ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : การเริ่มต้นของเจ้าชายแห่งเมืองเวพอน
ตอนที่ 1 การเริ่มต้นของเจ้าชายแห่งเมืองเวพอน
          ในยามเช้าของฤดูร้อน เจ้าชายผู้หล่อเหลา ดวงตาสีน้ำเงินดูเป็นประกาย รูปร่างนั้นดูสมส่วน แต่ในเช้าวันนี้ดวงตาดูเคร่งเครียด เพราะมีเรื่องที่ให้ปวดหัว กังวนใจตลอดเช้าทั้งที่ยังไม่ถึงการรับประทานอาหารเช้าแท้ๆ
          เจ้าชายผู้นี้มีนามว่า เจ้าชายไวส์เลส แห่งเวพอนเมื่องแห่งเวทย์มนต์ เขามีอาวุธประจำตัว คือ วงค์แหวนอัคคีนีส ซึ่งเจ้าชายได้มาตอนที่เล่าเรียนวิชาความรู้ และเวทย์มนต์ต่างๆ จากอาจารย์ที่เลื่องชื่อลือนามทั่วทุกสารทิศ จนครบทุกวิชาที่เชื้อพระวงค์ทุกคนต้องเล่าเรียน เจ้าชายได้ศึกษา และฝึกฝนเวทย์ต่างๆได้ไม่ก็ปีก็สามารถเรียนจนจบ และข้อดีของแหวนวงนี้ก็ คือ สามารถสร้างมิติแห่งกาลเวลาได้ และยังมีเพลิงอัคคีที่เป็นพลังอีกอย่างหนึ่ง และลักษณะของแหวนมีการผนึกตรามังกรไว้ และยังมีลูกแก้วประจำตระกูลฝังอยู่ตรงกึ่งกลาง ข้อเสียก็ คือ ถ้าใครคิดร้ายที่จะเอาแหวนไป บุคคลผู้นั้นจะตัวร้อนเป็นไฟเมื่อได้จับต้องแม้แต่ปลายนิ้ว
          ภายในห้องอาหารบรรยากาศเงียบกริบไม่มีใครพูดแม้เพียงนิดเดียว เหตุผลก็เพราะว่าไม่มีใครที่จะพูด จะทำให้เจ้าชายไวส์เลสผู้นี้ต้องหงุดหงิดมากขึ้นอีกเป็นเท่าตัว เพราะเจ้าชายไวส์เลสได้เสียนางกำนัลคนที่เจ้าชายสนิทสนมมากที่สุดเพราะนางกำนัลคนนี้รู้ใจเจ้าชายไม่ว่าเจ้าชายจะทำอะไรก็ตาม
\"นี่ท่านพ่อท่านแม่ จะไม่พูดอะไรกันเลยใช่มั้ย\" เจ้าชายไวส์เลสพูดขึ้นอย่างอารมณ์เสีย ดวงตาคมกริบอย่างไม่สบอารมณ์นัก
\"นั้นสิค่ะทำไมไม่พูดกัน ทุกทีก็เห็นพูดกันอย่างสนุกสนานกันทุกคนเลย ว้าย!หรือวันนี้ผีมาเข้าสิงกันอยู่\" เจ้าหญิงเซย์น่าพูดขึ้นอย่างกวนอารมณ์ เพื่ออยากให้ทุกคนอารมณ์ดีขึ้นมาบ้างก็เท่านั้น
\"โธ่!.. ก็คนเข้ามีงานมีการทำนี่ ใครจะไปเหมือนเจ้าละ พี่ก็เห็นว่ามีแต่เล่นกับเล่นเท่านั้นแหละ\"
\"เย้...... มีคนพูดด้วยแล้ว ดีใจจัง ว่าแต่ว่าเห็นพี่กำลังมองหานางกำนัลส่วนตัวอยู่ใช่มั้ยค่ะ\"
\"อืม ใช่แล้ว....  แล้วจะทำไม่ หรือว่าจะหาให้งั้นหรอ\"
\"ไม่หลอกค่ะ... ครั้งที่แล้วน่ะ น้องก็เห็นท่านพ่อหามาให้แล้วท่านพี่ก็ไม่พอใจกี่คนต่อกี่คนก็โดนพี่ไล่ออกกันไปหมดเลย ใช่มั้ยค่ะท่านพ่อ\"
\"ใช่จ๊ะเซย์น่า และทำไมนะพี่เจ้าเป็นคนเอาแต่ใจอยู่นั้นแหละ อารมณ์บ้าเดือดแท้ๆใช่มั้ยจะราชินีเซย์เรีย\"
\"ใช่น่ะก็ใช่ ลูกเราก็เหมื่อนตัวเจ้าตอนหนุ่มๆ นั้นแหละ หรือว่าจำไม่ได้แล้วหรอ หึ\"
\"จริงหรอค่ะ ท่านแม่ เซย์น่าอยากรู้จังเลยว่าท่านพ่อตอนหนุ่มๆเป็นยังไงบ้าง\"
\"ก็.......\" เซย์เรียยังไม่ทันทีที่จะพูดขึ้น คริสโตเฟอร์ก็ได้ขัดขึ้นไว้ก่อน
\"นี่พวกเจ้าไม่มีอะไรที่จะพูดกันแล้วใช่มั้ย ถึงได้มาสาธยายเรื่องของเราอยู่นั้นแหละ\" คริสโตเฟอร์พูดด้วยท่าทีที่หงุดหงิดขึ้นอย่างเห็นได้ชัด
\"เอาละพอได้แล้วลูก หัวจะระเบิดอยู่แล้วนะ\" ไวส์เลสพูดด้วยอารมณ์ที่หงุดหงิดที่สุด เพราะเจ้าชายไม่ชอบอยู่ในฝูงคนที่มีแต่ความวุ่นวายเป็นที่สุด
\"เอาเป็นว่าลูกขอออกไปคลายเครียดนอกวังจะได้มั้ยท่านพ่อ\" เจ้าชายคิดที่จะวางแผนไปหานางกำนัลภายนอกวัง และไปเพื่อจะพักผ่อนบ้างและจะออกไปนอกเมืองไปเที่ยวต่างเมือง โดยที่ไม่มีความวุ่นวายที่จะมากวนใจในเวลาเช่นนี้
\"ได้สิลูกรัก พักนี้พ่อไม่ได้เห็นเจ้าออกไปคลายเครียดเลยนะ พ่อให้เจ้าไป\" คริสโตเฟอร์เห็นด้วยอย่างยิ่งที่ให้ลูกไปนอกวังโดยลำพังได้
\"ท่านพ่อ แล้วลูกสาวคนนี้ละค่ะ ลูกก็อยากเปิดหูเปิดตาบ้าง\"
\"ได้สิจ๊ะ ถ้าพี่ของเจ้าเขาอยากให้เจ้าไปด้วยน่ะ\"
\"ท่านพี่ไวส์เลสค่ะ เซย์น่าอยากไปนอกวังบ้างค่ะได้มั้ยค่ะท่านพี่ไวส์เลส....\"
\"ไม่ได้! ... ก็พี่บอกแล้วไม่ใช่หรอว่าพี่อยากไปตามลำพัง โดยเฉพาะเจ้าน่ะ ห้ามไปเด็ดขาด..\" เจ้าชายไวส์เลสพูดขึ้น ดวงตาคมกริบ
\"แค่นี้ก็ให้เซย์น่าไปไม่ได้ ถ้าให้เซย์น่าไปด้วยนะ เซย์น่าสัญญาว่าจะไม่ทำให้ท่านพี่ไวส์เลสต้องปวดหมองกับน้องเป็นเด็ดขาดแน่ๆ\" เซย์น่าอ้อนวอนเจ้าชายไวส์เลสผู้เป็นพี่ ด้วยดวงตาเศร้าๆที่เซย์น่าเสดงให้เผื่อจะเรียกความสนใจจากพี่ของตนได้บ้าง ถึงจะรู้ว่าพี่ชายของตนไม่เคยใจอ่อนลงเลยก็ตามที
\"ไม่ได้ก็คือไม่ได้สิ เพระว่า....อื..มมม...\" เจ้าชายไวส์เลสทำท่าเหมือนคนมีความลับอะไรอยู่ในใจไม่บอกให้ใครรู้
\"เพราะว่าอะไรค่ะท่านพี่ไวส์เลส\" เจ้าหญิงเซย์น่าสงสัยว่าพี่ชายของตนมีความลับที่ไม่อยากบอกให้ใครรู้ เซย์น่าจึงคิดว่าจะสะกดรอยตามพี่ชายของตนเมื่อรับประทานอาหารเช้าเสร็จ
\"ไม่มีอะไรหรอก ก็พี่เคยบอกแล้วไม่ใช่หรอ..\" เจ้าชายไวส์เลสได้ทรงกลบเกลื่อนคำพูดอย่างรวดเร็ว
\"งั้นไม่มีอะไรแล้วเซย์น่าไปทำงานของลูกก่อนนะค่ะ\" เซย์น่าพูดจบแล้วก็ไปมองพี่ชายตนด้วยดวงตาที่คมกริบและมีความหวังว่าจะหาข้ออ้างที่จะจับผิดและจะได้ไปบอกพ่อของตนได้ ถ้าพี่ชายของตนไม่พาตนไปด้วย
          หลังการรับประทานอาหารเช้าเสร็จลง ทุกคนก็ได้แยกย้ายไปทำหน้าที่ของตน ผู้เป็นกษัติรย์ได้ไปเข้าห้องประชุมเพื่อปรึกษาหารือเรื่องการปกครองของเมืองตน ในด้านเจ้าหญิงเซย์น่านั้นก็แอบสะกดรอยตามเจ้าชายทุกไปฝีก้าวโดยไม่ละสายตา ทางเจ้าชายไวส์เลสนั้นได้เข้าไปในห้องนอนของตน และทรงมีคำสั่งให้ไปเรียกท่านลอร์ดผู้เป็นมือขวาของเจ้าชายไวส์เลสมา เวลาผ่านไปเพียงไม่กี่นาทีเท่านั้นท่าน ลอร์ดก็เข้าไปในห้องของเจ้าชายตามคำสั่ง และเซย์น่าก็เดินเข้าไปใกล้ประตูเพื่อที่จะแอบฟัง ในที่สุดเซย์น่าก็เดินถึงประตูพอหูข้างหนึ่งได้แนบประตูแล้วก็ได้ยินเจ้าชายไวส์เลสผู้เป็นพี่พูดอะไรกันบางอย่าง ไม่นานนักก็ได้ยินเจ้าชายไวส์เลสกับท่านลอร์ดพูดกันว่า...
\"นี่ท่านลอร์ด ข้าจะออกไปนอกวังในเที่ยงนี้นะ ช่วยจัดการสิ่งของที่จะต้องเอาไปใช้ด้วยนะ และข้าจะไปอย่างคนสามัญชนด้วยและอย่าบอกเซย์น่านะว่าเราจะออกไปเที่ยงนี้ที่หน้าประตูทางออกของวัง จำไว้อย่าลืมละ \"  เจ้าชายไวส์เลสพูดย้ำเพื่อไม่อยากให้ท่านลอร์ดปริปากไปบอกและห้ามใจอ่อนเป็นอันขาด เสียงเจ้าชายพูดอย่างเป็นจริงเป็นจังและสีหน้าเคร่งเครียด
\"ได้พะย่ะค่ะ ไม่ต้องเป็นห่วง หม่อมฉันจะไม่เอ่ยให้ใครได้รับรู้เลยพะย่ะคะ\"  หลังจากท่านลอร์ดพูดจบ ก็จะเดินออกไปนอกประตูโดยที่ไม่มีใครรู้ว่าเจ้าหญิงแอบฟังการสนทนาระหว่างท่านพี่กับท่านลอร์ด
          เซย์น่า เมื่อได้ยินท่านลอร์ดพูดจบเซย์น่าก็รีบไปหลบอยู่ที่หลังก้อนหินไม่ไกล้ไม่ไกลนักพอไปหลบได้ไม่กี่เสี้ยววินาที ท่านลอร์ดก็เปิดประตูออกพอดิบพอดี ซึ่งก็ทำให้เซย์น่าหายใจออกมาอย่างแรงเหมือนยกภูเขาออกจากอกเลยทีเดียว  ทันใดนั้น!  ท่านลอร์ดหันหน้ามาทางด้านที่เจ้าหญิงเซย์น่าอยู่และหันซ้ายทีขวาทีทำเหมือนเป็นโจรที่เพิ่งขโมยของมาอย่างนั้นแหละ และท่านลอร์ดก็เดินไปตามทางเพื่อไปเตรียมของที่เจ้าชายไวส์เลสสั่งไว้นั้นเอง
          เซย์น่าวางแผนที่จะไปตามพี่ชายของตน เพื่อจะได้ออกไปนอกวังได้โดยปลอดภัย เซย์น่าจึงไปห้องของตนเพื่อนำของใช้ส่วนตัวไปและจะไปเจอเจ้าชายที่นั้นโดยที่ไม่ให้เจ้าชายไวส์เลสผู้เป็นพี่รู้ว่าน้องสาวของตนจะไปด้วยโดยอ้างว่า
\"ถ้าท่านพี่ไวส์เลส ไม่ให้เซย์น่าไปด้วย เซย์น่าจะไปบอกท่านพ่อคริสโตเฟอร์ว่า ท่าพี่ไวส์เลสจะหนีเทียวไปเมืองต่างๆ รับรองว่าท่านพี่ไวส์เลสจะต้องโดนท่านพ่อตำหนิพี่แน่ๆเลยทีเดียวละ\" เซย์น่าได้คิดอยู่ในใจตามลำพัง ทันใดนั้นเซย์น่าได้คิดว่าจะปลอมตัวเป็นทหารไปกับขบวนของพี่ชายตน
          เมื่อเวลาถึงเซย์น่าก็ไปยืนอยู่กับพวกทหารซึ่งเซย์น่าได้ปลอมตัวเป็นทหารของพี่ชายตน เจ้าชายไวส์เลสได้นัดกับท่านคริสโตเฟอร์ คือที่หน้าประตูทางออกของวังนั้นเอง เซย์น่าเห็นท่านคริสโตเฟอร์อยู่ก่อนหน้านั้นแล้ว และพี่ชายไวส์เลสกำลังเดินมาอยู่ไม่ไกล้ไม่ไกลนัก เซย์น่าได้เดิน
  ตอนนี้ ยังไม่จบตอน
โปรดติดตามตอนต่อไปด้วยน่ะค่ะ
          ในยามเช้าของฤดูร้อน เจ้าชายผู้หล่อเหลา ดวงตาสีน้ำเงินดูเป็นประกาย รูปร่างนั้นดูสมส่วน แต่ในเช้าวันนี้ดวงตาดูเคร่งเครียด เพราะมีเรื่องที่ให้ปวดหัว กังวนใจตลอดเช้าทั้งที่ยังไม่ถึงการรับประทานอาหารเช้าแท้ๆ
          เจ้าชายผู้นี้มีนามว่า เจ้าชายไวส์เลส แห่งเวพอนเมื่องแห่งเวทย์มนต์ เขามีอาวุธประจำตัว คือ วงค์แหวนอัคคีนีส ซึ่งเจ้าชายได้มาตอนที่เล่าเรียนวิชาความรู้ และเวทย์มนต์ต่างๆ จากอาจารย์ที่เลื่องชื่อลือนามทั่วทุกสารทิศ จนครบทุกวิชาที่เชื้อพระวงค์ทุกคนต้องเล่าเรียน เจ้าชายได้ศึกษา และฝึกฝนเวทย์ต่างๆได้ไม่ก็ปีก็สามารถเรียนจนจบ และข้อดีของแหวนวงนี้ก็ คือ สามารถสร้างมิติแห่งกาลเวลาได้ และยังมีเพลิงอัคคีที่เป็นพลังอีกอย่างหนึ่ง และลักษณะของแหวนมีการผนึกตรามังกรไว้ และยังมีลูกแก้วประจำตระกูลฝังอยู่ตรงกึ่งกลาง ข้อเสียก็ คือ ถ้าใครคิดร้ายที่จะเอาแหวนไป บุคคลผู้นั้นจะตัวร้อนเป็นไฟเมื่อได้จับต้องแม้แต่ปลายนิ้ว
          ภายในห้องอาหารบรรยากาศเงียบกริบไม่มีใครพูดแม้เพียงนิดเดียว เหตุผลก็เพราะว่าไม่มีใครที่จะพูด จะทำให้เจ้าชายไวส์เลสผู้นี้ต้องหงุดหงิดมากขึ้นอีกเป็นเท่าตัว เพราะเจ้าชายไวส์เลสได้เสียนางกำนัลคนที่เจ้าชายสนิทสนมมากที่สุดเพราะนางกำนัลคนนี้รู้ใจเจ้าชายไม่ว่าเจ้าชายจะทำอะไรก็ตาม
\"นี่ท่านพ่อท่านแม่ จะไม่พูดอะไรกันเลยใช่มั้ย\" เจ้าชายไวส์เลสพูดขึ้นอย่างอารมณ์เสีย ดวงตาคมกริบอย่างไม่สบอารมณ์นัก
\"นั้นสิค่ะทำไมไม่พูดกัน ทุกทีก็เห็นพูดกันอย่างสนุกสนานกันทุกคนเลย ว้าย!หรือวันนี้ผีมาเข้าสิงกันอยู่\" เจ้าหญิงเซย์น่าพูดขึ้นอย่างกวนอารมณ์ เพื่ออยากให้ทุกคนอารมณ์ดีขึ้นมาบ้างก็เท่านั้น
\"โธ่!.. ก็คนเข้ามีงานมีการทำนี่ ใครจะไปเหมือนเจ้าละ พี่ก็เห็นว่ามีแต่เล่นกับเล่นเท่านั้นแหละ\"
\"เย้...... มีคนพูดด้วยแล้ว ดีใจจัง ว่าแต่ว่าเห็นพี่กำลังมองหานางกำนัลส่วนตัวอยู่ใช่มั้ยค่ะ\"
\"อืม ใช่แล้ว....  แล้วจะทำไม่ หรือว่าจะหาให้งั้นหรอ\"
\"ไม่หลอกค่ะ... ครั้งที่แล้วน่ะ น้องก็เห็นท่านพ่อหามาให้แล้วท่านพี่ก็ไม่พอใจกี่คนต่อกี่คนก็โดนพี่ไล่ออกกันไปหมดเลย ใช่มั้ยค่ะท่านพ่อ\"
\"ใช่จ๊ะเซย์น่า และทำไมนะพี่เจ้าเป็นคนเอาแต่ใจอยู่นั้นแหละ อารมณ์บ้าเดือดแท้ๆใช่มั้ยจะราชินีเซย์เรีย\"
\"ใช่น่ะก็ใช่ ลูกเราก็เหมื่อนตัวเจ้าตอนหนุ่มๆ นั้นแหละ หรือว่าจำไม่ได้แล้วหรอ หึ\"
\"จริงหรอค่ะ ท่านแม่ เซย์น่าอยากรู้จังเลยว่าท่านพ่อตอนหนุ่มๆเป็นยังไงบ้าง\"
\"ก็.......\" เซย์เรียยังไม่ทันทีที่จะพูดขึ้น คริสโตเฟอร์ก็ได้ขัดขึ้นไว้ก่อน
\"นี่พวกเจ้าไม่มีอะไรที่จะพูดกันแล้วใช่มั้ย ถึงได้มาสาธยายเรื่องของเราอยู่นั้นแหละ\" คริสโตเฟอร์พูดด้วยท่าทีที่หงุดหงิดขึ้นอย่างเห็นได้ชัด
\"เอาละพอได้แล้วลูก หัวจะระเบิดอยู่แล้วนะ\" ไวส์เลสพูดด้วยอารมณ์ที่หงุดหงิดที่สุด เพราะเจ้าชายไม่ชอบอยู่ในฝูงคนที่มีแต่ความวุ่นวายเป็นที่สุด
\"เอาเป็นว่าลูกขอออกไปคลายเครียดนอกวังจะได้มั้ยท่านพ่อ\" เจ้าชายคิดที่จะวางแผนไปหานางกำนัลภายนอกวัง และไปเพื่อจะพักผ่อนบ้างและจะออกไปนอกเมืองไปเที่ยวต่างเมือง โดยที่ไม่มีความวุ่นวายที่จะมากวนใจในเวลาเช่นนี้
\"ได้สิลูกรัก พักนี้พ่อไม่ได้เห็นเจ้าออกไปคลายเครียดเลยนะ พ่อให้เจ้าไป\" คริสโตเฟอร์เห็นด้วยอย่างยิ่งที่ให้ลูกไปนอกวังโดยลำพังได้
\"ท่านพ่อ แล้วลูกสาวคนนี้ละค่ะ ลูกก็อยากเปิดหูเปิดตาบ้าง\"
\"ได้สิจ๊ะ ถ้าพี่ของเจ้าเขาอยากให้เจ้าไปด้วยน่ะ\"
\"ท่านพี่ไวส์เลสค่ะ เซย์น่าอยากไปนอกวังบ้างค่ะได้มั้ยค่ะท่านพี่ไวส์เลส....\"
\"ไม่ได้! ... ก็พี่บอกแล้วไม่ใช่หรอว่าพี่อยากไปตามลำพัง โดยเฉพาะเจ้าน่ะ ห้ามไปเด็ดขาด..\" เจ้าชายไวส์เลสพูดขึ้น ดวงตาคมกริบ
\"แค่นี้ก็ให้เซย์น่าไปไม่ได้ ถ้าให้เซย์น่าไปด้วยนะ เซย์น่าสัญญาว่าจะไม่ทำให้ท่านพี่ไวส์เลสต้องปวดหมองกับน้องเป็นเด็ดขาดแน่ๆ\" เซย์น่าอ้อนวอนเจ้าชายไวส์เลสผู้เป็นพี่ ด้วยดวงตาเศร้าๆที่เซย์น่าเสดงให้เผื่อจะเรียกความสนใจจากพี่ของตนได้บ้าง ถึงจะรู้ว่าพี่ชายของตนไม่เคยใจอ่อนลงเลยก็ตามที
\"ไม่ได้ก็คือไม่ได้สิ เพระว่า....อื..มมม...\" เจ้าชายไวส์เลสทำท่าเหมือนคนมีความลับอะไรอยู่ในใจไม่บอกให้ใครรู้
\"เพราะว่าอะไรค่ะท่านพี่ไวส์เลส\" เจ้าหญิงเซย์น่าสงสัยว่าพี่ชายของตนมีความลับที่ไม่อยากบอกให้ใครรู้ เซย์น่าจึงคิดว่าจะสะกดรอยตามพี่ชายของตนเมื่อรับประทานอาหารเช้าเสร็จ
\"ไม่มีอะไรหรอก ก็พี่เคยบอกแล้วไม่ใช่หรอ..\" เจ้าชายไวส์เลสได้ทรงกลบเกลื่อนคำพูดอย่างรวดเร็ว
\"งั้นไม่มีอะไรแล้วเซย์น่าไปทำงานของลูกก่อนนะค่ะ\" เซย์น่าพูดจบแล้วก็ไปมองพี่ชายตนด้วยดวงตาที่คมกริบและมีความหวังว่าจะหาข้ออ้างที่จะจับผิดและจะได้ไปบอกพ่อของตนได้ ถ้าพี่ชายของตนไม่พาตนไปด้วย
          หลังการรับประทานอาหารเช้าเสร็จลง ทุกคนก็ได้แยกย้ายไปทำหน้าที่ของตน ผู้เป็นกษัติรย์ได้ไปเข้าห้องประชุมเพื่อปรึกษาหารือเรื่องการปกครองของเมืองตน ในด้านเจ้าหญิงเซย์น่านั้นก็แอบสะกดรอยตามเจ้าชายทุกไปฝีก้าวโดยไม่ละสายตา ทางเจ้าชายไวส์เลสนั้นได้เข้าไปในห้องนอนของตน และทรงมีคำสั่งให้ไปเรียกท่านลอร์ดผู้เป็นมือขวาของเจ้าชายไวส์เลสมา เวลาผ่านไปเพียงไม่กี่นาทีเท่านั้นท่าน ลอร์ดก็เข้าไปในห้องของเจ้าชายตามคำสั่ง และเซย์น่าก็เดินเข้าไปใกล้ประตูเพื่อที่จะแอบฟัง ในที่สุดเซย์น่าก็เดินถึงประตูพอหูข้างหนึ่งได้แนบประตูแล้วก็ได้ยินเจ้าชายไวส์เลสผู้เป็นพี่พูดอะไรกันบางอย่าง ไม่นานนักก็ได้ยินเจ้าชายไวส์เลสกับท่านลอร์ดพูดกันว่า...
\"นี่ท่านลอร์ด ข้าจะออกไปนอกวังในเที่ยงนี้นะ ช่วยจัดการสิ่งของที่จะต้องเอาไปใช้ด้วยนะ และข้าจะไปอย่างคนสามัญชนด้วยและอย่าบอกเซย์น่านะว่าเราจะออกไปเที่ยงนี้ที่หน้าประตูทางออกของวัง จำไว้อย่าลืมละ \"  เจ้าชายไวส์เลสพูดย้ำเพื่อไม่อยากให้ท่านลอร์ดปริปากไปบอกและห้ามใจอ่อนเป็นอันขาด เสียงเจ้าชายพูดอย่างเป็นจริงเป็นจังและสีหน้าเคร่งเครียด
\"ได้พะย่ะค่ะ ไม่ต้องเป็นห่วง หม่อมฉันจะไม่เอ่ยให้ใครได้รับรู้เลยพะย่ะคะ\"  หลังจากท่านลอร์ดพูดจบ ก็จะเดินออกไปนอกประตูโดยที่ไม่มีใครรู้ว่าเจ้าหญิงแอบฟังการสนทนาระหว่างท่านพี่กับท่านลอร์ด
          เซย์น่า เมื่อได้ยินท่านลอร์ดพูดจบเซย์น่าก็รีบไปหลบอยู่ที่หลังก้อนหินไม่ไกล้ไม่ไกลนักพอไปหลบได้ไม่กี่เสี้ยววินาที ท่านลอร์ดก็เปิดประตูออกพอดิบพอดี ซึ่งก็ทำให้เซย์น่าหายใจออกมาอย่างแรงเหมือนยกภูเขาออกจากอกเลยทีเดียว  ทันใดนั้น!  ท่านลอร์ดหันหน้ามาทางด้านที่เจ้าหญิงเซย์น่าอยู่และหันซ้ายทีขวาทีทำเหมือนเป็นโจรที่เพิ่งขโมยของมาอย่างนั้นแหละ และท่านลอร์ดก็เดินไปตามทางเพื่อไปเตรียมของที่เจ้าชายไวส์เลสสั่งไว้นั้นเอง
          เซย์น่าวางแผนที่จะไปตามพี่ชายของตน เพื่อจะได้ออกไปนอกวังได้โดยปลอดภัย เซย์น่าจึงไปห้องของตนเพื่อนำของใช้ส่วนตัวไปและจะไปเจอเจ้าชายที่นั้นโดยที่ไม่ให้เจ้าชายไวส์เลสผู้เป็นพี่รู้ว่าน้องสาวของตนจะไปด้วยโดยอ้างว่า
\"ถ้าท่านพี่ไวส์เลส ไม่ให้เซย์น่าไปด้วย เซย์น่าจะไปบอกท่านพ่อคริสโตเฟอร์ว่า ท่าพี่ไวส์เลสจะหนีเทียวไปเมืองต่างๆ รับรองว่าท่านพี่ไวส์เลสจะต้องโดนท่านพ่อตำหนิพี่แน่ๆเลยทีเดียวละ\" เซย์น่าได้คิดอยู่ในใจตามลำพัง ทันใดนั้นเซย์น่าได้คิดว่าจะปลอมตัวเป็นทหารไปกับขบวนของพี่ชายตน
          เมื่อเวลาถึงเซย์น่าก็ไปยืนอยู่กับพวกทหารซึ่งเซย์น่าได้ปลอมตัวเป็นทหารของพี่ชายตน เจ้าชายไวส์เลสได้นัดกับท่านคริสโตเฟอร์ คือที่หน้าประตูทางออกของวังนั้นเอง เซย์น่าเห็นท่านคริสโตเฟอร์อยู่ก่อนหน้านั้นแล้ว และพี่ชายไวส์เลสกำลังเดินมาอยู่ไม่ไกล้ไม่ไกลนัก เซย์น่าได้เดิน
  ตอนนี้ ยังไม่จบตอน
โปรดติดตามตอนต่อไปด้วยน่ะค่ะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น