไม่เห็นค่าเลย
สักนิด..และเธอแค่เป็นส่วนหนึ่งที่เข้ามาสร้างเรื่องราวในใจฉันตรงนี้
สิ่งที่ฉันได้มาคือ ฉันคิดว่ามันมีค่ามากกว่าสิ่งใดๆ ฉันได้รู้จักตัวตนที่แท้จริงของเธอ ได้รู้จักอารมณ์และความรู้สึกของเธอ มันมีค่ามากต่อการดำรงชีวิตต่อไประหว่างเราสองคน ฉันพยายามมองความสัมพันธ์ที่ผ่านมาด้วยการยืมสายตาของเพื่อนๆ กำลังมองเรา เพราะถ้าฉันมองมันด้วยสายตาของตัวเองฉันก็จะเข้าข้างตัวเองเสมอ และความเศร้า เสียใจ ผิดหวัง มันจะกลับเข้ามาหาฉันทุกครั้ง
ตอนนี้ที่ไม่มีเธอแล้ว… ฉันรู้สึกแค่ว่า เสียใจ...ที่ช่วงเวลา เวลาหนึ่งที่ฉันได้รู้สึกว่าฉันมีค่าและมีความหมายกับเธอ ที่อย่างน้อย ฉันสามารถทำให้เธอหายเหงาได้ในบางวัน เมื่อเราได้คุยกัน รับฟังในสิ่งที่เธอต้องการจะพูด ได้ให้ในสิ่งที่เธออยากได้ในช่วงเวลานั้น...
สิ่งที่ฉันเสียใจที่สุดคือ ตอนช่วงหลังที่ฉันต้องทำให้เธอรำคาญและเบื่อที่จะคุยกับฉัน ฉันอยากให้เธอโทรมาหาทุกวัน...พยายามอยากให้เธอเป็นคนเดิมเหมือนเมื่อตอนที่เรารักกัน ฉันเข้าใจว่ามันทำยาก และฉันก็ไม่อยากให้เธอต้องฝืนความรู้สึกตัวเอง เพราะการที่เธอฝืนใจทำฉันได้รับรู้ถึงความรู้สึกของเธอว่าฉันไม่มีค่าในช่วงเวลานั้น แต่ฉันก็ยังทนอยู่ต่อไปอย่างนั้น...
ฉันได้เสียน้ำตาไปมากมาย ตอนที่เราคบกัน และฉันเสียน้ำตาไปครั้งสุดท้ายในวันนั้น หลังจากนั้นฉันไม่ได้เสียน้ำตาให้เธออีกเลย แต่ถ้าจะเสียน้ำตาก็คงเป็นเพราะรู้สึกผิด ที่คิดแค้นและได้ขวางทางเธอเอาไว้ในช่วงหลังๆ เท่านั้นเอง ตัวฉันเองก็รู้มานานแล้วว่าฉันไม่เหมาะสมกับเธอ แต่ฉันก็ยังเลือกที่จะอยู่แบบนี้...
ฉันเองรู้ดีว่าต่อไปนี้เธอคงไม่ต้องคิดหรือตัดสินใจอะไรมากในเรื่องที่เกี่ยวกับฉันอีก ไม่ต้องคิดถึงทุกสิ่งที่เราร่วมสร้าง และเวลาแห่งความสุข อุปสรรคต่างๆ ที่เราต่างร่วมกันฟันฝ่ามาจนกว่าที่จะได้มีกัน...
ความรักที่คนอย่างฉันมีให้กับเธอ เธอเท่านั้นที่รู้ดีกว่าใคร ๆ ว่าฉันจะเจ็บปวดและทรมานแค่ไหน ที่ฉันยอมสูญสิ้นทุกสิ่งทุกอย่างเพียงเพื่อให้มีเธออยู่...แต่เธอก็ยังทิ้งฉันไป ทำให้ฉันรู้สึกว่าชีวิตฉันมันไม่เหลืออะไรเลย...เธอจากไปพร้อมกับความหมายของชีวิตของฉัน
นอน ฉันก็ยังนอนคนเดียวอยู่ ฉันก็ยังตัวคนเดียวอยู่ ไม่มีอะไร มีแต่จิตใจที่ยังมั่นคงต่อเธอเหมือนวันที่เคยมีกันอยู่ แม้วันนี้เธอจะไม่อยู่ ก็ไม่ได้คิด จะให้ชีวิตมีใคร....ยังเหมือนเดิม ยังไงก็ยังอย่างนั้น เวลาไม่เคยเปลี่ยนฉัน ที่มันยังมีแต่เธอทั้งใจ ยังเก็บเธอไว้อย่างดี ยังมีรักเดียวเสมอ ทุกอย่างยังเหมือนว่าเธอไม่จากไป ยังอยู่กับรักที่มี ไม่เคยคิดจะเปลี่ยนใจ ฉันยังซื่อสัตย์ ยังไม่อาจรักใคร ยังรักได้แค่เธอ...จำ ฉันก็ยังจำแค่เรื่องเก่า ฉันก็ยังทำเหมือนๆ เก่า ยังมีชีวิต ติดอยู่กับความทรงจำ และคำว่ารัก แม้ต้องมีฉันเพียงผู้เดียว ฉันก็ยังคงจะรักเดียว ต่อให้มันเหงา ต่อให้ปวดร้าวเพียงใด...
ฉันรู้ว่าเธอมีตัวเลือกมากมาย และ เธอก็เคยบอกฉันไว้ว่าฉันเป็นหนึ่งในนั้น แม้ว่าตอนนี้ตัวเลือกอย่างฉันจะไม่เป็นตัวเลือกที่เธอต้องการ และฉันก็ไม่ได้อยู่ในตัวเลือกของเธอแล้ว แต่ฉันก็หวังให้เธอเจอในสิ่งที่ดี...ฉันเสียใจที่ไม่สามารถทำให้เธอรู้สึกดีและสมหวังทุกอย่างได้...ถึงแม้ว่าเราจะเลิกกันด้วยวาจา และความผูกพันเราจบลงตรงนั้น แต่ใจเราอาจยังไม่จบ...และเราก็เป็นส่วนหนึ่งที่ยังไม่ลืมเรื่องทั้งหมด ก็อยากลืมนะแต่มันทำได้ยากมาก
...กี่ครั้งที่เราซ้อนท้ายมอเตอร์ไซค์กันไปไหนต่อไหน ฝ่าแดด ฝ่าลม ฉันก็อยู่ในอ้อมกอดของเธอ
มือของเธอกุมมือฉันเอาไว้
...กี่ครั้งที่เธอพาเดินเที่ยว มือเธอก็ยังจูงมือฉันเอาไว้
...กี่ครั้งที่เราทะเลาะกัน และร้องไห้ด้วยกัน
...กี่ครั้งที่แอบไปเจอกัน (( หนีเที่ยวด้วยกัน ))
...แล้วครั้งนี้หล่ะ จำได้ไหม เป็นครั้งที่ประทับใจและซึ้งมาก...เธอร้องไห้...ให้กับฉัน ดีใจนะว่าครั้งหนึ่งได้มีผู้ชายเสียน้ำตาให้เรา แต่หารู้ไม่การเสียน้ำตาของเขาวันนั้นเป็นวันที่เราจะต้องเสียใจในวันนี้...
พอนึกถึงวันเก่าๆสิ่งเก่าๆในส่วนดีๆที่เรามีกันมันเสียดายเวลาที่ผ่านมานะ แต่ทำไมช่วงเวลาแห่งความสุขของเรามันแสนสั้นแบบนี้ แต่ความทุกข์มันช่างยาวนานเหลือเกินนะ ดังคำกล่าวที่ว่า...
การที่เราจะประทับใจใครนั้นใช้เวลาแค่เพียงนาที การที่เราจะชอบใครใช้เวลาเพียงแค่ชั่วโมง
การที่เราจะรักใครใช้เวลาเพียงชั่ววัน แต่การที่จะลืมใครนั้นต้องใช้เวลาชั่วชีวิต
สิ่งเดียวที่ขอร้องเธอก่อนไป สิ่งเดียวที่อยากให้ใจเธอรับรู้
สิ่งเดียวที่อยากให้เธอคิดดู ให้รู้ให้คิดก่อนที่จะจากฉันไป
ลองคิดลองดูให้ดีสักหน่อย แล้วค่อยบอกลาจากกันไป
ลองทบลองทวนให้ดีในหัวใจ ยังรักฉันไหมคนดี...?
อยากบอกให้เธอได้รู้สักครั้ง อยากพูดให้เธอได้ฟังอีกสักหน
ชีวิตของลูกผู้หญิงหนึ่งคน มันสับสนเพราะใจเธอแปรเปลี่ยน...
........มันสับสนเพราะเธอมาลาจาก……..
บางครั้ง เมื่อเรากลับมาบ้าน และต้องอยู่ตามลำพัง นั่งฟังเสียงรถตามถนน ที่วิ่งผ่านไปมา ความเงียบในห้อง เราก็แอบคิดถึงเรื่องราวในวันเก่า -เก่า นะ บางครั้งความทรงจำก็เลือนรางบ้างจำได้ไม่หมด บางครั้งความทรงจำก็ชัดเจน บางครั้งก็เรียกน้ำตาให้กลับคืนมาในวันเวลาที่โหดร้ายและบางคราก็ทำให้เราต้องแอบยิ้มเล็กๆกับ รักที่แสนหวาน ของเรา
....อยากบอกเธอนะว่าฉันยังเป็นคนเดิม ยังรักเธอเสมอไม่เคยเปลี่ยนแปลง...ทุกอย่างยังคงสวยงามอยู่ในหัวใจของฉันเหมือนเดิม ตอนนี้ฉันก็รู้แค่เพียงว่า เธอก้าวเดินออกไปจากชีวิตของฉันแล้ว ฉันไม่รู้ ไม่รู้เลยจริงจริงว่า เธอเกลียดฉันหรืออย่างไร...? ฉันผิดตรงไหน... ?
ฉันห่วงใยเธอน้อยไป ? หรือเธอมีใครที่ดีกว่าฉัน ? ฉันได้แต่คิด คิด คิด และก็คิด หาเหตุผลที่จะตอบคำถามของตัวเอง ไม่ว่าเธอจะรู้สึกกับฉันเช่นไรแต่ฉันก็ยังห่วงใย และเฝ้ามองเธออยู่เสมอนะ ฉันเข้าใจดีว่า เธอต้องเลือกในสิ่งที่เธอต้องการ เธอต้องเลือกทางเดินที่ดีกว่าถูกไหมคนดี
หัวใจของฉันยังไม่เคยห่างหายไปไหน มันวนเวียนเฝ้ามองความเป็นไปของเธอ และวันใดที่เธอไม่มีใคร ฉันคนนี้ก็จะก้าวออกมาพร้อมๆกับกำลังใจและอยากให้เธอเข้มแข็งเหมือนเดิม
แต่เธอก็ยังเป็นเธอ ที่ไม่ยอมเปิดใจรับฉัน ไม่ยอมรับในสิ่งที่ฉันหยิบยื่นให้ หรือเธอยังเกลียดฉัน เบื่อฉันเหมือนเดิม เธอจะไม่ยอมรับคนอย่างฉันไปตลอดชีวิตเลยหรือ? ไม่เป็นไร ถ้าเธอยังมีความเกลียดชังฉันอยู่ ฉันก็จะกลับไปอยู่ในที่ของฉัน ที่ ที่ เธอ ไม่เคยเห็น ไม่เคยใส่ใจ
แม้ฉันจะไม่ได้เป็นยอดหญิงในใจของเธอ แต่ฉันก็ยังห่วงใยเธอเหลือเกิน นั่นคือความรู้สึกที่อยากจะบอกออกไปให้เธอได้รับรู้ในตอนนี้...เธอรู้ใช่ไหม...ว่าคนคนนี้รักเธอไม่น้อยกว่าใคร ใคร ยังรักเธอเสมอต้นเสมอปลายตลอดมาไม่เปลี่ยนแปลง...
ถึงจะไม่ได้บอกรักกันทุกวัน แต่ให้การกระทำเป็นตัวบอกเธอเองนะ
...ใครหนอที่เปลี่ยนไปเป็นใครกัน...ฉันหรือเธอ…???
ทุกคนคงเคยได้ยินคำเตือนที่ว่า \"ว่ารักใครอย่ารักหมดหัวใจ รักครึ่งเดียวพอเผือใจไว้เจ็บบ้าง \" สำหรับใครบางคนนะไม่ต้องบอกเขาก็ทำได้ถ้าเขาคิดว่าเขาจะไม่รักใครจริงๆ แต่สำหรับใครบางคนที่รักแบบจริงจัง รักแบบสุดหัวใจ ต้องการรักที่เป็นรักแท้ถึงเขารู้เขาก็จะเตือนตัวเองไม่ได้และสุดท้ายเขาก็ต้องมาเจ็บในภายหลัง...
ชีวิตเราเป็นของเราใช่ไหมค่ะ เมื่อวันหนึ่งเราอาจโดนคนข้างๆเรา คนที่เรารักและไว้ใจมากที่สุดเขาผลักเราล้ม ล้มแล้วเราก็ย่อมร้องไห้เป็นธรรมดา (( ก็เจ็บนี่ ))แล้วเราจะนั่งร้องไห้อยู่ตรงนั้นหรอ ไม่คิดที่จะลุกมา (( เอาคืน )) เดินต่อไปวันข้างหน้า ใช่เราล้มเราคือผู้แพ้ แต่ถ้าเรายืนขึ้นมาแล้วเดินต่อไปอย่างไม่ล้มอีก เรานี่แหละก็คือผู้ชนะ (( ฮ่า...ฮ่า... )) เรื่องความเจ็บปวดใครๆก็เคยเจอ ใครๆก็เคยเจ็บ
ถ้าคิดว่าอกหักแล้วต้องตายคิดผิดค่ะ โลกนี้ก็คงไม่เหลือมนุษย์อีกแล้ว
คิดซะว่า เขาคนที่ทำให้เราร้องไห้ได้น่ะ ไม่ได้มีค่าไรเลย กับชีวิตของเรา ชีวิตเรามีค่า เวลาที่มีอยู่ใช้ให้คุ้ม (( แต่คนเขียนก็ทำไม่ค่อยได้ ))
พูด พูด มาเหมือนการหลอกตัวเองโนะ แต่มันก็ดีกว่า การที่เราไม่รักตัวเองถูกเม๊ะ...ถ้าเราโดนคนรักเขาทำแบบนั้นกับเรา แล้วเราจะยังรักเขาทำไม? คุ้มแล้วหรอที่จะเศร้าและเสียใจให้คนที่ไม่มีหัวใจแบบนั้น...ไม่คุ้มหรอก เราควรเก็บความรักของเราไว้ให้คนที่รักเราและหวังดีกับเรา คนที่ไม่มีวันทิ้งเรา (( หูยยย...จะหาเจอมั๊นเนี่ย? )) คนที่จะยืนอยู่ข้างเราเสมอ และเดินไปพร้อมกับเราต่างหากล่ะ...ถือซะว่าเค้าไม่ได้เกิดมาเพื่อเรา...เราไม่ได้เกิดมาคู่กัน
ใช่วันนี้เราต้องอยู่คนเดียวอีกครั้ง... (( ก็ทิ้งกันไปแล้วนี่ )) แต่อย่าลืมนะว่าเมื่อก่อนเราก็อยู่คนเดียว ยังไม่เจอเขาเราก็อยู่ได้ไม่ใช่หรอ (( พูดง่าย ฟังยากจัง )) แล้วเราจะเก็บความรักนี้ไว้เพื่อใคร?
เพื่อตัวเองไม่ดีกว่าหรอ แล้วเราจะมาติดแหง็กอยู่ในโลกมืดทำไม (( ตาสว่างซะที )) หาแสงมาส่องทางสว่างเพื่อที่จะเดินต่อไปสิ...ความเหงา ความอ้างว้าง มันไม่ทำให้คนตายหรอก รีบลุกขึ้นมาสู้นะ.../
**************************************
คนดี...วันนี้ฉันมาลา ฉันจะไปจากเธอแล้วนะ !!! วันนี้เธอทิ้งฉัน...ฉันต้องไป !!!
เธอถามฉัน ทำไมต้องไป...? ทำไมต้องทำแบบนี้...? อย่าถามฉันได้ไหมคนดี...กลับไปถามตัวเองเหอะว่า…ทำอะไรลงไป...กับผู้หญิงคนนี้บ้าง
คนดี...มาวันนี้เธอไม่ยอมให้ฉันเดินจากไป รั้งฉันเอาไว้ เพื่ออะไร...?
คนดี...ตอบได้ไหมว่ายังรักกัน...? ตอบได้ไหมว่าความสัมพันธ์ระหว่างเรายังเหมือนเดิม...?
เธอก็ตอบฉันไม่ได้ใช่ไหม...(( รักฉันหรือรักตัวเอง )) แค่อยากถามให้แน่ใจเท่านั้นว่าควรจะทำอย่างไรกันต่อจากนี้... เมื่อก่อนคนดีเคยบอกฉันว่า...ให้เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์ตัวเธอ ระยะเวลาได้พิสูจน์เธอแล้ว
วันนี้ระยะเวลาได้ทำลายทุกอย่างระหว่างเราพังลงในพริบตา... เพราะที่ผ่านมาเป็นแค่ละครความรักฉากหนึ่ง ซึ่งเธอรับบทแสดงเป็นตัวละครที่แนบเนียน สามารถหลอกคนโง่อย่างฉันได้อย่างง่ายดาย ต่อจากนี้ไปไม่มีความหมายใดๆอีกแล้ว มีแต่ความโกหกหลอกลวง....
....ละอายไหมกับสัญญาที่เคยให้ไว้
....ละลายไหมกับคำพูดที่เคยพร่ำบอก
....จะทำไรลงไปขอให้คิดก่อนได้ไหม ที่จะทำ เพราะการกระทำของเธอ มันได้ทำร้ายฉัน คนที่รักและจริงใจกับเธอมาตลอด คงเป็นเพราะฉันคนนี้มันยังคงไม่มีค่ามากพอ เธอถึงทำกันได้ลงคอ...T_T
คนดี...หยุดโกหก หลอกลวงกันซะที หยุดการกระทำแบบนี้ได้ไหม...ทำไปเพื่ออะไร
ในเมื่อเธอก็สนใจแต่ตัวเอง รักตัวเอง โดยไม่แคร์ความรู้สึกของคนรอบข้าง
(( ขอโทษที่ต้องพูดแบบนี้ )) ใช่สิ !!!เธออาจจะมีความสุขกับการกระทำแบบนี้ แต่เธอรู้ไหมว่าเธอมีความสุขบนความทุกข์ของฉัน...เธอมีรอยยิ้มบนคราบน้ำตาของคนที่รักเธอ...
แปลกนะ...ฉันเคยบอกคนอื่นไม่ให้ท้อ เมื่อเราล้มแล้วเราก็ยังลุกขึ้นมาได้ใหม่...แต่เมื่อเจอเข้ากับตัวเองบอกเลยว่า...มันไม่ง่ายอย่างที่พูดเลย ฉันควรทำเช่นไรจึงจะลืมสิ่งเหล่านี้ได้ ล้างความรู้สึกก็ไม่ได้...รักต่อไปก็ไม่ไหว...\"\" มันทรมาน \"\" คนดี...สุดท้ายก็ถึง ปลายทาง ของเราแล้วสินะ...
ปลายทางที่ฉันรอเธอที่สุดก็จบตรงนี้... ไปดีเถอะนะคนดี ไม่ต้องคิดอะไร เข้าใจว่าวันเวลา มันทำให้คนเปลี่ยนไป ฉันก็คงไม่คิดโทษใคร อยู่แล้ว อย่าห่วงเลย .... อยากขอบใจที่เคยรักฉัน ที่เคยร่วมทางกันมา ต้องขอบใจที่ทำให้รู้ว่าไม่ต้องรอ เจ็บยังไงต้องทนรับไว้ ให้เราจบแค่นี้พอ จากวันนี้ฉันก็จะขอ ให้โชคดี... เวลาทุกวินาทีต่อไปคงหมดความหมาย... จะเร็วจะช้ายังไง เธอก็คงไม่มา เมื่อมันไม่เหลืออะไร เมื่อเธอไม่กลับมาหา ฉันก็คงต้องใช้เวลา ที่เหลือ เพื่อลืมเธอ... คนเราต่อให้รักเพียงใด...จะรักแทบเป็นแทบตายก็คงไม่สำคัญ ปลายทางเราต้องแยกจากกัน ไม่เหมือนอย่างฝัน…ในเมื่อเธอไม่กลับคืนมา ฉันก็ไม่ควรเฝ้ารอ ... จากวันนี้ฉันก็จะขอ ให้โชคดี...
ปลายทาง.....ที่แยกจากกัน
ปลายทาง.....ที่มีแต่ความว่างเปล่า
ปลายทาง.....ที่มีแต่ความเหงา
ปลายทาง.....ที่มีแต่ความโดดเดี่ยว
สุดท้ายก็ไม่มีใครร่วมทางสักคน ต้องเดินบนหนทางเปลี่ยวอย่างเดียวดาย คนดี.....ฉันเหนื่อยเหลือเกินบนหนทาง...ที่ไม่มีใครห่วงหา ฉันล้มลง...จนไม่อยากจะลุกขึ้นมา เพราะความหวังข้างหน้ามันช่างห่างไกลเหลือเกิน ฉันไม่มีเรี่ยวแรงใดๆจะก้าวเดินอีกต่อไปแล้ว
คนดี...ฉันรักเธอหมดทั้งใจ อยาก...เดินเขียงข้างไปพร้อมๆกับเธอตามทางที่ฝัน
อยาก..เผชิญหน้ากับปัญหาและสิ่งต่างไปด้วยกัน อยาก....ให้เธอจูงมือฉันและก้าวไป...
แต่ระหว่างเรามันห่างไกลเกินฝัน ไม่มีวันเป็นไปได้ เธอเป็นแค่ความงดงามในหัวใจ ของคนอ่อนไหว...อย่างฉันเท่านั้นเอง เลิกห่วงใยกันได้แล้วนะคนดี เพราะฉันวันนี้คงจะเข้มแข็งขึ้นกว่าเก่า
ไม่ฟูมฟายกับเรื่องที่ผ่านไปของเรา ไม่อาวรณ์กับความรู้สึก เก่า เก่า ที่ไม่มีทางย้อนมา ฉันอาจอ่อนแออยู่บ้างในบางครั้ง แต่...จะหัดอยู่เพียงลำพังโดยไม่เหว่หว้า เมื่อนึกทบทวนถึงวันดีๆ ที่ผ่านมา
อย่างน้อย...ก็ยังอุ่นใจได้ว่า...เคยมีเธอ
ระหว่างเธอกับฉัน...กาลเวลานั้นไม่อาจกั้นได้ แม้วันนี้ฉันจะอยู่ห่างไกลแสนไกล แต่ยังมีสิ่งหนึ่งที่ยังอยู่ใกล้ คือหัวใจที่ รักเธอ เมื่อเราห่างไกลไปสุดตา ความผูกพัน...จะมีค่าหรือเปลี่ยนไปแต่ก็ขออย่าลืมกันได้ไหม ขอเพียงส่งความคิดถึง...ความห่วงใย มาให้กันแค่นั้นฉันก็สุขเกินพอ...
ทางลงนรกเมื่อคนเราผิดหวังในบางสิ่งบางอย่าง สิ่งที่ทำยากมากที่สุดคือการลืม การที่จะลืมทุกสิ่งทุกอย่างที่ผ่านมามันช่างยากเย็นอะไรเช่นนี้...แม้เวลาจะผ่านไปแล้วแต่ผู้หญิงอย่างเราทำไมยังเก็บมาจำมาคิดอยู่ไม่รู้เพราะอะไร...ยกเว้นผู้หญิงที่ไม่จริงจังกับความรักถือซะว่าเสียไปแล้วหาใหม่ บางทีก็ถามตัวเองเหมือนกันนะว่า เขาคนนั้นคนที่ทิ้งเราไป เขาจะมานั่งคิด เหมือนเราไหมนะ เขาจะเจ็บปวดเหมือนกันไหมนะ เพราะครั้งหนึ่งเราก็เคยรักกัน สร้างฝันไปด้วยกัน มาวันนี้เขาจากเราไปไม่ว่าเหตุผลใดๆก็ตาม เขาจะทุกข์แบบนี้บ้างไหม...?
อาจจะเห็นว่าฉันยังยิ้ม หัวเราะได้ทุกนาที อาจจะเห็นฉันมีชีวิตดีๆ เหมือนคนไม่เป็นไร แต่ลึกๆแล้วใครจะรู้ ถึงแม้ฉันมีความสุขเท่าไร ความจริงวันนี้ข้างในหัวใจยังเป็นอย่างเดิม
ก็ยังเจ็บมาจนวันนี้ นอนก็มีแต่น้ำตา...มีแต่เธออยู่ทุกเวลาไม่รู้จะทำยังไง ก็ต้องเจ็บไปจนวันไหนนานเท่าไรกว่าฉันจะลืมเธอได้ต้องอยู่อย่างทรมานอย่างนี้ไปนานเพียงใด
จากวันนั้นที่เธอบอกลา ชีวิตก็ยังเดินไปผ่านไปพบผู้คนมากมายเพียงใดก็ยังไม่ลืมเธอ...มีความรักเข้ามากี่ครั้ง สุดท้ายก็ยังร้องไห้เพราะเธอ เจ็บปวดเสมอที่ยังต้องเจอเธอ อยู่ในใจ...
ไม่อยากจะทรมานอย่างนี้ไปจน...วันตาย
อกหักก็อย่างนั้นแหละใหม่ๆก็เจ็บปวด แต่กาลเวลาจะช่วยให้เราดีขึ้นเอง ถ้าเราเปิดใจรับสิ่งใหม่ๆ ไม่จมปรักกับรักเก่าๆ ที่จบไปแล้ว...เราก็คงไม่ทุกข์ทรมาน (( แต่มันยากจัง )) ความทุกข์ ความเจ็บปวด มันก็ขึ้นอยู่กับตัวเราเองที่จะเลือกว่า...จะให้มันอยู่กับเรานานแค่ไหน ถ้าเราต้องการให้มันอยู่กับเราตลอดไปเราก็ต้องยอมรับ สภาพของความจริงให้ได้เราก็จะไม่ทุกข์ (( มั้ง )) แต่ถ้าเราต้องการให้มันจากเราไปเราก็ควรเปิดใจ รับสิ่งที่มาทดแทนและอย่าลืมบทเรียนเก่าๆที่ได้ฝากร้อยร้าวเอาไว้ และ สิ่งที่เราพลาดมาเป็นบทเรียน…
....ต้องมีสักวันที่เป็นของเรานะ สู้ต่อไป….
***ขอมอบแด่เธอ***
อย่าบอกเลยนะ ว่าไม่เคย... แต่ถ้าใครมีความรักที่สมหวังอยู่ ก็คงไม่รู้จัก คำ คำ นี้เช่นกัน...
คำว่า...อกหัก...มาจากคนสองคนที่มีใจตรงกัน ได้มารักกัน ได้เดินทางในเส้นทางเดียวกัน ต่อมารักมันขม ความรักที่เคยหวานไม่เหมือนเดิม จากใจที่เคยตรงกันกับมาเป็นสวนทางกันซะนี่...*_*
คนหนึ่งอาจจะตรงเสมอ หรือไม่ตรงทั้งสองคน สุดท้ายก็แยกทางกัน (( เพื่อไปหาทางที่ตรงกัน ))
...แล้วอกหักแบบไหนกันบ้าง แบบเรารึเปล่า... ใจเราเหมือนเดิม แต่เขาเปลี่ยนไป
...เราเป็นเพื่อนกันได้ไหม
...เราคบกันแบบอื่นได้ไหม
...รักของเราคงไม่มีหวัง
...มีเหตุผลหลายๆ อย่างที่ทำให้เราไปกันไม่ได้
...ประโยคนี้สำคัญนะ ที่แล้วมาถ้ามึงไม่เล่นด้วยกูก็คงไม่เล่นด้วยกับมึงหรอก
....แบบนี้ไหม ไงหล่ะ!!. ..เจอแบบนี้เหมือนโลกทั้งใบ...ละลายไปเลยนะ
ตอนแรกเราก็คิดว่า...เราคงไม่ถูกทิ้งไว้คนเดียวแน่ แต่จริงๆแล้วไม่ใช่...ถูกทิ้งแล้วเป็นไง...
เหมือนกันไหม...รู้สึกว่า ตัวเองไม่มีค่า คิดแต่ว่าฉันผิดอะไร ...?
เขาทำไมถึงจากไป ทำไม๊ ทำไม ทำไม และก้อทำไม...^_^
และอีกอย่างหลังจาก \" อกหัก \" สังเกตไหมว่าเราจะกลายเป็นคนช่างคิด ช่างตั้งคำถามกับตัวเองซะจริงๆ คิดอะไรรกหัวไปโม๊ดดดด...แต่ความคิดเราออกจะแคบลงว่าไหม...คิดแต่เรื่องเขาคนนั้น...
ด้วยคำถามว่าทำไม๊ ทำไม ทำไม เอิ๊ก ...!!! (( แต่เขาไม่อยู่ให้ตอบคำถาม ))
...ทำไมถึงเลิกกับเรา...? ทำไมเหงาอะไรอย่างนี้นะ...? คิดถึงฉันไหม ทำอะไรอยู่..ประมาณนี้
...อกหักแล้วร้องไห้เหมือนเราไหม ร้องเนอะ ร้องไห้..ร้องไห้...และก็ร้องไห้ เหมือนคนบ้า
อยู่ดีดีก็ร้อง... (( เหมือนน้ำตามหาสมุทร ))
...อกหักแล้วเศร้ากันบ้างไหม เศร้านะ หดหู่ ห่อเหี่ยว หมดแรง หมดหวัง สมอง Error ไปชั่วขณะ
...อกหักแล้วฟังเพลงไหนก็เศร้า เข้ากับตัวเองไปหมด เศร้านะ...ก้อฉานนนน...มันคนอกหัก
!!!!!........อกหักใช่ไหมแบบนี้…….!!!!!
...แล้ว แล้ว เขาคนนั้นจะรับรู้ด้วยกับเราไหมนะ คงไม่หรอกเนอะ (( เขาคงคิดถึงคนอื่น ))
...แล้วเป็นแบบนี้ไหม ไม่เคยลืมผู้ชายที่รักได้เลย เวลาที่ฉันรักใครไปแล้ว ฉันจะมองข้ามข้อบกพร่องของผู้ชายที่ฉันรักไปหมด เหมือนกับหลง แต่ฉันรู้สึกว่ามันเป็นความรัก ที่เขาเรียกกันว่า...รักแท้ ความรักของฉันทีมีให้เขาไม่ใช่ความรักแบบฉาบฉวย ไม่ใช่ความรักที่จะเปลี่ยนแปลงไปตามกาลเวลา...แบบว่าเวลาเปลี่ยนคนก็คงเปลี่ยน (( มั้ง ))
ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน ฉันก็ไม่เคยคิดจะเปลี่ยนใจจากผู้ชายที่ฉันรักเลย นอกเสียจากว่าเขานั้นแหละที่จะเบื่อฉัน และเป็นฝ่ายที่เปลี่ยนใจและทิ้งฉันไปก่อน ...ยิ่งเวลาผ่านไปมากเท่าไหร่ ความรักของฉันก็กลับมีให้เขามากขึ้นเท่านั้น ทำไมความรักของฉันจึงเป็นความรักที่โง่เขลาเช่นนี้
(( ก็รู้ตัวเองแต่ก็ไม่เลิกโนะแปลกคน ))
ใจของฉัน...แตกสลาย ด้วยถ้อยคำบางคำ...สั้น-สั้น...เราเลิกกันเถอะ...เหมือนทุกสิ่งทุกอย่างจะหยุดลง...เพราะคำพูดของเธอ ที่ผ่านมาอาจเพราะฉันอยู่ในโลกแห่งความฝัน ฉันฝันกับความรักของเราไว้ซะเลิศหรู และฝันไว้สูงเกินไป... ฉันคอยพร่ำเพ้อไปว่า…!!! เรารักกัน ชั่วฟ้าดินสลาย !!!... สุดท้ายฉันก็ต้องยอมรับความเป็นจริงว่า...สิ่งที่เธอเลือกไม่ใช่ฉัน...T_T
วันนี้เธอสนุกกับโลกแห่งความฝันของเธอกับสิ่งที่เธอเลือกแล้ว ส่วนฉัน ผู้ที่ถูกลืม
นั่งเศร้าอยู่กับความเหงา...เพียงลำพัง ตอนนี้ฉันก็เหลือแต่ความหวัง...แต่ความหวังของฉันนั้นมันช่างมืดมนเหลือเกิน มองออกไปตรงหน้าฉันมีทางให้ฉันเลือกมากมายแต่ละเส้นทางล้วนทอดยาวไปสู่ความผิดหวังและปวดร้าว จะเลือกทางไหนก็มีค่าเท่ากันเพราะทางที่จะเดินไปในวันข้างหน้า
...ไม่มีเธออีกแล้ว แต่ฉันก็ไม่อาจทิ้งและเดินหันหลังให้กับเธอได้...เพราะรักที่ฉันมีให้เธอท่วมท้นทั้งหัวใจและห่วงใยเสมอ จึงทำให้ฉันต้องยอมทุกข์ทน....และปล่อยให้เธอรังแกกันอยู่อย่างนี้ ตอนนี้เธอหัวเราะได้...ยิ้มได้...มีความสุข ฉันทนได้เสมอ...และฉันจะนั่งร้องไห้เพียงลำพัง ซึ่งมีเพียงความเศร้า...ความเหงา..ความหว่าเหว่…ที่เป็นเพื่อนของฉันในตอนนี้
ใจเอ๋ยใจ...เมื่อไหร่จะลืมเธอได้…!!!อีกกี่วันกี่ปีที่จะผ่านพ้นไป...ไม่รู้ฉันต้องทนไปถึงไหนนะเรื่องเลวร้ายเหล่านี้จะหมด ไปจากใจฉันเสียที..T_T ไม่ต้องทนอยู่อย่างนี้ให้มัน…ทรมาน… !_!
**************************************
เธอจากไปแล้วนะ...เร็วจัง แต่เธอไม่ได้บอกว่า…เลิกกันนะ…
เธอบอก...ที่แล้วมายังคิดไม่ได้คิดอะไร
เธอบอก...ตอนนี้มันไม่ใช่
เธอบอก...เธออับอายในความเป็นฉัน อายเพื่อน อายทุกคน
เธอบอก...เบื่อ ไม่ชอบนิสัยแบบนี้
คบกันมาก็นาน ไม่เคยเห็น นิสัยเลวๆ แบบนี้ของเธอเลยจริงๆ ไม่อยากเชื่อเลย..ว่าจะเปลี่ยนไปได้มากขนาดนี้ เรามองคนผิดไปหรอเนี่ย คนที่เราบอกว่าจะรอ เป็นคนนิสัยแบบนี้หรอ เราคิดว่าคนที่เรารอ จะเป็นคนดีและรักเรานะ แล้วเราก็คิดว่า เราไม่ดีเองที่ทำให้เธอต้องอับอาย และเธอต้องไป แต่ตอนนี้ทำไม่ถึงเปลี่ยนเป็นแบบนี้ล่ะ คนที่เคยบอกเรา...ว่าเราคือทุกสิ่งทุกอย่าง คนที่เคยบอกเราว่า...
เราคือผู้หญิงที่เธอเลือกแล้ว...คนที่เคยบอกเรา...ขาดเราไปเธอคงอยู่ไม่ได้ มาตอนนี้มันไม่ใช่...คนที่เคยดีกับเรามาก เปลี่ยนไปได้ขนาดนี้...เพราะอะไรทำให้เธอเปลี่ยนไป...ถึงวันนี้ฉันไม่มีสิทธิ์ที่จะไขว่คว้าในตัวเธอ และไม่ว่าเหตุผลใดๆที่ทำให้เรา..เลิกรา...แต่อยากจะบอกเธอว่า...\"\" ขอบคุณนะ\"\"
ขอบคุณ....ที่แกล้งทำว่ารักกัน
ขอบคุณ....ที่เสแสร้งทำเป็นห่วงหา
ขอบคุณ....ที่เห็นฉันไม่มีค่าในสายตา
ขอบคุณ....ที่ผ่านมาไร้ความหมาย
ขอบคุณ....ที่ทำให้เจ็บเจียนตาย
และขอบคุณ...ความเดียวดาย...ที่ไม่รู้ลืม...มาถึงวันนี้ทุกสิ่งทุกอย่างฉันได้รู้จักและสัมผัสกับมันแล้ว...
มันไม่ได้เป็นแค่คำพูดและภาพลวงตาสำหรับฉันอีกต่อไปแล้ว มันคือเรื่องจริงที่ได้เกิดกับตัวฉันเอง และทำให้ฉันได้เรียนรู้ และ เข้าใจมัน แม้ว่ามันต้องแลกมาด้วย ความทุกข์และความเสียใจ เจ็บปวด รวดร้าว มันก็จริงอย่างที่ใครบางคนเค้าบอกไว้ว่า “ ได้อย่างเสียอย่าง”สิ่งที่ฉันได้เสียไปเพื่อแลกกับบทเรียนนี้ ไม่ใช่แค่เสียเธอไปแต่มันเสียทั้ง ความรัก ความรู้สึก ความเชื่อมั่น ที่มีในตัวเธอ
ฉันเสียดาย ความเชื่อใจ ที่เคยมีกับเธอ...
ที่ผ่านมาฉันจำคำพูดของเธอได้เกือบทุกประโยค เกี่ยวกับตัวฉัน และ ความสัมพันธ์ของเรา และบัดนี้เองที่ ฉันได้เสียความเชื่อมั่นในคำพูดเหล่านั้นไปหมดสิ้น แต่ทั้งหมดนั้น ฉันผิดเองที่เชื่อใจใครง่ายเกินไป และฉันโง่เองที่หลงซื่อสัตย์กับเธอตลอดมา ทั้งที่สิ่งที่ฉันทำให้เธอ เธอไม่เห็นค่าเลย
สักนิด..และเธอแค่เป็นส่วนหนึ่งที่เข้ามาสร้างเรื่องราวในใจฉันตรงนี้
สิ่งที่ฉันได้มาคือ ฉันคิดว่ามันมีค่ามากกว่าสิ่งใดๆ ฉันได้รู้จักตัวตนที่แท้จริงของเธอ ได้รู้จักอารมณ์และความรู้สึกของเธอ มันมีค่ามากต่อการดำรงชีวิตต่อไประหว่างเราสองคน ฉันพยายามมองความสัมพันธ์ที่ผ่านมาด้วยการยืมสายตาของเพื่อนๆ กำลังมองเรา เพราะถ้าฉันมองมันด้วยสายตาของตัวเองฉันก็จะเข้าข้างตัวเองเสมอ และความเศร้า เสียใจ ผิดหวัง มันจะกลับเข้ามาหาฉันทุกครั้ง
ตอนนี้ที่ไม่มีเธอแล้ว… ฉันรู้สึกแค่ว่า เสียใจ...ที่ช่วงเวลา เวลาหนึ่งที่ฉันได้รู้สึกว่าฉันมีค่าและมีความหมายกับเธอ ที่อย่างน้อย ฉันสามารถทำให้เธอหายเหงาได้ในบางวัน เมื่อเราได้คุยกัน รับฟังในสิ่งที่เธอต้องการจะพูด ได้ให้ในสิ่งที่เธออยากได้ในช่วงเวลานั้น...
สิ่งที่ฉันเสียใจที่สุดคือ ตอนช่วงหลังที่ฉันต้องทำให้เธอรำคาญและเบื่อที่จะคุยกับฉัน ฉันอยากให้เธอโทรมาหาทุกวัน...พยายามอยากให้เธอเป็นคนเดิมเหมือนเมื่อตอนที่เรารักกัน ฉันเข้าใจว่ามันทำยาก และฉันก็ไม่อยากให้เธอต้องฝืนความรู้สึกตัวเอง เพราะการที่เธอฝืนใจทำฉันได้รับรู้ถึงความรู้สึกของเธอว่าฉันไม่มีค่าในช่วงเวลานั้น แต่ฉันก็ยังทนอยู่ต่อไปอย่างนั้น...
ฉันได้เสียน้ำตาไปมากมาย ตอนที่เราคบกัน และฉันเสียน้ำตาไปครั้งสุดท้ายในวันนั้น หลังจากนั้นฉันไม่ได้เสียน้ำตาให้เธออีกเลย แต่ถ้าจะเสียน้ำตาก็คงเป็นเพราะรู้สึกผิด ที่คิดแค้นและได้ขวางทางเธอเอาไว้ในช่วงหลังๆ เท่านั้นเอง ตัวฉันเองก็รู้มานานแล้วว่าฉันไม่เหมาะสมกับเธอ แต่ฉันก็ยังเลือกที่จะอยู่แบบนี้...
ฉันเองรู้ดีว่าต่อไปนี้เธอคงไม่ต้องคิดหรือตัดสินใจอะไรมากในเรื่องที่เกี่ยวกับฉันอีก ไม่ต้องคิดถึงทุกสิ่งที่เราร่วมสร้าง และเวลาแห่งความสุข อุปสรรคต่างๆ ที่เราต่างร่วมกันฟันฝ่ามาจนกว่าที่จะได้มีกัน...
ความรักที่คนอย่างฉันมีให้กับเธอ เธอเท่านั้นที่รู้ดีกว่าใคร ๆ ว่าฉันจะเจ็บปวดและทรมานแค่ไหน ที่ฉันยอมสูญสิ้นทุกสิ่งทุกอย่างเพียงเพื่อให้มีเธออยู่...แต่เธอก็ยังทิ้งฉันไป ทำให้ฉันรู้สึกว่าชีวิตฉันมันไม่เหลืออะไรเลย...เธอจากไปพร้อมกับความหมายของชีวิตของฉัน
นอน ฉันก็ยังนอนคนเดียวอยู่ ฉันก็ยังตัวคนเดียวอยู่ ไม่มีอะไร มีแต่จิตใจที่ยังมั่นคงต่อเธอเหมือนวันที่เคยมีกันอยู่ แม้วันนี้เธอจะไม่อยู่ ก็ไม่ได้คิด จะให้ชีวิตมีใคร....ยังเหมือนเดิม ยังไงก็ยังอย่างนั้น เวลาไม่เคยเปลี่ยนฉัน ที่มันยังมีแต่เธอทั้งใจ ยังเก็บเธอไว้อย่างดี ยังมีรักเดียวเสมอ ทุกอย่างยังเหมือนว่าเธอไม่จากไป ยังอยู่กับรักที่มี ไม่เคยคิดจะเปลี่ยนใจ ฉันยังซื่อสัตย์ ยังไม่อาจรักใคร ยังรักได้แค่เธอ...จำ ฉันก็ยังจำแค่เรื่องเก่า ฉันก็ยังทำเหมือนๆ เก่า ยังมีชีวิต ติดอยู่กับความทรงจำ และคำว่ารัก แม้ต้องมีฉันเพียงผู้เดียว ฉันก็ยังคงจะรักเดียว ต่อให้มันเหงา ต่อให้ปวดร้าวเพียงใด...
ฉันรู้ว่าเธอมีตัวเลือกมากมาย และ เธอก็เคยบอกฉันไว้ว่าฉันเป็นหนึ่งในนั้น แม้ว่าตอนนี้ตัวเลือกอย่างฉันจะไม่เป็นตัวเลือกที่เธอต้องการ และฉันก็ไม่ได้อยู่ในตัวเลือกของเธอแล้ว แต่ฉันก็หวังให้เธอเจอในสิ่งที่ดี...ฉันเสียใจที่ไม่สามารถทำให้เธอรู้สึกดีและสมหวังทุกอย่างได้...ถึงแม้ว่าเราจะเลิกกันด้วยวาจา และความผูกพันเราจบลงตรงนั้น แต่ใจเราอาจยังไม่จบ...และเราก็เป็นส่วนหนึ่งที่ยังไม่ลืมเรื่องทั้งหมด ก็อยากลืมนะแต่มันทำได้ยากมาก
...กี่ครั้งที่เราซ้อนท้ายมอเตอร์ไซค์กันไปไหนต่อไหน ฝ่าแดด ฝ่าลม ฉันก็อยู่ในอ้อมกอดของเธอ
มือของเธอกุมมือฉันเอาไว้
...กี่ครั้งที่เธอพาเดินเที่ยว มือเธอก็ยังจูงมือฉันเอาไว้
...กี่ครั้งที่เราทะเลาะกัน และร้องไห้ด้วยกัน
...กี่ครั้งที่แอบไปเจอกัน (( หนีเที่ยวด้วยกัน ))
...แล้วครั้งนี้หล่ะ จำได้ไหม เป็นครั้งที่ประทับใจและซึ้งมาก...เธอร้องไห้...ให้กับฉัน ดีใจนะว่าครั้งหนึ่งได้มีผู้ชายเสียน้ำตาให้เรา แต่หารู้ไม่การเสียน้ำตาของเขาวันนั้นเป็นวันที่เราจะต้องเสียใจในวันนี้...
พอนึกถึงวันเก่าๆสิ่งเก่าๆในส่วนดีๆที่เรามีกันมันเสียดายเวลาที่ผ่านมานะ แต่ทำไมช่วงเวลาแห่งความสุขของเรามันแสนสั้นแบบนี้ แต่ความทุกข์มันช่างยาวนานเหลือเกินนะ ดังคำกล่าวที่ว่า...
การที่เราจะประทับใจใครนั้นใช้เวลาแค่เพียงนาที การที่เราจะชอบใครใช้เวลาเพียงแค่ชั่วโมง
การที่เราจะรักใครใช้เวลาเพียงชั่ววัน แต่การที่จะลืมใครนั้นต้องใช้เวลาชั่วชีวิต
สิ่งเดียวที่ขอร้องเธอก่อนไป สิ่งเดียวที่อยากให้ใจเธอรับรู้
สิ่งเดียวที่อยากให้เธอคิดดู ให้รู้ให้คิดก่อนที่จะจากฉันไป
ลองคิดลองดูให้ดีสักหน่อย แล้วค่อยบอกลาจากกันไป
ลองทบลองทวนให้ดีในหัวใจ ยังรักฉันไหมคนดี...?
อยากบอกให้เธอได้รู้สักครั้ง อยากพูดให้เธอได้ฟังอีกสักหน
ชีวิตของลูกผู้หญิงหนึ่งคน มันสับสนเพราะใจเธอแปรเปลี่ยน...
........มันสับสนเพราะเธอมาลาจาก……..
บางครั้ง เมื่อเรากลับมาบ้าน และต้องอยู่ตามลำพัง นั่งฟังเสียงรถตามถนน ที่วิ่งผ่านไปมา ความเงียบในห้อง เราก็แอบคิดถึงเรื่องราวในวันเก่า -เก่า นะ บางครั้งความทรงจำก็เลือนรางบ้างจำได้ไม่หมด บางครั้งความทรงจำก็ชัดเจน บางครั้งก็เรียกน้ำตาให้กลับคืนมาในวันเวลาที่โหดร้ายและบางคราก็ทำให้เราต้องแอบยิ้มเล็กๆกับ รักที่แสนหวาน ของเรา
....อยากบอกเธอนะว่าฉันยังเป็นคนเดิม ยังรักเธอเสมอไม่เคยเปลี่ยนแปลง...ทุกอย่างยังคงสวยงามอยู่ในหัวใจของฉันเหมือนเดิม ตอนนี้ฉันก็รู้แค่เพียงว่า เธอก้าวเดินออกไปจากชีวิตของฉันแล้ว ฉันไม่รู้ ไม่รู้เลยจริงจริงว่า เธอเกลียดฉันหรืออย่างไร...? ฉันผิดตรงไหน... ?
ฉันห่วงใยเธอน้อยไป ? หรือเธอมีใครที่ดีกว่าฉัน ? ฉันได้แต่คิด คิด คิด และก็คิด หาเหตุผลที่จะตอบคำถามของตัวเอง ไม่ว่าเธอจะรู้สึกกับฉันเช่นไรแต่ฉันก็ยังห่วงใย และเฝ้ามองเธออยู่เสมอนะ ฉันเข้าใจดีว่า เธอต้องเลือกในสิ่งที่เธอต้องการ เธอต้องเลือกทางเดินที่ดีกว่าถูกไหมคนดี
หัวใจของฉันยังไม่เคยห่างหายไปไหน มันวนเวียนเฝ้ามองความเป็นไปของเธอ และวันใดที่เธอไม่มีใคร ฉันคนนี้ก็จะก้าวออกมาพร้อมๆกับกำลังใจและอยากให้เธอเข้มแข็งเหมือนเดิม
แต่เธอก็ยังเป็นเธอ ที่ไม่ยอมเปิดใจรับฉัน ไม่ยอมรับในสิ่งที่ฉันหยิบยื่นให้ หรือเธอยังเกลียดฉัน เบื่อฉันเหมือนเดิม เธอจะไม่ยอมรับคนอย่างฉันไปตลอดชีวิตเลยหรือ? ไม่เป็นไร ถ้าเธอยังมีความเกลียดชังฉันอยู่ ฉันก็จะกลับไปอยู่ในที่ของฉัน ที่ ที่ เธอ ไม่เคยเห็น ไม่เคยใส่ใจ
แม้ฉันจะไม่ได้เป็นยอดหญิงในใจของเธอ แต่ฉันก็ยังห่วงใยเธอเหลือเกิน นั่นคือความรู้สึกที่อยากจะบอกออกไปให้เธอได้รับรู้ในตอนนี้...เธอรู้ใช่ไหม...ว่าคนคนนี้รักเธอไม่น้อยกว่าใคร ใคร ยังรักเธอเสมอต้นเสมอปลายตลอดมาไม่เปลี่ยนแปลง...
ถึงจะไม่ได้บอกรักกันทุกวัน แต่ให้การกระทำเป็นตัวบอกเธอเองนะ
...ใครหนอที่เปลี่ยนไปเป็นใครกัน...ฉันหรือเธอ…???
ทุกคนคงเคยได้ยินคำเตือนที่ว่า \"ว่ารักใครอย่ารักหมดหัวใจ รักครึ่งเดียวพอเผือใจไว้เจ็บบ้าง \" สำหรับใครบางคนนะไม่ต้องบอกเขาก็ทำได้ถ้าเขาคิดว่าเขาจะไม่รักใครจริงๆ แต่สำหรับใครบางคนที่รักแบบจริงจัง รักแบบสุดหัวใจ ต้องการรักที่เป็นรักแท้ถึงเขารู้เขาก็จะเตือนตัวเองไม่ได้และสุดท้ายเขาก็ต้องมาเจ็บในภายหลัง...
ชีวิตเราเป็นของเราใช่ไหมค่ะ เมื่อวันหนึ่งเราอาจโดนคนข้างๆเรา คนที่เรารักและไว้ใจมากที่สุดเขาผลักเราล้ม ล้มแล้วเราก็ย่อมร้องไห้เป็นธรรมดา (( ก็เจ็บนี่ ))แล้วเราจะนั่งร้องไห้อยู่ตรงนั้นหรอ ไม่คิดที่จะลุกมา (( เอาคืน )) เดินต่อไปวันข้างหน้า ใช่เราล้มเราคือผู้แพ้ แต่ถ้าเรายืนขึ้นมาแล้วเดินต่อไปอย่างไม่ล้มอีก เรานี่แหละก็คือผู้ชนะ (( ฮ่า...ฮ่า... )) เรื่องความเจ็บปวดใครๆก็เคยเจอ ใครๆก็เคยเจ็บ
ถ้าคิดว่าอกหักแล้วต้องตายคิดผิดค่ะ โลกนี้ก็คงไม่เหลือมนุษย์อีกแล้ว
คิดซะว่า เขาคนที่ทำให้เราร้องไห้ได้น่ะ ไม่ได้มีค่าไรเลย กับชีวิตของเรา ชีวิตเรามีค่า เวลาที่มีอยู่ใช้ให้คุ้ม (( แต่คนเขียนก็ทำไม่ค่อยได้ ))
พูด พูด มาเหมือนการหลอกตัวเองโนะ แต่มันก็ดีกว่า การที่เราไม่รักตัวเองถูกเม๊ะ...ถ้าเราโดนคนรักเขาทำแบบนั้นกับเรา แล้วเราจะยังรักเขาทำไม? คุ้มแล้วหรอที่จะเศร้าและเสียใจให้คนที่ไม่มีหัวใจแบบนั้น...ไม่คุ้มหรอก เราควรเก็บความรักของเราไว้ให้คนที่รักเราและหวังดีกับเรา คนที่ไม่มีวันทิ้งเรา (( หูยยย...จะหาเจอมั๊นเนี่ย? )) คนที่จะยืนอยู่ข้างเราเสมอ และเดินไปพร้อมกับเราต่างหากล่ะ...ถือซะว่าเค้าไม่ได้เกิดมาเพื่อเรา...เราไม่ได้เกิดมาคู่กัน
ใช่วันนี้เราต้องอยู่คนเดียวอีกครั้ง... (( ก็ทิ้งกันไปแล้วนี่ )) แต่อย่าลืมนะว่าเมื่อก่อนเราก็อยู่คนเดียว ยังไม่เจอเขาเราก็อยู่ได้ไม่ใช่หรอ (( พูดง่าย ฟังยากจัง )) แล้วเราจะเก็บความรักนี้ไว้เพื่อใคร?
เพื่อตัวเองไม่ดีกว่าหรอ แล้วเราจะมาติดแหง็กอยู่ในโลกมืดทำไม (( ตาสว่างซะที )) หาแสงมาส่องทางสว่างเพื่อที่จะเดินต่อไปสิ...ความเหงา ความอ้างว้าง มันไม่ทำให้คนตายหรอก รีบลุกขึ้นมาสู้นะ.../
**************************************
คนดี...วันนี้ฉันมาลา ฉันจะไปจากเธอแล้วนะ !!! วันนี้เธอทิ้งฉัน...ฉันต้องไป !!!
เธอถามฉัน ทำไมต้องไป...? ทำไมต้องทำแบบนี้...? อย่าถามฉันได้ไหมคนดี...กลับไปถามตัวเองเหอะว่า…ทำอะไรลงไป...กับผู้หญิงคนนี้บ้าง
คนดี...มาวันนี้เธอไม่ยอมให้ฉันเดินจากไป รั้งฉันเอาไว้ เพื่ออะไร...?
คนดี...ตอบได้ไหมว่ายังรักกัน...? ตอบได้ไหมว่าความสัมพันธ์ระหว่างเรายังเหมือนเดิม...?
เธอก็ตอบฉันไม่ได้ใช่ไหม...(( รักฉันหรือรักตัวเอง )) แค่อยากถามให้แน่ใจเท่านั้นว่าควรจะทำอย่างไรกันต่อจากนี้... เมื่อก่อนคนดีเคยบอกฉันว่า...ให้เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์ตัวเธอ ระยะเวลาได้พิสูจน์เธอแล้ว
วันนี้ระยะเวลาได้ทำลายทุกอย่างระหว่างเราพังลงในพริบตา... เพราะที่ผ่านมาเป็นแค่ละครความรักฉากหนึ่ง ซึ่งเธอรับบทแสดงเป็นตัวละครที่แนบเนียน สามารถหลอกคนโง่อย่างฉันได้อย่างง่ายดาย ต่อจากนี้ไปไม่มีความหมายใดๆอีกแล้ว มีแต่ความโกหกหลอกลวง....
....ละอายไหมกับสัญญาที่เคยให้ไว้
....ละลายไหมกับคำพูดที่เคยพร่ำบอก
....จะทำไรลงไปขอให้คิดก่อนได้ไหม ที่จะทำ เพราะการกระทำของเธอ มันได้ทำร้ายฉัน คนที่รักและจริงใจกับเธอมาตลอด คงเป็นเพราะฉันคนนี้มันยังคงไม่มีค่ามากพอ เธอถึงทำกันได้ลงคอ...T_T
คนดี...หยุดโกหก หลอกลวงกันซะที หยุดการกระทำแบบนี้ได้ไหม...ทำไปเพื่ออะไร
ในเมื่อเธอก็สนใจแต่ตัวเอง รักตัวเอง โดยไม่แคร์ความรู้สึกของคนรอบข้าง
(( ขอโทษที่ต้องพูดแบบนี้ )) ใช่สิ !!!เธออาจจะมีความสุขกับการกระทำแบบนี้ แต่เธอรู้ไหมว่าเธอมีความสุขบนความทุกข์ของฉัน...เธอมีรอยยิ้มบนคราบน้ำตาของคนที่รักเธอ...
แปลกนะ...ฉันเคยบอกคนอื่นไม่ให้ท้อ เมื่อเราล้มแล้วเราก็ยังลุกขึ้นมาได้ใหม่...แต่เมื่อเจอเข้ากับตัวเองบอกเลยว่า...มันไม่ง่ายอย่างที่พูดเลย ฉันควรทำเช่นไรจึงจะลืมสิ่งเหล่านี้ได้ ล้างความรู้สึกก็ไม่ได้...รักต่อไปก็ไม่ไหว...\"\" มันทรมาน \"\" คนดี...สุดท้ายก็ถึง ปลายทาง ของเราแล้วสินะ...
ปลายทางที่ฉันรอเธอที่สุดก็จบตรงนี้... ไปดีเถอะนะคนดี ไม่ต้องคิดอะไร เข้าใจว่าวันเวลา มันทำให้คนเปลี่ยนไป ฉันก็คงไม่คิดโทษใคร อยู่แล้ว อย่าห่วงเลย .... อยากขอบใจที่เคยรักฉัน ที่เคยร่วมทางกันมา ต้องขอบใจที่ทำให้รู้ว่าไม่ต้องรอ เจ็บยังไงต้องทนรับไว้ ให้เราจบแค่นี้พอ จากวันนี้ฉันก็จะขอ ให้โชคดี... เวลาทุกวินาทีต่อไปคงหมดความหมาย... จะเร็วจะช้ายังไง เธอก็คงไม่มา เมื่อมันไม่เหลืออะไร เมื่อเธอไม่กลับมาหา ฉันก็คงต้องใช้เวลา ที่เหลือ เพื่อลืมเธอ... คนเราต่อให้รักเพียงใด...จะรักแทบเป็นแทบตายก็คงไม่สำคัญ ปลายทางเราต้องแยกจากกัน ไม่เหมือนอย่างฝัน…ในเมื่อเธอไม่กลับคืนมา ฉันก็ไม่ควรเฝ้ารอ ... จากวันนี้ฉันก็จะขอ ให้โชคดี...
ปลายทาง.....ที่แยกจากกัน
ปลายทาง.....ที่มีแต่ความว่างเปล่า
ปลายทาง.....ที่มีแต่ความเหงา
ปลายทาง.....ที่มีแต่ความโดดเดี่ยว
สุดท้ายก็ไม่มีใครร่วมทางสักคน ต้องเดินบนหนทางเปลี่ยวอย่างเดียวดาย คนดี.....ฉันเหนื่อยเหลือเกินบนหนทาง...ที่ไม่มีใครห่วงหา ฉันล้มลง...จนไม่อยากจะลุกขึ้นมา เพราะความหวังข้างหน้ามันช่างห่างไกลเหลือเกิน ฉันไม่มีเรี่ยวแรงใดๆจะก้าวเดินอีกต่อไปแล้ว
คนดี...ฉันรักเธอหมดทั้งใจ อยาก...เดินเขียงข้างไปพร้อมๆกับเธอตามทางที่ฝัน
อยาก..เผชิญหน้ากับปัญหาและสิ่งต่างไปด้วยกัน อยาก....ให้เธอจูงมือฉันและก้าวไป...
แต่ระหว่างเรามันห่างไกลเกินฝัน ไม่มีวันเป็นไปได้ เธอเป็นแค่ความงดงามในหัวใจ ของคนอ่อนไหว...อย่างฉันเท่านั้นเอง เลิกห่วงใยกันได้แล้วนะคนดี เพราะฉันวันนี้คงจะเข้มแข็งขึ้นกว่าเก่า
ไม่ฟูมฟายกับเรื่องที่ผ่านไปของเรา ไม่อาวรณ์กับความรู้สึก เก่า เก่า ที่ไม่มีทางย้อนมา ฉันอาจอ่อนแออยู่บ้างในบางครั้ง แต่...จะหัดอยู่เพียงลำพังโดยไม่เหว่หว้า เมื่อนึกทบทวนถึงวันดีๆ ที่ผ่านมา
อย่างน้อย...ก็ยังอุ่นใจได้ว่า...เคยมีเธอ
ระหว่างเธอกับฉัน...กาลเวลานั้นไม่อาจกั้นได้ แม้วันนี้ฉันจะอยู่ห่างไกลแสนไกล แต่ยังมีสิ่งหนึ่งที่ยังอยู่ใกล้ คือหัวใจที่ รักเธอ เมื่อเราห่างไกลไปสุดตา ความผูกพัน...จะมีค่าหรือเปลี่ยนไปแต่ก็ขออย่าลืมกันได้ไหม ขอเพียงส่งความคิดถึง...ความห่วงใย มาให้กันแค่นั้นฉันก็สุขเกินพอ...
ทางลงนรกเมื่อคนเราผิดหวังในบางสิ่งบางอย่าง สิ่งที่ทำยากมากที่สุดคือการลืม การที่จะลืมทุกสิ่งทุกอย่างที่ผ่านมามันช่างยากเย็นอะไรเช่นนี้...แม้เวลาจะผ่านไปแล้วแต่ผู้หญิงอย่างเราทำไมยังเก็บมาจำมาคิดอยู่ไม่รู้เพราะอะไร...ยกเว้นผู้หญิงที่ไม่จริงจังกับความรักถือซะว่าเสียไปแล้วหาใหม่ บางทีก็ถามตัวเองเหมือนกันนะว่า เขาคนนั้นคนที่ทิ้งเราไป เขาจะมานั่งคิด เหมือนเราไหมนะ เขาจะเจ็บปวดเหมือนกันไหมนะ เพราะครั้งหนึ่งเราก็เคยรักกัน สร้างฝันไปด้วยกัน มาวันนี้เขาจากเราไปไม่ว่าเหตุผลใดๆก็ตาม เขาจะทุกข์แบบนี้บ้างไหม...?
อาจจะเห็นว่าฉันยังยิ้ม หัวเราะได้ทุกนาที อาจจะเห็นฉันมีชีวิตดีๆ เหมือนคนไม่เป็นไร แต่ลึกๆแล้วใครจะรู้ ถึงแม้ฉันมีความสุขเท่าไร ความจริงวันนี้ข้างในหัวใจยังเป็นอย่างเดิม
ก็ยังเจ็บมาจนวันนี้ นอนก็มีแต่น้ำตา...มีแต่เธออยู่ทุกเวลาไม่รู้จะทำยังไง ก็ต้องเจ็บไปจนวันไหนนานเท่าไรกว่าฉันจะลืมเธอได้ต้องอยู่อย่างทรมานอย่างนี้ไปนานเพียงใด
จากวันนั้นที่เธอบอกลา ชีวิตก็ยังเดินไปผ่านไปพบผู้คนมากมายเพียงใดก็ยังไม่ลืมเธอ...มีความรักเข้ามากี่ครั้ง สุดท้ายก็ยังร้องไห้เพราะเธอ เจ็บปวดเสมอที่ยังต้องเจอเธอ อยู่ในใจ...
ไม่อยากจะทรมานอย่างนี้ไปจน...วันตาย
อกหักก็อย่างนั้นแหละใหม่ๆก็เจ็บปวด แต่กาลเวลาจะช่วยให้เราดีขึ้นเอง ถ้าเราเปิดใจรับสิ่งใหม่ๆ ไม่จมปรักกับรักเก่าๆ ที่จบไปแล้ว...เราก็คงไม่ทุกข์ทรมาน (( แต่มันยากจัง )) ความทุกข์ ความเจ็บปวด มันก็ขึ้นอยู่กับตัวเราเองที่จะเลือกว่า...จะให้มันอยู่กับเรานานแค่ไหน ถ้าเราต้องการให้มันอยู่กับเราตลอดไปเราก็ต้องยอมรับ สภาพของความจริงให้ได้เราก็จะไม่ทุกข์ (( มั้ง )) แต่ถ้าเราต้องการให้มันจากเราไปเราก็ควรเปิดใจ รับสิ่งที่มาทดแทนและอย่าลืมบทเรียนเก่าๆที่ได้ฝากร้อยร้าวเอาไว้ และ สิ่งที่เราพลาดมาเป็นบทเรียน…
....ต้องมีสักวันที่เป็นของเรานะ สู้ต่อไป….
***ขอมอบแด่เธอ***
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น