ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : จอมเวททั้ง5
“มีจริงๆสินะ จอมเวทในโลกนี้”
ชายคนหนึ่งพูดขึ้น ท่ามกลางห้องสี่เหลี่ยม อันมืดมิดแห่งหนึ่ง
ดวงตาของเขาดู อ่อนล้า เนื่องจากไม่ได้พักผ่อนเป็นเวลานาน
“ถ้าเอาเวทมนต์มารวบกับวิทยาศาสตร์แล้วล่ะก็ แผนการของฉันต่างสำเร็จแน่ๆ”เขาพูดแล้ว หัวเราะเบาๆ คนเดียว กับความสำเร็จในการค้นหา
..............................................................................
“ตื่นได้แล้วพี่เอ็มจะนอนไปถึงไหนวันนี้เราจะไปเที่ยวกันนะ”
เสียงใสของหญิงสาวผมแดงคนหนึ่งเธอมีชื่อว่ารูบี้ลูกคนที่สี่ของตระกูล กลาเซียส อายุของเธอคือ 15 ปี กำลังปลุกพี่ชายขี้เซาเพื่อให้รีบแต่งตัวและทานข้าว
“รู้แล้วน่ารูบี้เธอนี่น่ารำคาญจัง”
พี่ชายขี้เซาตื่นขึ้นพลางบ่นผ่านทางประตูออกไปข้างนอกก่อนเดินเข้าห้องน้ำไป
“รูบี้มาช่วยแม่กับพี่คริสทำกับข้าวหน่อยสิ”
เสียงของหญิงคนหนึ่งดังมาจากข้างล่าง
“ค่ะ จะไปเดี๋ยวนี้หละค่ะ”
รูบี้ตอบกลับแม่ของเธอ แล้วเดินลงบันไดไป เธอเดินผ่านห้องต่างๆมากมาย จนไปถึงห้องครัว ภายใน มีผู้หญิงอยู่สองคน คนหนึ่งกำลัง ทอดหมูอยู่ เธอมีผิวขาวสะอาด ผมสีชมพูอ่อนทำให้ดูสวยขึ้นไปอีกมากโข เธอคือคริสตัล อายุ 17 ลูกคนที่สองของบ้านหลังนี้ ส่วยนอีกคนกำลังหั่นผักอยู่ ใบหน้าของเธอสะสวยเกินกว่าที่ใครจะเชื่อว่าเธอเป็นม่ของรูบี้ คุณนาย มาเรีย กลาเซียส ผมของเธอมีสัดำขลับ
“แม่หนูจะช่วยหั่นผักนะค่ะ”
รูบี้บอก
“ว่าแต่ว่าซัฟฟี่กับพี่ไดไปไหนค่ะ”
รูบี้ถามแม่ของเธอต่อ
“อ๋อ ไดน่ะจัดโต๊ะทานกับข้าวอยู่น่ะ”
แม่ของเธอบอก
“ว่าแต่ว่า อาหารมีแค่หมูทอด กับ ผักเนี่ยหรอค่ะ”
รูบี้ถามขึ้นอีก
“เปล่าซะหน่อยมีเสต็กด้วยนะ ส่วนผักกับหมูทอดน่ะทำให้ เมียวกินจ๊ะ”
คริสตัลพูดบอกน้องสาว
“แล้วไหนล่ะเสต็กอ่ะ”
รูบี้ถาม
“ซัฟฟรายยกไปแล้วหน่ะ”
คริสตัลตอบอีกที
“ใครทำเสต็กหรอ”
รูบี้ถามขึ้นอีก
“ซัฟฟราย”
คริสตัลตอบอย่างเซ็งๆ เนื่องจากตอบไปหลายข้อแล้ว
“งั้นไปกินล่ะนะ”
รูบี้พูด พลางวิ่งเร็วจี๋ไปที่ห้องทานข้าวทันที
“รูบี้นี่ยังแก่นเหมือนเดิมเลยนะ”
แม่ถามลูกสาวของตน
“ใช่ค่ะ ซัฟฟรายยังเรียบร้อยกว่าตั้งเยอะ”
คริสพูด พลางหัวเราะ คิก คัก กับ แม่ของเธอเบาๆ
“อรุณสวัสดิ์ครับ แม่ คริสด้วย”
เอ็มเมอรัลเดินเข้ามาในห้อง เขามีใบหน้าคมเข้ม ผมสีน้ำตาล อยู่ในชุดเสื้อยืดรัดรูป สีดำ ทำให้เห็นกล้ามเนื้อได้เป็นอย่างดี
แล้วก็ใส่กางเกงยีนส์ ขายาว สีเดียวกับเสื้อ เขาเป็นพี่คนโตสุด อายุ 18 ปี
“อรุณสวัสดิ์ พี่เอ็ม”
คริสตัลตอบกลับ
“อรุณสวัสดิ์จ๊ะ ลูก”
แม่ตอบกลับไป
“ยัยตัวแสบไปไหนแล้วหล่ะ”
เอ็มเมอรัลถามหารูบี้
“อยู่ที่ห้องทานข้าวค่ะพี่”
คริสตัลบอก
“ขอบใจนะ”
พี่ชายบอกน้องสาวของตน แล้วเดินออกจากห้องไป
“แง แง”
เสียงเด็กชายคนหนึ่งกำลัง ร้องไห้ เขาคือซัฟฟรายนั่นเอง เป็นน้องคนสุดท้อง อายุ14 เขามีผิวขาวดั่งหิมะ ผมสั้นสีดำขลับ
หน้าเค้า มีน้ำตาไหลนองอยู่ เต็มหน้า
“ใครแกล้งน้องหน่ะ”
แม่ของพวกเขาถามขึ้น พลางมองไปยังทางเดิน พบว่ารูบี้กำลัง เดินมากับชายอีกคนหนึ่ง เขาคือไดม่อน ลูกคนที่สาม
เขามีผิวสีแทนหน้าตาคล้ายพี่คนโต ผมสั้นชี้ดเด่ชี้เด่ของเขา มีสีทอง เนื่องจาก ย้อมสัผม อายุ 16 ปี
“ผมไม่ได้ทำนะยัยนั่นตะหาก”
ไดม่อนพูดพลางชี้นิ้วไปที่รูบี้ที่กำลังอมยิ้มอยู่
“หนูแค่เรียกสัตว์อสูรงูอาบิร่าออกมาเอง”
รูบี้พูดแล้วทำหน้าไร้เดียงสา
“ถึงจะเป็นสัตว์อสูรชั้นต่ำ แต่ก็รู้ไม่ใช่หรอว่า น้องกลัวงูน่ะ”
พี่ชายคนโตพูดเสียงดุ
“มีอะไรกันแต่เช้าน่ะ ลูก”
ชายคนหนึ่งเดินเข้ามาในห้อง เขาคือ พ่อของทั้ง5คน คุณ ร๊อบบี้ กลาเซียส นั่นเอง
“ก็รูบี้น่ะสิค่ะคุณแกล้งซัฟฟราย”
คุณนายมาเรีย บอก สามี
“ขอโทษน้องแล้วไป ทานข้าวกัน จะได้ไปเที่ยวซะที”
พ่อของทั้ง5พูด แล้วเดินออกจากห้องไป
“ขอโทษนะ ซัฟฟี่”
รูบี้บอก แล้วทำหน้าสลด
“อืม”
ซัฟฟรายตอบกลับแล้ว เช็ดน้ำตา จากนั้น ทั้ง6คน ก็เดินออก จากห้องครัวไปที่ห้องทานข้าว แต่แล้วก็ มีเสียงระเบิดดังมาจากหน้าบ้าน ทำให้ทั้ง 7 คน วิ่งไปดู ทั้ง7 พบกับ ไดโนเสาร์ตัวใหญ่ตัวหนึ่ง กำลังพังบ้านเรือนอยู่ ผู้คนหนีกัน จ้าละหวั่น
“ไม่ได้การล่ะ”
ผู้เป็นพ่อบอก จากนั้น5พี่น้อง ก็ลอยขึ้นไปบนฟ้า พลางช่วยกันสู้กับ สัตว์ยักษ์
“ไอซ่า”
พี่คนโตพูด พลางกางมือออก จากนั้นก็มีนำแข็ง เกิดขึ้นที่ ขาของสัตว์ร้าย ทำให้มันขยับไม่ได้
“โฮลี่ ซอร์ด”
คริสตัลพูดจากนั้น ก็เกิด ดาบ สีขาวเปล่งประกาย ประมาณ 20 เล่ม อยู่บนหัวของเธอ จากนั้นมันก็พุ่งไปแทงร่าง ของไดโนเสาร์ จนมีเลือดไหลออกมา เป็นจำนวนมาก มันโกรธจัด ทำลายน้ำแข็งที่เกาะขาอยู่ แล้ววิ่งไปหาทั้ง5ทันที
“วอเตอร์ ทอร์นาโด”
น้องคนเล็กพูดจากนั้น ก็มีน้ำพุ่งขึ้นจากพื้นดิน รวมตัวกันกลายเป็นพายุ พัดสัตว์ร้าย ลอยขึ้นไปบนฟ้า
“ต่อให้จบล่ะนะ ดาร์คไสตร์ค”
จากนั้นไดม่อนผลักก้อนพลังสีดำออกไปจากมือ มันพุ่งเข้าปะทะ ลำตัวของสัตว์ร้าย ร่างของมันถูกสีดำกลืนกิน จนสลายไปในที่สุด จากนั้นทั้ง5 คน ก็ลอยลงมาจากฟ้า มาหา พ่อและแม่ ของพวกเขา
“ฝีมือดีขึ้นมากนะลูก”
พ่อของพวกเขากล่าวชม เมื่อเห็นฝีมือของลูกพัฒนา
“เจ้าตัวนั้นคืออะไรหรอครับพ่อ”
พี่คนโตถามขึ้น
“สัตว์อสูรจาก มิติวอสก้า”
แม่ของพวกเขาตอบ แล้วหันไปมองลูกๆ ของตน
“มิติวอลก้าคืออะไรหรอค่ะ”
คริสตัลถาม
“มันเป็นมิติต้องห้ามที่ถูกปิดผนึกเอาไว้ คงมีใคนไปปลดผนึกออก”
ผู้เป็นพ่อพูดแล้วก้มหน้าลง
“แล้วมันจะเกิดอะไรขึ้นหรอครับ”
น้องคนสุดท้องถาม
“พวกมันต้องการจะครองโลก แล้วทำลายมนุษย์จนหมดสิ้น”
พ่อของพวกเขาตอบ
“แล้วเราทำอะไรได้บ้างค่ะ”
รูบี้ถาม
“เราต้องปกป้องโลกนี้ ด้วยพลัง ของพวกลูก”
แม่ของพวกเขาตอบ
“พวกเรา แล้ว คุณพ่อ กับ คุณแม่ล่ะครับ”
พี่คนโตถามอย่างร้อนรน
“พ่อ กับ แม่ จะไปที่ เมจิเคิล คิงด้อม เพื่อบอกให้คนที่นั่นรู้ มีแต่พวกลูกเท่านั้นที่จะปกป้องโลกนี้ได้”
แม่ของพวกเขาบอกแล้วยิ้มให้
“แค่เรา5คนจะทำอะไรได้ค่ะ”
คริสตัลถาม
“ไม่ใช่แค่พวกลูกหรอกจ๊ะ จอมเวททั่วโลกก็เป็นพวกของลูกนะ พยายามเข้านะ”
แม่ของพวกเขาพูด
“ครับ/ค่ะ”
ทั้ง 5 คนตอบ จากนั้นพ่อและแม่ของพวกเขา ก็เปิดประตูมิติ แล้วหายไปจากพื้นที่นั้น ในทันใด
ชายคนหนึ่งพูดขึ้น ท่ามกลางห้องสี่เหลี่ยม อันมืดมิดแห่งหนึ่ง
ดวงตาของเขาดู อ่อนล้า เนื่องจากไม่ได้พักผ่อนเป็นเวลานาน
“ถ้าเอาเวทมนต์มารวบกับวิทยาศาสตร์แล้วล่ะก็ แผนการของฉันต่างสำเร็จแน่ๆ”เขาพูดแล้ว หัวเราะเบาๆ คนเดียว กับความสำเร็จในการค้นหา
..............................................................................
“ตื่นได้แล้วพี่เอ็มจะนอนไปถึงไหนวันนี้เราจะไปเที่ยวกันนะ”
เสียงใสของหญิงสาวผมแดงคนหนึ่งเธอมีชื่อว่ารูบี้ลูกคนที่สี่ของตระกูล กลาเซียส อายุของเธอคือ 15 ปี กำลังปลุกพี่ชายขี้เซาเพื่อให้รีบแต่งตัวและทานข้าว
“รู้แล้วน่ารูบี้เธอนี่น่ารำคาญจัง”
พี่ชายขี้เซาตื่นขึ้นพลางบ่นผ่านทางประตูออกไปข้างนอกก่อนเดินเข้าห้องน้ำไป
“รูบี้มาช่วยแม่กับพี่คริสทำกับข้าวหน่อยสิ”
เสียงของหญิงคนหนึ่งดังมาจากข้างล่าง
“ค่ะ จะไปเดี๋ยวนี้หละค่ะ”
รูบี้ตอบกลับแม่ของเธอ แล้วเดินลงบันไดไป เธอเดินผ่านห้องต่างๆมากมาย จนไปถึงห้องครัว ภายใน มีผู้หญิงอยู่สองคน คนหนึ่งกำลัง ทอดหมูอยู่ เธอมีผิวขาวสะอาด ผมสีชมพูอ่อนทำให้ดูสวยขึ้นไปอีกมากโข เธอคือคริสตัล อายุ 17 ลูกคนที่สองของบ้านหลังนี้ ส่วยนอีกคนกำลังหั่นผักอยู่ ใบหน้าของเธอสะสวยเกินกว่าที่ใครจะเชื่อว่าเธอเป็นม่ของรูบี้ คุณนาย มาเรีย กลาเซียส ผมของเธอมีสัดำขลับ
“แม่หนูจะช่วยหั่นผักนะค่ะ”
รูบี้บอก
“ว่าแต่ว่าซัฟฟี่กับพี่ไดไปไหนค่ะ”
รูบี้ถามแม่ของเธอต่อ
“อ๋อ ไดน่ะจัดโต๊ะทานกับข้าวอยู่น่ะ”
แม่ของเธอบอก
“ว่าแต่ว่า อาหารมีแค่หมูทอด กับ ผักเนี่ยหรอค่ะ”
รูบี้ถามขึ้นอีก
“เปล่าซะหน่อยมีเสต็กด้วยนะ ส่วนผักกับหมูทอดน่ะทำให้ เมียวกินจ๊ะ”
คริสตัลพูดบอกน้องสาว
“แล้วไหนล่ะเสต็กอ่ะ”
รูบี้ถาม
“ซัฟฟรายยกไปแล้วหน่ะ”
คริสตัลตอบอีกที
“ใครทำเสต็กหรอ”
รูบี้ถามขึ้นอีก
“ซัฟฟราย”
คริสตัลตอบอย่างเซ็งๆ เนื่องจากตอบไปหลายข้อแล้ว
“งั้นไปกินล่ะนะ”
รูบี้พูด พลางวิ่งเร็วจี๋ไปที่ห้องทานข้าวทันที
“รูบี้นี่ยังแก่นเหมือนเดิมเลยนะ”
แม่ถามลูกสาวของตน
“ใช่ค่ะ ซัฟฟรายยังเรียบร้อยกว่าตั้งเยอะ”
คริสพูด พลางหัวเราะ คิก คัก กับ แม่ของเธอเบาๆ
“อรุณสวัสดิ์ครับ แม่ คริสด้วย”
เอ็มเมอรัลเดินเข้ามาในห้อง เขามีใบหน้าคมเข้ม ผมสีน้ำตาล อยู่ในชุดเสื้อยืดรัดรูป สีดำ ทำให้เห็นกล้ามเนื้อได้เป็นอย่างดี
แล้วก็ใส่กางเกงยีนส์ ขายาว สีเดียวกับเสื้อ เขาเป็นพี่คนโตสุด อายุ 18 ปี
“อรุณสวัสดิ์ พี่เอ็ม”
คริสตัลตอบกลับ
“อรุณสวัสดิ์จ๊ะ ลูก”
แม่ตอบกลับไป
“ยัยตัวแสบไปไหนแล้วหล่ะ”
เอ็มเมอรัลถามหารูบี้
“อยู่ที่ห้องทานข้าวค่ะพี่”
คริสตัลบอก
“ขอบใจนะ”
พี่ชายบอกน้องสาวของตน แล้วเดินออกจากห้องไป
“แง แง”
เสียงเด็กชายคนหนึ่งกำลัง ร้องไห้ เขาคือซัฟฟรายนั่นเอง เป็นน้องคนสุดท้อง อายุ14 เขามีผิวขาวดั่งหิมะ ผมสั้นสีดำขลับ
หน้าเค้า มีน้ำตาไหลนองอยู่ เต็มหน้า
“ใครแกล้งน้องหน่ะ”
แม่ของพวกเขาถามขึ้น พลางมองไปยังทางเดิน พบว่ารูบี้กำลัง เดินมากับชายอีกคนหนึ่ง เขาคือไดม่อน ลูกคนที่สาม
เขามีผิวสีแทนหน้าตาคล้ายพี่คนโต ผมสั้นชี้ดเด่ชี้เด่ของเขา มีสีทอง เนื่องจาก ย้อมสัผม อายุ 16 ปี
“ผมไม่ได้ทำนะยัยนั่นตะหาก”
ไดม่อนพูดพลางชี้นิ้วไปที่รูบี้ที่กำลังอมยิ้มอยู่
“หนูแค่เรียกสัตว์อสูรงูอาบิร่าออกมาเอง”
รูบี้พูดแล้วทำหน้าไร้เดียงสา
“ถึงจะเป็นสัตว์อสูรชั้นต่ำ แต่ก็รู้ไม่ใช่หรอว่า น้องกลัวงูน่ะ”
พี่ชายคนโตพูดเสียงดุ
“มีอะไรกันแต่เช้าน่ะ ลูก”
ชายคนหนึ่งเดินเข้ามาในห้อง เขาคือ พ่อของทั้ง5คน คุณ ร๊อบบี้ กลาเซียส นั่นเอง
“ก็รูบี้น่ะสิค่ะคุณแกล้งซัฟฟราย”
คุณนายมาเรีย บอก สามี
“ขอโทษน้องแล้วไป ทานข้าวกัน จะได้ไปเที่ยวซะที”
พ่อของทั้ง5พูด แล้วเดินออกจากห้องไป
“ขอโทษนะ ซัฟฟี่”
รูบี้บอก แล้วทำหน้าสลด
“อืม”
ซัฟฟรายตอบกลับแล้ว เช็ดน้ำตา จากนั้น ทั้ง6คน ก็เดินออก จากห้องครัวไปที่ห้องทานข้าว แต่แล้วก็ มีเสียงระเบิดดังมาจากหน้าบ้าน ทำให้ทั้ง 7 คน วิ่งไปดู ทั้ง7 พบกับ ไดโนเสาร์ตัวใหญ่ตัวหนึ่ง กำลังพังบ้านเรือนอยู่ ผู้คนหนีกัน จ้าละหวั่น
“ไม่ได้การล่ะ”
ผู้เป็นพ่อบอก จากนั้น5พี่น้อง ก็ลอยขึ้นไปบนฟ้า พลางช่วยกันสู้กับ สัตว์ยักษ์
“ไอซ่า”
พี่คนโตพูด พลางกางมือออก จากนั้นก็มีนำแข็ง เกิดขึ้นที่ ขาของสัตว์ร้าย ทำให้มันขยับไม่ได้
“โฮลี่ ซอร์ด”
คริสตัลพูดจากนั้น ก็เกิด ดาบ สีขาวเปล่งประกาย ประมาณ 20 เล่ม อยู่บนหัวของเธอ จากนั้นมันก็พุ่งไปแทงร่าง ของไดโนเสาร์ จนมีเลือดไหลออกมา เป็นจำนวนมาก มันโกรธจัด ทำลายน้ำแข็งที่เกาะขาอยู่ แล้ววิ่งไปหาทั้ง5ทันที
“วอเตอร์ ทอร์นาโด”
น้องคนเล็กพูดจากนั้น ก็มีน้ำพุ่งขึ้นจากพื้นดิน รวมตัวกันกลายเป็นพายุ พัดสัตว์ร้าย ลอยขึ้นไปบนฟ้า
“ต่อให้จบล่ะนะ ดาร์คไสตร์ค”
จากนั้นไดม่อนผลักก้อนพลังสีดำออกไปจากมือ มันพุ่งเข้าปะทะ ลำตัวของสัตว์ร้าย ร่างของมันถูกสีดำกลืนกิน จนสลายไปในที่สุด จากนั้นทั้ง5 คน ก็ลอยลงมาจากฟ้า มาหา พ่อและแม่ ของพวกเขา
“ฝีมือดีขึ้นมากนะลูก”
พ่อของพวกเขากล่าวชม เมื่อเห็นฝีมือของลูกพัฒนา
“เจ้าตัวนั้นคืออะไรหรอครับพ่อ”
พี่คนโตถามขึ้น
“สัตว์อสูรจาก มิติวอสก้า”
แม่ของพวกเขาตอบ แล้วหันไปมองลูกๆ ของตน
“มิติวอลก้าคืออะไรหรอค่ะ”
คริสตัลถาม
“มันเป็นมิติต้องห้ามที่ถูกปิดผนึกเอาไว้ คงมีใคนไปปลดผนึกออก”
ผู้เป็นพ่อพูดแล้วก้มหน้าลง
“แล้วมันจะเกิดอะไรขึ้นหรอครับ”
น้องคนสุดท้องถาม
“พวกมันต้องการจะครองโลก แล้วทำลายมนุษย์จนหมดสิ้น”
พ่อของพวกเขาตอบ
“แล้วเราทำอะไรได้บ้างค่ะ”
รูบี้ถาม
“เราต้องปกป้องโลกนี้ ด้วยพลัง ของพวกลูก”
แม่ของพวกเขาตอบ
“พวกเรา แล้ว คุณพ่อ กับ คุณแม่ล่ะครับ”
พี่คนโตถามอย่างร้อนรน
“พ่อ กับ แม่ จะไปที่ เมจิเคิล คิงด้อม เพื่อบอกให้คนที่นั่นรู้ มีแต่พวกลูกเท่านั้นที่จะปกป้องโลกนี้ได้”
แม่ของพวกเขาบอกแล้วยิ้มให้
“แค่เรา5คนจะทำอะไรได้ค่ะ”
คริสตัลถาม
“ไม่ใช่แค่พวกลูกหรอกจ๊ะ จอมเวททั่วโลกก็เป็นพวกของลูกนะ พยายามเข้านะ”
แม่ของพวกเขาพูด
“ครับ/ค่ะ”
ทั้ง 5 คนตอบ จากนั้นพ่อและแม่ของพวกเขา ก็เปิดประตูมิติ แล้วหายไปจากพื้นที่นั้น ในทันใด
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น