Magick

ลำดับตอนที่ #1 : เรื่องเพิ่งเริ่มต้น

    ควันสีขาวจากกำยาน กำลังลอยขึ้นสู่ฟากฟ้าอันมืดมิดเบื้องบน  ที่มีเพียงแสงจันทร์สลัวๆ   คืนนี้เป็นคืนวันเพ็ญที่อากาศไม่ดีนักสำหรับพิธีบูชาของเด็กสาวคนหนึ่ง ผมสียาวของเธอเรียบแปล้ แต่ปลายไม่เสมอกัน เพราะผมหนาของเธอค่อยๆบางลงจนถึงกลางแผ่นหลัง เส้นผมที่ถูกลมพัดปลิวมาปรกหน้ามาบังเกะกะดวงตาสีน้ำตาลเข้มของเธอ มนุษย์ทุกคนเรียกเธอว่า ‘เจ’ เธอกำลังนั่งทำสมาธิเพื่อเรียกธาตุที่ห้า และเธอก็ทำสมาธิมาเป็นเวลาหลายชั่วโมงแล้วไม่มีใครรู้ว่าเธอได้พบกับสิ่งที่เธอต้องการจะพบหรือยัง แต่ตอนนี้มีอีกแสงหนึ่งปรากฏขึ้น แสงนั้นแตกต่างจากแสงจันทร์คืนนี้อย่างสิ้นเชิง มันเป็นแสงสีทองที่สว่างกว่าไฟสปอร์ทไลท์หลายล้านดวง  มันเป็นสิ่งเดียวที่ทำลายพิธีของเธอได้ในคืนนี้ เจเงยหน้าขึ้น แสงนั้นสว่างจนอาจทำให้เธอตาบอด  เธอใช้มือที่ชุ่มเหงื่อของเธอป้องตาไว้  แล้วแสงนั้นก็ลดความสว่างลง  จนเจสามารถเห็นร่างแสนงามกับผมที่หยิกเป็นลอนสีทอง ของแกมีนีส   แม้ว่าเธอยังไม่ได้ลืมตาขึ้นด้วยซ้ำ เจรู้จักแกมีนีสดี คุณย่าของเธอนั้นใกล้ชิดกับทั้งองค์เทพและเทวีเป็นอย่างมาก  แกมีนีสเป็นผู้รินเหล้าถวายเทพที่มีนามว่า ‘ซูส’ แกมีนีสได้รับเลือกจากเรืองร่างที่สวยงามของเขา



                “เอ็กเนส อธีน่า” แกมีนีสเรียกชื่อที่เธอใช้ในการเป็นเวทย์บุคคล



    เจลดมือที่บังตาของเธออยู่ลง “แกมีนีส” เจขานชื่อแกมีนีสตอบ



                “ข้ามีเรื่องบางเรื่องที่จะบอกกล่าวสู่ท่าน” แกมีนีสย่อตัวต่ำลงในระดับเดียวกับเจ



    “ข้าพร้อมรับฟัง” เจพูดด้วยเสียงเบามาก เหมือนไม่ออกเสียง



    “ท่านจำเด็กชายตาสีส้มได้ไหม” แกมีนีสพูดต่อโดยไม่เว้นช่วงซักนิด  “เด็กคนนั้นถูกกำหนดให้พ้นจากความเป็นมนุษย์อีกแปดปีข้างหน้า ส่วนการที่เขาจะถูกกำหนดให้เป็นอะไรในอนาคตยังถูกปิดเป็นความลับ แต่ในอีกสองวันข้างหน้าโลกบางส่วนจะแปรเปลี่ยน ส่วนนั้นคือที่พักพิงของครอบครัวเด็กตาสีส้มนั่น  เมื่อสามวันที่แล้วข้าได้คำนวณการเปลี่ยนแปลงผิวโลกและภพต่างๆ ข้าพบว่าโลกจะแปรเปลี่ยนทุกๆสิบสามล้านหกแสนหกหมื่นเก้าพันสามร้อยแปดสิบหกล้านล้านปี และวันนั้นก็ใกล้เข้ามาทุกที และครั้งนี้ก็จะเป็นครั้งที่เจ็ดแล้ว ข้ายังไม่ทราบเวลาที่แน่นอนแต่หลังดวงอาทิตย์ตกแน่นอน    ข้าอยากให้ท่านช่วย ท่านเป็นคนเดียวที่เด็กชายคนนั้นรู้จักในกลุ่มเวทย์บุคคล ”



    เจยังไม่มั่นใจว่าจะรับผิดชอบเรื่องการเปลี่ยนแปลงของโลกได้มากแค่ไหน แต่เธอกลับตอบแกมีนีสไปด้วยความเต็มใจ “ฉันจะพยายาม” แม้ว่าคำนี้จะทำให้แกมีนีสเกิดความสงสัยว่าเจจะไม่เต็มใจช่วยเขา