ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : \"ไอ้ตัวแทนหน้าโง่\" ( 70% )
ไซระเดินเข้ามาถึงห้องบรรทม ก็มีคนนั่งรออยู่ก่อนแล้ว
\"มาแล้วเหรอจ๊ะ คุณลูกสุดที่รัก\"
\"เรื่องใหญ่ขนาดนี้ ยังมานั่งยิ้มอยู่อีก ไม่คิดจะทำอะไรบ้างเลยรึไง\" ไซระถามพลางทำหน้าเบ้
\"ทำไปแล้ว อย่างน้อยก็สั่งให้คอคัสไปบอกยัยหน้าย่นแล้วล่ะ\"
ไซระไม่พูดอะไร เพียงแต่ไปลากเก้าอี้มานั่งตรงหน้าผู้เป็นพ่อ \"ใช้งานแต่มือซ้าย แล้วมือขวาหายไปไหนซะล่ะ
\"อ๋อ...\'มาคัสน่ะเหรอ\'ขึ้นไปตรวจบนโลกตั้งแต่เช้ายังไม่กลับมาเลย\" จนถึงตอนนี้ ก็ยังไม่มีทีท่ากังวลใจ หรือความเครียด ปรากฏให้เห็นบนใบหน้าของท่านคาเมตัสเลย
ไล้วคิดจะทำยังไงต่อไป หรือจะปล่อยให้ไอ้ 12 ตัวนั่นมันฆ่าคนหมดโลกเสียก่อน แล้วค่อยให้คนไปตามล่า ฮึ\" ไซระถามปนโมโหนิดๆ เขารู้สึกหงุดหงิดยังไงไม่รู้ เวลาเห็นรอยยิ้มแบบทองไม่รู้ร้อนของไอ้พ่อบ้านี่
\"เจ้าไม่รู้แล้วอย่าพูดดีฝ่า แผนการของข้าน่ะ มันเริ่มตั้งแต่ เจ้าคอคัสมันวิ่งหูตูบมาบอกข้าแล้ว ข้าสั่งให้...\"
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
บทสนทนาหยุดชะงักลง เมื่อเสียงเคาะประตูดังขึ้นขัดจังหวะ
\"เครื่องดื่มที่สั่งได้แล้วค่ะท่าน\"
\"เข้ามาสิจ๊ะ แหม! สั่งปุ๊ปได้ปั๊ปเลยนะ\" เสียงตอบรับจากเจ้าของห้องพร้อมกับที่สาวใช้ในชุดกระโปรงสีแดงเปิดประตูเข้ามา วางถาดที่มีเครื่องดื่ม กับแก้วเจียระไนสองใบลงบนโต๊ะตรงกลางระหว่างพ่อลูก จัดแจงเอาของออกจากถาดแล้วเธอก็ถือถาดเดินออกประตูไป
\"เมื่อกี้ถึงไหนนะ อ้อ! ข้าสั่งให้อาจารย์เจ้าเตรียมเปิดประตูโลกแล้วล่ะ แหม! เป็นประวัติศาสตร์เลยนะนี่ สิบสองอสูรแหกคุก นรกปั่นป่วนกันใหญ่\" พูดจบเจ้าตัวก็ยกแก้วขึ้นซดไวน์
\"เดี๋ยว ! เมื่อกี้บอกว่าอะไรนะ \" ไซระทำหน้าตกใจขึ้นมาทันที
\"สิบสองอสูรแหกคุก นรกปั่นป่วนกันใหญ่\"
\"อันนี้น่ะข้ารู้แล้ว! แต่ประโยคก่อนหน้านี้น่ะ\" \"ซระโวยอย่างเบื่อหน่าย
\"อ๋อ !ข้าสั่งให้อาจารย์เจ้าเตรียมเปิดประตูโลกแล้วล่ะ\"
\"ฮะ! แล้วทำไมต้องให้อาจารย์เปิดประตูโลกแล้วล่ะ\" เขาถาม
\"อ้าว! ไซระ ข้าคิดว่าเจ้าจะฉลาดกว่านี้ซะอีกนะ ไม่มีเชื้อพ่อเล้ย...สงสัยจะได้เชื้อยัยหน้าย่นมาหมด เฮ้อ!\" ท่านคาเมตัสถอนหายใจ พลางส่ายหน้าส่ายหน้า ส่วนไซระนั้นตาเกือบจะถลนออกมานอกเบ้าอยูแล้ว
\"เอาอย่างนี้ข้าจะเล่าให้ฟังนะ อแฮ่ม...\"ท่านคาเมตัสกระแอมออกมานิดหนึ่ง ก่อนจะหันมาทางไซระ แล้วทำท่าสอนแบบครู
\"ในยมโลก หรือนรกนั้น ผู้ที่มีอายุตำกว่า 20 ปีจะไม่สามารถเปิดประตูไปสู่โลกมนุษย์เองได้ จำต้องอาศัยผู้มีฝีมือ หรือผู้มีพลังวิญญาณที่แข็งแกร่งเปิดประตูให้ เพราะการเปิดประตูให้ผู้อื่นที่ไม่ใช่ตนเองนั้น เป็นการฝืนกฏของประตูโลก ดวงวิญญาณอาจแตกสลายได้ถ้าไม่แข็งแกร่งพอ ตามกฏแล้วถ้าอายุไม่ถึง 20 ปี จะถือว่า พลังวิญญาณยังไม่แข็งแกร่งพอ แต่ถ้ายังฝืนกฏ เปิดประตู ดวงวิญญาณ อาจแตกสลายได้เช่นกัน จบการบรรยาย...\"
มีรอยยิ้มปรากฏบนใบหน้าของท่านคาเมตัส ความสะใจที่ได้สั่งสอนไอ้ลูกหัวดื้อ สูบฉีดไปทั่วร่างกาย แต่ไซระยังมีหน้านิ่ง จนเกือบจะเหมือนเบื่อ
\"ไอ้ที่พล่ามมาทั้งหมดน่ะ ข้ารู้แล้ว ข้าไมมีเชื้อโง่ของพ่อหรอก\" รอยยิ้มของท่านคาเมตัสหายไปทันี เหมือนมีมือที่มองไม่เห็นมาสวมหน้ากากให้
\"มาแล้วเหรอจ๊ะ คุณลูกสุดที่รัก\"
\"เรื่องใหญ่ขนาดนี้ ยังมานั่งยิ้มอยู่อีก ไม่คิดจะทำอะไรบ้างเลยรึไง\" ไซระถามพลางทำหน้าเบ้
\"ทำไปแล้ว อย่างน้อยก็สั่งให้คอคัสไปบอกยัยหน้าย่นแล้วล่ะ\"
ไซระไม่พูดอะไร เพียงแต่ไปลากเก้าอี้มานั่งตรงหน้าผู้เป็นพ่อ \"ใช้งานแต่มือซ้าย แล้วมือขวาหายไปไหนซะล่ะ
\"อ๋อ...\'มาคัสน่ะเหรอ\'ขึ้นไปตรวจบนโลกตั้งแต่เช้ายังไม่กลับมาเลย\" จนถึงตอนนี้ ก็ยังไม่มีทีท่ากังวลใจ หรือความเครียด ปรากฏให้เห็นบนใบหน้าของท่านคาเมตัสเลย
ไล้วคิดจะทำยังไงต่อไป หรือจะปล่อยให้ไอ้ 12 ตัวนั่นมันฆ่าคนหมดโลกเสียก่อน แล้วค่อยให้คนไปตามล่า ฮึ\" ไซระถามปนโมโหนิดๆ เขารู้สึกหงุดหงิดยังไงไม่รู้ เวลาเห็นรอยยิ้มแบบทองไม่รู้ร้อนของไอ้พ่อบ้านี่
\"เจ้าไม่รู้แล้วอย่าพูดดีฝ่า แผนการของข้าน่ะ มันเริ่มตั้งแต่ เจ้าคอคัสมันวิ่งหูตูบมาบอกข้าแล้ว ข้าสั่งให้...\"
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
บทสนทนาหยุดชะงักลง เมื่อเสียงเคาะประตูดังขึ้นขัดจังหวะ
\"เครื่องดื่มที่สั่งได้แล้วค่ะท่าน\"
\"เข้ามาสิจ๊ะ แหม! สั่งปุ๊ปได้ปั๊ปเลยนะ\" เสียงตอบรับจากเจ้าของห้องพร้อมกับที่สาวใช้ในชุดกระโปรงสีแดงเปิดประตูเข้ามา วางถาดที่มีเครื่องดื่ม กับแก้วเจียระไนสองใบลงบนโต๊ะตรงกลางระหว่างพ่อลูก จัดแจงเอาของออกจากถาดแล้วเธอก็ถือถาดเดินออกประตูไป
\"เมื่อกี้ถึงไหนนะ อ้อ! ข้าสั่งให้อาจารย์เจ้าเตรียมเปิดประตูโลกแล้วล่ะ แหม! เป็นประวัติศาสตร์เลยนะนี่ สิบสองอสูรแหกคุก นรกปั่นป่วนกันใหญ่\" พูดจบเจ้าตัวก็ยกแก้วขึ้นซดไวน์
\"เดี๋ยว ! เมื่อกี้บอกว่าอะไรนะ \" ไซระทำหน้าตกใจขึ้นมาทันที
\"สิบสองอสูรแหกคุก นรกปั่นป่วนกันใหญ่\"
\"อันนี้น่ะข้ารู้แล้ว! แต่ประโยคก่อนหน้านี้น่ะ\" \"ซระโวยอย่างเบื่อหน่าย
\"อ๋อ !ข้าสั่งให้อาจารย์เจ้าเตรียมเปิดประตูโลกแล้วล่ะ\"
\"ฮะ! แล้วทำไมต้องให้อาจารย์เปิดประตูโลกแล้วล่ะ\" เขาถาม
\"อ้าว! ไซระ ข้าคิดว่าเจ้าจะฉลาดกว่านี้ซะอีกนะ ไม่มีเชื้อพ่อเล้ย...สงสัยจะได้เชื้อยัยหน้าย่นมาหมด เฮ้อ!\" ท่านคาเมตัสถอนหายใจ พลางส่ายหน้าส่ายหน้า ส่วนไซระนั้นตาเกือบจะถลนออกมานอกเบ้าอยูแล้ว
\"เอาอย่างนี้ข้าจะเล่าให้ฟังนะ อแฮ่ม...\"ท่านคาเมตัสกระแอมออกมานิดหนึ่ง ก่อนจะหันมาทางไซระ แล้วทำท่าสอนแบบครู
\"ในยมโลก หรือนรกนั้น ผู้ที่มีอายุตำกว่า 20 ปีจะไม่สามารถเปิดประตูไปสู่โลกมนุษย์เองได้ จำต้องอาศัยผู้มีฝีมือ หรือผู้มีพลังวิญญาณที่แข็งแกร่งเปิดประตูให้ เพราะการเปิดประตูให้ผู้อื่นที่ไม่ใช่ตนเองนั้น เป็นการฝืนกฏของประตูโลก ดวงวิญญาณอาจแตกสลายได้ถ้าไม่แข็งแกร่งพอ ตามกฏแล้วถ้าอายุไม่ถึง 20 ปี จะถือว่า พลังวิญญาณยังไม่แข็งแกร่งพอ แต่ถ้ายังฝืนกฏ เปิดประตู ดวงวิญญาณ อาจแตกสลายได้เช่นกัน จบการบรรยาย...\"
มีรอยยิ้มปรากฏบนใบหน้าของท่านคาเมตัส ความสะใจที่ได้สั่งสอนไอ้ลูกหัวดื้อ สูบฉีดไปทั่วร่างกาย แต่ไซระยังมีหน้านิ่ง จนเกือบจะเหมือนเบื่อ
\"ไอ้ที่พล่ามมาทั้งหมดน่ะ ข้ารู้แล้ว ข้าไมมีเชื้อโง่ของพ่อหรอก\" รอยยิ้มของท่านคาเมตัสหายไปทันี เหมือนมีมือที่มองไม่เห็นมาสวมหน้ากากให้
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น