ธารรัก...สายเลือด

ลำดับตอนที่ #1 : ลำธารแห่งความทรงจำ

คุณเคยผิดหวังในความรักไหม...หากคุณเคย นิยายเรื่องนี้อาจจะทำให้คุณรู้จักคำว่า ความรักที่ผิดหวัง

จริงๆก็ได้ นิยายเรื่องนี้อาจจะเกินความเป็นจริงไปนิด หากแต่ถ้ามันเกิดขึ้นจริงๆละก็ คุณคงต้องเสียใจกับคนๆนั้นแน่ๆ

    ภายในถ้ำที่สวยงาม  มีน้ำตกสายเล็กๆสายหนึ่งไหลลงมาเป็นขั้นๆ

มีแสงสลัวๆ ส่องแสงลงมาต้องเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง  ที่นั่งอยู่ตรงโขดหินกลางสายน้ำตก

ลำแสงนั้นส่องลงมาที่เธอ ราวกับว่า  เธอเป็นส่วนที่สำคัญที่สุดของถ้ำแห่งนี้

เธอมีดวงตาคมสวย ราวกับดวงดาวที่ส่องประกายเต็มท้องฟ้ายามค้ำคืน

ผมสีดำสนิทของเธอยาวจนละกับสายน้ำที่ไหลมา

ผิวของเธอขาวเนียนน่าสัมผัส  ทำให้เธอ ดูเป็นเทพธิดาแห่งถ้ำน้ำตกนี้

    เธอสวมชุดนอนที่ทำด้วยผ้าโปรงสบายสีขาว ยาวจนคลุมตาตุ้ม

มีแขนเสื้อที่ทำจากผ้าโปรงและพลิ้ว ตามลม รวมกับรูปร่างที่ได้สัดส่วนของเธอแล้ว

ทำให้ดูราวกับว่าตัวของเธอจะลอยไปกับสายน้ำที่ไหลมา

    เธอจ้องมองสายน้ำอย่างเลื่อนลอยเป็นเวลานาน  จนกระทั้งตอนบ่ายของวันนั้น

มีครอบครัวหนึ่งเดินเข้ามาในถ้ำที่เธอนั่งอยู่

- เป็นอะไรหรือปล่าวจ๊ะหนู - ผู้หญิงซึ้งเป็นภรรยาของครอบครัวนั้นถาม  แต่เธอยังคงจ้องมองสายน้ำที่ไหลผ่านต่อไป

- หนูจ๊ะ..-เธอถามอีกครั้ง ลูกชายของเธอ ที่ตามมาด้วยจ้องมองเด็กผู้หญิงคนนั้นอย่างไม่ละสายตา แต่แล้ว...

  

                       *******************************************************

- มิยาโกะจัง...มิยาโกะจัง..เป็นอะไรหรือปล่าวจ๊ะ..เห็นนั้งเหม่อตั้งแต่เมื้อเช้าแล้ว..เปิดเทอมใหม่แล้ว..สดชื้นหน่อยสิ - นานะบอกมิยาโกะแล้วยิ้มให้อย่างสดใส

- คิดอะไรอยู่หรอ..-นานะถาม

-อํอ..เออ..คิดถึงเรื่องตอนเด็กๆหนะ..ไม่มีอะไรหรอก-มิยาโกะพูด

-แล้ว..นี้เธอไปทำอะไรมา..ทำไมดูโทรมจัง-นานะถามอีกครั้ง

-เมื้อคืนชั้นนอนดึกหนะ-เธอตอบ

-เออนี้..ชั้นยังไม่รู้นามสกุลของมิยาโกะเลยอ่ะ.แล้วก็ยังไม้เคยเห็นธอยิ้ม..ไม่เคยเห็นเธอคุยกับเพื้อนผู้ชายด้วย-นานะถามยาวเหยียด

-ทางที่ดี..เธออย่ารู้นามสกุลชั้นเลยดีกว่า-เธอพูดด้วยนำเสียงเย็นชา จนทำให้นานะตัวแข็ง

อาจารย์ฟุคุมิเดินเข้ามาจากหน้าห้อง

-สึกินาวา..มาพบครูหน่อย-อาจารย์ฟุคุมิพูด

-สึกินาวา..เออ..อาจารย์ค่ะ..ห้องเราไม่มีคนชื่อนี้นี่..แล้วอีกอย่าง..เออ..คือ..-นานะพูดตะกุกตะกัก

มิยาโกะลุกขึ้นแล้วพูดว่า

-ลูกสาวนักฆ่า..ใช้ไหมหละ..-เธอพูดด้วยนำเสียงที่น่ากลัวกว่าเดิม

-ใช่..นานะ..ชั้นคือ..สึกินาวา..มิยาโกะ-เธอจบประโยค ด้วยท่าที สีหน้าเอาจริงเออจังอย่างที่ทุกคนไม่เคยเห็นมาก่อน

จากนั้นเธอจึงเดินตามอาจารย์ฟุคุมิออกไป  

ปล่อยให้นานะ และเพื้อนๆทุกคนในห้องตกอยู่ในความหวาดกลัวและความงงปนกันไป